Vanmorgen maar niet de blog geupdate. Me van manga-kissa naar het dichtsbijzijnde treinstation gesleept. Uiteraard begon het halverwege te miezeren en dat werd later erger. Treinkaartje uit de automaat gehaald, en op Tokyo (centraal) moeten wisselen. De rapid naar Narita was alles behalve snel; ik had zo'n 45 minuten voor vertrek, maar dat was helaas niet voldoende. AF heeft me, tegen een niet geringe vergoeding, overgeboekt op de volgende vlucht. Na het wisselen van mijn laatste yen in euro had ik in ieder geval nog wat over voor (m.i. dure) souveniers. Ik kom vervolgens niet eens zoveel later aan in Parijs, en kan de trein naar Brussel ook nog halen...
Dan kijkt er iemand hulpbehoevend op het station; nog twee uur, en kunnen we even Parijs bekijken. Dat maar even afgeraden; een halleluja-foto van de Eiffeltoren is ook niet ideaal... Vervolgens in de trein naar Brussel enige japanse dames verbijsterd met mijn trip door Japan, en vanaf Brussel een paar (ex-)Amsterdammers met de voordelen van het bezoeken van Japan versus Euro-Disney; het laatste lijkt zo mogelijk nog duurder bij een korter verblijf...
2006-06-12
Donderdag 8 juni (boom)
Probeer je je blog bij te werken, is het systeem down... en de volgende morgen was dat ook nog het geval.
Eerst sleep je jezelf en je bagage naar de volgende (populaire) plek, en daarna naar het paleis van de keizer; het probleem is niet de afwezigheid, zoals de spreekwoordelijke kleren, maar de aanwezigheid van iets zoals de keizerlijke hofhouding. De tuin had wel iets, maar ook hier vergt het onderhoud veel tijd en mensen. Het meest verbijsterende waren de mensen in wit die een grasveldje ceremonieel aan het snoeien waren.
Het weer ging van somber naar erger, en om geen tevergeefse zoektocht naar de beruchte karpers te houden, bij de experts naar binnen gelopen. Ook voor hun was dit, buiten het seizoen, een goede vraag; na veel gebel, was er een plek die 'complete' sets had. Daarheen per metro, en toen werden mij twee dingen duidelijk; grootvader moet indertijd een van zijn speciale grappen hebben uitgehaald (want de set bestaat uit 4 vissen en extra zaken) en mijn ideeen over wat leuk is sluiten definitief niet aan bij het prijsniveau van dit land.
Op de terugweg via de laatste tempel en een maaltijdbon uit de automaat; maak keuze, gooi geld in machine en overhandig ticket aan staf, die vervolgens dat voor je klaar maken en serveren...
In de manga bar ingecheckt etc... Deze is beter dan die van gisteravond, maar niet zo goed als in Sapporo.
Eerst sleep je jezelf en je bagage naar de volgende (populaire) plek, en daarna naar het paleis van de keizer; het probleem is niet de afwezigheid, zoals de spreekwoordelijke kleren, maar de aanwezigheid van iets zoals de keizerlijke hofhouding. De tuin had wel iets, maar ook hier vergt het onderhoud veel tijd en mensen. Het meest verbijsterende waren de mensen in wit die een grasveldje ceremonieel aan het snoeien waren.
Het weer ging van somber naar erger, en om geen tevergeefse zoektocht naar de beruchte karpers te houden, bij de experts naar binnen gelopen. Ook voor hun was dit, buiten het seizoen, een goede vraag; na veel gebel, was er een plek die 'complete' sets had. Daarheen per metro, en toen werden mij twee dingen duidelijk; grootvader moet indertijd een van zijn speciale grappen hebben uitgehaald (want de set bestaat uit 4 vissen en extra zaken) en mijn ideeen over wat leuk is sluiten definitief niet aan bij het prijsniveau van dit land.
Op de terugweg via de laatste tempel en een maaltijdbon uit de automaat; maak keuze, gooi geld in machine en overhandig ticket aan staf, die vervolgens dat voor je klaar maken en serveren...
In de manga bar ingecheckt etc... Deze is beter dan die van gisteravond, maar niet zo goed als in Sapporo.
2006-06-08
Woensdag 7 juni
De laatste plekken in Sapporo bekeken. Dit is, zeker voor Japan, een erg makkelijke te navigeren stek. Verder de laatste reserveringen gemaakt; dit was de eerste keer dat ik iemand van JR kon verbeteren met zijn eigen informatie.
Ook maar eens op jacht geweest naar de vissen/vliegers die ze hier in Japan hebben op een specifieke datum... Daimaru wist na veel handen- en voeten-werk waarover ik het had, maar ha ze niet meer. Tourist information gaf me meer kans op een plek in Tokyo.
De trein in, en in Hakodate de volgende gepakt. Deze gaat door de tunnel tussen Hokkaido en Honshu, en verbindt in Hachinohe met een shinkansen (met hetzelfde nummer). Alleen het weer was niet echt goed zodra ik het zonnige Sapporo verliet; Hakodate en het zuiden van Hokkaido zien er somber en grijs uit. Het landschap is, tussen de tunnels door, redelijk. Niet zo woest als bepaalde bergstreken in Japan, en de (gecultiveerde) stukken ertussen lijken meer europees dan japans/aziatisch.
Kom je eindelijk in Tokyo, mag je met een lokaaltje verder; de spagetti die openbaar vervoer heet biedt een interessante blik op de verschillende mogelijkheden en routes. Het gebied in Tokyo is een van de uitgaansgebieden, en ik weet niet wat ze de lokale bevolking aanbieden, maar zelfs ik kreeg een paar min of meer aangepaste offers. De mangabar gevonden, en daarin een rustplek gezocht; de plek in Sapporo was beter, maar deze voldoet.
Ook maar eens op jacht geweest naar de vissen/vliegers die ze hier in Japan hebben op een specifieke datum... Daimaru wist na veel handen- en voeten-werk waarover ik het had, maar ha ze niet meer. Tourist information gaf me meer kans op een plek in Tokyo.
De trein in, en in Hakodate de volgende gepakt. Deze gaat door de tunnel tussen Hokkaido en Honshu, en verbindt in Hachinohe met een shinkansen (met hetzelfde nummer). Alleen het weer was niet echt goed zodra ik het zonnige Sapporo verliet; Hakodate en het zuiden van Hokkaido zien er somber en grijs uit. Het landschap is, tussen de tunnels door, redelijk. Niet zo woest als bepaalde bergstreken in Japan, en de (gecultiveerde) stukken ertussen lijken meer europees dan japans/aziatisch.
Kom je eindelijk in Tokyo, mag je met een lokaaltje verder; de spagetti die openbaar vervoer heet biedt een interessante blik op de verschillende mogelijkheden en routes. Het gebied in Tokyo is een van de uitgaansgebieden, en ik weet niet wat ze de lokale bevolking aanbieden, maar zelfs ik kreeg een paar min of meer aangepaste offers. De mangabar gevonden, en daarin een rustplek gezocht; de plek in Sapporo was beter, maar deze voldoet.
2006-06-07
Dinsdag 6 juni (vuur)
Ook hier bleek een collectie klassiek aanwezig te zijn, als mede het vermogen om de term westers ontbijt te interpreteren. Vervolgens bleek de mist ook te kunnen opzetten in minder dan 30 minuten en pas twee uur later gedeeltelijk weg te zijn.
Via de lange weg naar Sapporo. Dit betekent dat je eerst de plaats moet vinden waar het zijspoor het land in gaat, en dan uitvinden wanneer daar een trein heen gaat. Deze bleek in een keer op de juiste plek aan te komen, en ik kon de havenstad ten westen van Sapporo bewonderen. Venetie, ik denk het niet, maar best redelijk. De temperatuur ligt nog steeds rond de 15oC, maar de wind is gaan liggen.
Terug in Sapporo een mangabar proberen te vinden; dat lukte ook nog ondanks het ontbreken van engelse texten, en dit is (afgezien van de nachttreinen) de goedkoopste plek tot nu toe.
Via de lange weg naar Sapporo. Dit betekent dat je eerst de plaats moet vinden waar het zijspoor het land in gaat, en dan uitvinden wanneer daar een trein heen gaat. Deze bleek in een keer op de juiste plek aan te komen, en ik kon de havenstad ten westen van Sapporo bewonderen. Venetie, ik denk het niet, maar best redelijk. De temperatuur ligt nog steeds rond de 15oC, maar de wind is gaan liggen.
Terug in Sapporo een mangabar proberen te vinden; dat lukte ook nog ondanks het ontbreken van engelse texten, en dit is (afgezien van de nachttreinen) de goedkoopste plek tot nu toe.
2006-06-06
Maandag 5 juni (maan)
Muzak, uitgevonden voor in de lift, maar ook zeer populair in jeugdherbergen. Het ontbijt was westers, met ongezouten ei, maar met stokjes. De omgeving kan prachtig zijn, zonder wolken... Een wandeling later begon het ook nog te regenen.
Via een uiteraard volledig droog station naar een zonnig Furano gereisd, en vanaf daar via uiteindelijk Sapporo naar Muroran en de kust. De jeugdherberg zou een mooi uitzicht hebben.
Na een kleine expeditie kom je bij de plek, en wordt je echt aangeslagen voor het niet hebben van YH kaart, maar heb je ook de eerste gratis Internet verbinding vanaf een Linux systeem. Dan blijkt dat in de japanse versie van blogger het linker knopje de proefversie opslaat, terwijl het rechter knopje de zaak publiceert.
Via een uiteraard volledig droog station naar een zonnig Furano gereisd, en vanaf daar via uiteindelijk Sapporo naar Muroran en de kust. De jeugdherberg zou een mooi uitzicht hebben.
Na een kleine expeditie kom je bij de plek, en wordt je echt aangeslagen voor het niet hebben van YH kaart, maar heb je ook de eerste gratis Internet verbinding vanaf een Linux systeem. Dan blijkt dat in de japanse versie van blogger het linker knopje de proefversie opslaat, terwijl het rechter knopje de zaak publiceert.
2006-06-05
Zondag 4 juni (zon)
Het ontbijt was aanzienlijk interessanter, en niet vermoord. De helft bij een japanse maaltijd kan presentatie zijn. Het weer was bovendien goed.
Je trekt terug van zuid naar 'centraal' Wakkanai, en wandelt van daar de berg op. De lift was (nog) niet operationeel, maar de toeristenbussen wel. De uitzichttoren (van de vrede) was niet echt druk, en de rest van de monumenten was ook redelijk bizar. Het uitzicht was goed (bij een rustige zee). Sachalin zorgt wel voor cyrrilische texten bij alles. De luisterpost leek alleen meer op (noord) Korea te mikken dan op de russen.
In Asahikawa kwam er een stoomtrein binnen; ook hier hebben ze dat soort toeristische trekpleisters. Afgereisd naar Biei, en de eerste jeugdherberg die me lijkt aan te slaan voor het niet hebben van een YH kaart. De plek is gevuld met o.a. Taiwanezen die iets verbaasd waren over mijn chinees en reistempo.
Ik weet nog steeds niet wat ik moet vinden van een plaats met dubbel glas en speciale pijlen boven de weg voor tijdens de wintersneeuwval...
Je trekt terug van zuid naar 'centraal' Wakkanai, en wandelt van daar de berg op. De lift was (nog) niet operationeel, maar de toeristenbussen wel. De uitzichttoren (van de vrede) was niet echt druk, en de rest van de monumenten was ook redelijk bizar. Het uitzicht was goed (bij een rustige zee). Sachalin zorgt wel voor cyrrilische texten bij alles. De luisterpost leek alleen meer op (noord) Korea te mikken dan op de russen.
In Asahikawa kwam er een stoomtrein binnen; ook hier hebben ze dat soort toeristische trekpleisters. Afgereisd naar Biei, en de eerste jeugdherberg die me lijkt aan te slaan voor het niet hebben van een YH kaart. De plek is gevuld met o.a. Taiwanezen die iets verbaasd waren over mijn chinees en reistempo.
Ik weet nog steeds niet wat ik moet vinden van een plaats met dubbel glas en speciale pijlen boven de weg voor tijdens de wintersneeuwval...
Zaterdag 3 juni (aarde)
De 'herbergvader' (als ik me de juiste term voor de functie goed herinner) zette in ieder geval de verwarming uit om 10 uur 's avonds. De volgende morgen was er klassieke muziek en een poging om mij te wekken voor het ontbijt per omroep installatie (in het japans); het voedsel daarna was voornamelijk westers, maar een interessante permutatie daarvan.
Daarna, onder buigingen, de herberg verlaten, en per trein afgereisd naar Wakkanai. Dit vergde slechts de hele zonnige dag. Ondanks dat, lag er nog steeds sneeuw op bepaalde plekken. En dan loop je prompt tegen nederlanders aan bij de tourist information... en een russische op zoek naar vertier in Sapporo. De volgende jeugdherberg had zo te zien meer business en kon me voorzien van een avondmaaltijd (en de belofte van een japans ontbijt).
Daarna, onder buigingen, de herberg verlaten, en per trein afgereisd naar Wakkanai. Dit vergde slechts de hele zonnige dag. Ondanks dat, lag er nog steeds sneeuw op bepaalde plekken. En dan loop je prompt tegen nederlanders aan bij de tourist information... en een russische op zoek naar vertier in Sapporo. De volgende jeugdherberg had zo te zien meer business en kon me voorzien van een avondmaaltijd (en de belofte van een japans ontbijt).
Donderdag 1 juni (boom)
De volgende morgen volgens plan me eerst voorzien van 4 reserveringen, en me daarna door twee shinkansen en twee normalere expres-treinen gesleept. Het resultaat was een nogal kil Sapporo. Daar wat rondgewandeld, en uitgevonden dat 15oC niet mijn vakantiegevoel versterkt. Eerst maar eens rustig Hokkaido bekijken, en Sapporo vlak voor m'n vertrek naar Tokyo.
Vrijdag 2 juni (goud)
De nachttrein genomen, en direct daarna de trein naar Nemuro. Schijnbaar het oostelijke punt van heel Japan, en het dichtst bij de (nogal visrijke) eilanden die de russen aan het eind van WW2 hebben veroverd. Dit is tot nu toe de enige plek waar de opschriften meer dan japans en fonetisch zijn; ook lezers van cyrrilisch kunnen wat oefenen.
De trein terug genomen; de wind was behoorlijk. In Kuchiro de trein naar Abashire genomen; volgens de Ainu is de kaap ten noordoosten hiervan het einde van de wereld, terwijl de gevangenis de welverdiende reputatie van hel op aarde had; 5oC doet elk vakantiegevoel verdwijnen. Maar weer eens een jeugdherberg bezocht; volgens mij ben ik de eerste gast sinds het begin van het seizoen.
De trein terug genomen; de wind was behoorlijk. In Kuchiro de trein naar Abashire genomen; volgens de Ainu is de kaap ten noordoosten hiervan het einde van de wereld, terwijl de gevangenis de welverdiende reputatie van hel op aarde had; 5oC doet elk vakantiegevoel verdwijnen. Maar weer eens een jeugdherberg bezocht; volgens mij ben ik de eerste gast sinds het begin van het seizoen.
Woensdag 31 mei (water)
De volgende morgen vond een van de andere gasten een 'flesje' sake uit een van de naburige plaatsen; schijnbaar een goede plek daarvoor. Terug naar de voornaamste plaats gewandeld. Het kasteel was jonger dan ik, en een replica van het kasteel dat ze hadden afgebroken na een opstand waarin wel meer stupiditeiten plaats vonden.
Ik zou toch echt moeten betalen voor de nachttrein, dus zal ik nu in Akira overnachten, om de volgende dag naar Sapporo te komen, via een stel shinkansen. Het heeft implicaties t.a.v. de terugreis naar Tokyo over een week.
Ik zou toch echt moeten betalen voor de nachttrein, dus zal ik nu in Akira overnachten, om de volgende dag naar Sapporo te komen, via een stel shinkansen. Het heeft implicaties t.a.v. de terugreis naar Tokyo over een week.
Dinsdag 30 mei (vuur)
Dan wordt je wakker vlak voor Akira, en voer je de switcheroo uit; shinkansen terug naar Sendai, en vanaf daar even kijken in Matsushima; ja, de rotsformaties hebben wel wat, maar ik raak er niet sprakeloos van...
Daarna met de shinkansen en boemeltjes naar de binnenlanden. De geroemde jeugdherberg is open, en ik heb er een bed, maar ik zie het enthousiasme er niet vanaf springen... Verder is dit de eerste keer dat ik niet alleen slaap in een dorm.
Daarna met de shinkansen en boemeltjes naar de binnenlanden. De geroemde jeugdherberg is open, en ik heb er een bed, maar ik zie het enthousiasme er niet vanaf springen... Verder is dit de eerste keer dat ik niet alleen slaap in een dorm.
Maandag 29 mei (maan)
Eindelijk een futon die lang genoeg was. Enige nadeel; hij was nogal dun... Daarna het kasteel bekeken, en mezelf naar Fuji-san geregeld.
Daar aangekomen, via onder andere privaat spoor, bleek de berg verstopt achter wolken. Wel de tempel aan het begin van de originele route naar de top bezocht, en daar mijn handen, en ziel volgens omstanders, gewassen in min of meer heilig water. Omdat de tourist information geen verdere hoop kon bieden en de alternatieve plek ook geen beeld bood, maar afgereisd. Prompt wel vanaf de eerste tussenstop de berg alsnog zichtbaar tussen de wolken door gekregen.
Via de lokale boemeltjes Tokyo bereikt, en daar weten te zorgen voor een plek in de nachttrein naar Aomori. Daar moeten we dan besluiten of we eerst Honshu afmaken, of even Hokkaido er tussendoor doen. Alleen moet het spitsuur in Tokyo gezien worden; 't is dat ze zich een bepaald gedrag hebbeen aangemeten, en weten dat ze zich de volgende dag (werk)dag er weer in mogen storten...
Daar aangekomen, via onder andere privaat spoor, bleek de berg verstopt achter wolken. Wel de tempel aan het begin van de originele route naar de top bezocht, en daar mijn handen, en ziel volgens omstanders, gewassen in min of meer heilig water. Omdat de tourist information geen verdere hoop kon bieden en de alternatieve plek ook geen beeld bood, maar afgereisd. Prompt wel vanaf de eerste tussenstop de berg alsnog zichtbaar tussen de wolken door gekregen.
Via de lokale boemeltjes Tokyo bereikt, en daar weten te zorgen voor een plek in de nachttrein naar Aomori. Daar moeten we dan besluiten of we eerst Honshu afmaken, of even Hokkaido er tussendoor doen. Alleen moet het spitsuur in Tokyo gezien worden; 't is dat ze zich een bepaald gedrag hebbeen aangemeten, en weten dat ze zich de volgende dag (werk)dag er weer in mogen storten...
Zondag 28 mei (zon)
Het begon met regen. Door een van de speciale tuinen gewandeld. Het gaat hier meer om de vistas dan om de plantsoorten, en er wordt ook veel met water(stroompjes) gewerkt. Het eindresultaat heeft wel wat, maar vergt veel ruimte en tijd voor het onderhoud. Regen en zonneschijn maken wel uit bij het bezichtigen, met name bij de karpers die gevoed denken te worden, of dat in ieder geval willen.
Je sleept alles door een droog wordend Kanazawa naar het station via de gratis internet terminal. Daar vind je uit dat het een redelijke tocht is naar Matsumoto; dat wordt dus daar overnachten.
Je sleept alles door een droog wordend Kanazawa naar het station via de gratis internet terminal. Daar vind je uit dat het een redelijke tocht is naar Matsumoto; dat wordt dus daar overnachten.
Abonneren op:
Posts (Atom)
