Ik had de keuze tussen twee routes; een ietwat dure en directe, die me op een redelijk ongelukkig tijdstip zou afleveren, of een combinatie van twee bussen, overstappen in een plek (op een semi-redelijk moment, en aankomst bij daglicht. De laatste was iets goedkoper. Die genomen, en daarna met een lokale bus en een lift me naar een hostel bewogen.
De oude binnenstad is gelukkig compact, maar niet geheel horizontaal, of helemaal glad bestraat
. De universiteitsbibliotheek ziet er wat nieuwer uit 
, de rest van de stad ouder 
, met kerken 
, meer kerken 
, alhoewel de helft van deze foto klooster is. Voor de verandering eens iets seculier en modern 
, alsmede de haven met fort 
. De toren links is de lift van de lage stad naar de oude binnenstad. Vanaf daar kun je toch aardig zien hoe hoog dat is; 
naar het noorden, en 
naar het zuiden. De stad had zo weinig ruimte dat ze de eerste en de derde orde 
Carmelieten maar naast elkaar plaatsten.
Het moest wel palmzondag zijn; de lokale bevolking die de kerk verliet had een twijgje, voor zover je stukjes palmboom zo noemt, uitgereikt gekregen. Die avond was de laatste van het feest ter gelegenheid van het 466-jarige bestaan van wat ooit de eerste hoofdstad van Brazilië was; vuurwerk, wijd uitstaande jurken, caipoeri demonstraties (men zwaait het been redelijk achteloos over het hoofd van de "tegenstander" heen, en die doet hetzelfde; 't was een demonstratie), en een grote mensen massa bij de muziek. Het drummen de avond tevoren was iets indrukwekkender.
De dag daarop de bus naar Belo Horizonte genomen; die was iets duurder dan verwacht, en de stad iets verder. Daar was zelfs de jeugdherberg niet zo goedkoop meer. De stad was, tussen de regen door niet helemaal het bewonderen waard. De volgende bus naar Sao Paulo was ook niet goedkoop, maar ik kwam er wel mee op locatie. Vanaf daar naar het vliegveld toe, en daar ontdekt hoe groot de markt voor Peruaans geld is. Maar ik kreeg wel mijn ticket gewijzigd.
De vlucht van Sao Paulo naar Dulles had maar twee problemen; het ontbijt was zelfs voor mijn doen erg mager, en we kwamen zo vroeg aan dat immigratie nog niet wakker was. Maar de ESTA zorgde er wel voor dat ik de snelle rij voor Amerikanen kon gebruiken, en daarna de wijsheid van Douglas Adams ervaren.
De oude binnenstad is gelukkig compact, maar niet geheel horizontaal, of helemaal glad bestraat
. De universiteitsbibliotheek ziet er wat nieuwer uit 
, de rest van de stad ouder 
, met kerken 
, meer kerken 
, alhoewel de helft van deze foto klooster is. Voor de verandering eens iets seculier en modern 
, alsmede de haven met fort 
. De toren links is de lift van de lage stad naar de oude binnenstad. Vanaf daar kun je toch aardig zien hoe hoog dat is; 
naar het noorden, en 
naar het zuiden. De stad had zo weinig ruimte dat ze de eerste en de derde orde 
Carmelieten maar naast elkaar plaatsten. Het moest wel palmzondag zijn; de lokale bevolking die de kerk verliet had een twijgje, voor zover je stukjes palmboom zo noemt, uitgereikt gekregen. Die avond was de laatste van het feest ter gelegenheid van het 466-jarige bestaan van wat ooit de eerste hoofdstad van Brazilië was; vuurwerk, wijd uitstaande jurken, caipoeri demonstraties (men zwaait het been redelijk achteloos over het hoofd van de "tegenstander" heen, en die doet hetzelfde; 't was een demonstratie), en een grote mensen massa bij de muziek. Het drummen de avond tevoren was iets indrukwekkender.
De dag daarop de bus naar Belo Horizonte genomen; die was iets duurder dan verwacht, en de stad iets verder. Daar was zelfs de jeugdherberg niet zo goedkoop meer. De stad was, tussen de regen door niet helemaal het bewonderen waard. De volgende bus naar Sao Paulo was ook niet goedkoop, maar ik kwam er wel mee op locatie. Vanaf daar naar het vliegveld toe, en daar ontdekt hoe groot de markt voor Peruaans geld is. Maar ik kreeg wel mijn ticket gewijzigd.
De vlucht van Sao Paulo naar Dulles had maar twee problemen; het ontbijt was zelfs voor mijn doen erg mager, en we kwamen zo vroeg aan dat immigratie nog niet wakker was. Maar de ESTA zorgde er wel voor dat ik de snelle rij voor Amerikanen kon gebruiken, en daarna de wijsheid van Douglas Adams ervaren.
