Verslag bijgewerkt en een busreis naar Battambang regegeld.
Donderdag 28/12
Terug over de 'boulevard of broken backs'. Het stuk van Siem Reap naar Sisophon blijft slecht, maar er is een project om het te verbeteren; alleen wanneer... Het traject van Sisophon naar Battambang is wel ok. In Battambang maar een hostel in gedoken, en daar de rest van de dag siesta gehouden.
Vrijdag 29/12
Eerst rustig de stad bekeken; deze is kalmer dan Siem Reap, maar niet veel. Na een ontbijt de bus naar Phnom Phen genomen. Daar kom je dan aan in de hekseketel die hoofdstad heet. Daar eerst op zoek naar een hostel (waarbij het ontbreken van ramen niet noodzakelijkerwijs erg is, gezien het lawaai) en daarna een supermarkt. De economie van die land doet mij denken aan die van Libanon; locale munteenheid die een fractie waard is van de dollar, en iedereen gebruikt beiden. Voor bedargen van minder dan een dollar krijg je riel terug etc. Enige afwijking, ze accepteren ook baht in een vaste verhouding (ten westen van Battambang en in Siem Reap). Morgen eerst naar een boot de Mekong op kijken...
Zaterdag 30/12
Na enig rondwandelen en kijken maar een bus naar Sihanouk Ville gepakt; deze zijn populairder dan gedacht, en buiten de verbinding met Battambang de enige die vaker dan eens per dag gaat. National Highway 4 is nu ook niet het voorbeeld van snelweg dat ik hoog wil houden, zeker niet met 230 km in pm. 4 uur. Gezien het studie materiaal van een medereiziger, hoeven we ons ook niet op Cambodja te rekenen voor fenomenaal hoge gemiddeldes bij een TOEFL; nogal formalistisch en of het universitair was?
Zondag 31/12
De volgende morgen vol goede moed, alleen zonder stropdas of pak, naar het Vietnamese consulaat; helaas is dat op zondag gesloten. Daarom verder gewandeld langs de stranden deze plaats rijk is; oogst, behalve meer 'moto' roependen, een 4de jaars student (in engelse literatuur) die nog steeds onzeker is over zijn talen, en de bevestiging dat mijn accent erg licht is. Dit gebied is wel in ontwikkeling, en voor mij is het wachten op een Club Med oid. Alleen komen de pakken sap uit Thailand en Maleisie; ik denk dat er nog wat te ontwikkelen is.
2006-12-27
'Pram Banan' meet 'Palenque / Tikal / ...'
Tevens waren de mensen van de FT ook niet op hun plek; Schiphol is niet verbetert. Ik weet niet uit wanneer de B747/400 stamt, maar de inrichting doet oud aan (alleen gedeelde beeldschermen etc.). Gecombineerd met de ietswat krappe afmetingen van stoelen en een tweetal niet voetballende hooligans, voelt etenstijd aan als een rugby scrum.
Zondag 24/12
Je komt aan op een verse luchthaven, en de bagageband is niet de snelste. Het vervoer is ook niet optimaal, maar ondanks alles zit ik wel in een hotel aan de Thais-Cambodiaanse grens. Een combinatie van gratis shuttle, stadsbus, metro en trein. Morgen maar eens het een en ander proberen, zoals internet toegang, visum en transport naar Siem Reap.
Maandag 25/12
De grens is iets verder dan ik dacht, maar een moterfiets doet wonderen. De grens zelf heeft enigzinds last van corruptie; iedereen wil je best aan een visum helpen, voor een prijs. Standvastig een krant lezen helpt prompt tegen die pogingen; 100 a 200 baht, en je hebt je visum direct (tenzij er toch verder niemand wacht). De transport situatie in Poipet darentege... zelfs de locale politie doet mee. Gewoon doorlopen was de oplossing. Een paar kilometer verderop een share cab naar de volgende stad, en vanaf daar een naar Siem Reap geregeld. De weg daarheen is erger dan de snelweg Nicaragua in; en daar was het nog vanwege onderhoud. Morgen Angkor Wat en aanpalende tempels bekijken.
Dinsdag 26/12
Je scoort eerst ontbijt, en daarna ga je aan de wandel. Alleen is Angkor Wat iets verder dan verwacht; volgende keer een in een fiets investeren. Mijn idee bij dit complex was 'Pram Banan' meet 'Palenque / Tikal / ...'. Na enig stevig doorwandelen, heb je aan het eind van de middag veel ruines, britten die vinden dat je goed engels spreekt, iemand uit HK die hetzelfde gokt en een berg t-shirts en erger gezien. Alleen niet de 'Ta Phrem' gezien; die laten ze aan de natuur over, en dient ook als filmset. Wel een paar wierrook stokjes in mijn handen geduwd gekregen, en min of meer de juiste gebaren gemaakt. Terug met een tuk-tuk.
Woensdag 27/12
Enige probleem is nu een gastro-virus; details zijn niet leuk, en ik weet niet wat/wie ik moet verdenken. Tijd voor een rustdag.
Zondag 24/12
Je komt aan op een verse luchthaven, en de bagageband is niet de snelste. Het vervoer is ook niet optimaal, maar ondanks alles zit ik wel in een hotel aan de Thais-Cambodiaanse grens. Een combinatie van gratis shuttle, stadsbus, metro en trein. Morgen maar eens het een en ander proberen, zoals internet toegang, visum en transport naar Siem Reap.
Maandag 25/12
De grens is iets verder dan ik dacht, maar een moterfiets doet wonderen. De grens zelf heeft enigzinds last van corruptie; iedereen wil je best aan een visum helpen, voor een prijs. Standvastig een krant lezen helpt prompt tegen die pogingen; 100 a 200 baht, en je hebt je visum direct (tenzij er toch verder niemand wacht). De transport situatie in Poipet darentege... zelfs de locale politie doet mee. Gewoon doorlopen was de oplossing. Een paar kilometer verderop een share cab naar de volgende stad, en vanaf daar een naar Siem Reap geregeld. De weg daarheen is erger dan de snelweg Nicaragua in; en daar was het nog vanwege onderhoud. Morgen Angkor Wat en aanpalende tempels bekijken.
Dinsdag 26/12
Je scoort eerst ontbijt, en daarna ga je aan de wandel. Alleen is Angkor Wat iets verder dan verwacht; volgende keer een in een fiets investeren. Mijn idee bij dit complex was 'Pram Banan' meet 'Palenque / Tikal / ...'. Na enig stevig doorwandelen, heb je aan het eind van de middag veel ruines, britten die vinden dat je goed engels spreekt, iemand uit HK die hetzelfde gokt en een berg t-shirts en erger gezien. Alleen niet de 'Ta Phrem' gezien; die laten ze aan de natuur over, en dient ook als filmset. Wel een paar wierrook stokjes in mijn handen geduwd gekregen, en min of meer de juiste gebaren gemaakt. Terug met een tuk-tuk.
Woensdag 27/12
Enige probleem is nu een gastro-virus; details zijn niet leuk, en ik weet niet wat/wie ik moet verdenken. Tijd voor een rustdag.
2006-12-23
En dan ga je...
Ondertussen het gebruikelijke feest/routine/...; vanaf werk, via ouders naar de luchthaven. China Airlines doet dus niet aan frequent flyer miles (of alleen op hun eigen kaart). De lounge van de bank houdt helaas ook niet over; alleen thee etc., en zelfs geen koekjes. Dat weten we dan ook voor de volgende keer. Gelukkig is het internet wel min of meer toegangkelijk.
2006-12-14
Leuk die websites...
Je boekt, en een paar uur later wordt je gebeld; wachtlijst...
De nieuwe vluchten:
De nieuwe vluchten:
23/12 14:25 AMS-BKK 24/12 07:10
26/01 02:30 BKK-AMS 26/01 09:00
2006-12-13
On the road once more...
Nog een keer naar Azië.
22-12-2006 20:10-22:00 AMS-VIE
22-12-2006 23:30-15:45 VIE-BKK
26-01-2007 23:35-05:20 BKK-VIE
27-01-2007 07:20-09:25 VIE-AMS
2006-06-12
Vrijdag 9 juni (goud)
Vanmorgen maar niet de blog geupdate. Me van manga-kissa naar het dichtsbijzijnde treinstation gesleept. Uiteraard begon het halverwege te miezeren en dat werd later erger. Treinkaartje uit de automaat gehaald, en op Tokyo (centraal) moeten wisselen. De rapid naar Narita was alles behalve snel; ik had zo'n 45 minuten voor vertrek, maar dat was helaas niet voldoende. AF heeft me, tegen een niet geringe vergoeding, overgeboekt op de volgende vlucht. Na het wisselen van mijn laatste yen in euro had ik in ieder geval nog wat over voor (m.i. dure) souveniers. Ik kom vervolgens niet eens zoveel later aan in Parijs, en kan de trein naar Brussel ook nog halen...
Dan kijkt er iemand hulpbehoevend op het station; nog twee uur, en kunnen we even Parijs bekijken. Dat maar even afgeraden; een halleluja-foto van de Eiffeltoren is ook niet ideaal... Vervolgens in de trein naar Brussel enige japanse dames verbijsterd met mijn trip door Japan, en vanaf Brussel een paar (ex-)Amsterdammers met de voordelen van het bezoeken van Japan versus Euro-Disney; het laatste lijkt zo mogelijk nog duurder bij een korter verblijf...
Dan kijkt er iemand hulpbehoevend op het station; nog twee uur, en kunnen we even Parijs bekijken. Dat maar even afgeraden; een halleluja-foto van de Eiffeltoren is ook niet ideaal... Vervolgens in de trein naar Brussel enige japanse dames verbijsterd met mijn trip door Japan, en vanaf Brussel een paar (ex-)Amsterdammers met de voordelen van het bezoeken van Japan versus Euro-Disney; het laatste lijkt zo mogelijk nog duurder bij een korter verblijf...
Donderdag 8 juni (boom)
Probeer je je blog bij te werken, is het systeem down... en de volgende morgen was dat ook nog het geval.
Eerst sleep je jezelf en je bagage naar de volgende (populaire) plek, en daarna naar het paleis van de keizer; het probleem is niet de afwezigheid, zoals de spreekwoordelijke kleren, maar de aanwezigheid van iets zoals de keizerlijke hofhouding. De tuin had wel iets, maar ook hier vergt het onderhoud veel tijd en mensen. Het meest verbijsterende waren de mensen in wit die een grasveldje ceremonieel aan het snoeien waren.
Het weer ging van somber naar erger, en om geen tevergeefse zoektocht naar de beruchte karpers te houden, bij de experts naar binnen gelopen. Ook voor hun was dit, buiten het seizoen, een goede vraag; na veel gebel, was er een plek die 'complete' sets had. Daarheen per metro, en toen werden mij twee dingen duidelijk; grootvader moet indertijd een van zijn speciale grappen hebben uitgehaald (want de set bestaat uit 4 vissen en extra zaken) en mijn ideeen over wat leuk is sluiten definitief niet aan bij het prijsniveau van dit land.
Op de terugweg via de laatste tempel en een maaltijdbon uit de automaat; maak keuze, gooi geld in machine en overhandig ticket aan staf, die vervolgens dat voor je klaar maken en serveren...
In de manga bar ingecheckt etc... Deze is beter dan die van gisteravond, maar niet zo goed als in Sapporo.
Eerst sleep je jezelf en je bagage naar de volgende (populaire) plek, en daarna naar het paleis van de keizer; het probleem is niet de afwezigheid, zoals de spreekwoordelijke kleren, maar de aanwezigheid van iets zoals de keizerlijke hofhouding. De tuin had wel iets, maar ook hier vergt het onderhoud veel tijd en mensen. Het meest verbijsterende waren de mensen in wit die een grasveldje ceremonieel aan het snoeien waren.
Het weer ging van somber naar erger, en om geen tevergeefse zoektocht naar de beruchte karpers te houden, bij de experts naar binnen gelopen. Ook voor hun was dit, buiten het seizoen, een goede vraag; na veel gebel, was er een plek die 'complete' sets had. Daarheen per metro, en toen werden mij twee dingen duidelijk; grootvader moet indertijd een van zijn speciale grappen hebben uitgehaald (want de set bestaat uit 4 vissen en extra zaken) en mijn ideeen over wat leuk is sluiten definitief niet aan bij het prijsniveau van dit land.
Op de terugweg via de laatste tempel en een maaltijdbon uit de automaat; maak keuze, gooi geld in machine en overhandig ticket aan staf, die vervolgens dat voor je klaar maken en serveren...
In de manga bar ingecheckt etc... Deze is beter dan die van gisteravond, maar niet zo goed als in Sapporo.
2006-06-08
Woensdag 7 juni
De laatste plekken in Sapporo bekeken. Dit is, zeker voor Japan, een erg makkelijke te navigeren stek. Verder de laatste reserveringen gemaakt; dit was de eerste keer dat ik iemand van JR kon verbeteren met zijn eigen informatie.
Ook maar eens op jacht geweest naar de vissen/vliegers die ze hier in Japan hebben op een specifieke datum... Daimaru wist na veel handen- en voeten-werk waarover ik het had, maar ha ze niet meer. Tourist information gaf me meer kans op een plek in Tokyo.
De trein in, en in Hakodate de volgende gepakt. Deze gaat door de tunnel tussen Hokkaido en Honshu, en verbindt in Hachinohe met een shinkansen (met hetzelfde nummer). Alleen het weer was niet echt goed zodra ik het zonnige Sapporo verliet; Hakodate en het zuiden van Hokkaido zien er somber en grijs uit. Het landschap is, tussen de tunnels door, redelijk. Niet zo woest als bepaalde bergstreken in Japan, en de (gecultiveerde) stukken ertussen lijken meer europees dan japans/aziatisch.
Kom je eindelijk in Tokyo, mag je met een lokaaltje verder; de spagetti die openbaar vervoer heet biedt een interessante blik op de verschillende mogelijkheden en routes. Het gebied in Tokyo is een van de uitgaansgebieden, en ik weet niet wat ze de lokale bevolking aanbieden, maar zelfs ik kreeg een paar min of meer aangepaste offers. De mangabar gevonden, en daarin een rustplek gezocht; de plek in Sapporo was beter, maar deze voldoet.
Ook maar eens op jacht geweest naar de vissen/vliegers die ze hier in Japan hebben op een specifieke datum... Daimaru wist na veel handen- en voeten-werk waarover ik het had, maar ha ze niet meer. Tourist information gaf me meer kans op een plek in Tokyo.
De trein in, en in Hakodate de volgende gepakt. Deze gaat door de tunnel tussen Hokkaido en Honshu, en verbindt in Hachinohe met een shinkansen (met hetzelfde nummer). Alleen het weer was niet echt goed zodra ik het zonnige Sapporo verliet; Hakodate en het zuiden van Hokkaido zien er somber en grijs uit. Het landschap is, tussen de tunnels door, redelijk. Niet zo woest als bepaalde bergstreken in Japan, en de (gecultiveerde) stukken ertussen lijken meer europees dan japans/aziatisch.
Kom je eindelijk in Tokyo, mag je met een lokaaltje verder; de spagetti die openbaar vervoer heet biedt een interessante blik op de verschillende mogelijkheden en routes. Het gebied in Tokyo is een van de uitgaansgebieden, en ik weet niet wat ze de lokale bevolking aanbieden, maar zelfs ik kreeg een paar min of meer aangepaste offers. De mangabar gevonden, en daarin een rustplek gezocht; de plek in Sapporo was beter, maar deze voldoet.
2006-06-07
Dinsdag 6 juni (vuur)
Ook hier bleek een collectie klassiek aanwezig te zijn, als mede het vermogen om de term westers ontbijt te interpreteren. Vervolgens bleek de mist ook te kunnen opzetten in minder dan 30 minuten en pas twee uur later gedeeltelijk weg te zijn.
Via de lange weg naar Sapporo. Dit betekent dat je eerst de plaats moet vinden waar het zijspoor het land in gaat, en dan uitvinden wanneer daar een trein heen gaat. Deze bleek in een keer op de juiste plek aan te komen, en ik kon de havenstad ten westen van Sapporo bewonderen. Venetie, ik denk het niet, maar best redelijk. De temperatuur ligt nog steeds rond de 15oC, maar de wind is gaan liggen.
Terug in Sapporo een mangabar proberen te vinden; dat lukte ook nog ondanks het ontbreken van engelse texten, en dit is (afgezien van de nachttreinen) de goedkoopste plek tot nu toe.
Via de lange weg naar Sapporo. Dit betekent dat je eerst de plaats moet vinden waar het zijspoor het land in gaat, en dan uitvinden wanneer daar een trein heen gaat. Deze bleek in een keer op de juiste plek aan te komen, en ik kon de havenstad ten westen van Sapporo bewonderen. Venetie, ik denk het niet, maar best redelijk. De temperatuur ligt nog steeds rond de 15oC, maar de wind is gaan liggen.
Terug in Sapporo een mangabar proberen te vinden; dat lukte ook nog ondanks het ontbreken van engelse texten, en dit is (afgezien van de nachttreinen) de goedkoopste plek tot nu toe.
2006-06-06
Maandag 5 juni (maan)
Muzak, uitgevonden voor in de lift, maar ook zeer populair in jeugdherbergen. Het ontbijt was westers, met ongezouten ei, maar met stokjes. De omgeving kan prachtig zijn, zonder wolken... Een wandeling later begon het ook nog te regenen.
Via een uiteraard volledig droog station naar een zonnig Furano gereisd, en vanaf daar via uiteindelijk Sapporo naar Muroran en de kust. De jeugdherberg zou een mooi uitzicht hebben.
Na een kleine expeditie kom je bij de plek, en wordt je echt aangeslagen voor het niet hebben van YH kaart, maar heb je ook de eerste gratis Internet verbinding vanaf een Linux systeem. Dan blijkt dat in de japanse versie van blogger het linker knopje de proefversie opslaat, terwijl het rechter knopje de zaak publiceert.
Via een uiteraard volledig droog station naar een zonnig Furano gereisd, en vanaf daar via uiteindelijk Sapporo naar Muroran en de kust. De jeugdherberg zou een mooi uitzicht hebben.
Na een kleine expeditie kom je bij de plek, en wordt je echt aangeslagen voor het niet hebben van YH kaart, maar heb je ook de eerste gratis Internet verbinding vanaf een Linux systeem. Dan blijkt dat in de japanse versie van blogger het linker knopje de proefversie opslaat, terwijl het rechter knopje de zaak publiceert.
Abonneren op:
Posts (Atom)
