Dag vijftien

Tot mijn verbuistering bleek de WiFi in het station van Lviv goed genoeg te zijn voor een snelle update van de blog, zeker omdat de trein daar een half uur of zo wacht. De volgende morgen weer eens wakker geworden in een onuitspreekbare plaats, maar ze hebben wel een mooi station
. Daarna boemelt deze trein langs Moldavië, waar ik de vorige keer juist uit day land kwam en toen op de route de andere kant uit ging. Maar eens een glas geleend en daarmee en het hete water een beker soep vervaardigd. Daarna doorgereisd totaan Odesa, en daar een hostel gezocht.

posted from Bloggeroid

Dag veertien

Na de gebruikelijke taferelen zoals inpakken, het hostel verlaten naar het busstation. Iemand dacht dat de eerste bus op een beschaafd tijdstip niet ging, máár ik had enige hoop. Ik zag wel ruimte voor een woest plan; neem de lokale trein naar de grens, en wandel die over. Ik wist niet of me dat voldoende dichtbij zou brengen, en de kosten leken me ook wat hoog.
Om 13:00 stond daar zowaar een bus met de route Kosice-Uzhhorod op de verwachtte plek. Daar mijn bagage in gegooid, en zelf plaats genomen. Het rijden naar de grens nam zo'n 90 minuten, de Slowaken nog eens 45, en de Oekraïners nog een 30.... Hoop controle voor wat routine zou moeten zijn. Daarna werden we 15 minuten later gedumpt op het busstation.
Dan zoek je eerst naar een geldautomaat, die dus nog net bereikbaar was tussen de verbouwing. De worsteling om een ticket te bemachtigen lag minder aan de taal, en meer aan de computer die het ticket moest genereren... Uiteindelijk wel gelukt. Na eerst de zigeunerkinderen ontweken te hebben, kwam ik een jongedame uit de jeugdherberg in Kosice weer tegen; zij had een latere bus genomen, met nog meer wachten aan de grens. Het zorgde er wel voor dat ik op het juiste moment in de juiste trein kwam.
Daar heb je de gebruikelijke zaken, incluis de kop thee

posted from Bloggeroid