North Sydney-Port aux Basques (NF)-St. John's

Aan boord van de boot kun je inderdaad gratis Internet gebruiken, maar toen ik iets wilde reserveren, liep ik tegen een anti-porn filter op; weer zo'n geval... De temperatuur begon aardig, maar daalde behoorlijk; de steward vertelde dat de verwarming niet optimaal functioneerde.

In Port aux Basques aangekomen, kun je door met een bus. Deze gaat krap 1000 km over de Trans Canada Highway naar St. John's, door enig woest terrein; op de skihellingen lag nog wat sneeuw.

Het weer was in eerste instantie aan de beterende hand, maar geleidelijk aan werd het slechter; voor Gander was de bewolking al tot mist afgezakt. Bovendien slaagden we erin om tot tweemaal toe de attendant kwijt te raken; de eerste keer was het een ongelukje en werden de passagiers daarna gewaarschuwd om dit niet te 'proberen', en de tweede keer leek planmatiger. In St. John's maar uiteindelijk in een B&B gedoken.

Halifax-North Sydney

Afhankelijk van de kamergenoten kan het 's ochtends ook interessant worden; een mobiele telefoon met een irritant deuntje en op z'n minst een man uit een productie voor 'stomp'.

Ik miste de 9:50 bus naar Truro, en besloot toen maar om direct naar North Sydney te gaan. Het weer was semi-OK, en het Internet in de bibliotheek nogal gereguleerd. De planning van de chauffeur was ook wat ontregelt; de universiteit van Antigonish is nogal veel rode bakstenen, zoals een Ivy League plaats, maar gedurende het weekeinde is er niet zoveel te eten. De ferry werkt zoals verwacht; loopt alleen op New Foundland time. En we proberen dus nu het Internet op de boot zelve;-/

Halifax

Dan kom je aan in Halifax, en blijkt de gids niet meer dan een gids; de HI sloot om 23:00. Na enig zoekwerk blijkt er nog een shelter te zijn. Dit was definitief een ervaring. Het is niet dat de plek slecht is, maar ik denk niet dat ik dit snel wil herhalen.

Zowel de citadel als het victoriaanse park gezien; bij de een woei het imposant, en bij de ander liep ik eerst langs een thermometer die 1^oC aangaf, en daarna langs een fontein met ijspegels. Dit is definitief het verkeerde seizoen. Tevens lijkt het alsof de wind altijd opsteekt op het moment dat je je neus buiten de deur steekt, en dan prompt in je gezicht blaast, ongeacht de richting waarin je loopt.

Gelukkig was de HI nu wel open, en was er plaats. Het climaat binnen is in ieder geval aanzienlijk beter dan buiten; de zon is wel aardig, maar niet altijd zichtbaar. Er schijnt sneeuw te vallen in het noorden van Nova Scotia, en plaats in een hostel in St. John's is moeilijk te verzekeren... bellen vanaf New Foundland is op dit moment het beste.

Moncton-Charlottetown (PEI)-Moncton-Halifax (NS)

Opstaan met ontbijttv is, gezien het aanbod, ook niet echt je van het. Het ontbijt aanbod was redelijk, en in ieder geval gezond. Vervolgens naar het busstation gelopen, en daar mijn bagage in een locker gegooid; dagtrip naar het eiland.

Op weg naar Charlottetown wordt het weer er niet beter op; m'n shorts van gisteren zijn wel erg optimistisch. Een voordeel van de bus; je kijkt over de railing van de brug, en ziet de golven...

In Charlottetown regende het wat. Ik dacht dat het wel meeviel, maar dat viel dus tegen. De lage temperatuur, gecombineerd met de wind, hielp ook niet echt. De stad zelve is met veel hout gebouwd. Het weer klaart dus prompt op, zodra je vertrekt, en Summerside doet z'n naam eer aan als je daar voor de tweede keer langs komt.

In vergelijking is er meer bos in NB, en iets meer landbouw op PEI. Over een paar uur in de bus naar Halifax.

Fredericton-Moncton

Poging #2, en deze keer direct. De organisatie op het busstation is er niet beter op geworden. Gelukkig zijn er twee bussen van Fredericton naar Moncton, maar vervolgens een goedkope plek vinden om te slapen is een gevecht; de universiteit was een beetje vol. De B&B was nog het beste.

In de bibliotheek gratis Internet gebruikt; blog bijgewerkt en andere tekenen van leven gegeven. De rest van de stad is redelijk, en de rivier niet onaardig. Alleen vraag ik mij af of borden die waarschuwen tegen vallend ijs (in de winter) en zelfs (in Saint John) over de sneeuw die de schuivers van een overpass duwen niet duidelijk een teken zijn dat het hier des winters bar en boos is.

Fredericton-Saint John-Fredericton

Het busstation is relatief klein, en de bussen zijn slechter gelabelled dan waar dan ook in Canada; de hoeveelheid nummerborden daarentege is groter dan ooit... Het weer begint zelfs aangenaam te worden. Er is wel schijnbaar veel regen gevallen, links en rechts staat nog wat onder water.

Saint John heeft een nog kleinere terminal; ja er is een gebouw, maar daar houdt het mee op. De stad zelve heeft enige historie; amerikanen die de eerste George al niet leuk vonden, vertrokken en op de eerste niet-US plek een stad stichten.

De tijden zijn alleen dusdanig, dat ik maar terug naar Fredericton ga, en het morgen vanuit daar naar Moncton probeer. Ondertussen wel de 'reversible falls' gezien en het raadsel van de volle bus opgelost; het ding rijdt tussen Montreal en Saint John/Fredericton. Weer terug naar het hostel annex studentenhuis; 't zooitje is net zo ongeregeld als ik mij herinner van de verschillende universiteiten, incluis commentaar over idioten.

Riviére du loupe-Fredericton (N.B.)

Dan wordt het busstation overvallen door een drietal gehuurde Greyhound bussen; 190(?) scholieren uit Ottawa, op terugreis van Nova Scotia en een band toernooi. Dit simpele busstation was daar niet geheel op berekend. Daarna kwam mijn bus, maar die moet vanuit het zuidwesten gekomen zijn; anders krijg je 'm niet zo vol. Dit kan niet Quebec geweest zijn; anders had ik de bus daar langs zien komen.

In Fredericton aangekomen, en naar de jeugdherberg gewandelt. Deze accepteerden mij als volwaardig lid. De stad zelve is klein en rustig. Het gehele gebied is dusdanig, dat er geen nachtbussen zijn. De televisie laat nogal veel troep zien; de rest zijn herhalingen van programmas die ik ook al in Nederland gezien had.

Quebec-Gaspé-Riviére du loupe

Dan neem je de nachtbus, bijna de enige manier om uiteindelijk in Gaspé te komen. De bus gaat zelfs door i.p.v. dat je in Rimouski van bus moet verwisselen voor 6 uur 's ochtends. Dan kom je in Rimouski, en wordt je alsnog de bus uit gestuurd; schoonmaak (of iets dat daarop lijkt) en zo te ruiken benzine tanken... De bus is overigens voorzien van stopcontacten; voldoende voor een mobieltje of laptop. We zullen zien wat m'n MP3 speler er van vindt.

Nadat ik wakker geworden was, bleek de kust aardig woest; gezien de geologische sporen ook redelijk oud. Volgens de LP is dit het einde van de keten waarvan de Appelachian het begin wormen... Het laden lukt, als de motor van de bus loopt. Over de temperatuur moeten we het nog eens hebben; ik zag weer sneeuw op de grond, en de kleur van de hemel is grauw-blauw.

Het laatste stuk voor Gaspé is sportief en het weer is redelijk, maar niet echt dat je denkt... We gaan dus gewoon om het schiereiland, en dan de volgende provincie (en de volgende tijdzone) in. Het beeld van de zuidkant is minder woest dan dat van de noordkant. Het enige nadeel van een oplaadpunt is dat je prompt je MP3 speler tot twee keer leeg speelt.

Montreal-Quebec

Dan onderneem je pogingen om de berg op te komen, maar de meest voor de hand liggende route is al twee jaar aan reparatie toe. Alternatieven leiden uiteindelijk wel tot hoogte maar niet helemaal tot de top. Je komt dan weer bij het busstation, en deze keer geven ze je dan een berg tickets, en een deur...

Waar Montreal nog warm en zonnig was, is Quebec dat niet. Het is wel een oude vestingstad op een berg. Deze dus maar bekeken. Niet onaardig voor een oude europese stad, ware het niet dat deze één continent verder ligt.

Toronto-Ottawa-Montreal (QC)

De nachtbus naar Ottawa was niet zo erg als het kon zijn; ik kon er nog in slapen ook. Je komt vervolgens wel te vroeg aan. De stad ingelopen, en vervolgens daar het parlement bekeken; het is inderdaad niet van ijs. Ik weet niet of er schuim of ijs in de rivier ligt, maar in elk geval nodigt het niet uit tot zwemmen.

Met de bus naar Montreal, en daar uiteindelijk in de jeugdherberg terecht gekomen; de vorige keer was 16 jaar geleden. Volgens mij hebben ze 'm verplaatst; de vorige keer was er een rivier tussen de hostel en het station.

Daarna door de stad gebanjerd. In de haven ligt de Hr. Ms. Tromp met een bedankspandoekje voor de bevrijding. Het omwisselen van m'n busticket voor een couponnenboekje gaat nog interessant worden; de folder zegt zo snel mogelijk, de baliemedewerkster was het daar niet helemaal mee eens. Morgen eerst de berg op, daarna via Quebec om Gaspé heen.