Het weer blijft triest; daarom met de eerste trein naar Saiki en vanaf daar met een expres naar Miyazaki. Kijken of we de tempel in Aoshima kunnen bekijken voordat we vanavond Kagoshima halen. De boemeltjes zijn echt niet snel, en de expres wordt verslagen door een gewone sprinter... Enkelspoor is wel efficient voor minimaal verkeer, maar ik zou eens moeten uitrekenen waar de grens ligt.
De regengoden zijn zelfs andere goden niet goed gezind, of ik ben alsnog de ultieme regengod voor alle bewolking in Japan. De tempel en het kleine eilandje bij Aoshima weten te vinden; tropisch nat en de lucht was gewoon grijs. Dan maar de aftocht naar Kagoshima, met de geweldige snelheid van 60 km/h. Daar lijkt het droog terwijl ik een business hotel in check.
2006-05-19
Woensdag 17 mei
Het ontbijt was vegetarisch met rijst, en de andere gasten waren misschien niet allemaal op de klassieke manier het pad aan het volgen. De regen hield in ieder geval aan, terwijl ik van tempel naar station naar de stad aan de westkant en naar de haven ging. Dit is het soort weer dat ik ook kan missen...
Op de ferry kwam ik de eerste niet-Japanner tegen sinds Tokeshima; het was een Nederlander. Verder ook een blikje nescafe gekregen van een stel Jappaners; gezien de hoeveelheid melk niet mijn smaak. Bij aankomst in Kyushu gelijk bij het eerste JR station m'n pass proberen te regelen; dat lukte niet, maar daardoor werd ik wel buiten uren geholpen. Uiteindelijk in een hotel tegen een goed tarief gekomen.
Op de ferry kwam ik de eerste niet-Japanner tegen sinds Tokeshima; het was een Nederlander. Verder ook een blikje nescafe gekregen van een stel Jappaners; gezien de hoeveelheid melk niet mijn smaak. Bij aankomst in Kyushu gelijk bij het eerste JR station m'n pass proberen te regelen; dat lukte niet, maar daardoor werd ik wel buiten uren geholpen. Uiteindelijk in een hotel tegen een goed tarief gekomen.
Dinsdag 16 mei
Het is weer gedaan met het mooie weer; afdalend uit de kloof naar de zuidkust werd het regenachtig. De machinist hield er een merkwaardige routine op na; met gehandschoende hand wees hij naar een aantal objecten, zowel binnen als buiten de trein. Na analyse bleek hij een checklist af te lopen met het (groene) signaal, de spiegels op het perron en zijn lijst van plekken. In Kochi aangekomen wel om het kasteel heen gelopen, maar na een bento box en een bezoek aan het postkantoor maar weer vertrokken.
Op de een of andere manier krijg ik geen hoogte van de schooltijden hier; elke trein bevat op elk moment geuniformeerde middelbare schooljeugd. Het weer verbetert absoluut niet. Het spoor is hier vooral enkelsporig; alleen bij de stations ligt wat dubbelspoor, met als gevolg dat je daar nogal eens stil staat en wacht op de tegenligger. In Kubakawa naar de jeugdherberg gewandeld; dit is tempel #37 van de 88 op de 'grand tour' van dit eiland. Meest verbazende was de medewerkster die ook wat spaans sprak. Men dreigt met gebed om 6:00 en ontbijt om 6:30... Vroeg naar bed dus.
Op de een of andere manier krijg ik geen hoogte van de schooltijden hier; elke trein bevat op elk moment geuniformeerde middelbare schooljeugd. Het weer verbetert absoluut niet. Het spoor is hier vooral enkelsporig; alleen bij de stations ligt wat dubbelspoor, met als gevolg dat je daar nogal eens stil staat en wacht op de tegenligger. In Kubakawa naar de jeugdherberg gewandeld; dit is tempel #37 van de 88 op de 'grand tour' van dit eiland. Meest verbazende was de medewerkster die ook wat spaans sprak. Men dreigt met gebed om 6:00 en ontbijt om 6:30... Vroeg naar bed dus.
Maandag 15 mei
's Nachts een nog betere ingeving gekregen; we pakken niet tempel 1 etc., maar 13 etc. Enige probleem is de wandeltocht naar het station en de aanwezigheig van lockers aldaar.
Daarom meteen de trein naar Ikeba genomen, om vanaf daar de Iya vallei in te komen. Dat vergt een sportieve busrit de bergen in; helaas was de oude route niet mogelijk, en daarom maar de nieuwe gevolgd. Deze en de rit naar de hostel laat een, op de natuur na, nogal leeg en woest landschap zien.
Omdat de hostel geen douche heeft, vanavond maar eens een onsen geprobeert... Het water was nogal warm, en dat wat niet schoon is, is in ieder geval steriel. Daarna maar weer eens op een tatami proberen te slapen; ze zijn me iets te dun.
Daarom meteen de trein naar Ikeba genomen, om vanaf daar de Iya vallei in te komen. Dat vergt een sportieve busrit de bergen in; helaas was de oude route niet mogelijk, en daarom maar de nieuwe gevolgd. Deze en de rit naar de hostel laat een, op de natuur na, nogal leeg en woest landschap zien.
Omdat de hostel geen douche heeft, vanavond maar eens een onsen geprobeert... Het water was nogal warm, en dat wat niet schoon is, is in ieder geval steriel. Daarna maar weer eens op een tatami proberen te slapen; ze zijn me iets te dun.
Zondag 14 mei
Het weer klaart ook nog op; een beetje zon, en dit wordt nog leuk ook. Er staat wel een stevige wind over het dek. Bij aankomst in de haven van Tokushima de standaard taferelen; de stad is niet direct om de hoek, en de taxichaufeur ontkent de bus. Na een tocht kom je dan toch bij het centrum en een prima plek voor de nacht.
Na een siesta de stad en de heuvel van het bijbehorende kasteel bekeken. Uit informatie van de lokale VVV bleek dat een bus naar de eerste van 88 tempels het simpelste was. 'The fifth element' is nagesynchroniseerd even vaag als het origineel, en ik vraag me nog steeds af wat eerder was; de kleine raampjes in een muur van het pension, of de blinde muur op 5 cm daarvanaf.
Na een siesta de stad en de heuvel van het bijbehorende kasteel bekeken. Uit informatie van de lokale VVV bleek dat een bus naar de eerste van 88 tempels het simpelste was. 'The fifth element' is nagesynchroniseerd even vaag als het origineel, en ik vraag me nog steeds af wat eerder was; de kleine raampjes in een muur van het pension, of de blinde muur op 5 cm daarvanaf.
Zaterdag 13 mei
De grap van een semi-poolroute is dat het in de zomer niet echt donker wordt; boven Siberie is sprake van enige duisternis, maar daar blijft het wel bij. Bij aankomst in Tokyo zorgt de rij voor immigratie en de wachttijd bij de bagage voor een correctie op het te vroeg komen. De band werd overigens zo bestuurd dat koffers niet op elkaar vielen, en er was personeel om ze recht te zetten.
De verwarring over het vinden van de boot naar Shikoku werd niet geholpen door het weer. Tevens is niet elk gedeelte van Tokyo even voetgangervriendelijk. Bij het schip bleek dat je niet alleen een bed kreeg, maar ook maaltijden (mits je het voedsel uit de machines als zodanig beschouwt). Verder is dit ook de makkelijkste manier voor het Japanse leger om materiaal te verschepen naar Kyushu; 36 uur. De locale TV is in ieder geval slecht; sport (voetbal en baseball) of erger.
De verwarring over het vinden van de boot naar Shikoku werd niet geholpen door het weer. Tevens is niet elk gedeelte van Tokyo even voetgangervriendelijk. Bij het schip bleek dat je niet alleen een bed kreeg, maar ook maaltijden (mits je het voedsel uit de machines als zodanig beschouwt). Verder is dit ook de makkelijkste manier voor het Japanse leger om materiaal te verschepen naar Kyushu; 36 uur. De locale TV is in ieder geval slecht; sport (voetbal en baseball) of erger.
Vrijdag 12 mei
Je pakt de intercity naar Brussel; niets nieuws, al eerder gedaan. Volgens D-reizen zou je toch 2,5 uur nodig hebben aldaar, waardoor ik toch zeker 1,5 uur nam; de volgende keer wordt dat 30 minuten.
De volgende verrassing was dat AF z'n passagiers vanaf Brussel naar Charles de Gaulle eerste klas vervoert. Dit zorgt in ieder geval voor iets aan catering.
Op CdG bleek wel dat de tijd daar met al het wachten redelijk krap begroot was; de gate ging geloof ik binnen 15 minuten dicht en toen ik door de schoen-gefixeerde beveiliging heen was, kon ik gelijk doorlopen. Vervolgens wordt je per bus eerst een stevig eind gereden. De vlucht zelf was in een 777, met een 3x3 indeling; semi-OK, alleen de onboard entertainment is niet om over naar huis te schrijven. De filmkeuze is nog minder; wel Harry Potter aankondigen en vervolgens 6 andere films kiezen, die bij voorkeur zijn nagesynchroniseerd.
Reis je eerst af naar het zuiden; zie je binnen het uur Schiphol weer (omdat de route van Parijs naar Tokyo zo loopt).
De volgende verrassing was dat AF z'n passagiers vanaf Brussel naar Charles de Gaulle eerste klas vervoert. Dit zorgt in ieder geval voor iets aan catering.
Op CdG bleek wel dat de tijd daar met al het wachten redelijk krap begroot was; de gate ging geloof ik binnen 15 minuten dicht en toen ik door de schoen-gefixeerde beveiliging heen was, kon ik gelijk doorlopen. Vervolgens wordt je per bus eerst een stevig eind gereden. De vlucht zelf was in een 777, met een 3x3 indeling; semi-OK, alleen de onboard entertainment is niet om over naar huis te schrijven. De filmkeuze is nog minder; wel Harry Potter aankondigen en vervolgens 6 andere films kiezen, die bij voorkeur zijn nagesynchroniseerd.
Reis je eerst af naar het zuiden; zie je binnen het uur Schiphol weer (omdat de route van Parijs naar Tokyo zo loopt).
2006-04-28
Volgende begin...
Ok, voor dit jaar wilde ik dus maar eens naar Japan; was er slechts een keer geweest voor een conferentie, en een keer over gestapt op Narita...
De details voor de reis zijn:
De details voor de reis zijn:
| 12-05 | Den Haag HS--Brussel Zuid--Paris Charles de Gaulle (CDG) |
| 12-05 | CDG--Tokyo Narita (NRT) |
| 09-06 | NRT--CDG |
| 09-06 | CDG--Brussel Zuid--Den Haag HS |
2005-05-17
St. Johns-London-Amsterdam
De vlucht blijkt eerst uit Halifax te komen, en kwam wat laat aan... Je vraagt bovendien om een raamplaats voor de vleugel. Aan het tweede was voldaan, het eerste (ondanks de codering) niet echt; ja, ik zat daar waar een raam zou kunnen zitten, en nee, er was daar net geen raam.
In London aangekomen, kom je erachter dat de puinhoop die veiligheid heet alleen maar groter is geworden. De mensen die maatregelen bedenken, zijn meestal slecht in het bedenken van de effecten... Deze keer viel het schaartje niet voldoende op. De lounge werkte in ieder geval wel. Het enige nadeel is, dat ze wel erg veel op elkaar beginnen te lijken. Verder melde Telfort twee voice messages; die maar op Schiphol afluisteren.
``This is tuesday, so this must be Belgium...''. Je luisterd een bericht af, en verblijdt je teamleider met je aanwezigheid (in Nederland). Je neemt de trein, en deze keer haal je het totaan Leiden voordat een verbaasde/verdwaasde buitenlander (of voormalige nederlander) de weg vraagt. De temperatuur in Nederland valt wel mee (voor iemand die net uit het barre Canada terug is), of de jetlag is dusdanig dat ik het verschil tussen een oven en een koelkast voorlopig niet kan ontdekken;-/
2005-05-16
St. John's
Dan mis je prompt ontbijt, verslapen is een kunst. M'n bagage achter gelaten en de stad gaan ontdekken. Signal hill was redelijk indrukwekkend; afgezien van Marconi's experimentje heeft het nog wel meer voordelen bij deze natuurlijke haven. Het nadeel is wel dat het stevig woei; en dat maakte het ondanks de zon toch nog onaangenaam. Klein success; mijn frans is dusdanig dat de locale parkwachter daarmee begon, en doorging.
In welke mate John Cabot gezien moet worden als stichter, en daarmee deze stad meer dan 500 jaar oud is, is de grote vraag. In vergelijking met andere steden ten noorden van Mexico stad, is het wel de oudste denk ik.
Maar naar het vliegveld gelopen; het kostte me 40 minuten van downtown naar het 5 km teken, en daarna in de mist en redelijke tegenwind nog eens 50 minuten tot in de terminal. Ingecheckt, en nadat m'n EHBO schaartje bekeken en goedgekeurd was, de business lounge ingelopen. Ze hebben hier gratis Internet;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)
