Zowel email (gedeeltelijk) als blog weten bij te werken; de latency naar XS4All en die naar blogger is dodelijk lang:-( Nu nog een einde aan de regen.
Dinsdag 9/1
Weer een dag, weer een routine; bus naar Hanoi weten te boeken. Benieuwd wat het bedrag me biedt. De citadel bezocht; gedeeltes zijn ondertussen tot stof vergaan, maar het moet een redelijk spektakel geweest zijn in de krap 150 jaar dat het in gebruik was. Het weer is ronduit slecht; koud en nat, het combo van reuma en andere typische nederlandse misere. Vervolgens wel ergens droog weten te blijven, maar het was er niet echt warm. De bus was in ieder geval ruim genoeg.
Woensdag 10/1
In Hanoi aangekomen, en in een hotel met ontbijt en internet ingecheckt. Daarna de stad in gewandeld met shorts en een camera; ook Lenin staat hier nog. De oude universiteit was misschien niet zo groot, maar indrukwekkend genoeg; er worden tegenwordig te weinig tabletten opgericht voor gepromoveerden... m'n OUSA kaart werkte er wel. Ook het meer van de lokale excaliber legende bezichtigd.
Donderdag 11/1
Mezelf naar het busstation voor Ha Long geregeld, en vanaf daar met een minibus vertrokken. Dit is een tocht van een paar uur, waarbij de conducteur het beladingsrecord van een 747 probeerde te verbeteren zonder daadwerkelijk over een 747 te beschikken. In Ha Long dus prompt in het meer industriele gedeelte achter gelaten... De lokale supermarkt is in ieder gevalvergeven van de chinezen en bijbehorende prijzen (in RMB).
Vrijdag 12/1
De volgende morgen bleek het slecht gesteld met de administratie van het hotel, de vervoersmogelijkheden naar eilanden en het zicht over de baai. Terug naar Hanoi voor de richting Laos. Dit gaat interessant worden; aankomst bij de grens is zondag, en ik moet m'n visum daar scoren.
2007-01-12
2007-01-08
Internet: ze zouden het toch eens moeten uitvinden...
De laatste keer was de verbinding wel erg traag; lokaal roept het 230 kb, maar... De rest van de dag in rust doorgebracht; hier en daar wat knallen maar geen siervuurwerk.
Maandag 1/1
Helaas was het consulaat ook vandaag dicht; morgen weer een dag. En ik mag weer op zoek naar vervangers van de 'sandalen'; de enige die echt versleten zijn kwamen uit Indonesie... de rest hield het allemaal korter uit, en brak. Daarna maar eens naar Serenity beach gelopen, en m'n voeten in het zeewater gestoken; heb dat niet gedaan sinds noord Honduras...
Dinsdag 2/1
Volgende bezoek aan het vietnamese consulaat; deze keer wel raak, en nu ben ik dus in het bezit van een geldig visum voor het volgende land. Gelukkig ook nog een ticket naar Phnom Penh weten te scoren. Alleen moeten ze toch wat doen aan die verbinding; het kostte 4 uur en 30 minuten om van terminal naar terminal te komen. In P.P. het gebruikelijke circus met tuk-tuks & motos; om daarna een hostel in te komen.
Woensdag 3/1
De volgende dag even mijn email weten bij te werken; een aantal zaken doen het zoals ze het niet zouden moeten doen, maar voor de rest hobbelt alles voort. Gelukkig voor de mensheid doet de blogging site het niet; geen bijgewerkt verhaal dus. Wel, 10 minuten voor vertrek een ticket naar Saigon weten te vinden, en vlak voor de grens nog wat lychees... zo kom je er wel. In Saigon, als ik ten minste in het juiste district van HCMC zit.
Donderdag 4/1
Eerst in de stad rondgewandeld; daarna eerst met de stadsbus naar de busterminal en vanaf daar naar Da Lat... Vervolgens zit je zo'n 6 uur en 308 km in een minibus de bergen in; het is duidelijk ook niet tropisch meer. De volgende keer alleen niet in de taxi stappen; het tarief was niet onredelijk, en het hotel niet het duurste of het slechtste, maar ik denk dat ik beter had kunnen kiezen. Diner was een brouwsel dat niet misstaan zou hebben in een Harry Potter film of op de chinese ontbijttafel. De (spiritus)vlammen verhoogden de ambiance alleen maar. Verder hebben ze hier een starwars revival oid; de lokale (voor SEA) kabelproducent is daar hard mee bezig op z'n filmkanaal.
Vrijdag 5/1
Je wandelt door wat de vietnamezen als een van de meest romantische plekken beschouwen; ik geloof niet dat ik het wil begrijpen. Tijd voor een zonniger en warmere bestemming. Slaagde erin om een minibus naar Nha Trang te krijgen. Daar aangekomen was in ieder geval de temperatuur beter; gezien de golven is er een storm in de buurt. De plek is ook iets toerist/reiziger-vriendelijk; er is zelfs een plek voor russen... en zelfs turkse cuisine voor de fans.
Zaterdag 6/1
Tussen de regenbuien door de pagoda met de witte buddha gezien; gebouwd voor de vrede, alleen wat jaren te vroeg gezien de geschiedenis. De rest van de dag door gebracht in een storm- en regen-achtige kustplaats; ik ken een grootouder die hier van hield. Het internet werkte dusdanig goed, in het gedeelte van de stad dat stroom had, dat XS4All me 2 mailtjes liet verwerken in een uur, en de blogger software helemaal niet reageerde. De nachtbus was een 'verbetering'; deze was net te klein voor comfortabel zitten, laat staan slapen... Tegelijkertijd begin ik last te krijgen van m'n neus; ook daar kan het uit lopen.
Zondag 7/1
Dan kom je aan in een druilerig Hoi An... het weer is niet verbeterd, en naar een paar fotos doorgetrokken naar Danang. Standaard routine met hotels, regen, etc. Morgen per trein naar Hue, en vanaf daar door naar Hanoi.
Maandag 8/1
Eerst het ontbijt, dat inbegrepen was, genoten; gebakken eieren lukken in elke cultuur. Daarna op het station een kaartje voor de eerste trein naar Hue gekocht, en op de trein gewacht. Hard seat is wat heel erg vroeger bekend stond als derde klas; houten bankjes incluis. Ik krijg het niet geheel warme gevoel dat de storm aan houdt, met de regen. Het enkele spoor impliceert verder dat je soms op de tegenligger mag wachten. Voor Hue serveerden ze ook nog lunch; rijst, een of ander (miniem) stuk koe met groente. Dat opgegeten, en in Hue de standaard 'duck & run' uitgevoerd. Het climaat is beroerd & het internet belabberd, ik ben zeker op vakantie.
Maandag 1/1
Helaas was het consulaat ook vandaag dicht; morgen weer een dag. En ik mag weer op zoek naar vervangers van de 'sandalen'; de enige die echt versleten zijn kwamen uit Indonesie... de rest hield het allemaal korter uit, en brak. Daarna maar eens naar Serenity beach gelopen, en m'n voeten in het zeewater gestoken; heb dat niet gedaan sinds noord Honduras...
Dinsdag 2/1
Volgende bezoek aan het vietnamese consulaat; deze keer wel raak, en nu ben ik dus in het bezit van een geldig visum voor het volgende land. Gelukkig ook nog een ticket naar Phnom Penh weten te scoren. Alleen moeten ze toch wat doen aan die verbinding; het kostte 4 uur en 30 minuten om van terminal naar terminal te komen. In P.P. het gebruikelijke circus met tuk-tuks & motos; om daarna een hostel in te komen.
Woensdag 3/1
De volgende dag even mijn email weten bij te werken; een aantal zaken doen het zoals ze het niet zouden moeten doen, maar voor de rest hobbelt alles voort. Gelukkig voor de mensheid doet de blogging site het niet; geen bijgewerkt verhaal dus. Wel, 10 minuten voor vertrek een ticket naar Saigon weten te vinden, en vlak voor de grens nog wat lychees... zo kom je er wel. In Saigon, als ik ten minste in het juiste district van HCMC zit.
Donderdag 4/1
Eerst in de stad rondgewandeld; daarna eerst met de stadsbus naar de busterminal en vanaf daar naar Da Lat... Vervolgens zit je zo'n 6 uur en 308 km in een minibus de bergen in; het is duidelijk ook niet tropisch meer. De volgende keer alleen niet in de taxi stappen; het tarief was niet onredelijk, en het hotel niet het duurste of het slechtste, maar ik denk dat ik beter had kunnen kiezen. Diner was een brouwsel dat niet misstaan zou hebben in een Harry Potter film of op de chinese ontbijttafel. De (spiritus)vlammen verhoogden de ambiance alleen maar. Verder hebben ze hier een starwars revival oid; de lokale (voor SEA) kabelproducent is daar hard mee bezig op z'n filmkanaal.
Vrijdag 5/1
Je wandelt door wat de vietnamezen als een van de meest romantische plekken beschouwen; ik geloof niet dat ik het wil begrijpen. Tijd voor een zonniger en warmere bestemming. Slaagde erin om een minibus naar Nha Trang te krijgen. Daar aangekomen was in ieder geval de temperatuur beter; gezien de golven is er een storm in de buurt. De plek is ook iets toerist/reiziger-vriendelijk; er is zelfs een plek voor russen... en zelfs turkse cuisine voor de fans.
Zaterdag 6/1
Tussen de regenbuien door de pagoda met de witte buddha gezien; gebouwd voor de vrede, alleen wat jaren te vroeg gezien de geschiedenis. De rest van de dag door gebracht in een storm- en regen-achtige kustplaats; ik ken een grootouder die hier van hield. Het internet werkte dusdanig goed, in het gedeelte van de stad dat stroom had, dat XS4All me 2 mailtjes liet verwerken in een uur, en de blogger software helemaal niet reageerde. De nachtbus was een 'verbetering'; deze was net te klein voor comfortabel zitten, laat staan slapen... Tegelijkertijd begin ik last te krijgen van m'n neus; ook daar kan het uit lopen.
Zondag 7/1
Dan kom je aan in een druilerig Hoi An... het weer is niet verbeterd, en naar een paar fotos doorgetrokken naar Danang. Standaard routine met hotels, regen, etc. Morgen per trein naar Hue, en vanaf daar door naar Hanoi.
Maandag 8/1
Eerst het ontbijt, dat inbegrepen was, genoten; gebakken eieren lukken in elke cultuur. Daarna op het station een kaartje voor de eerste trein naar Hue gekocht, en op de trein gewacht. Hard seat is wat heel erg vroeger bekend stond als derde klas; houten bankjes incluis. Ik krijg het niet geheel warme gevoel dat de storm aan houdt, met de regen. Het enkele spoor impliceert verder dat je soms op de tegenligger mag wachten. Voor Hue serveerden ze ook nog lunch; rijst, een of ander (miniem) stuk koe met groente. Dat opgegeten, en in Hue de standaard 'duck & run' uitgevoerd. Het climaat is beroerd & het internet belabberd, ik ben zeker op vakantie.
2006-12-31
Busride in Cambodia: and we have more dust in the back...
Verslag bijgewerkt en een busreis naar Battambang regegeld.
Donderdag 28/12
Terug over de 'boulevard of broken backs'. Het stuk van Siem Reap naar Sisophon blijft slecht, maar er is een project om het te verbeteren; alleen wanneer... Het traject van Sisophon naar Battambang is wel ok. In Battambang maar een hostel in gedoken, en daar de rest van de dag siesta gehouden.
Vrijdag 29/12
Eerst rustig de stad bekeken; deze is kalmer dan Siem Reap, maar niet veel. Na een ontbijt de bus naar Phnom Phen genomen. Daar kom je dan aan in de hekseketel die hoofdstad heet. Daar eerst op zoek naar een hostel (waarbij het ontbreken van ramen niet noodzakelijkerwijs erg is, gezien het lawaai) en daarna een supermarkt. De economie van die land doet mij denken aan die van Libanon; locale munteenheid die een fractie waard is van de dollar, en iedereen gebruikt beiden. Voor bedargen van minder dan een dollar krijg je riel terug etc. Enige afwijking, ze accepteren ook baht in een vaste verhouding (ten westen van Battambang en in Siem Reap). Morgen eerst naar een boot de Mekong op kijken...
Zaterdag 30/12
Na enig rondwandelen en kijken maar een bus naar Sihanouk Ville gepakt; deze zijn populairder dan gedacht, en buiten de verbinding met Battambang de enige die vaker dan eens per dag gaat. National Highway 4 is nu ook niet het voorbeeld van snelweg dat ik hoog wil houden, zeker niet met 230 km in pm. 4 uur. Gezien het studie materiaal van een medereiziger, hoeven we ons ook niet op Cambodja te rekenen voor fenomenaal hoge gemiddeldes bij een TOEFL; nogal formalistisch en of het universitair was?
Zondag 31/12
De volgende morgen vol goede moed, alleen zonder stropdas of pak, naar het Vietnamese consulaat; helaas is dat op zondag gesloten. Daarom verder gewandeld langs de stranden deze plaats rijk is; oogst, behalve meer 'moto' roependen, een 4de jaars student (in engelse literatuur) die nog steeds onzeker is over zijn talen, en de bevestiging dat mijn accent erg licht is. Dit gebied is wel in ontwikkeling, en voor mij is het wachten op een Club Med oid. Alleen komen de pakken sap uit Thailand en Maleisie; ik denk dat er nog wat te ontwikkelen is.
Donderdag 28/12
Terug over de 'boulevard of broken backs'. Het stuk van Siem Reap naar Sisophon blijft slecht, maar er is een project om het te verbeteren; alleen wanneer... Het traject van Sisophon naar Battambang is wel ok. In Battambang maar een hostel in gedoken, en daar de rest van de dag siesta gehouden.
Vrijdag 29/12
Eerst rustig de stad bekeken; deze is kalmer dan Siem Reap, maar niet veel. Na een ontbijt de bus naar Phnom Phen genomen. Daar kom je dan aan in de hekseketel die hoofdstad heet. Daar eerst op zoek naar een hostel (waarbij het ontbreken van ramen niet noodzakelijkerwijs erg is, gezien het lawaai) en daarna een supermarkt. De economie van die land doet mij denken aan die van Libanon; locale munteenheid die een fractie waard is van de dollar, en iedereen gebruikt beiden. Voor bedargen van minder dan een dollar krijg je riel terug etc. Enige afwijking, ze accepteren ook baht in een vaste verhouding (ten westen van Battambang en in Siem Reap). Morgen eerst naar een boot de Mekong op kijken...
Zaterdag 30/12
Na enig rondwandelen en kijken maar een bus naar Sihanouk Ville gepakt; deze zijn populairder dan gedacht, en buiten de verbinding met Battambang de enige die vaker dan eens per dag gaat. National Highway 4 is nu ook niet het voorbeeld van snelweg dat ik hoog wil houden, zeker niet met 230 km in pm. 4 uur. Gezien het studie materiaal van een medereiziger, hoeven we ons ook niet op Cambodja te rekenen voor fenomenaal hoge gemiddeldes bij een TOEFL; nogal formalistisch en of het universitair was?
Zondag 31/12
De volgende morgen vol goede moed, alleen zonder stropdas of pak, naar het Vietnamese consulaat; helaas is dat op zondag gesloten. Daarom verder gewandeld langs de stranden deze plaats rijk is; oogst, behalve meer 'moto' roependen, een 4de jaars student (in engelse literatuur) die nog steeds onzeker is over zijn talen, en de bevestiging dat mijn accent erg licht is. Dit gebied is wel in ontwikkeling, en voor mij is het wachten op een Club Med oid. Alleen komen de pakken sap uit Thailand en Maleisie; ik denk dat er nog wat te ontwikkelen is.
2006-12-27
'Pram Banan' meet 'Palenque / Tikal / ...'
Tevens waren de mensen van de FT ook niet op hun plek; Schiphol is niet verbetert. Ik weet niet uit wanneer de B747/400 stamt, maar de inrichting doet oud aan (alleen gedeelde beeldschermen etc.). Gecombineerd met de ietswat krappe afmetingen van stoelen en een tweetal niet voetballende hooligans, voelt etenstijd aan als een rugby scrum.
Zondag 24/12
Je komt aan op een verse luchthaven, en de bagageband is niet de snelste. Het vervoer is ook niet optimaal, maar ondanks alles zit ik wel in een hotel aan de Thais-Cambodiaanse grens. Een combinatie van gratis shuttle, stadsbus, metro en trein. Morgen maar eens het een en ander proberen, zoals internet toegang, visum en transport naar Siem Reap.
Maandag 25/12
De grens is iets verder dan ik dacht, maar een moterfiets doet wonderen. De grens zelf heeft enigzinds last van corruptie; iedereen wil je best aan een visum helpen, voor een prijs. Standvastig een krant lezen helpt prompt tegen die pogingen; 100 a 200 baht, en je hebt je visum direct (tenzij er toch verder niemand wacht). De transport situatie in Poipet darentege... zelfs de locale politie doet mee. Gewoon doorlopen was de oplossing. Een paar kilometer verderop een share cab naar de volgende stad, en vanaf daar een naar Siem Reap geregeld. De weg daarheen is erger dan de snelweg Nicaragua in; en daar was het nog vanwege onderhoud. Morgen Angkor Wat en aanpalende tempels bekijken.
Dinsdag 26/12
Je scoort eerst ontbijt, en daarna ga je aan de wandel. Alleen is Angkor Wat iets verder dan verwacht; volgende keer een in een fiets investeren. Mijn idee bij dit complex was 'Pram Banan' meet 'Palenque / Tikal / ...'. Na enig stevig doorwandelen, heb je aan het eind van de middag veel ruines, britten die vinden dat je goed engels spreekt, iemand uit HK die hetzelfde gokt en een berg t-shirts en erger gezien. Alleen niet de 'Ta Phrem' gezien; die laten ze aan de natuur over, en dient ook als filmset. Wel een paar wierrook stokjes in mijn handen geduwd gekregen, en min of meer de juiste gebaren gemaakt. Terug met een tuk-tuk.
Woensdag 27/12
Enige probleem is nu een gastro-virus; details zijn niet leuk, en ik weet niet wat/wie ik moet verdenken. Tijd voor een rustdag.
Zondag 24/12
Je komt aan op een verse luchthaven, en de bagageband is niet de snelste. Het vervoer is ook niet optimaal, maar ondanks alles zit ik wel in een hotel aan de Thais-Cambodiaanse grens. Een combinatie van gratis shuttle, stadsbus, metro en trein. Morgen maar eens het een en ander proberen, zoals internet toegang, visum en transport naar Siem Reap.
Maandag 25/12
De grens is iets verder dan ik dacht, maar een moterfiets doet wonderen. De grens zelf heeft enigzinds last van corruptie; iedereen wil je best aan een visum helpen, voor een prijs. Standvastig een krant lezen helpt prompt tegen die pogingen; 100 a 200 baht, en je hebt je visum direct (tenzij er toch verder niemand wacht). De transport situatie in Poipet darentege... zelfs de locale politie doet mee. Gewoon doorlopen was de oplossing. Een paar kilometer verderop een share cab naar de volgende stad, en vanaf daar een naar Siem Reap geregeld. De weg daarheen is erger dan de snelweg Nicaragua in; en daar was het nog vanwege onderhoud. Morgen Angkor Wat en aanpalende tempels bekijken.
Dinsdag 26/12
Je scoort eerst ontbijt, en daarna ga je aan de wandel. Alleen is Angkor Wat iets verder dan verwacht; volgende keer een in een fiets investeren. Mijn idee bij dit complex was 'Pram Banan' meet 'Palenque / Tikal / ...'. Na enig stevig doorwandelen, heb je aan het eind van de middag veel ruines, britten die vinden dat je goed engels spreekt, iemand uit HK die hetzelfde gokt en een berg t-shirts en erger gezien. Alleen niet de 'Ta Phrem' gezien; die laten ze aan de natuur over, en dient ook als filmset. Wel een paar wierrook stokjes in mijn handen geduwd gekregen, en min of meer de juiste gebaren gemaakt. Terug met een tuk-tuk.
Woensdag 27/12
Enige probleem is nu een gastro-virus; details zijn niet leuk, en ik weet niet wat/wie ik moet verdenken. Tijd voor een rustdag.
2006-12-23
En dan ga je...
Ondertussen het gebruikelijke feest/routine/...; vanaf werk, via ouders naar de luchthaven. China Airlines doet dus niet aan frequent flyer miles (of alleen op hun eigen kaart). De lounge van de bank houdt helaas ook niet over; alleen thee etc., en zelfs geen koekjes. Dat weten we dan ook voor de volgende keer. Gelukkig is het internet wel min of meer toegangkelijk.
2006-12-14
Leuk die websites...
Je boekt, en een paar uur later wordt je gebeld; wachtlijst...
De nieuwe vluchten:
De nieuwe vluchten:
23/12 14:25 AMS-BKK 24/12 07:10
26/01 02:30 BKK-AMS 26/01 09:00
2006-12-13
On the road once more...
Nog een keer naar Azië.
22-12-2006 20:10-22:00 AMS-VIE
22-12-2006 23:30-15:45 VIE-BKK
26-01-2007 23:35-05:20 BKK-VIE
27-01-2007 07:20-09:25 VIE-AMS
2006-06-12
Vrijdag 9 juni (goud)
Vanmorgen maar niet de blog geupdate. Me van manga-kissa naar het dichtsbijzijnde treinstation gesleept. Uiteraard begon het halverwege te miezeren en dat werd later erger. Treinkaartje uit de automaat gehaald, en op Tokyo (centraal) moeten wisselen. De rapid naar Narita was alles behalve snel; ik had zo'n 45 minuten voor vertrek, maar dat was helaas niet voldoende. AF heeft me, tegen een niet geringe vergoeding, overgeboekt op de volgende vlucht. Na het wisselen van mijn laatste yen in euro had ik in ieder geval nog wat over voor (m.i. dure) souveniers. Ik kom vervolgens niet eens zoveel later aan in Parijs, en kan de trein naar Brussel ook nog halen...
Dan kijkt er iemand hulpbehoevend op het station; nog twee uur, en kunnen we even Parijs bekijken. Dat maar even afgeraden; een halleluja-foto van de Eiffeltoren is ook niet ideaal... Vervolgens in de trein naar Brussel enige japanse dames verbijsterd met mijn trip door Japan, en vanaf Brussel een paar (ex-)Amsterdammers met de voordelen van het bezoeken van Japan versus Euro-Disney; het laatste lijkt zo mogelijk nog duurder bij een korter verblijf...
Dan kijkt er iemand hulpbehoevend op het station; nog twee uur, en kunnen we even Parijs bekijken. Dat maar even afgeraden; een halleluja-foto van de Eiffeltoren is ook niet ideaal... Vervolgens in de trein naar Brussel enige japanse dames verbijsterd met mijn trip door Japan, en vanaf Brussel een paar (ex-)Amsterdammers met de voordelen van het bezoeken van Japan versus Euro-Disney; het laatste lijkt zo mogelijk nog duurder bij een korter verblijf...
Donderdag 8 juni (boom)
Probeer je je blog bij te werken, is het systeem down... en de volgende morgen was dat ook nog het geval.
Eerst sleep je jezelf en je bagage naar de volgende (populaire) plek, en daarna naar het paleis van de keizer; het probleem is niet de afwezigheid, zoals de spreekwoordelijke kleren, maar de aanwezigheid van iets zoals de keizerlijke hofhouding. De tuin had wel iets, maar ook hier vergt het onderhoud veel tijd en mensen. Het meest verbijsterende waren de mensen in wit die een grasveldje ceremonieel aan het snoeien waren.
Het weer ging van somber naar erger, en om geen tevergeefse zoektocht naar de beruchte karpers te houden, bij de experts naar binnen gelopen. Ook voor hun was dit, buiten het seizoen, een goede vraag; na veel gebel, was er een plek die 'complete' sets had. Daarheen per metro, en toen werden mij twee dingen duidelijk; grootvader moet indertijd een van zijn speciale grappen hebben uitgehaald (want de set bestaat uit 4 vissen en extra zaken) en mijn ideeen over wat leuk is sluiten definitief niet aan bij het prijsniveau van dit land.
Op de terugweg via de laatste tempel en een maaltijdbon uit de automaat; maak keuze, gooi geld in machine en overhandig ticket aan staf, die vervolgens dat voor je klaar maken en serveren...
In de manga bar ingecheckt etc... Deze is beter dan die van gisteravond, maar niet zo goed als in Sapporo.
Eerst sleep je jezelf en je bagage naar de volgende (populaire) plek, en daarna naar het paleis van de keizer; het probleem is niet de afwezigheid, zoals de spreekwoordelijke kleren, maar de aanwezigheid van iets zoals de keizerlijke hofhouding. De tuin had wel iets, maar ook hier vergt het onderhoud veel tijd en mensen. Het meest verbijsterende waren de mensen in wit die een grasveldje ceremonieel aan het snoeien waren.
Het weer ging van somber naar erger, en om geen tevergeefse zoektocht naar de beruchte karpers te houden, bij de experts naar binnen gelopen. Ook voor hun was dit, buiten het seizoen, een goede vraag; na veel gebel, was er een plek die 'complete' sets had. Daarheen per metro, en toen werden mij twee dingen duidelijk; grootvader moet indertijd een van zijn speciale grappen hebben uitgehaald (want de set bestaat uit 4 vissen en extra zaken) en mijn ideeen over wat leuk is sluiten definitief niet aan bij het prijsniveau van dit land.
Op de terugweg via de laatste tempel en een maaltijdbon uit de automaat; maak keuze, gooi geld in machine en overhandig ticket aan staf, die vervolgens dat voor je klaar maken en serveren...
In de manga bar ingecheckt etc... Deze is beter dan die van gisteravond, maar niet zo goed als in Sapporo.
2006-06-08
Woensdag 7 juni
De laatste plekken in Sapporo bekeken. Dit is, zeker voor Japan, een erg makkelijke te navigeren stek. Verder de laatste reserveringen gemaakt; dit was de eerste keer dat ik iemand van JR kon verbeteren met zijn eigen informatie.
Ook maar eens op jacht geweest naar de vissen/vliegers die ze hier in Japan hebben op een specifieke datum... Daimaru wist na veel handen- en voeten-werk waarover ik het had, maar ha ze niet meer. Tourist information gaf me meer kans op een plek in Tokyo.
De trein in, en in Hakodate de volgende gepakt. Deze gaat door de tunnel tussen Hokkaido en Honshu, en verbindt in Hachinohe met een shinkansen (met hetzelfde nummer). Alleen het weer was niet echt goed zodra ik het zonnige Sapporo verliet; Hakodate en het zuiden van Hokkaido zien er somber en grijs uit. Het landschap is, tussen de tunnels door, redelijk. Niet zo woest als bepaalde bergstreken in Japan, en de (gecultiveerde) stukken ertussen lijken meer europees dan japans/aziatisch.
Kom je eindelijk in Tokyo, mag je met een lokaaltje verder; de spagetti die openbaar vervoer heet biedt een interessante blik op de verschillende mogelijkheden en routes. Het gebied in Tokyo is een van de uitgaansgebieden, en ik weet niet wat ze de lokale bevolking aanbieden, maar zelfs ik kreeg een paar min of meer aangepaste offers. De mangabar gevonden, en daarin een rustplek gezocht; de plek in Sapporo was beter, maar deze voldoet.
Ook maar eens op jacht geweest naar de vissen/vliegers die ze hier in Japan hebben op een specifieke datum... Daimaru wist na veel handen- en voeten-werk waarover ik het had, maar ha ze niet meer. Tourist information gaf me meer kans op een plek in Tokyo.
De trein in, en in Hakodate de volgende gepakt. Deze gaat door de tunnel tussen Hokkaido en Honshu, en verbindt in Hachinohe met een shinkansen (met hetzelfde nummer). Alleen het weer was niet echt goed zodra ik het zonnige Sapporo verliet; Hakodate en het zuiden van Hokkaido zien er somber en grijs uit. Het landschap is, tussen de tunnels door, redelijk. Niet zo woest als bepaalde bergstreken in Japan, en de (gecultiveerde) stukken ertussen lijken meer europees dan japans/aziatisch.
Kom je eindelijk in Tokyo, mag je met een lokaaltje verder; de spagetti die openbaar vervoer heet biedt een interessante blik op de verschillende mogelijkheden en routes. Het gebied in Tokyo is een van de uitgaansgebieden, en ik weet niet wat ze de lokale bevolking aanbieden, maar zelfs ik kreeg een paar min of meer aangepaste offers. De mangabar gevonden, en daarin een rustplek gezocht; de plek in Sapporo was beter, maar deze voldoet.
Abonneren op:
Posts (Atom)
