Twintig

Na gisteren te zijn aangekomen in dit plaatsje, vandaag maar op zoek naar de voornaamste raison-de-etre. Daarvoor mag je eerst een stukje terug op een regenachtige en mistige dag . Omdat ik het bustarief iets te hoog vond, ben ik maar gaan lopen; geloof niet dat mijn sterkste kant bergop is... deed iets meer dan een uur over de 400 m hoogte verschil. Dan kom je aan op een plek vol met mensen die ook niets zien door de mist, maar als een kudde hun gids volgen. Ben eerst naar de zonnepoort gegaan , of iets dat daar erg op lijkt . De poging om de berg te bestormen was iets teveel van het goede, erg stijl, en geen uitzicht; gevolg van het regenseizoen. Dus maar op weg naar de rest huisje hier, poortje daar, veldje (met nog erg veel mist), , gebouwen, nog een veldje, , gebouwen in verschillende staat van reparatie, best een redelijk uitzicht door zo'n raam, , , laten verschillende velden zien, alsmede de Peruaanse waarmee ik een tijdje door dit monument ben getrokken. staat redelijk centraal, voor het geval dat je dacht dat het allemaal zonneschijn was, om het gras te "maaien", is een van de klassieke beelden, toen de mist even weg was. laat zien wat er naast de site ligt, terwijl de inka brug laat zien; de andere route naar binnen in de oude tijden. En door dit dal ben ik dus naar binnen gekomen. De brug is niet geheel bruikbaar meer . Op de weg naar buiten nog maar eens het klassieke Machu Picchu plaatje genomen.
was dus de goedkope route; kostte me maar 36 minuten naar beneden. Inclusief beeld op wat ze op het station Puente Ruinas geparkeerd hebben . Dan kom je aan beneden, een zie je eigenlijk alleen . De avond afgesloten met een goedkope doch goede maaltijd, incluis alpaca... Op de terugweg even geïnformeerd naar de prijs van een treinkaartje voor Hydroelectrico, het station op mijn weg; 23 dollar voor iets dat de lokale bevolking niet meer dan 5 Nuevo Soles kost is mij een beetje te gortig. Dat wordt dus lopen morgen, en dan hopen op een of meer goede liften.

Negentien

De volgende morgen eerst uitgevonden hoe goed de sleutels van het hostel waren (of hun administratie), daarna de qualiteit en quantiteit van het geleverde ontbijt. Vervolgens op jacht naar een ticket voor Machu Picchu; die moest je aanschaffen voordat je bij de poort staat. Veiligheidshalve maar een voor zaterdag genomen; 't kan moeilijker dan verwacht zijn om de binnenlanden te bezoeken. Daarna een busje gevonden die me gedeeltelijk daarheen zou kunnen brengen; o.a. over een pas van 4,000 m met wat afdalingen , tot Santa Maria op 1,200 m, waarna ik dacht dat het te lopen was; met ruwweg 25 km, niet geheel. Gelukkig stond ik een lift later wel in Santa Teresa op ruwweg 1,500 m. Daar een redelijk goedkoop hostel weten te vinden; geen ontbijt, geen Wi-Fi (in het hele dorp), wel uitzicht , en de volgende morgen op pad voor een relatief kleine wandeling; ook dat was iets meer dan gepland, maar wel met plaatjes . Gelukkig ook daar een lift gekregen, niet voor de 20 km van de dag tevoren, maar 2.5 km helpt ook. Dan sta je bij het einde van de weg, en het begin van het spoor en pad . Men zegt 1.5 a 2 uur, maar ik denk dat 12 km over niet egaal terrein iets meer vergt. Wel mooie plekken , langs een rivier en treinspoor
, met soms tussen het struweel rivier, bergen, en wat bewolking . Bij het voorlaatste station kom je dan wat treinen tegen , en . Daarna loop je over de weg die tussen Aguas Calientes en Machu Picchu loopt. Bij aankomst in Aguas Calientes zie je dan de standbeelden , en kun je op zoek naar onderdak.

Achttien

De volgende morgen, na het ontbijt via de kust naar de terminal gegaan en een enkeltje Cuzco genomen; was goedkoop, alhoewel de eerste bus best goed zat. Alleen mochten we in Juliasco overstappen. 't Zou beter geweest zijn als zij dat gezegd zouden hebben. Daarna ging het in slakkengang langs het spoor, over 4,300 m hoog naar het uiteindelijke doel. We kwamen maar 1.5 uur te laat aan. Daarom maar de eerste goedkope plek weten te vinden; de namen waren misschien een clou; ik denk dat er aardig wat ruzie in de Garcia familie is, én dat geen van beide zijden haar helft van het pand wil opgeven, of de andere helft kan kopen. De volgende morgen verkast naar een betere plek en de stad gaan verkennen. Gebruikelijke beelden , , totdat ik op het plein kwam; meestal is er een, soms zelfs twee, goede hoek(en)... Vandaar maar een video . Daarna verder met een binnenhofje , pleintje , poortje , een of andere inka held , en na de siësta, toen ik de heuvel op geklommen was wat uitzichten , incluis van een dure site , en de lama's die tegen betaling te fotograferen waren . Bij terugkomst ook even het hergebruikte inca monument annex kerk in beeld gebracht .

Zeventien

Hoe minder we schrijven over hoe hostels in Copacabana omgaan met Wi-Fi, hoe beter het is voor alle betrokkenen... Een bus naar Puno genomen, na een laatste blik op de seizoensopening .
Na het gebruikelijke "vul dit formulier in" kreeg ik deze keer 90 dagen, en kon ik deze keer ook weer op zoek naar de Maestro machine die het echt deed en een hostel.
De volgende dag, op zoek naar een kaart en hoogtepunten bleken er wel erg veel dames in klederdracht te wachten
, en niet op de gemeente, maar een bank die letterlijk twee hoeken verder was. Daarna de kerk , een koloniaal huis of twee, en een uitzichtspunt , en wat uiteindelijk een school bleek te zijn, en een poort bezichtigd. Daarna was er nog een uitzichtspunt
, , en ja de condor was in de naam verwerkt.
In de middag dacht ik even de ruines van Chucuitos te bekijken. De heenreis ging per collectivo, een na de lunch, en enig zoeken bleek hoe groot het was , en hoe groot de dichtstbijzijnde kerk . Het hoofdplein had ook een kerkje . Op zoek naar een collectivo terug naar Puno, kreeg ik een lift aangeboden door iemand van de hostel. Dat ging goed totdat de politie controleerde; weet niet wat erger was... dat ik mijn paspoort niet bij me had of dat ze, zodra het onweer gevolgd werd door hagel, en vervolgens stevige regen, eigenlijk alles afbliezen. We kwamen uiteindelijk wel waar we wilden zijn. Avondeten was een lokale interpretatie van Chinese roerbakken... incluis friet. Smaakte nog redelijk ook net een of ander sap.

Zestien

Zoals aangekondigd een klein uitstapje per boot naar het eiland van de zon. Je vaart tussen wat rotsen door , een het wordt spectaculairder , en erger
. Na , landt je op
. Vanaf dan heb je maar een paar uur om op het zuidelijke punt te komen. Het uitzicht is wel goed , , , en . De ingang van het dorp wordt bewaakt door twee Inca goden , en .Ik had bij de heenreis al iets gezien dat op een replica schip leek, en zag dat nu in meer glorie , en zelfs zeilend
, met mensen die aanzienlijk meer betaalden dan ik. Daarna terug gevaren in een van de langzaamste boten...
Daarna kon ik weer eens iemand uitleggen dat hij iets met zijn router moest doen. Dat leidde niet tot het gewenste resultaat, en ik kon op zoek naar een nieuwe stek met werkende wifi.