Zeventien

Hoe minder we schrijven over hoe hostels in Copacabana omgaan met Wi-Fi, hoe beter het is voor alle betrokkenen... Een bus naar Puno genomen, na een laatste blik op de seizoensopening .
Na het gebruikelijke "vul dit formulier in" kreeg ik deze keer 90 dagen, en kon ik deze keer ook weer op zoek naar de Maestro machine die het echt deed en een hostel.
De volgende dag, op zoek naar een kaart en hoogtepunten bleken er wel erg veel dames in klederdracht te wachten
, en niet op de gemeente, maar een bank die letterlijk twee hoeken verder was. Daarna de kerk , een koloniaal huis of twee, en een uitzichtspunt , en wat uiteindelijk een school bleek te zijn, en een poort bezichtigd. Daarna was er nog een uitzichtspunt
, , en ja de condor was in de naam verwerkt.
In de middag dacht ik even de ruines van Chucuitos te bekijken. De heenreis ging per collectivo, een na de lunch, en enig zoeken bleek hoe groot het was , en hoe groot de dichtstbijzijnde kerk . Het hoofdplein had ook een kerkje . Op zoek naar een collectivo terug naar Puno, kreeg ik een lift aangeboden door iemand van de hostel. Dat ging goed totdat de politie controleerde; weet niet wat erger was... dat ik mijn paspoort niet bij me had of dat ze, zodra het onweer gevolgd werd door hagel, en vervolgens stevige regen, eigenlijk alles afbliezen. We kwamen uiteindelijk wel waar we wilden zijn. Avondeten was een lokale interpretatie van Chinese roerbakken... incluis friet. Smaakte nog redelijk ook net een of ander sap.