Twintig

Na gisteren te zijn aangekomen in dit plaatsje, vandaag maar op zoek naar de voornaamste raison-de-etre. Daarvoor mag je eerst een stukje terug op een regenachtige en mistige dag . Omdat ik het bustarief iets te hoog vond, ben ik maar gaan lopen; geloof niet dat mijn sterkste kant bergop is... deed iets meer dan een uur over de 400 m hoogte verschil. Dan kom je aan op een plek vol met mensen die ook niets zien door de mist, maar als een kudde hun gids volgen. Ben eerst naar de zonnepoort gegaan , of iets dat daar erg op lijkt . De poging om de berg te bestormen was iets teveel van het goede, erg stijl, en geen uitzicht; gevolg van het regenseizoen. Dus maar op weg naar de rest huisje hier, poortje daar, veldje (met nog erg veel mist), , gebouwen, nog een veldje, , gebouwen in verschillende staat van reparatie, best een redelijk uitzicht door zo'n raam, , , laten verschillende velden zien, alsmede de Peruaanse waarmee ik een tijdje door dit monument ben getrokken. staat redelijk centraal, voor het geval dat je dacht dat het allemaal zonneschijn was, om het gras te "maaien", is een van de klassieke beelden, toen de mist even weg was. laat zien wat er naast de site ligt, terwijl de inka brug laat zien; de andere route naar binnen in de oude tijden. En door dit dal ben ik dus naar binnen gekomen. De brug is niet geheel bruikbaar meer . Op de weg naar buiten nog maar eens het klassieke Machu Picchu plaatje genomen.
was dus de goedkope route; kostte me maar 36 minuten naar beneden. Inclusief beeld op wat ze op het station Puente Ruinas geparkeerd hebben . Dan kom je aan beneden, een zie je eigenlijk alleen . De avond afgesloten met een goedkope doch goede maaltijd, incluis alpaca... Op de terugweg even geïnformeerd naar de prijs van een treinkaartje voor Hydroelectrico, het station op mijn weg; 23 dollar voor iets dat de lokale bevolking niet meer dan 5 Nuevo Soles kost is mij een beetje te gortig. Dat wordt dus lopen morgen, en dan hopen op een of meer goede liften.

Twintig

Na gisteren te zijn aangekomen in dit plaatsje, vandaag maar op zoek naar de voornaamste raison-de-etre. Daarvoor mag je eerst een stukje terug op een regenachtige en mistige dag . Omdat ik het bustarief iets te hoog vond, ben ik maar gaan lopen; geloof niet dat mijn sterkste kant bergop is... deed iets meer dan een uur over de 400 m hoogte verschil. Dan kom je aan op een plek vol met mensen die ook niets zien door de mist, maar als een kudde hun gids volgen. Ben eerst naar de zonnepoort gegaan , of iets dat daar erg op lijkt . De poging om de berg te bestormen was iets teveel van het goede, erg stijl, en geen uitzicht; gevolg van het regenseizoen. Dus maar op weg naar de rest huisje hier, poortje daar, veldje (met nog erg veel mist), , gebouwen, nog een veldje, , gebouwen in verschillende staat van reparatie, best een redelijk uitzicht door zo'n raam, , , laten verschillende velden zien, alsmede de Peruaanse waarmee ik een tijdje door dit monument ben getrokken. staat redelijk centraal, voor het geval dat je dacht dat het allemaal zonneschijn was, om het gras te "maaien", is een van de klassieke beelden, toen de mist even weg was. laat zien wat er naast de site ligt, terwijl de inka brug laat zien; de andere route naar binnen in de oude tijden. En door dit dal ben ik dus naar binnen gekomen. De brug is niet geheel bruikbaar meer . Op de weg naar buiten nog maar eens het klassieke Machu Picchu plaatje genomen.
was dus de goedkope route; kostte me maar 36 minuten naar beneden. Inclusief beeld op wat ze op het station Puente Ruinas geparkeerd hebben . Dan kom je aan beneden, een zie je eigenlijk alleen . De avond afgesloten met een goedkope doch goede maaltijd, incluis alpaca... Op de terugweg even geïnformeerd naar de prijs van een treinkaartje voor Hydroelectrico, het station op mijn weg; 23 dollar voor iets dat de lokale bevolking niet meer dan 5 Nuevo Soles kost is mij een beetje te gortig. Dat wordt dus lopen morgen, en dan hopen op een of meer goede liften.

Negentien

De volgende morgen eerst uitgevonden hoe goed de sleutels van het hostel waren (of hun administratie), daarna de qualiteit en quantiteit van het geleverde ontbijt. Vervolgens op jacht naar een ticket voor Machu Picchu; die moest je aanschaffen voordat je bij de poort staat. Veiligheidshalve maar een voor zaterdag genomen; 't kan moeilijker dan verwacht zijn om de binnenlanden te bezoeken. Daarna een busje gevonden die me gedeeltelijk daarheen zou kunnen brengen; o.a. over een pas van 4,000 m met wat afdalingen , tot Santa Maria op 1,200 m, waarna ik dacht dat het te lopen was; met ruwweg 25 km, niet geheel. Gelukkig stond ik een lift later wel in Santa Teresa op ruwweg 1,500 m. Daar een redelijk goedkoop hostel weten te vinden; geen ontbijt, geen Wi-Fi (in het hele dorp), wel uitzicht , en de volgende morgen op pad voor een relatief kleine wandeling; ook dat was iets meer dan gepland, maar wel met plaatjes . Gelukkig ook daar een lift gekregen, niet voor de 20 km van de dag tevoren, maar 2.5 km helpt ook. Dan sta je bij het einde van de weg, en het begin van het spoor en pad . Men zegt 1.5 a 2 uur, maar ik denk dat 12 km over niet egaal terrein iets meer vergt. Wel mooie plekken , langs een rivier en treinspoor
, met soms tussen het struweel rivier, bergen, en wat bewolking . Bij het voorlaatste station kom je dan wat treinen tegen , en . Daarna loop je over de weg die tussen Aguas Calientes en Machu Picchu loopt. Bij aankomst in Aguas Calientes zie je dan de standbeelden , en kun je op zoek naar onderdak.

Achttien

De volgende morgen, na het ontbijt via de kust naar de terminal gegaan en een enkeltje Cuzco genomen; was goedkoop, alhoewel de eerste bus best goed zat. Alleen mochten we in Juliasco overstappen. 't Zou beter geweest zijn als zij dat gezegd zouden hebben. Daarna ging het in slakkengang langs het spoor, over 4,300 m hoog naar het uiteindelijke doel. We kwamen maar 1.5 uur te laat aan. Daarom maar de eerste goedkope plek weten te vinden; de namen waren misschien een clou; ik denk dat er aardig wat ruzie in de Garcia familie is, én dat geen van beide zijden haar helft van het pand wil opgeven, of de andere helft kan kopen. De volgende morgen verkast naar een betere plek en de stad gaan verkennen. Gebruikelijke beelden , , totdat ik op het plein kwam; meestal is er een, soms zelfs twee, goede hoek(en)... Vandaar maar een video . Daarna verder met een binnenhofje , pleintje , poortje , een of andere inka held , en na de siësta, toen ik de heuvel op geklommen was wat uitzichten , incluis van een dure site , en de lama's die tegen betaling te fotograferen waren . Bij terugkomst ook even het hergebruikte inca monument annex kerk in beeld gebracht .