2006-05-28

Zaterdag 27 mei (aarde)

Dit was tot nu toe het allerduurste hotel; ik dacht dat het uitzicht beter zou zijn. Maar ik weet nu wel hoe een futon in elkaar zit. Na het bekijken van de omgeving, de binnenlanden in, en een serie van boemeltjes naar Takayama genomen.

Dit moet bijna een openlucht museum zijn; :t was in ider geval afgelegen en alles leek antiek (of was antiekzaak), en de route naar buiten liep sinds 18 maar al gedeeltelijk per bus, met erg 'gelukkige' aansluitingen aan beide kanten. De omgeving staat bekend om de houtkunst, maar om nu enige duizenden yen neer te leggen voor een stel eetstokjes?

Vervolgens probeer je naar Kanazawa te komen voor de tuin; de tocht verliep zoals gezegd gedeeltelijk per bus, en de tocht in de stad op zoek naar een slaapplek was zoals de weg naar Omsk volgens drs. P. Ik ben nu ook in een japanse 'sauna' geweest; mij net iets te klein, en ik zit nu dan ook in een ryokan.

Vrijdag 26 mei (goud)

Je pakt de bus terug naar het station, waar blijkt dat de 'tweemaal per uur naar Maastricht' vervangen is door aanzienlijk minder verkeer langs de kust. Het duurde al met al tot ~16:00 voordat ik in Ise aankwam.

Op dat moment regende het wel, zodat ik na een complex van voornamelijk muren het voor gezien hield; ben nog shinto priester, nog lid van de keizerlijke familie.

De trein in, over het private spoor van een andere maatschappij, via Nagoya naar Inuyama; kleine expeditie om daar te komen, en vervolgens een kleine expeditie om de plek voor de nacht te vinden...

Donderdag 25 mei (boom)

Hobbelen van de ene tempel naar de volgende een paar observaties; de plek is vergeven van zowel (ree)herten als schooljeugd. De een werd ooit als heilig beschouwd en nog steeds gevoert, en de ander komt in alle vormen en maten voor. Er was er zelfs een die van de gelegenheid gebruik maakte om haar engels te oefenen.

Na dit maar naar het station; ik miste net de eerste mogelijkheid om naar Ise te gaan, en i.p.v. een uur wachten maar een boemeltje gepakt naar het zuiden. Shirahama is zo ongeveer het equivalent van Zandvoort in Japan. Er was, zoals beloofd, een onsen in het hotel, alleen geen maaltijden; de eerste was alleen te warm zelfs voor mij en de tweede leverde een zoektocht en de standaard bestelwijze bij afwezigheid van een engels menu op; loop nar buiten, en wijs het model aan...

Woensdag 24 mei (water)

Japanners maken al hun bedden net te kort... de volgende morgen me door het vredespark terug gesleept, en de obligate fotos genomen; koepel hier, klok/bel daar... Daarna via een chinese tuin en een uit beton opgebouwde replica van het lokale kasteel naar de shinkansen en Nara bewogen.

In shin-Osaka regende het dus prompt, maar daarna werd het droog en soms zonnig. Nara is een van de eerste plaatsen met ruimtegebrek; maar de lokale tourist information wist nog wel een plek... We zijn dus nu ook in een minshuku geweest.

Morgenochtend eerst de rest van Nara bekijken, en daarna door naar Ise.

Dinsdag 23 mei (vuur)

Na in het tot nu toe duurste hotel van deze trip te hebben geslapen, de volgende morgen, in een miezerige buitje maar oostwaards gegaan langs de noordkust; op zoek naar de grootste shinto tempel van dit land...

Na een barre wandeling, uit enig misplaatste ideeen over navigatie, kom je bij inderdaad indrukwekkende gebouwen. Alleen was de ceremonie niet geheel aan mij besteed. Verder hadden ze hier wel wat amuletten in de aanbieding; 3 kraampjes vol...

Maar terug met een bus. Ik was net op tijd voor een 'snelle' trein om vanaf de zuidkust dan weer een shinkansen te nemen; die ging wel rap. Daarna in een van de betere instellingen getrokken; ik dacht eerst een luxe hotel te zijn binnengevallen, maar... en goedkoper dan gisteren. Het aantal gaijin neemt ook toe; hetzij omdat er meer mensen zijn, hetzij omdat de afstand tot Tokyo afneemt. Verder is het weer officieel slecht; de lokale meteo zegt zo.

Maandag 22 mei (maan)

Ik slaagde er in om nog twee dagen te posten op m'n blog. Daarna op het station reserveringen tot op Honsu geregeld; kijken of we naar Tsuwano kunnen komen met het speciale landschap.

Dat betekent dat je vanaf Hakate in de shinkansen zit. Er is niet een soort daarvan, maar een paar. Ik kan met mijn pas niet in de snelste, die in een keer naar Tokyo gaat, maar gezien de 5 op een rij opstelling is dat misschien geen nadeel. De krengen zien er wel uit alsof iemand echt de laatste luchtweerstand heeft willen verwijdere; 16 wagons pure stroomlijn, incluis een cockpit voor de machinist van minimale breedte. Het schoonmaak proces doet de acties in de vliegtuigen in Bangkok verbleken; nieuwe hoofdlapjes etc.

Nadat je dan in Tsuwano bent aangekomen, blijken er twee dingen; de jeugdherberg is dicht, en de schooljeugd heeft sport na schooltijd. Naar de volgende stad en een hotel; semi-goedkoop...

Zondag 21 mei (zon)

Schijnbaar slaap ik toch minder op een futon, of wordt je moe van het vele slapen. Aftocht via het station en twee luxe treinen naar Nagasaki; een aantal van de treinen hier zien er uit alsof ze zijn ontworpen in de jaren '90 of later, en de ontwerpers mogen best mijn huis onder handen nemen. Andere treinen, met name de boemeltjes, lijken uit de jaren '60 te stammen, en de ontwerpers lijken wel ambtenaren.

In Nagasaki aangekomen en de jeugdherberg maar eens opgezocht. Tevens Dejima gevonden; vanuit hier handelden de nederlandse kooplui dus ooit... Ook de plek van de atoombom bezocht; rustiger dan ik dacht, maar ze kwamen wel langs met een lading schooljeugd (in uniform op zondag).

Je gaat op zoek naar een warme maaltijd, en je wandelt bij de lokale afhap-boer naar binnen. Voedsel en extra zaken gescoord; verdomde blauwe ogen... het leverde me in dit geval een bakje aarbeien op;-)

2006-05-22

Zaterdag 20 mei

Voordat ik in Hakate aankwam had ik al een idee om verder te komen; ik moest alleen in 13 minuten uit een trein komen, 2 reserveringen (laten) maken, en een alternatieve shinkansen in komen... dat lukte, alleen had ik daarna wel last van slaap elke keer dat ik een trein uit moest. Het eindresultaat was dat ik in de Aso vallei bij Aso-san stobd; volgens alle informatie de grootste caldera ter wereld. Die maar eens beklommen, en onderweg iets bijgekleurd... Het japanse massa-toerisme is in ieder geval niets voor mij.

Beneden maar eens m'n email bekeken, en vervolgens moeten constateren dat de lokale schooljeugd hetzij niet van het uniform is los te weken, hetzij niet los gelaten wordt; ik weet niet wat ik erger zou vinden.

In het volgende dorp een bento box gescored en in Beppu een hotel bnnen gekomen; er zou daar ook een warme onsen zijn, maar ik ben niet echt onder de indruk van wat er daarvan in mijn kamer beschikbaar was. Verder lijkt het electriek niet helemaal stabiel.

Vrijdag 19 mei (goud)

Het begon zo droog... eerst een zoektocht naar de gratis internet terminals; de ploeg zelf was verhuisd, en de terminals gelukkig naar een andere plek. Die wist ik nog droog te bereiken, en zelfs het toetsenbord, vreemd als de japanse versie ook is, leverde nog leesbare texten. Ik denk alleen dat ze nogal wat gewijzigd hebben bij Blogger; ik hoor de commentaren wel bij terugkomst.

Ik dacht even snel naar het volgende station te hobbelen, en een zwempartij later bleek hoeveel verkeer daar labgs kwam; erg weinig (voor iets dat de directe toegang tot het hoofdstation vormt). Na een lunch m'n eerste shinkansen gepakt; erg veel hout (als luxe interieur) en erg veel buigend personeel (bij binnenkomst in en vertrek uit de ruimtes). Eindelijk ook een trein die een nederlandse snelheid haalt. Alleen die hekjes voor de ingang...

Via een aantal lokale boemeltjes bij Kobayashi terecht gekomen; iedereen heeft recht op zijn StarTrek moment. Ik slaagde er ook in om weer in de bevolkte wereld terecht te komen. Alleen was toen het hostel gesloten, en het hotel vol; af met de nachttrein naar Hakate.

2006-05-19

Donderdag 18 mei

Het weer blijft triest; daarom met de eerste trein naar Saiki en vanaf daar met een expres naar Miyazaki. Kijken of we de tempel in Aoshima kunnen bekijken voordat we vanavond Kagoshima halen. De boemeltjes zijn echt niet snel, en de expres wordt verslagen door een gewone sprinter... Enkelspoor is wel efficient voor minimaal verkeer, maar ik zou eens moeten uitrekenen waar de grens ligt.

De regengoden zijn zelfs andere goden niet goed gezind, of ik ben alsnog de ultieme regengod voor alle bewolking in Japan. De tempel en het kleine eilandje bij Aoshima weten te vinden; tropisch nat en de lucht was gewoon grijs. Dan maar de aftocht naar Kagoshima, met de geweldige snelheid van 60 km/h. Daar lijkt het droog terwijl ik een business hotel in check.

Volgers