Dag eenenzeventig

Na alle trips rond Yerevan, tijd om verder te gaan; Yegeghandzor, vlak bij Noravank en een rustpunt van de zijderoute leek wel wat. Enige nadeel is dat het zoeken was naar wáár de bussen van vertrokken. Uiteindelijk gevonden en een paar uur later keurig in een koude stad afgeleverd.
Een hostel gevonden, met WiFi en iemand die wat Engels sprak. De stad verkend, en ik weet niet of mijn camera witte sneeuw tegen grijze lucht goed doet....

posted from Bloggeroid

Dag zeventig

Het idee was Echmiadzin en Zvartnots. Er zouden deeltaxis zijn, maar helaas. Wel waren er in het volgende busstation bussen beschikbaar. Daarvan er een genomen, en de chauffeur zijn leven gecompliceerd; mee tot aan het einde van de rit.
In Echmiadzin is het paleis van de Catholicism, en daaromheen een complex met ten minste een kathedraal, als het er niet twee waren, een seminarie, en meer... in een collectie van bouwstijlen.
Een eindje verderop, aan de grens van de stad, binnen 400 m van elkaar, nog eens twee kathedralen; Shoghakat en St Hripsme, allebei in de stijl van het begin van de middeleeuwen; de eerste was een copie uit 1694, de andere al 1400 jaar in bedrijf....
Daarna doorgelopen naar Zvartnots voor de volgende kathedraal. Deze was neergezet rond 700 en rond 1000 verwoest; Arabieren of aardbeving.... de volgende 900 jaar was het een heuvel met interessante stenen, totdat ze begonnen met een opgraving. Ze vonden voldoende van de onderste laag om de rest te reconstrueren. De ruïne was duidelijk niet compleet, maar de modellen in het museum gaven wel een beeld.
Daarna weer een busje terug genomen, en naar de hostel gegaan. Daar besloot mijn mobiel dat ik vast géén foto's nodig had, en ....

posted from Bloggeroid

Dag negenenzestig

Deze keer op Khor Virap afgegaan.... De bussen daarvoor vertrekken van de achterkant van het treinstation. Daar was er naar enig wachten een directe (mini)bus. De chauffeur daarvan waarschuwt de vreemdeling op tijd. En na een klein eindje lopen....
, , , , , , , , ,
De verhalen rond deze plek zijn een Shakespeare-ian koningsdrama, inclusief de eerste kerkvader van Armenië. Tevens wordt er nog steeds getrouwd en begraven hier. Volgnummers zijn wel nodig. En ze zijn zo modern dat ze zelfs drones gebruiken.
Je zou ook Ararat moeten kunnen zien onder de hangende tak.
De terug weg was iets experimenteler, maar leidde me wel weer tot bekend terrein.

posted from Bloggeroid

Dag achtenzestig

Na een rustdag maar weer eens op excursie gegaan. Minibus naar een busstation, en vanaf daar naar Garni. Daar was ik niet de enige buitenlander die daar uitstapte; twee Spanjaarden, een Duitse Griek, en een Oekraïner.... Die sprak ook Russisch, en we kregen een goedkoop aanbod: taxi naar de abdij van Geghand, daar een uur de tijd, en daarna naar de tempel van Garni. Zo gezegd, zo gedaan.
Geghand ligt maar 6 km verderop aan het eind van de weg, met een klooster van de 4de eeuw
, , , , ,
Toen door naar het enige voor-christelijke bouwwerk. Daar bleek de ruïne van een kerk naast te liggen, en eveneens een koninklijk paleis (met baden). De tempel dateert uit de 1ste eeuw.
, , , , , ,
Daarna met het lokaal vervoer weer in Yerevan terug gekomen.

posted from Bloggeroid

Dag zesenzestig

Begon niet zo vroeg als gepland, maar.... er was wel een busje naar Yerevan; zo ongeveer de enige echte route. Tot mijn verbazing was er ook een Nepalees meisje onderweg naar Tbilisi en Azerbeidzjan. Daar komt er schijnbaar ook eentje van langs. Hier, in tegenstelling tot andere busjes, moest ik eerst langs de kust en een kaartje kopen. Onderweg viel op dat de sneeuw lager kwam, en vlak voor de tunnel van de provincie met Dilijan naar de provincie met het meer en de plaats Sevan sneeuwde het zelfs. Na enige tijd kom je dan in dezelfde uithoek van Yerevan aan, en kun je op zoek naar een lokale buslijn....
Het uitzicht is niet verkeerd , , en een eindje verderop is er zelfs een iets moderner kerkje . Na enige tijd een busje gevonden, en de chauffeur wist me te vertellen dat hij via de opera reed; was op/binnen de ring om het centrum, en op korte loopafstand van een hostel. Daar was het enige probleem dat ze zonder stroom zaten; de transformator was kapot gegaan. Maar, na een langdurige reparatie.... was ook dat euvel verholpen, en kon de was gedaan worden en de blog bijgewerkt....

posted from Bloggeroid

Dag vijfenzestig

Ondanks de lage temperaturen van gisteren toch maar een dagje extra gebleven.... Er zijn wat oudere dingen verborgen in de buurt....
Het gebruikelijke landschap heen... , en na enig doorlopen een klein klooster en kerkje , uit de 12de eeuw. Verder door de bossen over wat heuvels, hebben ze er nog eentje uit de 13de eeuw , . Alleen jammer dat de wegen zo modderig zijn.... glibberde weer terug naar de bewoonde wereld.
en , er loopt daar ook over een brug een enkel electrisch spoor.

posted from Bloggeroid

Dag vierenzestig

Vandaag bevatte het ontbijt rijst en vermicelli? Ik weet niet of ik helemaal bestand ben tegen wat hier voor de eerste maaltijd van de dag door gaat. De gekookte aardappelen van gisteren waren dus te overtreffen. Na enige instructies en navragen bij de halte kwam ik met een lokale buslijn op een van de busstations ergens in een buitenwijk.
Vanaf daar was de bus naar Sevan wel makkelijk te nemen. Een hallelujah foto en enige tijd later werd ik tegen een hoger maar nog steeds dragelijk tarief afgezet op het schiereiland in het meer. Daar zijn ze tussen ruwweg 300 en 850 bezig geweest met wat kerkjes en kloosters.... en later met hotels voor schrijvers en presidentiële buitenverblijven...., , , , .
Daarna de taxi chauffeurs van mij af weten te houden; ja de minibus komt om 5, nee ik wil niet een veelvoud betalen voor een taxi. Terwijl ik stond te wachten en delibereren of ik zou gaan liften, met het zonnetje maar ook de gure wind, stopte er een engels-talige Armeniër die toch naar Dilijan ging. Kon een lift krijgen, en een goede deal bij een vriend die een leeg hostel had. Nu alleen nog de WiFi.
De plaats zelve staat bekend als klein Zwitserland, en het uitzicht is er dan ook naar. , , , ...

posted from Bloggeroid

Dag tweeënzestig

Voor de verandering was het zelfs zonnig tussen de wolken door. Maar weer eens gaan wandelen. Deze keer naar het station.
De bekende kuil hoort dus bij een metrostation. En ja, de fontein is droog in afwachting van de échte kou. Daarna kwam ik langs de kerk die helder verlicht was toen ik daar in alle vroegte vanaf het station langs kwam
, iets minder opvallend ten opzichte van de duisternis, maar.
Het station is opgeleverd in 1956, als mijn Russisch niet te slecht is. De grandioze stijl
en afmetingen waren berekend op méér dan de ene internationale trein per twee dagen, en de 5 lokale treinen, en wat ze verder nog nationaal doen.... Het opbreken van de Sovjet Unie en de daarop volgende oorlogen en blokkades waren niet goed. De inhoud is ook indrukwekkend
, maar ik ken dorpen met meer bezoek door de NS dan deze hoofdstad.

posted from Bloggeroid