Ik, en enigen met mij, dacht(en) dat dit de dag der verlossing was; om een, misschien twee, zouden de marshrutkas weer gaan rijden, en kon ik ontsnappen uit Kazbegi, via Tbilisi, naar het westen....
En even voor een uur op een zonnige middag stond er een busje klaar.
Vele uren later, vaak in de kou, soms in een restaurant van een sympathieke eigenaresse, bleek dat er nog steeds niet duidelijk was of de weg vandaag nog open zou gaan, en hoe laat was óók onbekend. Er kon gisteren niet gewerkt worden vanwege de wind-chill, die redelijk fors zal zijn hier.
Dus zit ik voor de vierde nacht weer in het guesthouse.
En even voor een uur op een zonnige middag stond er een busje klaar.
Vele uren later, vaak in de kou, soms in een restaurant van een sympathieke eigenaresse, bleek dat er nog steeds niet duidelijk was of de weg vandaag nog open zou gaan, en hoe laat was óók onbekend. Er kon gisteren niet gewerkt worden vanwege de wind-chill, die redelijk fors zal zijn hier.
Dus zit ik voor de vierde nacht weer in het guesthouse.
posted from Bloggeroid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten