Dag tweeënvijftig, drieënvijftig, en vierenvijftig

Vanuit een zonnig Astara naar het nabijgelegen Lənkəran getrokken. De minibus vertrok letterlijk om de hoek, en ging via de lokale wegen naar het noorden. In Lənkəran aangekomen, landden we in de markt...
Ja, het lokale park is omgeven door elke moderne bouwstijl die de president en zijn familie er groots uit doet zien. Alleen weet ik niet of een welstandscommissie het allemaal zou accepteren.
Maar, vanaf de brug over het erg weinig gebruikte spoor kun je de zee zien , en het grootse emplacement , waarbij ik wist welk spoor ze gebruiken; de rest was nog meer geroest. Het station ziet er wel leuk, bijna Arabisch, uit , en de vuurtoren erachter dient niet alleen ter ondersteuning van GSM antennes, maar werkt óók nog; 3 aan, 3 uit, 3 aan, 4 uit (als ik nog kan tellen).
Daarna in dezelfde wagon waarmee ik naar Astara gereden ben, terug naar Baku. Daar kom je om een onchristelijk vroeg uur aan, maar ik kende de route naar het hostel. Daar gecrasht, en uitgeslapen tot een beschaafd uur. Het weer werd gisteravond wel guur Nederlands; stevige wind, geholpen door de architectuur, en iets wat onaangenaam.
Vandaag in een trein naar Gəncə, alleen gaan die op een wat raar tijdstip; je komt aan ergens midden in de nacht.

posted from Bloggeroid

Dag eenenvijftig

Gezien al het gejakker door de regen en nattigheid, maar weer eens een rustdag gehouden.
Beetje rondgelopen, na een verwarde reactie op mijn poging om hier een tweede nacht te blijven. Daarbij het "officiële" busstation gevonden; dat maakt 3 plekken in dit gehucht met vervoer naar elders. De grens ziet er érg rommelig uit; ik schat dat de Azerbeidzjani een paar honderd meter nodig hebben om bezoekers te bekijken.
Verder geprobeerd om ten westen van Astara te komen; je ziet wel beetjes, maar ....


Daarna weer terug gelopen via oa de grote promenade ....

.

posted from Bloggeroid

Dag vijftig

Eerst met de nachttrein naar Astara getrokken. Er is een prijsverschil tussen onderste en bovenste bed... Uiteraard was mijn medereizigers niet bekwaam in het Engels, en bleken allebei mijn vertaalapps leeg.
In Astara is het treinstation uiteraard centraal gelegen, voor Baku of zo. Maar, na een toch redelijke nacht, even door gelopen, tot enige verbijstering van de taxi chauffeurs, die hoopten op een ritje naar Iran of zo.
Dat de kust dichtbij was, was geen verrassing. De bergen wel
.
Daarna een hostel gevonden, met WiFi, maar uitleggen dat er iets meer nodig is, zoals een verbinding met de wereld.... kostte wat moeite.
Daarna de boulevard aan de kust bekeken
aanzienlijk rustiger dan Nabran. En een fort aan de zuidzijde, bij de grens
. En de claim to fame van deze stad is dat je zo Iran in kan (met visum etc)
.

posted from Bloggeroid