Dag honderd

Na een voor mij erg warm en windstil Kutaisi maar naar Zugdidi.... ben er welliswaar twéé keer doorheen getrokken, maar als de afleverende chauffeurs nog scherper geparkeerd hadden, waren mijn voeten nooit op de grond gekomen.
Na een onderdak gevonden te hebben, en uitgevonden wat voor een administratief circus het bezoek van/aan Abkhazia in houdt.... maar de stad gaan verkennen.
Een paleis
Een botanische tuin
Een kerk
Een nieuwer paleis
De boulevard
En de besneeuwde bergen
Morgen maar aan de aftocht uit dit land beginnen...

posted from Bloggeroid

Dag zesentwintig

Maar weer eens verkast.... Schijnbaar gaat er wel een rechtstreekse bus naar Kutaisi, maar die vertrekt wel erg vroeg. Dus via een busje naar Zugdidi (de enige weg naar buiten), maar deze keer bij daglicht....
rivieren annex waterval
en
het meer dat ik bij de intocht mistte. Zag zelfs de zaak voorbij schieten waar ik de eerste keer het vermoeden kreeg dat er iets moest zijn.
In Zugdidi keurig afgeleverd bij het treinstation waar de bus naar Kutaisi al klaar stond. Ik begin het lokale schrift te lezen/herkennen... Met die bus in een winderige stad afgeleverd, en naar een hostel getrokken.

posted from Bloggeroid

Dag drieëntwintig

Begonnen in Batumi, en via het busstation naar Poti gegaan. Dat was niet het hoogtepunt. Ondanks
en
.
Kwam erachter dat de bus waarmee ik kwam naar Mestia doorgereden was, en dat ik misschien beter had kunnen blijven zitten. Na enige perikelen (maar twee treinen heen en terug naar Tbilisi?) in de bus naar Zugdidi gekomen.
Daar was het uitzicht al beter
,
.
Helaas vertrok de bus naar Mestia pas toen het duister werd. Dat betekent dat je wel de bochten ziet, en een beetje berg, máár niet uitzicht op meertjes en zo. De volgende keer dus bij daglicht doen....

posted from Bloggeroid