Zeventiende stap

Lviv heeft wat geschiedenis achter de rug. Dat leidde tot een station
, kerken
,
, ander monumentaal geweld zoals
,
, en
. Voor de verandering maar weer eens een kerk
en bouwsels
, en
. Een poort
, en van binnen
, en een grafmonument
(als ik de text goed begreep. De avond afgesloten met een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

posted from Bloggeroid

Zestiende stap

Dan probeer je naar een plaats te komen, die redelijk dichtbij ligt... Alleen gaat dat niet direct, en kun je dezelfde trein terug nemen die je ook naar hier genomen had; de routes, en prijzen, van de Oekraïense spoorwegen zijn ondoorgrondelijk. De dekking van het mobiele netwerk net zo; denk dat daar door m'n telefoon zo vaak moest kennis maken met het stroom netwerk.
In Uzhgorod aan gekomen, bleek de hostel wel vindbaar, en mensen wisten er van, maar... 't helpt niet als je de deur dicht houdt. Er was een iets duurder alternatief.
De volgende dag door de stad gelopen, en wat zaken op de gevoelige plaat vastgelegd
,
,
,
, en
. Het station, met in totaal zo'n 12 treinen per dag is iets imposanter dan het gemiddelde in Nederland
. Uzgorod ligt in de Karpaten... en je ziet wat dorpjes liggen vanuit de trein
,
, en
.
In Lviv aangekomen krijg je dezelfde dans... naar centrum (via deze keer een min of meer opgebroken weg) op zoek naar een hostel, dat a) vindbaar moet zijn, en b) toegangkelijk... Dat is wel gelukt uiteindelijk.

posted from Bloggeroid

Vijftiende stap

En dan loop je rond in Chernivtsi. Veel oude gebouwen zoals
,
,
,
,
,
,
,
, en
.
Tussen het spek bakken door bleek de eigenaar van de hostel een bron van informatie over min of meer goedkope plekken om te eten en drinken. Weet niet of dat alleen pure trots was over zijn "nieuwe" stek, of pogingen om niet alleen te hoeven drinken. Me maar eens aan de kwas gewaagd; valt best mee in vergelijking met de in Riga aangeschafte en in Vilnius geconsumeerde drank.

posted from Bloggeroid

Veertiende stap

Multi-dag verhaal.
Vertrokken uit de hostel via een standbeeld
, naar het station, met als idee om Balti te aanschouwen... Ticket kopen en in trein komen lukte nog, zelfs met foto van oude trein
. Deze trein is standaard russisch; niet modern, maar redelijk functioneel. Dit in tegenstelling met het materiaal van Odesa naar Chisinau; op de stickers en boombox na uit de jaren 50. Op een moment dacht m'n telefoon dat we in Roemenië waren; wijst erop dat het net in Moldavië niet even goed dekt. 't Weer werd er alleen niet beter op, en normaliter neemt de wagon-bediende je kaartje, en geeft dat vlak voordat je er uit moet terug. Hier ging dat even niet goed, en landde ik in Drochia. Weinig te doen, nog minder lei beschikbaar. Maar ik heb wel een ticket voor de juiste nachttrein...
Uiteindelijk kwam die ook nog, en vond ik mijn slaapplaats. Werd Moldavië uitgestempeld zonder blikken of blozen. 't Moet de man met zijn scannende computer zijn opgevallen dat ik niet ingestempeld was, maar ik kreeg geen commentaar. Daarna gewoon Oekraïne in, maar deze keer met een papieren formulier. Zhmerinka is een knooppunt met wat gebouwen...
,
en Lenin lijken ze ook niet helemaal afgezworen te hebben. 't Weer blijft wisselend; korte hoosbuien tussen zonovergoten uren... De acoustiek in de wachtzaal was fenomenaal; zingende dame ving weinig, maar klonk goed. De buitenkant, met ingang tussen de sporen
is nog mooier twee platformen over
.
Heb de trein en m'n bed gevonden... Na een redelijke nacht aangekomen in Chernivtsiv, en samen met een paar andere toeristen in een hostel geland.

posted from Bloggeroid

Dertiende stap

Tijd vooreen volgende stad in een volgend land. Het verkrijgen van een trein ticket was verdacht eenvoudig. De wachtruimte klassiek , het station goed voor de zomer
, en de tocht door aTransnistrië verdacht rustig. Later bleek dat ik één stempel had moeten krijgen.
De volgende morgen de stad ingewandeld voor de gebruikelijke beelden
,
,
,
, en
.
's Avonds gedineerd met een lokaal gerecht en vruchtensap
.

posted from Bloggeroid

Twaalfde stap

Dan wordt je wakker in Odes(s)a... met het aantal s-en een indicatie van het gehalte Oekraïne versus Russisch. De stad is best aardig, met veel groen, interessante gebouwen
, standbeelden
, pleinen met gebouwen
, een trap
, een haven
, meer beelden
, en gebouwen
. De hoeveelheid toeristen valt gelukkig erg mee, alhoewel meer en meer mensen denken dat ik a) de lokale taal spreek, en b) weet waar iets is.

posted from Bloggeroid

Elfde stap

Ook deze zal in stappen in elkaar gezet worden.
Er landde twee chinezen in de hostel. Ze, en de omgeving, verbijsterd met m'n talenkennis. Zij hadden wat raar voedsel bij zich... de geconfijte citroenschillen zie ik wel aan slaan, de eendentong toch minder, ondanks dat de smaak goed was.
Ben vanuit de hostel eerst naar het busstation gewandeld, en toen van Yalta met een busje naar Sebastopol vertrokken. Door de zon waren alle gordijntjes helaas voornamelijk dicht, zodat het uitzicht minder spectaculair was. Wilde eigenlijk zo snel mogelijk door naar Odessa, maar dat lukt niet echt vanaf Sebastopol. Een lokaaltje bracht me naar Simferopol, dat wel twéé treinen per dag heeft; allebei voor die dag al vertrokken. Dus maar weer naar een bekend hostel... Was nog steeds de enige gast. De volgende morgen wel "plov" gescoord voor onderweg naar Odessa.
Weet nu wel een paar zaken; niet alleen is "plats" niet geheel berekend op de gemiddelde nederlander, tevens is het hogere niveau dat nog minder. De "plov" was overigens prima als lunch. Maar je kunt er beter een salade bij hebben; 't resultaat is nog steeds niet 100% gezond, maar smaakte wel. De reis kenmerkt zich voornamelijk door de hitte en trein-radio.
In, zoals gebruikelijk, het midden van nergens, stapten er 3 lokale jongeren in. De eendenborst was lekker. Ze waren in ieder geval ook zo vriendelijk om mij het onderste bed te laten.
In Odessa aangekomen was het eerste hotel niet meer in bezit van een dorm, maar het tweede gemakkelijk te vinden met gps. Daar kreeg ik nog spaghetti aangeboden ook.

posted from Bloggeroid

Tiende stap

Had gehoord dat de trolleybus van Simferpol naar Yalta de langste was; dat was dus een uitdaging die ik niet kon missen...
. Er waren aangewezen stoelen, en maar twee problemen die er voor zorgden dat we er uiteindelijk 4 uur over deden.
Yalta lijkt op het eerste gezicht erger dan Zandvoort.
, maar ze hebben wel huizen van schrijvers
, sanatoria
, kerken
, en andere beroemdheden
. Zit zo te zien sinds Kiev voor het eerst weer eens met meer dan mezelf in een hostel.

posted from Bloggeroid