2014-12-31

Achtendertig

De laatste avond die ik door bracht in Cali, was er een feest voor Pacifica, de kust in de buurt.
De volgende ochtend naar Buga getrokken; afgezien van een kerkje, zouden er iguanas in het park moeten zijn . Geen reptielen, wel een eekhoorntje. De baseliek is gewijd aan de heer van Millagros, en staat aan een redelijk plein , en heeft wat bakstenen gekost .
Daarna door via Armenia (de Turken zullen die keuze gewaardeerd hebben) en Pereira (waar ooit een trein gelopen heeft ) naar Medellin. Daar kom je dan redelijk laat aan.
De volgende dag aan het rondwandelen geslagen. Ze hebben 7 heuvels die schijnbaar ooit bescherming boden. Een daarvan heeft nu uitzicht over de stad , , en , en een model van hoe de lokale dorpen er uit zagen .
Dan kom je over de rivier waarnaar de stad vernoemd is, en zie je wat . 't Is raar, maar je gaat verder de stad in , met hier en daar een kerk , en de meest uitgebreide kerststal die ik ooit gezien heb , inclusief bewegende figuren.
De volgende dag vertelt de eigenaar van de hostel dat ik toch vooral de rivier met de rare beelden moest bezoeken. Je begint dus met rond wandelen, pleintje hier , pleintje daar , een oud gebouw , een kruising waar ik toch wat voorzichtiger langs zou gaan .
Ook een van de andere heuvels bezocht, maar afgezien van het uitzicht, was die niet zo spectaculair. Daarna het blote voeten park bezocht , én de rivier afgelopen; 't begint hier , én ja, dat is een soort fontein waar je heel nat van kunt worden. Er zit een heel verhaal aan vast, maar het gaat over de beelden bij kerst. De oever is een park, waar je allerlei stalletjes met voedsel hebt, hier en daar een volgende voorstelling in het verhaal, en een rivier met gesimuleerd water , met vissen en boten . 't Zou de grootste voorstelling ter wereld zijn...

2014-12-28

Zevenendertig

Na Popayan kwam Cali, met alle waarschuwingen over drugs, wapens, gangsters, en zelfs de terroristen. Het was meer een warme stad, met een festival en aangepaste prijzen. Je wandelt rond, vindt een kerkje , met een bijbehorend pleintje . Vervolgens een "kasteel" . Daarna kwam het kerstdiner... redelijk zwaar getafeld.
De volgende dag op zoek naar de hoogtepunten. Vond er twee, maar die waren net iets te ver , . In de stad waren de voorbereidingen voor het feest in volle gang . Verder was er niet zoveel te zien .

2014-12-24

Zesendertig

De volgende morgen met boot en bus naar Esmeraldes getrokken. Daar bleek de terminal alleen wel een paar km van de stad vandaan te liggen. Na die hindernis overwonnen te hebben, en een hotel met wifi gevonden te hebben, was er nog een klein obstakel; was de wifi wel verbonden met de wereld? Niet noodzakelijkerwijs op die plek. Ze hadden wel trappen voor de voetgangers , en een eind verderop ook een strand , incluis instructies wat te doen in geval van een tsunami; ga naar straat X, die is 13 m (boven zeeniveau).
Ik dacht dat het simpeler was om via Quito naar Colombia te komen, dus eerst een bus naar Santo Domingo genomen; daar vond ik niets waard om gefotografeerd te worden. Vanaf daar naar Quito gegaan; voornaamste probleem... als je dacht dat steden in Ecuador uitgebreid zijn, is Quito nog een stapje erger; je bent (in een snelle bus) minimaal een uur zoet met bij een terminal te komen. Omdat ik van plan ben terug naar Peru te gaan via o.a. Quito, verder geen tijd besteed, en door gereisd naar de grens.
Dan kom je na enig redelijk spectaculair bochtenwerk in een verregend Tulcan. Een taxi later kun je dan Ecuador uit, en met nog minder formaliteiten Colombia in. De eerste geldautomaat weigerde, maar met dollars kom je ook hier een aardig eind. Alleen jammer dat de automaat op de terminal ook kapot was. In de stad een gevonden die mij een redelijk vermogen gaf; laten we zeggen dat je vrij snel miljonair bent hier. Alleen is er in Ipiales weinig te doen, dus meteen door gereisd naar Pasto.
Je zit in het lagere deel van de Andes, maar dat ziet er ook niet verkeerd uit . Afgezien van een plein , was ik niet geheel onder de indruk, dus door naar Popayan. Over een stuk van minder dan 200 km doe je dan toch meer dan 6 uur. De weg is dan ook niet geheel recht of heel.
In Popayan is meer te zien (dat vanaf een oude pre-spaanse begraafplaats/heuvel genomen is), , en (die de laatste aardbeving ook overleefd hebben). Na 's avonds iets gegeten te hebben, maar het centrale plein/park proberen te fotograferen . Afgezien van de straatverlichting was de hoeveelheid licht van de ledlampjes indrukwekkend.

2014-12-19

Vijfendertig

Dan zit je op een eiland in de monding van een rivier , . Aan de andere kant is een strand dat voornamelijk leeg is. Er wordt wel gevist . Aan het noordeinde lijkt het wel bountyland , . En sommige huizen zien er best leuk uit . De zuidkant is minder begaanbaar . Het uitzicht is, ondanks de hoeveelheid vocht in de lucht, best goed. De variatie in voedsel aanzienlijk minder.

2014-12-18

Vierendertig

Na Guayaquil afgereisd naar het strand, Santa Elena om exact te zijn; leuk museum waar ze geen foto's willen, kerkje wat ik niet zo spectaculair vond, dus door naar Montañita. Een van de lokale surfer plekken. 't Uitzicht vanuit m'n hostel was goed , de disco die het hele dorp wakker hield toch wat minder. Door naar Puerto Lopez. 't heeft maar twee problemen; grijze ochtenden, en buiten het seizoen geen walvissen. Maar verder een pier , en een uitzichtspunt . Maar verder "langs de kust" kom je door Jipijapa, en in Manta; grotere stad, met alle problemen, maar wel een haven , en wat stranden .
Om door te kunnen langs de kust moest ik weer eens landinwaarts, dus ook de terminal terrestre van Portoviejo mogen aanschouwen. Maar ze hadden wel een bus naar de terminal in Bahia de Caraquez; die een sportieve wandeling ten zuiden van de stad bleek te liggen. De stad is hetzij in verval, hetzij in opbouw, maar niet geheel het swingende centrum . De volgende morgen eerst over de brug , die over de baai voert naar San Vicente, en vanaf daar met een bus naar Pedernales. Daar hadden ze een bus naar Chamanga. Niet dat we die plaats haalden; we moesten net voor het dorp overstappen op een bus naar El Salto. Daar kon ik dan een bus naar Muisne nemen, of in ieder geval een naar de plek met de kano's naar het eiland. Aardig wat jungle gezien onderweg, en dit eiland moet omgeven zijn door mangroven.

Volgers