Dag twee

Het ontbijt in de toko was goed, en bood ook hulp aan voor de lunch. Het uitzicht vanuit mijn kamer was niet slecht

Daarna de oude binnenstad van wat ooit de prinses van de hanzesteden genoemd werd, verkend...
,
,
,
,
,
,
.
Daarna bij tourist information gevraagd wat de goedkoopste manier was om naar Berlijn te komen; een flixbus schijnbaar. Die kwam ook bij het station van Schwerin
(als in Mecklenburg-Schwerin...) en na véél omwegen ook uiteindelijk in Berlijn; de voornaamste snelweg was gesloten.
In Berlijn bleek het bemachtigen van een bed interessant; elk hostel zat vol tot vrijdag. Gelukkig had de receptioniste medelijden met mij, alhoewel twéé snurkers....

posted from Bloggeroid

Dag een

Je wandelt, op tijd, naar HS, en de trein naar Centraal stoptrein niet. Met een tram er wel gekomen. Dan mag je eerst érg ver naar voren lopen; pas het derde treinstel accepteerde passagiers.
In Hengelo aangekomen, waren er geen kaartjes op het station, of ze zouden duurder zijn dan in de trein. In die trein was het een *interessante* prijs. Dat stuk naar Osnabrück was korter én duurder dan het nederlandse gedeelte. In Osnabrück aangekomen, bood iemand me een redelijk goedkoop ticket aan, en daarmee kon ik per Regional Express naar Lübeck via Bremen en Hamburg. Maar één probleem, de DB is niet meer zo punctueel; élké overstap ging met vertraging gepaard.
Uiteindelijk in Lübeck aangekomen, en uiteindelijk óók een paar jeugdherbergen gevonden. Maar twéé problemen; ze zijn of vol of duur. En de WiFi is óók niet gratis.

posted from Bloggeroid

Achtenvijftig

Ik had de keuze tussen twee routes; een ietwat dure en directe, die me op een redelijk ongelukkig tijdstip zou afleveren, of een combinatie van twee bussen, overstappen in een plek (op een semi-redelijk moment, en aankomst bij daglicht. De laatste was iets goedkoper. Die genomen, en daarna met een lokale bus en een lift me naar een hostel bewogen.
De oude binnenstad is gelukkig compact, maar niet geheel horizontaal, of helemaal glad bestraat . De universiteitsbibliotheek ziet er wat nieuwer uit , de rest van de stad ouder , met kerken , meer kerken , alhoewel de helft van deze foto klooster is. Voor de verandering eens iets seculier en modern , alsmede de haven met fort . De toren links is de lift van de lage stad naar de oude binnenstad. Vanaf daar kun je toch aardig zien hoe hoog dat is; naar het noorden, en naar het zuiden. De stad had zo weinig ruimte dat ze de eerste en de derde orde Carmelieten maar naast elkaar plaatsten.
Het moest wel palmzondag zijn; de lokale bevolking die de kerk verliet had een twijgje, voor zover je stukjes palmboom zo noemt, uitgereikt gekregen. Die avond was de laatste van het feest ter gelegenheid van het 466-jarige bestaan van wat ooit de eerste hoofdstad van Brazilië was; vuurwerk, wijd uitstaande jurken, caipoeri demonstraties (men zwaait het been redelijk achteloos over het hoofd van de "tegenstander" heen, en die doet hetzelfde; 't was een demonstratie), en een grote mensen massa bij de muziek. Het drummen de avond tevoren was iets indrukwekkender.
De dag daarop de bus naar Belo Horizonte genomen; die was iets duurder dan verwacht, en de stad iets verder. Daar was zelfs de jeugdherberg niet zo goedkoop meer. De stad was, tussen de regen door niet helemaal het bewonderen waard. De volgende bus naar Sao Paulo was ook niet goedkoop, maar ik kwam er wel mee op locatie. Vanaf daar naar het vliegveld toe, en daar ontdekt hoe groot de markt voor Peruaans geld is. Maar ik kreeg wel mijn ticket gewijzigd.
De vlucht van Sao Paulo naar Dulles had maar twee problemen; het ontbijt was zelfs voor mijn doen erg mager, en we kwamen zo vroeg aan dat immigratie nog niet wakker was. Maar de ESTA zorgde er wel voor dat ik de snelle rij voor Amerikanen kon gebruiken, en daarna de wijsheid van Douglas Adams ervaren.

Zevenenvijftig

Macapa ligt aan de noordkant van de Amazone. Daarom was het ooit een goede basis om de rivier te verdedigen . Ze deden alleen wat lang over de bouw. Overigens is de rivier met alle regen en wind ook niet echt rustig . Ik kon het fort in, en voor iets dat eind 18de eeuw klaar was... , ziet het er nog ouder uit .
De rest van de tijd tot de boot naar Belem voornamelijk door gebracht met het vermijden van de regen. Verder is het probleem met deze boot, dat ze de maaltijden apart af willen rekenen; maakt het iets duurder dan verwacht.
De volgende morgen mij, na jaren van hangmat gebruiken, eindelijk op de foto in een hangmat gekregen . Dit gebied lijkt voornamelijk van de houtkap te leven, en de kanalen zijn een stuk smaller .
Na twee nachten, Breves, enige regenbuien, en bredere en bredere kanalen kom je uiteindelijk bij Belem met 3 kratten met 4 honden en 5 auto's .
Daar zijn wat oude gebouwen en , een kathedraal , een fort met echte kanonnen en een haven (waar ik de vorige keer aan kwam) en een theater , met park . Het probleem is niet de mango bomen, maar ik heb dan ook geen auto waar de vruchten op kunnen vallen, maar wel de regen; had daarvoor net zo goed thuis kunnen blijven.

Zesenvijftig

De dag daarop na een kleine strandwandeling de stad in. Ze hebben zo ongeveer alles van de tijd dat dit een strafkamp was afgebroken op een toren , vernoemd naar hun grootste misser, na. Daarna verder rond gehobbeld, het derde regiment infanterie van het vreemdelingen legioen; die mogen de basis hier verdedigen. Meer kunst op een rotonde .
Op weg naar het ruimtecentrum wordt je in ieder geval welkom geheten . Ik kwam daar op een redelijk opportuun moment; gratis rondrit, met uitleg (in het Frans), en korting op het museum. Na enig papierwerk zat ik dus wel in de bus, op weg naar de lanceerplek van de Sojuz raketten , en andere bezienswaardigheden. Afgezien Russische bijdrage, lanceren ze hier ook Ariane 5 en Vega raketten; dé laatste is een omgebouwde vaste brandstof raket, die normaliter als ondersteuning van een Ariane 5 gebruikt wordt. We mochten niet zo dichtbij, maar , , en geven enige indruk. De controle centra, incluis die voor het publiek heel ver weg van alles dat kan exploderen zien er uit als bij NASA, maar in het museum konden ze met lego laten zie waar wie moest zitten. Ook hadden ze modellen van de verschillende raketten (dit lijkt niet helemaal goed te gaan).
Daarna geprobeerd om mezelf voor een model van de Ariane 5 te fotograferen , maar om een idee te geven van de schaal; het blauwe silhouet is iets kleiner dan ik . Kon helaas niet bij het uitzichtspunt; dat gaat pas open ruwweg 2 uur voor de volgende lancering, op dit moment een Sojuz gepland voor 25 maart.
De volgende dag vertrokken uit de hangmatten hut via een van de meertjes (met een blik op het uitzichtspunt) , en met enig liftwerk via een telemetrie station in Cayenne aangekomen. Enige nadeel van die stad is dat er geen onderdak voor minder dan €50 te vinden is. Dus na enige foto's , , en de stad maar weer verlaten, op zoek naar de grens. Kwam langs een moment voor de lokale bevolking , maar het liften ging dusdanig traag, dat ik vlakbij Regina maar in de bus/taxi ben gestapt. We kwamen na wat regen aan in het duister, maar ik kon nog de rivier over in een pirogue, en van mijn laatste reals in een goedkoop hostel (voor deze plek).
Na op legale manier het land in gekomen te zijn, én een flappentap ervan overtuigd te hebben dat ik echt recht had op enig geld maar eens rondgelopen; bevat ook een leuke brug. Alleen is die nog steeds niet in gebruik; de Brazilianen hebben hun kant na jaren niet af. De bus naar Macapa vertrekt redelijk vroeg, gezien de geplande aankomst tijd. Vlak buiten Oiuapoque wordt je alleen gecontroleerd door de federale wegen politie; die vinden grote hoeveelheden kleding gereed voor de verkoop niet leuk, en gebruiken verder een of andere ongedierte bestrijdend middel om de enge Franse beestjes niet verder zuid te laten komen. De weg werd er niet beter op, en ook niet droger, maar je arriveert in een duistere terminal.
(ipv eerste afbeelding 26)