donderdag 8 januari
De blog bijgewerkt en het merendeel van m´n email ook. Daarna de stad in en avondeten gevonden.
vrijdag 9 januari
De stad is, dankzij een aardbeving en de angst voor meer, ruim opgezet. Het gevolg is dat je erg veel bomen ziet. Het lokale park bevat een heuvel, en daar bovenop is een monument neergezet met meer koper dan ik in aardig wat tijd gezien heb. Na een sandwich de siesta in een hangmat door gebracht. Gedineerd met wat fruit en een kwart kilo ijs; ga ongetwijfeld dood, maar niet vandaag en niet aan deze maailtijd.
zaterdag 10 januari
Rustig dagje, voornamelijk doorgebracht zittend in parken. Mendoza is daarop gebouwd. Ook een ticket voor de nachtbus naar Tucuman aangeschaft en weer eens parrilla gegeten. ´t Weer is aangenaam warm, behalve als je moet werken...
zondag 11 januari
Je haalt de terminal van San Juan, maar vervolgens besluit de chauffeur dat er iets mis is, en ga je naar de garage van het bedrijf. Na enige pogingen besluit men dan maar iedereen over te laden in de volgende bus, want de eerste was niet te fixen... De service laat verder aardig te wensen over; een schamel koekje en wat frisdrank. Ik kreeg bovendien de indruk dat ze in de provincie Tucuman de weg naar de hoofdstad kwijt waren. Aangekomen met slechts krap 2 uur vertraging, en de routine met hostel etc. uitgevoerd. Dit is siesta-gebied, en dat zul je weten ook. Het centrale plein, met de originele naam ´Indepencia´ heeft in ieder geval duidelijk uitgelichte gebouwen. Verder blijkt de zaak in Mendoza met het goedkope ijs ook hier een filiaal te hebben.
maandag 12 januari
´t Laatste ticket naar Cordoba weten te bemachtigen; 2:30 ´s nachts op een bus die waarschijnlijk uit Salta oid komt. ´t Lijkt Tierra del Fuego wel... Tevens de klok maar weer eens een uur gecorrigeerd; Buenos Aires en een gedeelte van Argentinië hebben schijnbaar zomertijd. Een uitgebreide siesta in het park gehouden, en daarna kip in de lokale markt gevonden. De truuk is dat ze altijd brood serveren, zodat de keuze salade je alles levert dat je nodig hebt. ´t Weer was minder warm en meer bewolkt vandaag. De stad ligt zuidelijk van Salta, maar is meer lokaal dan het europees aandoende Salta.
dinsdag 13 januari
De bus kwam inderdaad uit Salta, en de ontbijt service liet te wensen over; ze hadden in Salta wat uitgereikt maar niet in Tucuman. In Cordoba viel m´n koffer zo ongeveer uit de bus bij het open doen van het bagage compartiment; snelle aftocht naar de hostel. Daarna rond gewandeld door het centrum en het park. Tevens bevat ook deze plaats enige filialen van de ijs-verkopende keten; gezien de dalende prijs komt er een punt waarop ze het weg geven, maar dat zal helaas na mijn vertrek uit deze streken zijn.
2009-01-13
2009-01-09
Brandend zand...
zaterdag 03 januari
El Bolson ligt iets beter qua uitzicht en is net ten noorden van 42oZ. Tevens is het bevolkt door hippies; de parafenalia zijn in grote hoeveelheid aangevoerd. De temperatuur is voldoende om de knieën weer ontbloot te krijgen. Er wel weer in geslaagd om de email te snoeien... Morgen verder naar het noorden; moet alleen plekken bedenken voor het bezoeken.
zondag 04 januari
Afgereisd op de laatste plaats in de bus langs een paar meren naar San Carlo de Bariloche. Dit is een van de meer toeristieke plekken. De bouwstijl is gedeeltelijk, daar waar ze niet aan het modernizeren zijn, middeleuropees te noemen. ´t Meer doet inderdaad de gedachte aan Zwitserland opkomen. De huisvesting is wat problematisch; morgen op zoek naar de volgende plek en dan pas de hort op. Diner was een vondst; steak voor ongeveer €5... ´t Wordt eerder duister in de zo noordelijke streken.
maandag 05 januari
Na het ontbijt was m´n huisvesting aanzienlijk minder problematisch; ik kon zelfs in hetzelfde bed blijven. Daarna een bus het gemeentelijke park in genomen voor een kleine wandeling; een paar uur en een redelijk aantal kilometers verderop de bus terug genomen. Dit gebied is redelijk bergachtig, met daartussen aardig wat meren. En tussen de bomen merk je relatief weinig van de wind, maar meer van de zon. De regen was meer een druppel hier en daar; wat verontrustend als je verder in de stralende zon loopt. Het gebied is, op een verdwaalde toerist na leeg, met een beter asfaltweg dan menige km die ik hier op wat nationale wegen heb afgelegd. Helaas wordt het op het einde van de dag buiten wel zo koud dat je een trui aan moet; de hoeveelheid wind die de lokale kabelbaan naar de dichtsbijzijnde bergtop sloot heeft daar wel wat mee te maken.
dinsdag 06 januari
Het weer blijft wisselend; de zon is aangenaam, de wind maakt een trui noodzakelijk. Op de terminal een relatief late bus langs de 7 meren gescoord; hierna worden het echte bergen. De tocht was sportief en bij de stippellijn werd het asfalt erg schaars. In San Martin er in geslaagd om het laatste bed in een hostel te krijgen; eerst langs tourist information gaan helpt... Een van de gebroeders Marx heeft ooit gezegd dat hij een olifant in z´n pajama geschoten had, en niet wist hoe het beest daarin gekomen was. De kip van hedenavond had een vergelijkbaar probleem; z´on aaneengesloten lap vlees... ´t Is schijnbaar een argentijnse specialiteit.
woensdag 07 januari
Na ´t ontbijt bleek zo ongeveer iedereen uit de kamer te vertrekken. Ik ben eerst de ene berg opgewandeld, naar het eerste uitzicht, en via ´t busstation, en een tweetal niet goedkope tickets en een siesta op het strand, de andere berg opgewandeld. Voor het tweede uitzicht wilde ze nog geld ook. Klein probleem voor de inners; er lopen veel meer paden over de berg, en een aantal geven hetzelfde uitzicht... De man van de hostel had in ieder geval een verklaring voor de hoeveelheid zonneschijn; het gat in de ozonlaag ligt boven Patagonië.
donderdag 08 januari
Dan kom je aan in Neuquén; de terminal misstaat niet op een vliegveld met illusies van grandeur. De tijdigheid van de volgende bus wel. Ze boden iets aan voedsel, maar ´t was niet echt overdadig. De films waren ook niet de nieuwste, en de bingo onderbrak de monotonie van het vlakke land ook gedeeltelijk. In de buurt van Mendoza bleek de Dakar-rally zich door deze streken te banen; niet het echte werk... In Mendoza zelf maar in de eerste hostel gerold.
El Bolson ligt iets beter qua uitzicht en is net ten noorden van 42oZ. Tevens is het bevolkt door hippies; de parafenalia zijn in grote hoeveelheid aangevoerd. De temperatuur is voldoende om de knieën weer ontbloot te krijgen. Er wel weer in geslaagd om de email te snoeien... Morgen verder naar het noorden; moet alleen plekken bedenken voor het bezoeken.
zondag 04 januari
Afgereisd op de laatste plaats in de bus langs een paar meren naar San Carlo de Bariloche. Dit is een van de meer toeristieke plekken. De bouwstijl is gedeeltelijk, daar waar ze niet aan het modernizeren zijn, middeleuropees te noemen. ´t Meer doet inderdaad de gedachte aan Zwitserland opkomen. De huisvesting is wat problematisch; morgen op zoek naar de volgende plek en dan pas de hort op. Diner was een vondst; steak voor ongeveer €5... ´t Wordt eerder duister in de zo noordelijke streken.
maandag 05 januari
Na het ontbijt was m´n huisvesting aanzienlijk minder problematisch; ik kon zelfs in hetzelfde bed blijven. Daarna een bus het gemeentelijke park in genomen voor een kleine wandeling; een paar uur en een redelijk aantal kilometers verderop de bus terug genomen. Dit gebied is redelijk bergachtig, met daartussen aardig wat meren. En tussen de bomen merk je relatief weinig van de wind, maar meer van de zon. De regen was meer een druppel hier en daar; wat verontrustend als je verder in de stralende zon loopt. Het gebied is, op een verdwaalde toerist na leeg, met een beter asfaltweg dan menige km die ik hier op wat nationale wegen heb afgelegd. Helaas wordt het op het einde van de dag buiten wel zo koud dat je een trui aan moet; de hoeveelheid wind die de lokale kabelbaan naar de dichtsbijzijnde bergtop sloot heeft daar wel wat mee te maken.
dinsdag 06 januari
Het weer blijft wisselend; de zon is aangenaam, de wind maakt een trui noodzakelijk. Op de terminal een relatief late bus langs de 7 meren gescoord; hierna worden het echte bergen. De tocht was sportief en bij de stippellijn werd het asfalt erg schaars. In San Martin er in geslaagd om het laatste bed in een hostel te krijgen; eerst langs tourist information gaan helpt... Een van de gebroeders Marx heeft ooit gezegd dat hij een olifant in z´n pajama geschoten had, en niet wist hoe het beest daarin gekomen was. De kip van hedenavond had een vergelijkbaar probleem; z´on aaneengesloten lap vlees... ´t Is schijnbaar een argentijnse specialiteit.
woensdag 07 januari
Na ´t ontbijt bleek zo ongeveer iedereen uit de kamer te vertrekken. Ik ben eerst de ene berg opgewandeld, naar het eerste uitzicht, en via ´t busstation, en een tweetal niet goedkope tickets en een siesta op het strand, de andere berg opgewandeld. Voor het tweede uitzicht wilde ze nog geld ook. Klein probleem voor de inners; er lopen veel meer paden over de berg, en een aantal geven hetzelfde uitzicht... De man van de hostel had in ieder geval een verklaring voor de hoeveelheid zonneschijn; het gat in de ozonlaag ligt boven Patagonië.
donderdag 08 januari
Dan kom je aan in Neuquén; de terminal misstaat niet op een vliegveld met illusies van grandeur. De tijdigheid van de volgende bus wel. Ze boden iets aan voedsel, maar ´t was niet echt overdadig. De films waren ook niet de nieuwste, en de bingo onderbrak de monotonie van het vlakke land ook gedeeltelijk. In de buurt van Mendoza bleek de Dakar-rally zich door deze streken te banen; niet het echte werk... In Mendoza zelf maar in de eerste hostel gerold.
2009-01-03
Going down the river...
zaterdag 27 december
Ontbeten en m´n was in ontvangst genomen. Daarna eerst een poging ondernomen om rechtstreeks in Rio Gallegos te landen, maar daar gaat ëën bus per dag naar toe, en die zit vol en vertrekt om 5:00 uit Ushuaia. Dan maar naar Rio Grande, waar meer bussen heen gaan. Daar was de keuze niet veel beter; morgejn redelijk vroeg bij de terminals aan de conducteurs vragen... De stad zelve beschrijft zich als het ´compromis de todos´ waarbij ik denk dat je niemand tevreden krijgt.
zondag 28 december
Erg vroeg opgestaan, na een nacht waar ik vrij lang wakker gehouden werd door het verkeer; tussen de snelheidsdrempels probeert de lokale bevolking volgens mij het record rubber neerleggen te verbeteren. Ook weet ik niet of het echt duister geworden is. Bij de terminal verblijde een van de lokale mensen me met een plaats in de bus naar Rio Gallegos met een verbinding naar el Calefate; enige vraag nu is wanneer ik daar aan kom. De collectie stempels in mijn paspoort van Argentinië en Chili begint paginas te beslaan; de grens en de wegen zorgen ervoor dat om bepaalde plekken te bereiken je via het andere land moet, incluis alle formaliteiten. Verder nog een mijnenveld tegen gekomen; naast de weg naar het punt waar de ferry je over de Estrado de Magellanes zet. Het hoe en waarom is mij volslagen duister; de grens is uren, met de geweldige qualiteit van de wegen, verderop. Ik kon in ieder geval nog wat chileense pesos omzetten. In Rio Gallegos bleek vervolgens dat het niet helemaal zo goed geörganizeerd was als gedacht; ik had alleen een voucher, en had dat bij een andere maatschappij moeten wisselen, maar niemand had dat als detail vermeldt. ´t Was een relatief dure nacht; hostel vol, en de goedkoopste oplossing was meer dan ik deze trip überhaupt aan een plek besteed heb.
maandag 29 december
Terug op de terminal kwam eerst mijn ticket voor gisteren boven water; bij de maatschappij waar ik het eerst aan een van de begeleiders gevraagd had, en na enige discussie vervolgens een nieuw ticket. De trip voert over behoorlijk kale vlaktes de binnenlanden in. El Calefate blijkt toch zo´n 5 uur verder te liggen. Daar woei het zo hard dat m´n zonnebril nu is toegevoegd aan het gemeentelijke reservaat. De pizza was minder; de mozzarilla, of wat daar voor door gaat, was meer water...
dinsdag 30 december
Ontbijt op een plek die er duurder uit zag dan was. Daarna een relatief duur ticket naar een nogal dure plaats gekocht. De tocht zelf was redelijk snel, langs een kaal landschap met uitzicht op meer en berg. Dit is het eerste nationale park waar niet voor betaald hoeft te worden, maar de overige prijzen compenseren dat aardig. Verder is het ook het eerste park waar ze hun bezoek welkom heten, en text en uitleg geven... Het internet is nog steeds niet gratis voor de hostelgasten, zodat het bijwerken even op zich laat wachten. Het uitzicht is overigens wel spectaculair met mooi maar nog steeds winderig weer. Tevens staat er een mobiel motel naast de hostel; een of andere duitse onderneming met bijbehorende klanten...
woensdag 31 december
Na m´n zaken verhuist te hebben van een kamer naar de andere, het park ingewandeld. Aardige uitzichten, maar ook hier van het pad geraakt en vervolgens elders weer op een ander pad gekomen. ´t Weer was goed, zoals aangekondigd. Je komt alleen op een paar plekken, zoals de bus een ozzie en een kiwi tegen, en de drank vloeide. Na een kleine trip naar een van de twee reisbureaux bleken m´n opties nogal gering. De plaatsen voor diner ook. Een plek gevonden die me twee stukken taart verkocht, tegen lokale woekerprijzen. Daarna begon het feest in de hostel zelve; leuk als ze je net in de kamer naast het feestgedruis geplaatst hebben.
donderdag 1 januari
Het was nog lang onrusting in de hostel. Het dorp aanzienlijk minder; wat vuurwerk en feestgangers op zoek naar een feest. De volgende morgen bleek de bus naar het noorden vol, en moest ik mijn heil via el Calefate zoeken. Aldaar was de enige optie via Rio Gallegos. Bovendien was elke supermercado dicht maar kon ik wat scoren bij een niet zo snelle fastfood joint met een vriendelijk publiek. De bus naar de kust voerde prompt ook naar de wind. In Rio Gallegos een ticket naar Comodore Rivadavia weten te bemachtigen; morgen zien we daar wel verder. ´t Diner was indrukwekkend voor een bus.
vrijdag 2 januari
Dan wordt je min of meer op dezelfde punt wakker langs de kust. Helaas werden de verwachtingen voor het ontbijt niet echt waargemaakt; kwam een uur te laat, zonder geserveerd voedsel de bus uit. De gids omschrijft de lokale kerk als de lelijkste. Het is in ieder geval een van de vreemdere. Eerste bus naar Esquel weten te boeken. De smaak van de gemiddelde chauffeur is niet echt verheven, en het landschap evenmin totaan de bergen. De prijzen van jeugdherbergen wel. Deze heeft geen computer voor internet, maar wel ontbijt inbegrepen.
zaterdag 3 januari
Na ´t ontbijt afgereisd naar el Bolson. Het treinstation van Esquel werkt wel, maar heeft niet echt de functie als bron van transport naar de rest van de wereld.
Ontbeten en m´n was in ontvangst genomen. Daarna eerst een poging ondernomen om rechtstreeks in Rio Gallegos te landen, maar daar gaat ëën bus per dag naar toe, en die zit vol en vertrekt om 5:00 uit Ushuaia. Dan maar naar Rio Grande, waar meer bussen heen gaan. Daar was de keuze niet veel beter; morgejn redelijk vroeg bij de terminals aan de conducteurs vragen... De stad zelve beschrijft zich als het ´compromis de todos´ waarbij ik denk dat je niemand tevreden krijgt.
zondag 28 december
Erg vroeg opgestaan, na een nacht waar ik vrij lang wakker gehouden werd door het verkeer; tussen de snelheidsdrempels probeert de lokale bevolking volgens mij het record rubber neerleggen te verbeteren. Ook weet ik niet of het echt duister geworden is. Bij de terminal verblijde een van de lokale mensen me met een plaats in de bus naar Rio Gallegos met een verbinding naar el Calefate; enige vraag nu is wanneer ik daar aan kom. De collectie stempels in mijn paspoort van Argentinië en Chili begint paginas te beslaan; de grens en de wegen zorgen ervoor dat om bepaalde plekken te bereiken je via het andere land moet, incluis alle formaliteiten. Verder nog een mijnenveld tegen gekomen; naast de weg naar het punt waar de ferry je over de Estrado de Magellanes zet. Het hoe en waarom is mij volslagen duister; de grens is uren, met de geweldige qualiteit van de wegen, verderop. Ik kon in ieder geval nog wat chileense pesos omzetten. In Rio Gallegos bleek vervolgens dat het niet helemaal zo goed geörganizeerd was als gedacht; ik had alleen een voucher, en had dat bij een andere maatschappij moeten wisselen, maar niemand had dat als detail vermeldt. ´t Was een relatief dure nacht; hostel vol, en de goedkoopste oplossing was meer dan ik deze trip überhaupt aan een plek besteed heb.
maandag 29 december
Terug op de terminal kwam eerst mijn ticket voor gisteren boven water; bij de maatschappij waar ik het eerst aan een van de begeleiders gevraagd had, en na enige discussie vervolgens een nieuw ticket. De trip voert over behoorlijk kale vlaktes de binnenlanden in. El Calefate blijkt toch zo´n 5 uur verder te liggen. Daar woei het zo hard dat m´n zonnebril nu is toegevoegd aan het gemeentelijke reservaat. De pizza was minder; de mozzarilla, of wat daar voor door gaat, was meer water...
dinsdag 30 december
Ontbijt op een plek die er duurder uit zag dan was. Daarna een relatief duur ticket naar een nogal dure plaats gekocht. De tocht zelf was redelijk snel, langs een kaal landschap met uitzicht op meer en berg. Dit is het eerste nationale park waar niet voor betaald hoeft te worden, maar de overige prijzen compenseren dat aardig. Verder is het ook het eerste park waar ze hun bezoek welkom heten, en text en uitleg geven... Het internet is nog steeds niet gratis voor de hostelgasten, zodat het bijwerken even op zich laat wachten. Het uitzicht is overigens wel spectaculair met mooi maar nog steeds winderig weer. Tevens staat er een mobiel motel naast de hostel; een of andere duitse onderneming met bijbehorende klanten...
woensdag 31 december
Na m´n zaken verhuist te hebben van een kamer naar de andere, het park ingewandeld. Aardige uitzichten, maar ook hier van het pad geraakt en vervolgens elders weer op een ander pad gekomen. ´t Weer was goed, zoals aangekondigd. Je komt alleen op een paar plekken, zoals de bus een ozzie en een kiwi tegen, en de drank vloeide. Na een kleine trip naar een van de twee reisbureaux bleken m´n opties nogal gering. De plaatsen voor diner ook. Een plek gevonden die me twee stukken taart verkocht, tegen lokale woekerprijzen. Daarna begon het feest in de hostel zelve; leuk als ze je net in de kamer naast het feestgedruis geplaatst hebben.
donderdag 1 januari
Het was nog lang onrusting in de hostel. Het dorp aanzienlijk minder; wat vuurwerk en feestgangers op zoek naar een feest. De volgende morgen bleek de bus naar het noorden vol, en moest ik mijn heil via el Calefate zoeken. Aldaar was de enige optie via Rio Gallegos. Bovendien was elke supermercado dicht maar kon ik wat scoren bij een niet zo snelle fastfood joint met een vriendelijk publiek. De bus naar de kust voerde prompt ook naar de wind. In Rio Gallegos een ticket naar Comodore Rivadavia weten te bemachtigen; morgen zien we daar wel verder. ´t Diner was indrukwekkend voor een bus.
vrijdag 2 januari
Dan wordt je min of meer op dezelfde punt wakker langs de kust. Helaas werden de verwachtingen voor het ontbijt niet echt waargemaakt; kwam een uur te laat, zonder geserveerd voedsel de bus uit. De gids omschrijft de lokale kerk als de lelijkste. Het is in ieder geval een van de vreemdere. Eerste bus naar Esquel weten te boeken. De smaak van de gemiddelde chauffeur is niet echt verheven, en het landschap evenmin totaan de bergen. De prijzen van jeugdherbergen wel. Deze heeft geen computer voor internet, maar wel ontbijt inbegrepen.
zaterdag 3 januari
Na ´t ontbijt afgereisd naar el Bolson. Het treinstation van Esquel werkt wel, maar heeft niet echt de functie als bron van transport naar de rest van de wereld.
Abonneren op:
Posts (Atom)
