Going down the river...

zaterdag 27 december

Ontbeten en m´n was in ontvangst genomen. Daarna eerst een poging ondernomen om rechtstreeks in Rio Gallegos te landen, maar daar gaat ëën bus per dag naar toe, en die zit vol en vertrekt om 5:00 uit Ushuaia. Dan maar naar Rio Grande, waar meer bussen heen gaan. Daar was de keuze niet veel beter; morgejn redelijk vroeg bij de terminals aan de conducteurs vragen... De stad zelve beschrijft zich als het ´compromis de todos´ waarbij ik denk dat je niemand tevreden krijgt.

zondag 28 december

Erg vroeg opgestaan, na een nacht waar ik vrij lang wakker gehouden werd door het verkeer; tussen de snelheidsdrempels probeert de lokale bevolking volgens mij het record rubber neerleggen te verbeteren. Ook weet ik niet of het echt duister geworden is. Bij de terminal verblijde een van de lokale mensen me met een plaats in de bus naar Rio Gallegos met een verbinding naar el Calefate; enige vraag nu is wanneer ik daar aan kom. De collectie stempels in mijn paspoort van Argentinië en Chili begint paginas te beslaan; de grens en de wegen zorgen ervoor dat om bepaalde plekken te bereiken je via het andere land moet, incluis alle formaliteiten. Verder nog een mijnenveld tegen gekomen; naast de weg naar het punt waar de ferry je over de Estrado de Magellanes zet. Het hoe en waarom is mij volslagen duister; de grens is uren, met de geweldige qualiteit van de wegen, verderop. Ik kon in ieder geval nog wat chileense pesos omzetten. In Rio Gallegos bleek vervolgens dat het niet helemaal zo goed geörganizeerd was als gedacht; ik had alleen een voucher, en had dat bij een andere maatschappij moeten wisselen, maar niemand had dat als detail vermeldt. ´t Was een relatief dure nacht; hostel vol, en de goedkoopste oplossing was meer dan ik deze trip überhaupt aan een plek besteed heb.

maandag 29 december

Terug op de terminal kwam eerst mijn ticket voor gisteren boven water; bij de maatschappij waar ik het eerst aan een van de begeleiders gevraagd had, en na enige discussie vervolgens een nieuw ticket. De trip voert over behoorlijk kale vlaktes de binnenlanden in. El Calefate blijkt toch zo´n 5 uur verder te liggen. Daar woei het zo hard dat m´n zonnebril nu is toegevoegd aan het gemeentelijke reservaat. De pizza was minder; de mozzarilla, of wat daar voor door gaat, was meer water...

dinsdag 30 december

Ontbijt op een plek die er duurder uit zag dan was. Daarna een relatief duur ticket naar een nogal dure plaats gekocht. De tocht zelf was redelijk snel, langs een kaal landschap met uitzicht op meer en berg. Dit is het eerste nationale park waar niet voor betaald hoeft te worden, maar de overige prijzen compenseren dat aardig. Verder is het ook het eerste park waar ze hun bezoek welkom heten, en text en uitleg geven... Het internet is nog steeds niet gratis voor de hostelgasten, zodat het bijwerken even op zich laat wachten. Het uitzicht is overigens wel spectaculair met mooi maar nog steeds winderig weer. Tevens staat er een mobiel motel naast de hostel; een of andere duitse onderneming met bijbehorende klanten...

woensdag 31 december

Na m´n zaken verhuist te hebben van een kamer naar de andere, het park ingewandeld. Aardige uitzichten, maar ook hier van het pad geraakt en vervolgens elders weer op een ander pad gekomen. ´t Weer was goed, zoals aangekondigd. Je komt alleen op een paar plekken, zoals de bus een ozzie en een kiwi tegen, en de drank vloeide. Na een kleine trip naar een van de twee reisbureaux bleken m´n opties nogal gering. De plaatsen voor diner ook. Een plek gevonden die me twee stukken taart verkocht, tegen lokale woekerprijzen. Daarna begon het feest in de hostel zelve; leuk als ze je net in de kamer naast het feestgedruis geplaatst hebben.

donderdag 1 januari

Het was nog lang onrusting in de hostel. Het dorp aanzienlijk minder; wat vuurwerk en feestgangers op zoek naar een feest. De volgende morgen bleek de bus naar het noorden vol, en moest ik mijn heil via el Calefate zoeken. Aldaar was de enige optie via Rio Gallegos. Bovendien was elke supermercado dicht maar kon ik wat scoren bij een niet zo snelle fastfood joint met een vriendelijk publiek. De bus naar de kust voerde prompt ook naar de wind. In Rio Gallegos een ticket naar Comodore Rivadavia weten te bemachtigen; morgen zien we daar wel verder. ´t Diner was indrukwekkend voor een bus.

vrijdag 2 januari

Dan wordt je min of meer op dezelfde punt wakker langs de kust. Helaas werden de verwachtingen voor het ontbijt niet echt waargemaakt; kwam een uur te laat, zonder geserveerd voedsel de bus uit. De gids omschrijft de lokale kerk als de lelijkste. Het is in ieder geval een van de vreemdere. Eerste bus naar Esquel weten te boeken. De smaak van de gemiddelde chauffeur is niet echt verheven, en het landschap evenmin totaan de bergen. De prijzen van jeugdherbergen wel. Deze heeft geen computer voor internet, maar wel ontbijt inbegrepen.

zaterdag 3 januari

Na ´t ontbijt afgereisd naar el Bolson. Het treinstation van Esquel werkt wel, maar heeft niet echt de functie als bron van transport naar de rest van de wereld.