Burning down the house...

dinsdag 23 december

Na de email en de blog eerst geprobeerd een ticket naar Ushuaia te bemachtigen; helaas wordt dit dus morgen vroeg proberen bij el conducteur. Daarna met een nogal nederlands-talig gezelschap Pinguïnera Seno Otway bezocht; kleine trip naar een plek die slechts 50 á 70 km verder was... Weer een lokale term voor vlees met brood etc. ontdekt. De douche bleek meer geschikt voor het testen van satelieten; de warmte-koude cyclus was voorbereid op snel draaiende objecten.

woensdag 24 december

Kreeg zowaar ontbijt om 6:45... Daarna af naar de terminal waar helaas bleek dat er geen plaats was. Met een andere bus naar Puerto Natales. Het uitzicht, op de lamas, een struisvogelsoort, en roofvogels na, werd in ieder geval iets heuvelachtig, en de hoeveelheid sprokkelhout nam ook toe. In Puerto Natales was de eerste jeugdherberg tot kroeg verworden, en de enige methode om in Ushuaia te komen via Punta Arenas te lopen. De rest van de redelijk zonnige dag door gebracht met het bewonderen, van enige afstand, van besneeuwde bergen. Na een busreis, verlucht met een film met regie'aanwijzingen [blij verrast], weer bij de hostel aangekomen. Deze keer was er wel plaats in de hoofdvestiging, en later een (voortgezet) bachanaal; ik denk dat mijn smaakpapillen aardig verdoofd zijn, als het verschil tussen pisco sour en witte rum weg valt. Afgezien van de israeliër die de streek overspoelen, zijn de nederlands-taligen ook aardig aan de wandel.

donderdag 25 december

´t Ontbijt in de dependance is toch beter; de vrouwelijke hand... Bus in, en 3 kwartier later werd duidelijk waarom ik de avond tevoren al in Pta. Arenas moest zijn; geen plaats in de eerste bus vanuit Pto. Natales. Na nog eens 1.5 uur kom je dan bij de ferry, met aan de westkant voornamelijk zand, en aan de oostkant nog wat betonplaten. De qualiteit van de wegen in Patagonië blijkt soms heilig vergeleken met die in Tierro del Fuego; pas in de buurt van de grens wordt het wat. Afgezien van de schapen, lamas die kunnen rennen en over hekken springen, en de struisvogelsoort wordt het pas in de buurt van Ushuaia interessant; bergen met bomen. De prijzen lijken ook al aangepast op het hoogseizoen, en eerste kerstdag zorgt ervoor dat bijna alle restaurants gesloten zijn.

vrijdag 26 december

Je verliest bij de vele uren zonlicht, of wat daar bij regenachtig weer voor door gaat, een redelijk gevoel voor tijd. In ieder geval mijn kleren maar eens ingeleverd voor de was, en naar het park vertrokken. Daar begon het halverwege de berg te regenen, waarop ik maar weer voorzichtig afgedaald ben. De volgende poging, langs de zeearm was langer, en succesvoller en gelukkig ook droger. Het vervolg minder; het pad was ook duidelijk niet goed aangegeven. Klein voordeel; ik wist waar de wegen zich bevonden, en door gewoon door het struweel naar de juiste kant te lopen kom je bij de hoofdweg, met alle busjes naar de stad. Ik dacht dat mijn ticket alleen geldig was bij een stel mensen, maar een aardige dame van een andere toko bood ook transport op het ticket. Redelijk wat fotos ´geschoten´ en daarmee het vocabulaire van de chauffeuze wat uitgebreid. Voor het diner was er meer open, incluis ten minste twee plekken met een ´all you can eat´ policy.