Na enige rust rond gewandeld door een stad in diepe zondagsrust. Vond nog een plaats die aan internet deed, en daar mijn blog bijgewerkt. ´s Avonds bij een visrestaurant met een zeer duister uitzicht over de rivier gegeten, en daarna langs de ondertussen iets levendiger binnenstad terug naar de hostel voor een nacht op een nogal stevige matras.
17 sep
Dan hobbel je de volgende dag eens rustig naar de ´haven´ om daar te informeren naar boten richting Manaus. Ik denk dat ik wat moet gaan onderhandelen; R$160 is een beetje veel. De boot vertrekt woensdag 19 om 11:00.
Verder ben ik er achter waarvoor het stuk karton aan de muur dient; het bedekt een gat ter groote van een air conditioner. Tesamen met de eveneens ontbrekende tv, waarvan alleen de beugel nog hangt, en de electrische warm water voorziening in de douche, waarvan alleen nog de draden hangen, was dit best een luxueuze kamer, voor de sloop...
18 sep
Het tarief is dus echt R$150, en de inflatie heeft erg toegeslagen. Ik heb in ieder geval een hangmat en voldoende touw om de hangmat of mezelf op te hangen. Nu nog water oid en een ticket, en dan zou ik via Manicoré naar Manaus komen.
Na de siesta dus maar wat geïnvesteerd, en een ticket voor Manaus aangeschaft. Ook even de sites van de stad vast gelegd; ik heb de literaire societeit maar over geslagen... Het weer leek even om te slaan, maar gelukkig bleef het bij enig gerommel en enige duistere wolken.
2007-09-19
2007-09-16
Stap 3
10 sep
Busticket geregeld; vertrek om 18:00 naar noodererlijke streken. Vanmiddag even langs de dam, en dan verder...
De dam was redelijk interessant; het bevat een gedeelte van de nationale schuld van Brazilië, behoorlijk wat materiaal, en lijkt nog efficient ook, maar ik weet niet hoeveel aan het mooie opgegaan is; de wegen lijken meer geschikt voor een rijschool.
11 sep
Nadat je in Cascavel van een bus naar een andere bent over gezet, kun je in behoorlijk comfort de nacht in. Alleen is op tijd rtijden niet helemaal de gewoonte hier... Bij aankomst in Campo Grande een tour van 4 dagen en 3 nachten geboekt, diep in de bush. Dus eerst maar de laatste douche in de min of meer beschaafde wereld genomen.
De aftocht naar de rimboe kenmerkte zich door de ongeörganizeerdheid; langs de supermarkt, langs een plek voor DEET oid, langs vele plekken voor min of meer koel bier. Hoe leger het landschap, hoe meer wild; krokodillen, vogels (van verschillende pluimage) en een hert voordat we bij het kamp kwamen.
12 sep
Na het ontbijt een wandeling gemaakt. Daarbij net niet de apen gezien, maar wel gehoord. Verder vogels en een agouti (kruising tussen cavia en hert) gezien. De bomen zijn ook voedzaam of ten minste dorstlessend. De middag na de lunch en siesta was gevuld met een vistrip. Daarbij een aantal kaaimannen gezien (en gevoerd met de te kleine vissen). Vanavond vis bij het diner, en morgen paardrijden.
13 sep
Vervolgens wordt je halverwege de nacht wakker; een combinatie van een slechte matras en de lokale fauna die niet geleerd heeft om klok te kijken.
De paarden waren dociel en niet geheel vooruit te branden. Verder is het wat mager met de rest van het wildleven hier, en na een krappe 2 uur ben je terug met een wat gescheurd t-shirt en wat hopelijk gelukte fotos met blauwe macaws.
Na de siesta en lunch voor een lange wandeling gegaan. Helaas gave de batterijën het op bij de grote witte vogel met de zwarte kop. Daarna zagen we nog wat apen en een grote miereneter. De laatste bestaat uit meer haar dan iets anders; het een en ander staat dus enigsinds uit...
Dan ga je op avond expeditie, en vangt de gids een kaaiman van 50 cm; het beest voelde best stevig aan, maar ik was prompt m´n camera vergeten.
14 sep
Dan wordt je vroeg gewekt voor de zonsopgang; klein probleem is dat de buren aan het afbranden zijn, en een groter probleem is dat de vliegen zich weinig tot niets aantrekken van DEET.
De safari daarna ging langs de zijweg naar Corumba; veel zand, veel kaaimannen, veel vogels en capibaris... Er zijn hier geen flamingos, maar wel een soort reiger die net zo roze is. Tevens zwerven er hier otters, maar niet echt dicht bij de weg.
Een laatste lunch, en na een kleine siesta de aftocht via dezelfde hoop zand. Bij de afslag van de zandweg waren we te laat voor de bus naar Campo Grande, en zou de enige mogelijkheid zijn om mee te liften met een busje van de ´concurenten´. Toen bleek de bus ongeveer 1 uur vertraging te hebben opgelopen, en kon ik alsnog mee... midden door een kudde koeien, die over de weg getransporteerd werden. Hoe laat deze aan gaat komen werd nog interessant; ik dacht in eerste instantie geen bus verder meer te kunnen vinden.
Campo Grande had een kapotte atm bij het busstation, maar verschillende werkenden bij de HSBC. Daar getapt en prompt ongeveer de helft omgezet in een ticket naar Porto Velho voor dezelfde avond. Bij het (overdekt) wachten op een verlate bus viel prompt een ook een stevige regenbui; zou ik dan toch op tijd gegaan zijn... Later ook even mijn anti-malaria medicijnen weten te redden.
15 sep
Je wordt wakker in een nieuwe deelstaat, maar ook hier was het niet noodzakelijkerwijs droog. Sommige busstations, zoals die van Cuiaba, vergen een cursus en een kaart om een bus op de juiste plek te doen belanden. Gelunched met m´n eerste pil.
Daarna gaat het door een soms desolaat landschap onder een grijze hemel; de zon liet zich zelden zien... Het is wel met meer heuvels dan de Pantanel, waar we omheen rijden.
16 sep
De busreis duurt voort; een van de deelstaten in de Amazone. Uiteindelijk kom je dan in Porto Velho, met een van de minst indrukwekkende busstations. Vervolgens check je dan in een hostel waar ook nog wat andere nederlanders zitten, en kun je het vuil en de baard van een paar dagen verwijderen en de PDA weer opladen.
Busticket geregeld; vertrek om 18:00 naar noodererlijke streken. Vanmiddag even langs de dam, en dan verder...
De dam was redelijk interessant; het bevat een gedeelte van de nationale schuld van Brazilië, behoorlijk wat materiaal, en lijkt nog efficient ook, maar ik weet niet hoeveel aan het mooie opgegaan is; de wegen lijken meer geschikt voor een rijschool.
11 sep
Nadat je in Cascavel van een bus naar een andere bent over gezet, kun je in behoorlijk comfort de nacht in. Alleen is op tijd rtijden niet helemaal de gewoonte hier... Bij aankomst in Campo Grande een tour van 4 dagen en 3 nachten geboekt, diep in de bush. Dus eerst maar de laatste douche in de min of meer beschaafde wereld genomen.
De aftocht naar de rimboe kenmerkte zich door de ongeörganizeerdheid; langs de supermarkt, langs een plek voor DEET oid, langs vele plekken voor min of meer koel bier. Hoe leger het landschap, hoe meer wild; krokodillen, vogels (van verschillende pluimage) en een hert voordat we bij het kamp kwamen.
12 sep
Na het ontbijt een wandeling gemaakt. Daarbij net niet de apen gezien, maar wel gehoord. Verder vogels en een agouti (kruising tussen cavia en hert) gezien. De bomen zijn ook voedzaam of ten minste dorstlessend. De middag na de lunch en siesta was gevuld met een vistrip. Daarbij een aantal kaaimannen gezien (en gevoerd met de te kleine vissen). Vanavond vis bij het diner, en morgen paardrijden.
13 sep
Vervolgens wordt je halverwege de nacht wakker; een combinatie van een slechte matras en de lokale fauna die niet geleerd heeft om klok te kijken.
De paarden waren dociel en niet geheel vooruit te branden. Verder is het wat mager met de rest van het wildleven hier, en na een krappe 2 uur ben je terug met een wat gescheurd t-shirt en wat hopelijk gelukte fotos met blauwe macaws.
Na de siesta en lunch voor een lange wandeling gegaan. Helaas gave de batterijën het op bij de grote witte vogel met de zwarte kop. Daarna zagen we nog wat apen en een grote miereneter. De laatste bestaat uit meer haar dan iets anders; het een en ander staat dus enigsinds uit...
Dan ga je op avond expeditie, en vangt de gids een kaaiman van 50 cm; het beest voelde best stevig aan, maar ik was prompt m´n camera vergeten.
14 sep
Dan wordt je vroeg gewekt voor de zonsopgang; klein probleem is dat de buren aan het afbranden zijn, en een groter probleem is dat de vliegen zich weinig tot niets aantrekken van DEET.
De safari daarna ging langs de zijweg naar Corumba; veel zand, veel kaaimannen, veel vogels en capibaris... Er zijn hier geen flamingos, maar wel een soort reiger die net zo roze is. Tevens zwerven er hier otters, maar niet echt dicht bij de weg.
Een laatste lunch, en na een kleine siesta de aftocht via dezelfde hoop zand. Bij de afslag van de zandweg waren we te laat voor de bus naar Campo Grande, en zou de enige mogelijkheid zijn om mee te liften met een busje van de ´concurenten´. Toen bleek de bus ongeveer 1 uur vertraging te hebben opgelopen, en kon ik alsnog mee... midden door een kudde koeien, die over de weg getransporteerd werden. Hoe laat deze aan gaat komen werd nog interessant; ik dacht in eerste instantie geen bus verder meer te kunnen vinden.
Campo Grande had een kapotte atm bij het busstation, maar verschillende werkenden bij de HSBC. Daar getapt en prompt ongeveer de helft omgezet in een ticket naar Porto Velho voor dezelfde avond. Bij het (overdekt) wachten op een verlate bus viel prompt een ook een stevige regenbui; zou ik dan toch op tijd gegaan zijn... Later ook even mijn anti-malaria medicijnen weten te redden.
15 sep
Je wordt wakker in een nieuwe deelstaat, maar ook hier was het niet noodzakelijkerwijs droog. Sommige busstations, zoals die van Cuiaba, vergen een cursus en een kaart om een bus op de juiste plek te doen belanden. Gelunched met m´n eerste pil.
Daarna gaat het door een soms desolaat landschap onder een grijze hemel; de zon liet zich zelden zien... Het is wel met meer heuvels dan de Pantanel, waar we omheen rijden.
16 sep
De busreis duurt voort; een van de deelstaten in de Amazone. Uiteindelijk kom je dan in Porto Velho, met een van de minst indrukwekkende busstations. Vervolgens check je dan in een hostel waar ook nog wat andere nederlanders zitten, en kun je het vuil en de baard van een paar dagen verwijderen en de PDA weer opladen.
2007-09-10
Stap 2
Nog maar eens gebruik gemaakt van de hotelkamer, voornamelijk vanwege de stroom. Kaartje voor de bus gekocht, en het dichtsbijzijnde internetcafé bezocht.
In Sao Paolo direct een kaartje voor de bus naar Florianopolis aangeschaft, en daarmee de nacht doorgebracht.
8 sep
Voor een bestemming in het zuiden is het verdomde somber... De stad ligt op een eiland, en het lokale vervoer is toch redelijk geregeld. Toch is het tijd om door te reizen. Het weer klaarde weliswaar op, maar ik heb niet echt een strandgevoel. Dit land is duurder dan je denkt...
De bus naar Foz do Iguacu blijkt een overstap te zijn, en om bij dat punt te komen moet je eerst het binnenland in. Plaatsen zoals Blumenau zijn inherent duits, tot in de buitenwijken toe...
9 sep
De overstap verdampte gedurende de nacht; de reistijd van 15 uur werd ook niet gehaald, en de volgende morgen wordt je dan erg dicht bij Argentinië en Paraguay wakker. Aldaar me eerst gemeld bij een hostel en daarna doorgehobbeld via een ATM naar de watervallen. Deze vielen mee qua prijs, en niet tegen qua kijkgenot. Van de ochtendmist van de kust is hier niets te merken, en de dag is niet bepaaldelijk koel...
's Avonds maar eens bij zo'n 'all you can eat' buffet (in lokale stijl) aangeschoven; spotgoedkoop, maar er zijn twee problemen... Er is een taktiek voor het eten ervan, en de geometrie van het landschap, en specifiek de route terug naar de hostel. Ondertussen wordt de (eventueel te bezichtigen) dam ook afgeraden, maar de argentijnse zijde van de watervallen aangeraden; besluiten, besluiten... Morgen maar eens eerst een ticket regelen voor de bus naar Campo Grande.
In Sao Paolo direct een kaartje voor de bus naar Florianopolis aangeschaft, en daarmee de nacht doorgebracht.
8 sep
Voor een bestemming in het zuiden is het verdomde somber... De stad ligt op een eiland, en het lokale vervoer is toch redelijk geregeld. Toch is het tijd om door te reizen. Het weer klaarde weliswaar op, maar ik heb niet echt een strandgevoel. Dit land is duurder dan je denkt...
De bus naar Foz do Iguacu blijkt een overstap te zijn, en om bij dat punt te komen moet je eerst het binnenland in. Plaatsen zoals Blumenau zijn inherent duits, tot in de buitenwijken toe...
9 sep
De overstap verdampte gedurende de nacht; de reistijd van 15 uur werd ook niet gehaald, en de volgende morgen wordt je dan erg dicht bij Argentinië en Paraguay wakker. Aldaar me eerst gemeld bij een hostel en daarna doorgehobbeld via een ATM naar de watervallen. Deze vielen mee qua prijs, en niet tegen qua kijkgenot. Van de ochtendmist van de kust is hier niets te merken, en de dag is niet bepaaldelijk koel...
's Avonds maar eens bij zo'n 'all you can eat' buffet (in lokale stijl) aangeschoven; spotgoedkoop, maar er zijn twee problemen... Er is een taktiek voor het eten ervan, en de geometrie van het landschap, en specifiek de route terug naar de hostel. Ondertussen wordt de (eventueel te bezichtigen) dam ook afgeraden, maar de argentijnse zijde van de watervallen aangeraden; besluiten, besluiten... Morgen maar eens eerst een ticket regelen voor de bus naar Campo Grande.
2007-09-07
Stap 1
4 sep
Je neemt de trein, en voordat zelfs maar op het perron bent, wordt je al gecontroleerd. Sinds vorig jaar is het spoor in België ook wat verandert; Antwerpen centraal was altijd een kopstation...
In Brussel stap je over op iets wat met de titel luchthaven expres gaat, en dat vervolgens daarheen ratelt. De eerste plek voor de nacht was goed, maar de bewaking vondt dat niet zo. De tweede was aanzienlijk minder voor de rug, en de bewaking dan wel niet meer lastig maar de veiligheidsvoorschriften met geluid op bewegende gereedschappen wel.
5 sep
Je checkt in, loopt door alle controles heen, en het meubilair verbetert wat:-( Sabena heet tegenwoordig Brussels airlines. De 319 waarmee TAP vliegt is OK, de vorige van US air bezorgde me wat claustrofobie, maar hier zat meer ruimte. In Lissabon kom je op een luchthaven waarbij ze veel vliegtuigen in het veld parkeren; bus uit het ene vliegtuig, via de controle in het gebouw naar het andere toestel. Het vliegtuig naar Rio zat behoorlijk vol, en had de moderne electronica zoals ook Singapore die heeft. Alleen, waar zijn de spelletjes gebleven? De films spraken mij minder aan, maar het kanaal met de kaart en het kanaal met de camera in de neus meer. Je komt langs Tenerife (en krijgt een redelijk beeld van de vulcaan), en een paar uur later zit je boven de Kaap Verdische eilanden; geen vulcaan te zien...
De luchthaven van Rio blinkt uit; het wachten op de immigratie wordt ruimschoots verslagen door het wachten op je bagage. Daarna een taxi gedeeld naar Ipenima en een hostel gevonden voor de jetlag-crash.
6 sep
Dan wordt je inderdaad wakker op een semi onstichtelijk tijdstip. Na een met koffie overgoten ontbijt maar wat rondgelopen door Ipenima en het aanpalende Copacabana. Daarna met een lokale bus eerst naar het busstation, en vanaf daar met een luxe bus naar Parata...
Daar aangekomen bleken de eerste plekken vol, de derde (tegen een niet gering tarief) had nog wel wat. Klein zaaltje voor drie; I, me and myself... Morgen eerst de stad, en dan door naar Florianopolis via Sao Paolo.
7 sep (onafhankelijkheidsdag)
Je wordt vroeg wakke~; geen ontbijt bij deze toko. De stad zelf is rustig en rustiek. Na een paar fotos besluiten vervolgens je batterijën dat het tijd is om leeg te zijn...
Je neemt de trein, en voordat zelfs maar op het perron bent, wordt je al gecontroleerd. Sinds vorig jaar is het spoor in België ook wat verandert; Antwerpen centraal was altijd een kopstation...
In Brussel stap je over op iets wat met de titel luchthaven expres gaat, en dat vervolgens daarheen ratelt. De eerste plek voor de nacht was goed, maar de bewaking vondt dat niet zo. De tweede was aanzienlijk minder voor de rug, en de bewaking dan wel niet meer lastig maar de veiligheidsvoorschriften met geluid op bewegende gereedschappen wel.
5 sep
Je checkt in, loopt door alle controles heen, en het meubilair verbetert wat:-( Sabena heet tegenwoordig Brussels airlines. De 319 waarmee TAP vliegt is OK, de vorige van US air bezorgde me wat claustrofobie, maar hier zat meer ruimte. In Lissabon kom je op een luchthaven waarbij ze veel vliegtuigen in het veld parkeren; bus uit het ene vliegtuig, via de controle in het gebouw naar het andere toestel. Het vliegtuig naar Rio zat behoorlijk vol, en had de moderne electronica zoals ook Singapore die heeft. Alleen, waar zijn de spelletjes gebleven? De films spraken mij minder aan, maar het kanaal met de kaart en het kanaal met de camera in de neus meer. Je komt langs Tenerife (en krijgt een redelijk beeld van de vulcaan), en een paar uur later zit je boven de Kaap Verdische eilanden; geen vulcaan te zien...
De luchthaven van Rio blinkt uit; het wachten op de immigratie wordt ruimschoots verslagen door het wachten op je bagage. Daarna een taxi gedeeld naar Ipenima en een hostel gevonden voor de jetlag-crash.
6 sep
Dan wordt je inderdaad wakker op een semi onstichtelijk tijdstip. Na een met koffie overgoten ontbijt maar wat rondgelopen door Ipenima en het aanpalende Copacabana. Daarna met een lokale bus eerst naar het busstation, en vanaf daar met een luxe bus naar Parata...
Daar aangekomen bleken de eerste plekken vol, de derde (tegen een niet gering tarief) had nog wel wat. Klein zaaltje voor drie; I, me and myself... Morgen eerst de stad, en dan door naar Florianopolis via Sao Paolo.
7 sep (onafhankelijkheidsdag)
Je wordt vroeg wakke~; geen ontbijt bij deze toko. De stad zelf is rustig en rustiek. Na een paar fotos besluiten vervolgens je batterijën dat het tijd is om leeg te zijn...
2007-08-20
Leuk zo'n internet site...
OK,
het is gelukt om me (op een redelijk onchristelijk tijdstip) via Brussel en Lissabon naar Rio de Janeiro en terug te krijgen. Details:
BRU-LIS-GIG 05-09
GIG-LIS-BRU 06-10..07-10
Zou het dan toch nog lukken...
het is gelukt om me (op een redelijk onchristelijk tijdstip) via Brussel en Lissabon naar Rio de Janeiro en terug te krijgen. Details:
BRU-LIS-GIG 05-09
GIG-LIS-BRU 06-10..07-10
Zou het dan toch nog lukken...
2007-08-14
Volgende vakantie, volgende werelddeel...
Ondertussen door een aantal landen heen gehobbeld; tijd voor het volgende wereld deel. Daarom maar gekozen voor Brazilië.
Nadere details, zoals vluchten, route en belevenissen later...
2007-01-29
This is the end...
Woensdag 24/1
Afgereisd, via een internet shop waar na 15 minuten de verbinding weg viel, de ochtend markt met de bussen naar de grens. Daar de gebruikelijke festiviteiten bij het overgaan van een grens weer eens mee gemaakt; een duitstalige was verteld dat het wel 1000 baht zou kosten om terug te komen uit Laos. Sawthong van de grens naar de middle of nowhere, en vanaf daar naar het station van Ubon Ratchathani, alwaar de trein naar Bangkok gaat. Nu nog zien op welk tijdstip deze arriveert en vertrekt.
Donderdag 25/1
De aankomsttijd was dus na 8 uur 's avonds en het vertrek meer dan een uur te laat. Avondeten in de trein gekocht; viel best mee. De volgende morgen tot mijn stomme verbijstering moeten constateren dat al het schudwerk gedurende de nacht wel ertoe leidde dat we maar zo'n 5 minuten te laat waren... De stad ingewandeld met het idee om langzaam naar de luchthaven te komen. Daarbij ook in een park gelunched en om een uur of 4 een busterminal tegen gekomen; deze had een 'rechtstreekse' verbinding met de nieuwe luchthaven die er slechts twee uur over deed. Avondeten bij de 7-eleven gehaald, en nu afwachten of China Airlines me nog kent...
Vrijdag 26/1
De balie ging eerder open dan gepland; de rij vormde zich nog veel eerder. Ik kreeg zelfs de plek die me in december was voorgespiegeld. Rustige vlucht met de gebruikelijke niet echt goede films. De aankomst op Schiphol werd gekenmerkt door de slechtste landing die ik in jaren heb meegemaakt; de wind werd wat miskent. Nog steeds geen Financial Times weten te scoren, en m'n bagage kwam er zo ongeveer als laatste uit (en wekte prompt de aandacht van de douane). Verder ben ik niet positief onder de indruk van de prijs, of de geboden dienstregeling van de NS.
Afgereisd, via een internet shop waar na 15 minuten de verbinding weg viel, de ochtend markt met de bussen naar de grens. Daar de gebruikelijke festiviteiten bij het overgaan van een grens weer eens mee gemaakt; een duitstalige was verteld dat het wel 1000 baht zou kosten om terug te komen uit Laos. Sawthong van de grens naar de middle of nowhere, en vanaf daar naar het station van Ubon Ratchathani, alwaar de trein naar Bangkok gaat. Nu nog zien op welk tijdstip deze arriveert en vertrekt.
Donderdag 25/1
De aankomsttijd was dus na 8 uur 's avonds en het vertrek meer dan een uur te laat. Avondeten in de trein gekocht; viel best mee. De volgende morgen tot mijn stomme verbijstering moeten constateren dat al het schudwerk gedurende de nacht wel ertoe leidde dat we maar zo'n 5 minuten te laat waren... De stad ingewandeld met het idee om langzaam naar de luchthaven te komen. Daarbij ook in een park gelunched en om een uur of 4 een busterminal tegen gekomen; deze had een 'rechtstreekse' verbinding met de nieuwe luchthaven die er slechts twee uur over deed. Avondeten bij de 7-eleven gehaald, en nu afwachten of China Airlines me nog kent...
Vrijdag 26/1
De balie ging eerder open dan gepland; de rij vormde zich nog veel eerder. Ik kreeg zelfs de plek die me in december was voorgespiegeld. Rustige vlucht met de gebruikelijke niet echt goede films. De aankomst op Schiphol werd gekenmerkt door de slechtste landing die ik in jaren heb meegemaakt; de wind werd wat miskent. Nog steeds geen Financial Times weten te scoren, en m'n bagage kwam er zo ongeveer als laatste uit (en wekte prompt de aandacht van de douane). Verder ben ik niet positief onder de indruk van de prijs, of de geboden dienstregeling van de NS.
2007-01-24
How did I get out of this place...
Did had ik woensdag geschreven (en gepubliceerd) maar ergens tussen een miscommunicatie bij Blogger en een netwerk storing in Pakse...
Zondag 21/1
Internet geregeld en wat rondgewandeld; de wat voorbij Paxutet was iets te ver voor mijn huidige conditie; maar ik ben weer eens bij een monument gekomen dat de 'vertikale startbaan' heet; de LP en de text op het betonnen gevaarte zijn niet geheel in overeenstemming, maar... Daarna de VIP bus naar Pakse genomen.
Maandag 22/1
Aangekomen in Pakse, en een poging ondernomen om naar Si Phan Don te komen,en met name op een van de eilanden (in de Mekong). Kwam zover als de oever voordat ik het gevoel kreeg dat de veerman wel erg duur betaald werd. Zelfs schreeuwen door een koreaanse met enige kennis van lao mocht niet baten. Een luxe busje terug naar Pakse weten te scoren; vanaf daar kun je dan eenvoudig naar Thailand.
Dinsdag 23/1
Rustig door Pakse heen gebanjerd; er is zelfs een lokale chinese groep. Avondeten bestond uit een DHZ pakket, maar was ondanks dat best te eten.
Zondag 21/1
Internet geregeld en wat rondgewandeld; de wat voorbij Paxutet was iets te ver voor mijn huidige conditie; maar ik ben weer eens bij een monument gekomen dat de 'vertikale startbaan' heet; de LP en de text op het betonnen gevaarte zijn niet geheel in overeenstemming, maar... Daarna de VIP bus naar Pakse genomen.
Maandag 22/1
Aangekomen in Pakse, en een poging ondernomen om naar Si Phan Don te komen,en met name op een van de eilanden (in de Mekong). Kwam zover als de oever voordat ik het gevoel kreeg dat de veerman wel erg duur betaald werd. Zelfs schreeuwen door een koreaanse met enige kennis van lao mocht niet baten. Een luxe busje terug naar Pakse weten te scoren; vanaf daar kun je dan eenvoudig naar Thailand.
Dinsdag 23/1
Rustig door Pakse heen gebanjerd; er is zelfs een lokale chinese groep. Avondeten bestond uit een DHZ pakket, maar was ondanks dat best te eten.
2007-01-21
Terug bij de Mekong...
Donderdag 18/1
De rekening bij het uitchecken viel mee. De afstand naar het busstation niet, evenals de prijs voor de VIP bus naar Luang Prabang. De qualiteit van het geleverde was er ook niet naar, en ik verdenk de (lucht)remmen op het voertuig van een toekomstig fataal ongeluk. Bij aankomst op de uiteindelijke locatie werden we 'gelukkig' overvallen door de gebruikelijke horde van wederverkopers andere raddraaiers; zelfs de tuk-tuk was opeens erg duur. De standaard oplossing van dan maar even doorlopen werkte wel, en na enige tijd vonden we nog een goedkope (voor Luang Prabang) plek. Tevens email en blog weten te regelen, en daarna een maaltijd.
Vrijdag 19/1
Op jacht naar een ticket voor een boot naar de grotten van Pak Ou; deze liggen 25 km ten noorden, en hebben een reputatie. Gelukt, en daarna eerst met de boot langs een dorp dat papier en andere handwerken maakt. Daarna langs een dorp dat Lao Lao maakt, en daar gelukkig niet dronken geworden. De grotten bereikt en deze bezichtigd. De terugweg was wat monotoom, maar de Mekong afdrijven in iets dat geen speedboat is, valt best mee. De middag doorgebracht met het bekijken van de stad zelve; er zijn wat tempeltjes buiten de nachtmarkt van de Hmong.
Zaterdag 20/1
Ik wist dat de publieke bus en een paar duurdere bussen 's ochtends redelijk vroeg gingen. Mijn vertrek naar het busstation daarop afgestemd; alleen net iets te strak. De publieke bus was net vertrokken, de expresbus zou dat weldra doen; die dan maar genomen. Ik hoorde later, en kon dat nog enige tijd later bevestigen, dat de VIP bus nog duurder was, maar minder bood. Je komt in ieder geval pas na zonsondergang in Vientiane, en kan dan beginnen aan de zoektocht naar onderdak en voedsel; het een is OK, het ander te vinden aan de oevers van de rivier.
De rekening bij het uitchecken viel mee. De afstand naar het busstation niet, evenals de prijs voor de VIP bus naar Luang Prabang. De qualiteit van het geleverde was er ook niet naar, en ik verdenk de (lucht)remmen op het voertuig van een toekomstig fataal ongeluk. Bij aankomst op de uiteindelijke locatie werden we 'gelukkig' overvallen door de gebruikelijke horde van wederverkopers andere raddraaiers; zelfs de tuk-tuk was opeens erg duur. De standaard oplossing van dan maar even doorlopen werkte wel, en na enige tijd vonden we nog een goedkope (voor Luang Prabang) plek. Tevens email en blog weten te regelen, en daarna een maaltijd.
Vrijdag 19/1
Op jacht naar een ticket voor een boot naar de grotten van Pak Ou; deze liggen 25 km ten noorden, en hebben een reputatie. Gelukt, en daarna eerst met de boot langs een dorp dat papier en andere handwerken maakt. Daarna langs een dorp dat Lao Lao maakt, en daar gelukkig niet dronken geworden. De grotten bereikt en deze bezichtigd. De terugweg was wat monotoom, maar de Mekong afdrijven in iets dat geen speedboat is, valt best mee. De middag doorgebracht met het bekijken van de stad zelve; er zijn wat tempeltjes buiten de nachtmarkt van de Hmong.
Zaterdag 20/1
Ik wist dat de publieke bus en een paar duurdere bussen 's ochtends redelijk vroeg gingen. Mijn vertrek naar het busstation daarop afgestemd; alleen net iets te strak. De publieke bus was net vertrokken, de expresbus zou dat weldra doen; die dan maar genomen. Ik hoorde later, en kon dat nog enige tijd later bevestigen, dat de VIP bus nog duurder was, maar minder bood. Je komt in ieder geval pas na zonsondergang in Vientiane, en kan dan beginnen aan de zoektocht naar onderdak en voedsel; het een is OK, het ander te vinden aan de oevers van de rivier.
2007-01-18
Good morning Vietnam... now can I leave?
Zaterdag 13/1
Ontbijt, een laatste check van de email en naar Kim Ma busstation gelopen; geen bussen naar buiten de stad. Dong Ha, volgens insiders, maar het was wel 13 km of zo. Een poging met het openbaar vervoer was goedkoper en succesvol. De bus naar Hoa Binh was ok, alleen zou het 2 uur oid duren voor een bus naar Mai Chau; gewacht en ook daar kwam een (dure) oplossing. De weg naar Mai Chau, en de bergstammen, ging redelijk stijl omhoog, en pas voor de laatste kilometers weer even stijl omlaag. Vanaf daar is het vervolgens door de rijstvelden in naar een dorp op palen voor de nacht. De bergen bevatten ook geiten, en het rond een daarvan lopen was best interessant; rijstvelden, dijkjes en koeien die als een hond meegaan aan een touw. Na een behoorlijke maaltijd, waarbij mijn appeteit toch weer redelijk op peil bleek, bij de buren een voorstelling van de lokale volksdansen en liederen mogen aanschouwen; bepaalde zaken zoals 'boy meets girl' en de oogst/vangst zijn overal aanwezig, evenals de mogelijkheid om alcohol te produceren.
Zondag 14/1
Omdat de weg naar de grens wel erg experimenteel lijkt en zelfs visa voor de plek zelf zou kunnen eisen, maar een alternatief gekozen; via Vinh. Enig nadeel, afgezien van de maaltijdstop waarbij de beide conducteurs achterbleven, is dat je op een nogal onchristelijk tijdstip op zoek mach naar een hotel.
Maandag 15/1
Je hobbelt weer terug naar het busstation; schijnbaar gaan de normale bussen op onbeschaafde tijden, en zwerven de oplichters daarna rond. Wel een recu, maar geen geldig vervoer. Zo'n 70 km van de grens met Laos ging de bus rechtsaf, en moest ik rechtdoor. Ze accepteerden het recu niet als betaalbewijs, maar ik heb gewoon bot alle suggesties tot het betalen genegeerd. Tevens was het vervoer naar de grens dus ook niet geregeld; begonnen met lopen toen de onderhandelingen niet vorderden; afgezien van een kansarme familie die me wat te drinken aanbood, was er ook een bus die me nog eens 40 km mee nam, en vergat om geld te vragen. Het hotel waar ik terecht kwam had ook nog een redelijke prijs. Morgen de volgende bus naar de grens; het verlaten van dit land is moeilijker dan gedacht. Het lijkt de combinatie van neus en keel wel die ik nu mee sleep.
Dinsdag 16/1
Vol goede moed begin je met het verzamelen van je paspoort en de relevante informatie; het een wordt gelukkig terug gevonden in een file folder die 'gelukkig' ook nog gevonden werd, het ander leidt bij tot de reactie 'lopen dan maar'. Bij zo ongeveer de eerste bocht na enig onderhandelen een rit achter op een moter geregeld voor de overige 22 km. Bij de grens na wat transacties al mijn resterende dong weten om te zetten in kip. Daarmee de vietnamese kant van het gebouw binnen gelopen. Die wilden wel eerst zeker weten dat ik zonder visa Laos binnen zou komen. Na een positief antwoord en een inspectie van mijn bagage, kon ik naar het volgende land. Daar bleek het iets meer werk; na een aantal minuten kreeg ik mijn paspoort terug, alsmede een formulier om in te vullen. Na nog enig wachten kon ik mee naar customs om daar de fee te betalen. Niet direct zicht op een bus, dus hobbel je voort, tot een lift naar de dichtsbijzijnde plaats met bussen. Aldaar bleek dat die wel erg veel te vragen, dus maar gaan lopen. Na een paar kilometer haalde de bus me in, en bleek het tarief min of meer net voldoende te zijn gedaald; ingestapt en afgevoerd naar Phonsavan. Aldaar de 'tweebanks auto' afgescheept met wat ik nog in mijn portemonee had zitten, en daarna een hotel en een toer geregeld. Maar eens bij de lokale indier gegeten.
Woesdag 17/1
Afgevoerd naar de eerste site; deze bevatte meeste potten, alsmede de grootste. De site is alleen een beetje te groot, en het doelwit geweest van een bombardement door de amerikanen; basis naast monument, monument door lokale verzet gebruikt om basis aan te vallen, ... Daarna via een lokale stookster van niet geheel legale 'wiskey' naar site 2 vervoerd. Deze is volgens mij de beste; ligt op een heuvel met bomen. Een russische tank (ontdaan van bijna alles) en een lunch van pho later was site 3 aan de beurt. Later hoorde ik dat er nog een aantal sites zijn, maar dat die nog niet door de MAG gecleared zijn, en de archeologen willen vast ook nog even... Deze keer de lokale chinees; nb, JUP met chinese tekens voor 7 en 'omhoog' is 7-up.
Ontbijt, een laatste check van de email en naar Kim Ma busstation gelopen; geen bussen naar buiten de stad. Dong Ha, volgens insiders, maar het was wel 13 km of zo. Een poging met het openbaar vervoer was goedkoper en succesvol. De bus naar Hoa Binh was ok, alleen zou het 2 uur oid duren voor een bus naar Mai Chau; gewacht en ook daar kwam een (dure) oplossing. De weg naar Mai Chau, en de bergstammen, ging redelijk stijl omhoog, en pas voor de laatste kilometers weer even stijl omlaag. Vanaf daar is het vervolgens door de rijstvelden in naar een dorp op palen voor de nacht. De bergen bevatten ook geiten, en het rond een daarvan lopen was best interessant; rijstvelden, dijkjes en koeien die als een hond meegaan aan een touw. Na een behoorlijke maaltijd, waarbij mijn appeteit toch weer redelijk op peil bleek, bij de buren een voorstelling van de lokale volksdansen en liederen mogen aanschouwen; bepaalde zaken zoals 'boy meets girl' en de oogst/vangst zijn overal aanwezig, evenals de mogelijkheid om alcohol te produceren.
Zondag 14/1
Omdat de weg naar de grens wel erg experimenteel lijkt en zelfs visa voor de plek zelf zou kunnen eisen, maar een alternatief gekozen; via Vinh. Enig nadeel, afgezien van de maaltijdstop waarbij de beide conducteurs achterbleven, is dat je op een nogal onchristelijk tijdstip op zoek mach naar een hotel.
Maandag 15/1
Je hobbelt weer terug naar het busstation; schijnbaar gaan de normale bussen op onbeschaafde tijden, en zwerven de oplichters daarna rond. Wel een recu, maar geen geldig vervoer. Zo'n 70 km van de grens met Laos ging de bus rechtsaf, en moest ik rechtdoor. Ze accepteerden het recu niet als betaalbewijs, maar ik heb gewoon bot alle suggesties tot het betalen genegeerd. Tevens was het vervoer naar de grens dus ook niet geregeld; begonnen met lopen toen de onderhandelingen niet vorderden; afgezien van een kansarme familie die me wat te drinken aanbood, was er ook een bus die me nog eens 40 km mee nam, en vergat om geld te vragen. Het hotel waar ik terecht kwam had ook nog een redelijke prijs. Morgen de volgende bus naar de grens; het verlaten van dit land is moeilijker dan gedacht. Het lijkt de combinatie van neus en keel wel die ik nu mee sleep.
Dinsdag 16/1
Vol goede moed begin je met het verzamelen van je paspoort en de relevante informatie; het een wordt gelukkig terug gevonden in een file folder die 'gelukkig' ook nog gevonden werd, het ander leidt bij tot de reactie 'lopen dan maar'. Bij zo ongeveer de eerste bocht na enig onderhandelen een rit achter op een moter geregeld voor de overige 22 km. Bij de grens na wat transacties al mijn resterende dong weten om te zetten in kip. Daarmee de vietnamese kant van het gebouw binnen gelopen. Die wilden wel eerst zeker weten dat ik zonder visa Laos binnen zou komen. Na een positief antwoord en een inspectie van mijn bagage, kon ik naar het volgende land. Daar bleek het iets meer werk; na een aantal minuten kreeg ik mijn paspoort terug, alsmede een formulier om in te vullen. Na nog enig wachten kon ik mee naar customs om daar de fee te betalen. Niet direct zicht op een bus, dus hobbel je voort, tot een lift naar de dichtsbijzijnde plaats met bussen. Aldaar bleek dat die wel erg veel te vragen, dus maar gaan lopen. Na een paar kilometer haalde de bus me in, en bleek het tarief min of meer net voldoende te zijn gedaald; ingestapt en afgevoerd naar Phonsavan. Aldaar de 'tweebanks auto' afgescheept met wat ik nog in mijn portemonee had zitten, en daarna een hotel en een toer geregeld. Maar eens bij de lokale indier gegeten.
Woesdag 17/1
Afgevoerd naar de eerste site; deze bevatte meeste potten, alsmede de grootste. De site is alleen een beetje te groot, en het doelwit geweest van een bombardement door de amerikanen; basis naast monument, monument door lokale verzet gebruikt om basis aan te vallen, ... Daarna via een lokale stookster van niet geheel legale 'wiskey' naar site 2 vervoerd. Deze is volgens mij de beste; ligt op een heuvel met bomen. Een russische tank (ontdaan van bijna alles) en een lunch van pho later was site 3 aan de beurt. Later hoorde ik dat er nog een aantal sites zijn, maar dat die nog niet door de MAG gecleared zijn, en de archeologen willen vast ook nog even... Deze keer de lokale chinees; nb, JUP met chinese tekens voor 7 en 'omhoog' is 7-up.
Abonneren op:
Posts (Atom)
