Tweeënvijftig

Na enig wandelen, o.a. via het locale hydrologisch instituut, waar je ziet dat ze een meter onder het record van 118m staan, kom je uiteindelijk toch in een goedkope plek terecht.
Voor mijn Bond, James Bond moment (alhoewel ik mij af vraag hoeveel mensen dat door hebben). De stad bevat ook een door Gustav Eiffel ontworpen, en door Belgen gemaakt huis; 't is in stukjes vervoerd, soms met dragers door de jungle. Daarna verder rond gekeken . Veel gebouwen lijken oud, maar zijn meer slecht onderhouden. De met tegels bedekten zijn wel vaak een eeuw oud. De rivier, en nee, dit is niet de Amazone, is desalniettemin redelijk aan de maat, en leent zich voor paalwoningen, alhoewel dit een restaurant is. Bij het verlaten van de stad ook nog de museum boot (uit 1906) gezien , en me daarna weten in te schepen op de Don Manuel. Mijn moeder vroeg zich af bij de eerste boot wat voor pieremegoggel het was; deze is nog een slag kleiner... per hangmat kun je 3 a 4m rekenen; de vorige kon er 4 rijen kwijt, deze maar 2 (en het is de middelste). Vertrek was aangekondigd voor 7:30 des avonds, en werd uiteindelijk 8:45, voordat we langs de douane konden.
De volgende dag ben je wel een stukje opgeschoten, en zit je in een dorpje langs een zijrivier van de Amazone , en ziet de Amazone er zo uit. Een van de volgende dorpen was belangrijk genoeg voor een school , en de grootste plaats had zelfs een echte "landingsplaats" , en uitzicht op de grote rivier .
Afgezien van het feit dat de boot op vrij veel plekken stopt voor passagiers, stoppen we ook voor vracht; 30 flessen soda voor een dorp, een collectie bouwmaterialen, die eerst moeizaam geladen waren, die vervolgens nog moeizamer gelost werden. Tevens werd er (waarschijnlijk voor de bemanning) wat lokaal wild gescoord. Ons diner was aanzienlijk minder in qualiteit en quantiteit; rijst, stukje kip, beetje aardappel, en wat snippers groente.
Ik had de avond tevoren wel het varken gezien, op een boot waar de kippen per krat vervoerd werden, niet het grootste wonder, maar de koe (of waarschijnlijk stier) die ik aantrof bij het afdalen van het passagiersdek naar het vrachtdek was dat misschien wel. Mijn idee was om via Caballo Coche Colombia in te komen. De plaats in ieder geval gehaald . Denk niet dat je hier met een vliegtuig wilt landen; het terminal gebouw was een beetje vervallen.
Na de regen, een nacht, en enig rondvragen kwam ik er achter dat je niet legaal rechtstreeks van Caballo Coche naar Puerto Naranes kunt gaan; geen immigratie in C. Coche. Dus een echte pieremegoggel naar Santa Rosa en Tabatinga genomen , want in de eerste kon ik wel het heilige stempel krijgen, en het papiertje inleveren, en vanaf de tweede is het gewoon de grens over wandelen. Caballo Coche ziet er zo uit vanaf het water.
Je gaat een heel stuk via een kanaal / zijtak van de Amazone, maar op een moment komt de boot op het hoofdkanaal. Dat loopt vanaf een punt tussen Peru en Colombia, en ik had dus wel het patrouille schip zien liggen, maar we waren dus ook gelijk het haasje; inspectie. Zo ongeveer iedereen op de A.R.C. Arauca, en paspoorten etc laten zien. En ik sta dus ook weer op een paar foto's. Daarna gingen ze door de bagage. Afgezien van de zak vol met een of andere soort vrucht / groente, die nog net niet geteld werd, hadden ze alles aan boord bekeken. Of ik alleen even ze in mijn bagage wilde laten zien. Dit alles onder het mom van veiligheid; geen idee wat ze hoopten te vinden, maar 't vertraagde ons toch redelijk. In Santa Rosa aangekomen, was een ding duidelijk; geen idee waar immigratie was, en ik had geen tijd, of genoeg geld om dat uit te gaan zoeken. Door gedobberd naar Tabatinga, en vanaf daar naar Leticia.

Eenenvijftig

De volgende morgen was het iets droger, en kon ik het busstation terug vinden. Daar hadden ze regelmatig busjes naar Yurimaguas, over een gebaande weg. Alleen was de regen op een plek sterker; de weg was een beetje weggespoeld op een plek. Na de laatste bergen kom je op de vlakte en uiteindelijk in Yurimaguas, waar het uiteraard weer regent. De volgende morgen was het droog en zonnig, en, na de ceremonie in het park, kon ik dat nog fotograferen ook .
Daarna een boot gevonden die me naar Iquitos kon vervoeren . 't was alleen niet de eerste die vertrok , en totdat je onderweg bent, moet je zelf voor je maaltijd zorgen. Ruwweg een dag later dan verwacht, en ze waren zo vriendelijk om me een ontbijt (met vis, soep en yucca te verschaffen), toen alle vracht eindelijk geladen was, vertrokken we.
De volgende morgen wordt je wakker in dit landschap , en kom je er achter waarop de kreet "Lagunas" op je kaart slaat . Daarna werd het ontbijt geserveerd; of je zo vriendelijk wilt zijn om je ticket te laten zien, en een soepkom gereed te hebben; was niet onder de indruk.
De rest van de dag volgde hetzelfde patroon; de boot gaat van plaats naar plaats, hier en daar vracht afleverend. De waterstand lijkt wat hoog. En soms wordt er wat vracht geladen . De rivier wordt er ook niet smaller op , en de dorpjes er niet florissanter . Afgezien van de papegaai, die iemands huisdier bleek te zijn, was er ook een kleine aap, alhoewel die bij een dame in een eigen boot hoorde .
't enige wat de groene muur doorbreekt zijn dus de dorpjes aan de rivier, en deze had zelfs een bord met informatie , en ook last van de waterstand.
Ben na nog twee maaltijden niet onder de indruk van de culinaire gaven van het keukenpersoneel. De dwang om te zorgen dat alleen mensen met een ticket voedsel krijgen lijkt groter dan de zorg dat ze goed en veel krijgen.
De volgende morgen kom je eerst aan in Nauta, waar de boot 3 uur aan iets dat door gaat als kade ligt, terwijl een auto en enige andere zaken worden uitgeladen. Daarna ga je via aardig wat kronkels naar Iquitos door, wat een uur of 8 duurt. 't alternatief is een auto van Nauta naar Iquitos die het in een uur of zo doet. Uiteindelijk aangekomen, mag je eerst nog geïnspecteerd worden, voordat je op een erg noordelijke plek gedumpt wordt.

Vijftig

Na Cuenca doorgereisd naar Loja. Dit is een van de oudste steden in de buurt. Zoals gebruikelijk is er een verband met Simon Bolivar; , waarin gememoreerd werd dat de goede man aan de wieg stond van zo'n 6 landen... Bolivia, Colombia, Ecuador, Panama, Peru, en Venezuela.
De volgende dag, terug naar de terminal via de deur van het museum , incluis muurschildering ter herinnering aan Simon, en redelijk uitzicht . De andere kant van de poort ziet er ook niet slecht uit .
Aftocht naar Vilcabamba, waar men schijnbaar erg oud kan worden. Het uitzicht is er niet minder om: , en . Daarna een eenvoudige doch voedzame maaltijd weten te vinden ; de soep is geïdentificeerd als locro de papa met graan, en de andere schotel als chuleto met rijst en bonen. Het werd geserveerd met mango sap, voor een prijs die de gemiddelde friet tent niet meer haalt.
Na zeer vroeg gewekt te zijn door de hanen die nog niet tot maaltijden verwerkt waren, me vervoegd op het punt waar de bus naar Zumba langs zou komen. Zo op de vroege morgen had dat best een redelijk uitzicht . Daar werd ik aangesproken door wat een reperateur van koelkasten bleek te zijn; hij kon me meenemen naar Valladolid, wat halverwege ligt. Daar moest hij een compressor vervangen, en ik heb maar een handje mee geholpen. Daarna door naar Zumba, en vanaf daar naar la Balsa, met brug en grens... in een ietwat experimentele bus vanaf een redelijk somber busstation , en vertrokken naar la Balsa. De weg was de slechtste die ik in Ecuador ben tegen gekomen, maar we kwamen bij een zonnige grens waar ze me het ene land uit lieten, en vervolgens nog het andere land in. Via San Ignacio in Jaen aangekomen; hier waren de hostels nog goedkoop, en het was niet zeker dat de volgende plek bussen had.
De volgende morgen vanaf Jaen via Bagua Grande en Pedro Ruiz in Tarapote geland. Je gaat via de oostkant uit de Andes de regenwouden van de Amazone in. En regenen deed het.

Negenenveertig

De volgende morgen was het internet ietwat dood, dus gelijk maar door naar Guayaquil. Dat ging gepaard met een langzame bus, of een lang traject. Een route door de bergen is leuk, behalve als de wolken zo laag hangen dat het mist of erger is. Passeerde minimaal een vulkaan, maar tussen de bewolking en de bebouwde kom, was er weinig te zien, en minder te fotograferen.
In Guayaquil een park weten te bezoeken. Eindelijk flamingos dicht bij mijn telefoon gekregen , evenals de lokale arend . Tevens het gevaarlijke dier, de tapier in levende lijve gezien
; niet zo groot als een auto, maar ik denk dat het een goede deuk kan maken. Het tweede deel van het park waren oude gebouwen , toen Guayaquil nog compact was.
Daarna door gereisd naar Cuenca. De oude stad bevat enige gebouwen , en aan het plein, een inca grafheuvel , een markt , de achterkant van de kerk , en een gemoderniseerd openbaar toilet .

Achtenveertig

Dan mag je weer eens proberen het doolhof dat Quito heet te verlaten. Deze keer bleek ik een simpele route te hebben naar de zuidelijke terminal; een trolley bus kon me daar zonder overstap heen voeren. Op de terminal was het ook simpel om naar Latacunga te gaan. Daar bleek alleen het probleem met een vulkaan van meer dan 5,000m en bewolking onder de 4,000m; iets dat niet de moeite waard is om te fotograferen. Dus door gereisd naar Banos. Dat ging alleen via Ambato, en een ietwat dubieuze busmaatschappij. Er zijn dus twee terminals, en we moesten dus de andere hebben.
In Banos de Agua Santa aangekomen hadden ze informatief de afstand naar een aantal steden weten te tonen . Daarna de waterval weten te vinden , en het heiligdom . De volgende dag vol goede moed de eerste berg op naar het kruis en een boomhut, incluis erg veel wolken , regenbogen , en aanzichten van bovenaf . Daarna sloot mijn telefoon zich af van de buitenwereld.
De volgende dag kon ik het nog eens proberen, en ben ik de berg aan de andere kant van het dal en de rivier gaan bekijken. Dat levert wat op , , en , maar ook veel wolken . Een reden om niet helemaal naar de top van de berg te wandelen, maar weer aan de andere kant van de berg af te wandelen. De weg was niet overal even goed, en op een plek mocht ik door een rivier waden die de weg overstroomde. Beneden aangekomen was de rivier indrukwekkend , vooral met een waterval.
Daarna weer terug naar de zuidelijke berg. Alhoewel berg misschien niet geheel de juiste term is voor een vulkaan, of iets wat daar tegenaan leunt. Enige probleem is dat het niet altijd even droog bleef , maar uiteindelijk wel bij de maagd terecht gekomen . Daarmee de voornaamste plekken gevonden, die dusdanig belangrijk zijn dat ze 's avonds verlicht worden.
Verder vrij veel video's gemaakt voor mijn doen; enige probleem is dat ik die niet op de blog krijg.