Veertig

Na Barranquilla was het de beurt aan Santa Martha. Dit is waar het kust-gebeuren plaats vindt. Tevens is het de sterfplek van Simon Bolivar, de man die een aantal landen onafhankelijk van Spanje heeft weten te krijgen. Je hebt dus een haven , met erg grote schepen , wat gebouwen . Een museum , met boom in het midden , en veel geschiedenis (de meer genoemde Simon Bolivar, origine van de stad, en wat ze in de omgeving hadden weten te vinden). Bij mijn verdere ronddwalen wel een spoorlijn gevonden, maar helaas gaan daar alleen kolentreinen over .
Daarna via el Banco door gereisd naar Santa Cruz de Mompox. Dit ligt op een eiland in de rivier de Magdalena. Alleen is de magie iets minder; er is een brug.
Rond gewandeld, langs een begraafplaats , een tweetal kerken , , de rivier , de kades (dit is een boutique hotel), (de witte steen rechts vermeldt elke datum waarop Simon Bolivar aan kwam en vertrok), (als er een metalen paal op staat, dat ding geeft aan, bij overstroming, hoe hoog het kwam), en nog maar een kerk . Er is ook een botanische tuin, waar de ene helft medicinale toepassingen heeft, en er veel fruit en zo van de andere helft komt. Afgezien van de vogels, waren er ook wat met uitsterven bedreigde apen (maar ik denk niet dat ik een carriere als natuur fotograaf ben mis gelopen).

Negenendertig

Om deze keer met enige vaart de stad te verlaten, maar met de metro naar het andere busstation gegaan; gaat net zo efficiënt als in Europa. Daar een busje naar Santa Fe de Antioquia genomen. Dit was de oudste hoofdstad, incluis bij voorbeeld het huis van de stichter van Medellin. Ook een oude kerk , de noordelijke uitlopers van de Andes , meer religieuze bouwwerken , en een voorbeeld van een oud soort bus die schijnbaar soms nog in gebruik is ook . De avond was gevuld met de restanten van de kerstmarkt en stroomstoringen in mijn hostel.
De volgende dag door naar Turbo, waarbij het eerste stuk sportief de berg af hobbelt, en het tweede je door vlak land, langs de bananenbomen voert. Het leger meende te moeten checken dat we geen wapensmokkelaars waren. In Turbo overnacht, en de volgende ochtend via Monito naar Cartagena gegaan. Enige probleem daar is, dat de Cumbia aan de gang is; schijnbaar wereldberoemd, maar niet goed voor goedkope accommodaties. Uiteindelijk wel ergens beland, maar 't is geen aanrader.
De volgende morgen, voor de 'vlucht', nog wel wat gezien; kerk , museum , andere oude bouwwerken , met enig struweel. 't Is een havenstad, met indertijd enige behoefte aan bescherming , en plek voor wat replicas . De kerk lag ook achter de muur . Tevens is er een fort met een heuvel . Ook van de andere kant is het fort nog in redelijke staat .
Na met voor de verandering, sinds mijn tocht naar Cartagena, een betaalbaar vervoersmiddel naar Barranquilla gegaan te zijn, daar een moderne kerk gezien . De kerstboom is ook hier vooral draad en lichtjes. Het universiteitsgebouw bevatte een aardige collectie schildjes ...

Achtendertig

De laatste avond die ik door bracht in Cali, was er een feest voor Pacifica, de kust in de buurt.
De volgende ochtend naar Buga getrokken; afgezien van een kerkje, zouden er iguanas in het park moeten zijn . Geen reptielen, wel een eekhoorntje. De baseliek is gewijd aan de heer van Millagros, en staat aan een redelijk plein , en heeft wat bakstenen gekost .
Daarna door via Armenia (de Turken zullen die keuze gewaardeerd hebben) en Pereira (waar ooit een trein gelopen heeft ) naar Medellin. Daar kom je dan redelijk laat aan.
De volgende dag aan het rondwandelen geslagen. Ze hebben 7 heuvels die schijnbaar ooit bescherming boden. Een daarvan heeft nu uitzicht over de stad , , en , en een model van hoe de lokale dorpen er uit zagen .
Dan kom je over de rivier waarnaar de stad vernoemd is, en zie je wat . 't Is raar, maar je gaat verder de stad in , met hier en daar een kerk , en de meest uitgebreide kerststal die ik ooit gezien heb , inclusief bewegende figuren.
De volgende dag vertelt de eigenaar van de hostel dat ik toch vooral de rivier met de rare beelden moest bezoeken. Je begint dus met rond wandelen, pleintje hier , pleintje daar , een oud gebouw , een kruising waar ik toch wat voorzichtiger langs zou gaan .
Ook een van de andere heuvels bezocht, maar afgezien van het uitzicht, was die niet zo spectaculair. Daarna het blote voeten park bezocht , én de rivier afgelopen; 't begint hier , én ja, dat is een soort fontein waar je heel nat van kunt worden. Er zit een heel verhaal aan vast, maar het gaat over de beelden bij kerst. De oever is een park, waar je allerlei stalletjes met voedsel hebt, hier en daar een volgende voorstelling in het verhaal, en een rivier met gesimuleerd water , met vissen en boten . 't Zou de grootste voorstelling ter wereld zijn...

Zevenendertig

Na Popayan kwam Cali, met alle waarschuwingen over drugs, wapens, gangsters, en zelfs de terroristen. Het was meer een warme stad, met een festival en aangepaste prijzen. Je wandelt rond, vindt een kerkje , met een bijbehorend pleintje . Vervolgens een "kasteel" . Daarna kwam het kerstdiner... redelijk zwaar getafeld.
De volgende dag op zoek naar de hoogtepunten. Vond er twee, maar die waren net iets te ver , . In de stad waren de voorbereidingen voor het feest in volle gang . Verder was er niet zoveel te zien .

Zesendertig

De volgende morgen met boot en bus naar Esmeraldes getrokken. Daar bleek de terminal alleen wel een paar km van de stad vandaan te liggen. Na die hindernis overwonnen te hebben, en een hotel met wifi gevonden te hebben, was er nog een klein obstakel; was de wifi wel verbonden met de wereld? Niet noodzakelijkerwijs op die plek. Ze hadden wel trappen voor de voetgangers , en een eind verderop ook een strand , incluis instructies wat te doen in geval van een tsunami; ga naar straat X, die is 13 m (boven zeeniveau).
Ik dacht dat het simpeler was om via Quito naar Colombia te komen, dus eerst een bus naar Santo Domingo genomen; daar vond ik niets waard om gefotografeerd te worden. Vanaf daar naar Quito gegaan; voornaamste probleem... als je dacht dat steden in Ecuador uitgebreid zijn, is Quito nog een stapje erger; je bent (in een snelle bus) minimaal een uur zoet met bij een terminal te komen. Omdat ik van plan ben terug naar Peru te gaan via o.a. Quito, verder geen tijd besteed, en door gereisd naar de grens.
Dan kom je na enig redelijk spectaculair bochtenwerk in een verregend Tulcan. Een taxi later kun je dan Ecuador uit, en met nog minder formaliteiten Colombia in. De eerste geldautomaat weigerde, maar met dollars kom je ook hier een aardig eind. Alleen jammer dat de automaat op de terminal ook kapot was. In de stad een gevonden die mij een redelijk vermogen gaf; laten we zeggen dat je vrij snel miljonair bent hier. Alleen is er in Ipiales weinig te doen, dus meteen door gereisd naar Pasto.
Je zit in het lagere deel van de Andes, maar dat ziet er ook niet verkeerd uit . Afgezien van een plein , was ik niet geheel onder de indruk, dus door naar Popayan. Over een stuk van minder dan 200 km doe je dan toch meer dan 6 uur. De weg is dan ook niet geheel recht of heel.
In Popayan is meer te zien (dat vanaf een oude pre-spaanse begraafplaats/heuvel genomen is), , en (die de laatste aardbeving ook overleefd hebben). Na 's avonds iets gegeten te hebben, maar het centrale plein/park proberen te fotograferen . Afgezien van de straatverlichting was de hoeveelheid licht van de ledlampjes indrukwekkend.