Dag zestig

De trein vertrekt redelijk vroeg vanuit Tbilisi, en komt pas om middernacht bij de grens. De Georgiërs stempelen je gewoon het land uit, als ze geloven dat het je paspoort is. De Armeniërs willen je best het land in stempelen, maar willen wel weten waar je denkt te gaan slapen.
De rest van de korte nacht blijkt dat het traject waarschijnlijk nooit een hoge snelheids lijn zal worden; het schudde aardig. En je wordt op min of meer het juiste tijdstip op een grandioos treinstation uit de Sovjet era gedumpt. Vanaf daar kun je dan de stad in, op zoek naar een ATM en een hostel.
Na daar alles weer in elkaar geknutseld te hebben, maar eens de koude binnenstad in.
kuiltje hier,
mistig uitzicht daar (zag alleen de voet van de TV zendmast),


het centrale plein met monumentale panden erom heen,
en een iets moderner gedeelte....

posted from Bloggeroid

Dag zevenenvijftig, achtenvijftig, en negenenvijftig

De dag begon in een druilerig Gəncə, alwaar ik afscheid genomen heb van een prima gastheer
. Op weg naar een busstation kwam ik ook de uitbeelding van een gedicht van een locale held (Nizami Gəncəvi) tegen
.
In de buurt van het busstation werd ik aangesproken door een Nederlands sprekende Azerbeidzjani; hij had 15 jaar in oa Amsterdam gewoond, maar was maar weer terug gegaan; teveel vrijheid zonder verantwoordelijkheid was niet goed voor hem. Na enige onderhandelingen met hem een schappelijk tarief afgesproken. Andere passagiers moeten wat verbaasd gekeken hebben; buitenlander en hun chauffeur, die toch écht Azerbeidzjani sprak, discussiëren in een vreemde taal.
Na een paar uur keurig bij de grens afgeleverd, en kon ik het land verlaten. Dat ging niet zonder slag of stoot; óf de computer was érg traag, óf er was iets met mijn registraties; heb toch écht mening hostel en hotel verzocht om ... Maar goed, aan de Georgisch kant was het simpeler. En stond er een busje klaar richting het treinstation van Tbilisi. Dat genomen, en uitgevonden dat ik het beste gewoon 2 nachten in Tbilisi kon blijven; douche en zo op zijn tijd is niet slecht. Al met al een heel goede tijd gehad.

posted from Bloggeroid

Dag zesenvijftig

Het einde van week 8. Bleek gisteren zeer efficiënt langs alle grote monumenten gevoerd te zijn. Dat liet weinig over om zelf te ontdekken. De rivier is nog steeds leeg, maar de brug bood wel uitzicht
. Daarna een klein heuveltje gevonden
, en een copie van een standbeeld dat ik in Batumi gemist heb
, Azerbeidzjani jongen, Georgisch meisje. En een van de voordelen van in hostels verblijven; soms krijg je contacten, en een plek om te slapen
, en de rest van de wereld een selfie in in dit geval de Art Garden Ganja....

posted from Bloggeroid

Dag vijfenvijftig

De dag begon vroeg.... niet zo vroeg als gepland, maar vroeger dan gewenst. Vervolgens bleek dat de ADY niet echt punctueel is; kwam wel meer dan een uur te laat op een traject van 7 uur... Werd wel bijna recht voor de gewenste prospekti afgeleverd. Vanaf daar even stevig doorlopen tot de aangeboden logeerplek, met een ietswat bezorgde gastheer.
Des middags door een wel erg koud Gəncə gelopen met de organisator....
de administratie van de landbouw universiteit,
het park van de Khan,
een oude moskee,
de symphony,
het gemeentehuis,
de academie van wetenschappen, met de lokale helden, en
een lutheraans kerkje.

posted from Bloggeroid

Dag tweeënvijftig, drieënvijftig, en vierenvijftig

Vanuit een zonnig Astara naar het nabijgelegen Lənkəran getrokken. De minibus vertrok letterlijk om de hoek, en ging via de lokale wegen naar het noorden. In Lənkəran aangekomen, landden we in de markt...
Ja, het lokale park is omgeven door elke moderne bouwstijl die de president en zijn familie er groots uit doet zien. Alleen weet ik niet of een welstandscommissie het allemaal zou accepteren.
Maar, vanaf de brug over het erg weinig gebruikte spoor kun je de zee zien , en het grootse emplacement , waarbij ik wist welk spoor ze gebruiken; de rest was nog meer geroest. Het station ziet er wel leuk, bijna Arabisch, uit , en de vuurtoren erachter dient niet alleen ter ondersteuning van GSM antennes, maar werkt óók nog; 3 aan, 3 uit, 3 aan, 4 uit (als ik nog kan tellen).
Daarna in dezelfde wagon waarmee ik naar Astara gereden ben, terug naar Baku. Daar kom je om een onchristelijk vroeg uur aan, maar ik kende de route naar het hostel. Daar gecrasht, en uitgeslapen tot een beschaafd uur. Het weer werd gisteravond wel guur Nederlands; stevige wind, geholpen door de architectuur, en iets wat onaangenaam.
Vandaag in een trein naar Gəncə, alleen gaan die op een wat raar tijdstip; je komt aan ergens midden in de nacht.

posted from Bloggeroid

Dag eenenvijftig

Gezien al het gejakker door de regen en nattigheid, maar weer eens een rustdag gehouden.
Beetje rondgelopen, na een verwarde reactie op mijn poging om hier een tweede nacht te blijven. Daarbij het "officiële" busstation gevonden; dat maakt 3 plekken in dit gehucht met vervoer naar elders. De grens ziet er érg rommelig uit; ik schat dat de Azerbeidzjani een paar honderd meter nodig hebben om bezoekers te bekijken.
Verder geprobeerd om ten westen van Astara te komen; je ziet wel beetjes, maar ....


Daarna weer terug gelopen via oa de grote promenade ....

.

posted from Bloggeroid

Dag vijftig

Eerst met de nachttrein naar Astara getrokken. Er is een prijsverschil tussen onderste en bovenste bed... Uiteraard was mijn medereizigers niet bekwaam in het Engels, en bleken allebei mijn vertaalapps leeg.
In Astara is het treinstation uiteraard centraal gelegen, voor Baku of zo. Maar, na een toch redelijke nacht, even door gelopen, tot enige verbijstering van de taxi chauffeurs, die hoopten op een ritje naar Iran of zo.
Dat de kust dichtbij was, was geen verrassing. De bergen wel
.
Daarna een hostel gevonden, met WiFi, maar uitleggen dat er iets meer nodig is, zoals een verbinding met de wereld.... kostte wat moeite.
Daarna de boulevard aan de kust bekeken
aanzienlijk rustiger dan Nabran. En een fort aan de zuidzijde, bij de grens
. En de claim to fame van deze stad is dat je zo Iran in kan (met visum etc)
.

posted from Bloggeroid

Dag negenenveertig

Dan probeer je jezelf maar weer eens te amuseren in deze metropool....
straatje in de oude stad,
bioloog en academicus met de muur van de oude stad,
moskee bovenaan de heuvel, met de flaming towers op de achtergrond, en
het uitzicht van bovenop de heuvel.
Het weer in Baku is er niet beter op geworden.

posted from Bloggeroid

Dag achtenveertig

Op aanraden van de hostel eigenaar naar Qəbələ. Dat lukte wel, en als je gewoon de plaatsnaam en "avtobus" tegen voldoende mensen zegt.... waarschuwt er iemand je wel bij de juiste bus. En óók hier een mooi plaatje met routes:

In het warmere voertuig naar Q gestapt; de regen en mist zijn verfrissend. En na enige tijd wordt je keurig bij de volgende avtovağzal er weer uitgelaten. Maar twéé problemen met Qəbələ, en de onmogelijk spelbare naam hoort daar niet bij; stervenskoud én nat, en géén goedkope hostels.... Wel een moskee
, en op het busstation welliswaar geen bus naar Gəncə, maar wel een naar Baku, alwaar ik met gezwinde spoed van avtovağzal naar het centrum kwam.

posted from Bloggeroid

Dag zevenenveertig

Het was in ieder geval opgehouden met regenen.... En na een ontbijt ben ik naar Kiş afgereisd via een lokale bus vanaf de 'nieuwe bazaar'. De chauffeur vroeg zich halverwege het dorp af waar ik heen moest; de lokale kerk is de enige attractie. Keurig op tijd de bus uitgezet, en de weg gewezen...
Daar aangekomen, in de mist, viel
op.... maar goed, de man had méér rare ideeën. De kerk, als je de beschrijving mag geloven, is bijna net zo oud als Christus.
en een prijslijst, inclusief TV camera, was voor mij voldoende. Het dorp lijkt me ideaal voor de agorafoben
.
Daarna door die soep terug gelopen.... de berg af, over een leeg rivierbed. Na enige tijd klaarde het weer een beetje op, en kon je wat van de bergen zien.


met sneeuw, maar ook laaghangende wolken.

posted from Bloggeroid