Dag vierenzestig

Vandaag bevatte het ontbijt rijst en vermicelli? Ik weet niet of ik helemaal bestand ben tegen wat hier voor de eerste maaltijd van de dag door gaat. De gekookte aardappelen van gisteren waren dus te overtreffen. Na enige instructies en navragen bij de halte kwam ik met een lokale buslijn op een van de busstations ergens in een buitenwijk.
Vanaf daar was de bus naar Sevan wel makkelijk te nemen. Een hallelujah foto en enige tijd later werd ik tegen een hoger maar nog steeds dragelijk tarief afgezet op het schiereiland in het meer. Daar zijn ze tussen ruwweg 300 en 850 bezig geweest met wat kerkjes en kloosters.... en later met hotels voor schrijvers en presidentiële buitenverblijven...., , , , .
Daarna de taxi chauffeurs van mij af weten te houden; ja de minibus komt om 5, nee ik wil niet een veelvoud betalen voor een taxi. Terwijl ik stond te wachten en delibereren of ik zou gaan liften, met het zonnetje maar ook de gure wind, stopte er een engels-talige Armeniër die toch naar Dilijan ging. Kon een lift krijgen, en een goede deal bij een vriend die een leeg hostel had. Nu alleen nog de WiFi.
De plaats zelve staat bekend als klein Zwitserland, en het uitzicht is er dan ook naar. , , , ...

posted from Bloggeroid

Dag tweeënzestig

Voor de verandering was het zelfs zonnig tussen de wolken door. Maar weer eens gaan wandelen. Deze keer naar het station.
De bekende kuil hoort dus bij een metrostation. En ja, de fontein is droog in afwachting van de échte kou. Daarna kwam ik langs de kerk die helder verlicht was toen ik daar in alle vroegte vanaf het station langs kwam
, iets minder opvallend ten opzichte van de duisternis, maar.
Het station is opgeleverd in 1956, als mijn Russisch niet te slecht is. De grandioze stijl
en afmetingen waren berekend op méér dan de ene internationale trein per twee dagen, en de 5 lokale treinen, en wat ze verder nog nationaal doen.... Het opbreken van de Sovjet Unie en de daarop volgende oorlogen en blokkades waren niet goed. De inhoud is ook indrukwekkend
, maar ik ken dorpen met meer bezoek door de NS dan deze hoofdstad.

posted from Bloggeroid

Dag eenenzestig

De dag begon beschaafd met ontbijt. Daarna maar eens de stad gaan verkennen....
kerk met veel geschiedenis sinds de 12de eeuw,
de opera,
mijn poging tot kunst; er stond een frame, en na enig trappen klimmen
was de rest niet zo spectaculair,
of zichtbaar. Weer afgedaald, en verder gelopen, langs
een blauwe moskee,
iets dat volgens mij wel vaker markt geweest is,
nog een kerkje,
een dal met aquaduct en oude muren,
een echte drankfabriek voor diegenen die nu dorst krijgen (en het gebouw is nog eens 2..3 maal zo groot), en
voor het verplichte communistische beeld.

posted from Bloggeroid

Dag zestig

De trein vertrekt redelijk vroeg vanuit Tbilisi, en komt pas om middernacht bij de grens. De Georgiërs stempelen je gewoon het land uit, als ze geloven dat het je paspoort is. De Armeniërs willen je best het land in stempelen, maar willen wel weten waar je denkt te gaan slapen.
De rest van de korte nacht blijkt dat het traject waarschijnlijk nooit een hoge snelheids lijn zal worden; het schudde aardig. En je wordt op min of meer het juiste tijdstip op een grandioos treinstation uit de Sovjet era gedumpt. Vanaf daar kun je dan de stad in, op zoek naar een ATM en een hostel.
Na daar alles weer in elkaar geknutseld te hebben, maar eens de koude binnenstad in.
kuiltje hier,
mistig uitzicht daar (zag alleen de voet van de TV zendmast),


het centrale plein met monumentale panden erom heen,
en een iets moderner gedeelte....

posted from Bloggeroid

Dag zevenenvijftig, achtenvijftig, en negenenvijftig

De dag begon in een druilerig Gəncə, alwaar ik afscheid genomen heb van een prima gastheer
. Op weg naar een busstation kwam ik ook de uitbeelding van een gedicht van een locale held (Nizami Gəncəvi) tegen
.
In de buurt van het busstation werd ik aangesproken door een Nederlands sprekende Azerbeidzjani; hij had 15 jaar in oa Amsterdam gewoond, maar was maar weer terug gegaan; teveel vrijheid zonder verantwoordelijkheid was niet goed voor hem. Na enige onderhandelingen met hem een schappelijk tarief afgesproken. Andere passagiers moeten wat verbaasd gekeken hebben; buitenlander en hun chauffeur, die toch écht Azerbeidzjani sprak, discussiëren in een vreemde taal.
Na een paar uur keurig bij de grens afgeleverd, en kon ik het land verlaten. Dat ging niet zonder slag of stoot; óf de computer was érg traag, óf er was iets met mijn registraties; heb toch écht mening hostel en hotel verzocht om ... Maar goed, aan de Georgisch kant was het simpeler. En stond er een busje klaar richting het treinstation van Tbilisi. Dat genomen, en uitgevonden dat ik het beste gewoon 2 nachten in Tbilisi kon blijven; douche en zo op zijn tijd is niet slecht. Al met al een heel goede tijd gehad.

posted from Bloggeroid

Dag zesenvijftig

Het einde van week 8. Bleek gisteren zeer efficiënt langs alle grote monumenten gevoerd te zijn. Dat liet weinig over om zelf te ontdekken. De rivier is nog steeds leeg, maar de brug bood wel uitzicht
. Daarna een klein heuveltje gevonden
, en een copie van een standbeeld dat ik in Batumi gemist heb
, Azerbeidzjani jongen, Georgisch meisje. En een van de voordelen van in hostels verblijven; soms krijg je contacten, en een plek om te slapen
, en de rest van de wereld een selfie in in dit geval de Art Garden Ganja....

posted from Bloggeroid

Dag vijfenvijftig

De dag begon vroeg.... niet zo vroeg als gepland, maar vroeger dan gewenst. Vervolgens bleek dat de ADY niet echt punctueel is; kwam wel meer dan een uur te laat op een traject van 7 uur... Werd wel bijna recht voor de gewenste prospekti afgeleverd. Vanaf daar even stevig doorlopen tot de aangeboden logeerplek, met een ietswat bezorgde gastheer.
Des middags door een wel erg koud Gəncə gelopen met de organisator....
de administratie van de landbouw universiteit,
het park van de Khan,
een oude moskee,
de symphony,
het gemeentehuis,
de academie van wetenschappen, met de lokale helden, en
een lutheraans kerkje.

posted from Bloggeroid

Dag tweeënvijftig, drieënvijftig, en vierenvijftig

Vanuit een zonnig Astara naar het nabijgelegen Lənkəran getrokken. De minibus vertrok letterlijk om de hoek, en ging via de lokale wegen naar het noorden. In Lənkəran aangekomen, landden we in de markt...
Ja, het lokale park is omgeven door elke moderne bouwstijl die de president en zijn familie er groots uit doet zien. Alleen weet ik niet of een welstandscommissie het allemaal zou accepteren.
Maar, vanaf de brug over het erg weinig gebruikte spoor kun je de zee zien , en het grootse emplacement , waarbij ik wist welk spoor ze gebruiken; de rest was nog meer geroest. Het station ziet er wel leuk, bijna Arabisch, uit , en de vuurtoren erachter dient niet alleen ter ondersteuning van GSM antennes, maar werkt óók nog; 3 aan, 3 uit, 3 aan, 4 uit (als ik nog kan tellen).
Daarna in dezelfde wagon waarmee ik naar Astara gereden ben, terug naar Baku. Daar kom je om een onchristelijk vroeg uur aan, maar ik kende de route naar het hostel. Daar gecrasht, en uitgeslapen tot een beschaafd uur. Het weer werd gisteravond wel guur Nederlands; stevige wind, geholpen door de architectuur, en iets wat onaangenaam.
Vandaag in een trein naar Gəncə, alleen gaan die op een wat raar tijdstip; je komt aan ergens midden in de nacht.

posted from Bloggeroid

Dag eenenvijftig

Gezien al het gejakker door de regen en nattigheid, maar weer eens een rustdag gehouden.
Beetje rondgelopen, na een verwarde reactie op mijn poging om hier een tweede nacht te blijven. Daarbij het "officiële" busstation gevonden; dat maakt 3 plekken in dit gehucht met vervoer naar elders. De grens ziet er érg rommelig uit; ik schat dat de Azerbeidzjani een paar honderd meter nodig hebben om bezoekers te bekijken.
Verder geprobeerd om ten westen van Astara te komen; je ziet wel beetjes, maar ....


Daarna weer terug gelopen via oa de grote promenade ....

.

posted from Bloggeroid