2018-11-15

Dag negenendertig

Ik dacht slim te zijn, en me alvast te registreren; niet alleen moet je een visum hebben om hier te komen, ze willen graag óók weten wáár je verblijft. Ik had bij mijn omzwervingen het ministerie van oa migratie gezien, en dacht dat ik daar slim, snel en dichtbij (mijn hostel) de zaak wel even kon regelen.
Helaas.... maar ik kreeg een adres mee.... dat bij nader onderzoek een heel eind verderop lag. Daar eerst door de beveiliging; zo'n plastic mes blijft verbazen, en zo'n batterij in een oplaadbare accu is dicht. Maar ik was een "good boy", en heb ze maar niet gelijk een lesje engels gegeven. Toen bleek dat het ministerie ook niet alles wist; ik moest me registreren op het regionale bureau.
Op weg naar die plek, even
gesnapt. En bij de volgende locatie was het navragen. Daar bij de eerste deur, werd ik naar de laatste deur gestuurd. Die wisten me te vertellen dat het hostel zijn werk had moeten doen, maar dat ik nog tijd had.
Verder nog een gebouw
, en een park
gezien.... na al dit Kafkaiaans gedoe....

posted from Bloggeroid

Geen opmerkingen:

Volgers