2018-11-20

Dag drieënveertig en vierenveertig

Het weer begon met mist. En het lokale busstation bleek niet helemaal het enige te zijn. Ik dus door de mist naar een plek een eind verderop, ergens aan de rand van de stad. Daar stond een gebouw berekend op meer grandeur en verkeer dan één lokale buslijn en de bus naar Baku, en misschien meer verkeer... Die bus werd volgepropt met op iedere stoel een persoon, en er stonden krukjes klaar voor de extra mensen.
Onderweg bleek dat de kleine stoelen niet echt voldoende ruimte voor schouders bieden. Het snelweg systeem in Azerbeidzjan is iets minder dan de provinciale wegen in Nederland. De rustpauze vond uiteraard plaats op een plek waar je wat kon kopen. En dan kom je in Baku aan....
Ik ben er van overtuigd dat mensen grote doelen voor ogen hadden toen ze het busstation aanlegden. Veel ruimte voor winkels, grandioos, en zo. Het resultaat is wat minder; veel van de roltrappen staan stil en eindigen in een of ander schot. Veel winkels staan leeg. En te voet vertrekken, over de bergrug die het scheidt van de rest van de stad is niet eenvoudig. Uiteraard kun je dan bewonderen hoe veel ruimte 3 miljoen mensen in beslag nemen.
Die avond geland in een beschaafde, maar vrij lege hostel met balkon, met
en
als uitzicht....
De stad in gewandeld en nog wat meer bekeken....
met beelden van helden...
de naamgever van de straat...
parkje naast de oude stad...
de "vlammende" torens...
de winter boulevard....
Vanavond de nachttrein naar Balakən.

posted from Bloggeroid

Geen opmerkingen:

Volgers