Once more, into the breach...

27 juni



Maar eens een rustdag ingelast, en een beetje Akureyri bekeken. Schijnbaar komen hier ook cruise schepen en luxueze jachten. Ook de nieuwe kamer liep overigens vol.

28 juni



's Ochtends de gebruikelijke routine. Sleep jezelf en al je spullen naar de plek waar vandaan de bussen vertrekken. De bus naar de eerste waterval, waar de bus naar Landmannalauger langs komt was nog redelijk goedkoop. De volgende, het binnenland in niet. Daarna wordt je van waterval naar waterval en van gletcher naar gletcher gevoerd. Het land was leeg, het weer goed, en de weg beter dan verwacht. De chaufeur lastte wat fotostops in, net zoveel voor hem om een sigaret te roken als voor ons om plaatjes te schieten, maar het effect was dat we niet al te vroeg aan kwamen.



Het binnenland is meer vlak, op de uitgesleten rivier met watervallen na, en je hebt prima zicht op de witte vlekken op de kaart; gletcher #3 qua oppervlak en meer. Het gebied bij Landmannalauger is meer bergachtig, met wat leuke pieken om te fotograferen. De jeugdherberg/berghut is alleen duur, en niet voorzien van stopcontacten. De slaapzaal is echt gedeeld, een unicum voor deze trip. Moet dus in Reykjavik fotos en verbindingen uitzoeken. Tevens wordt het een questie van liften naar de snelweg. Eerst maar eens avondeten maken. Wel nodig hier, want ik denk niet dat de bevoorrading is aangekomen sinds gisteren.




Na 't avondeten ook even bovenop gekeken; meer lava veld... en dat is het begin van de route naar Thorsmork. Dat zou overigens nu gesloten zijn i.v.m. het slechte weer. Daarna gaan slapen op een genummerde mat; 't lijkt de accomodatie in Japan wel.

29 juni



De volgende morgen ontbeten met de spullen die ik daarvoor nog had. Daarna vond ik 't een en ander niet echt spectaculair, en ben gaan lopen. Ondertussen misschien iets teveel lava, lege woestenij en vulkanen gezien. Dit leverde me een korte lift tot de eerste splitsing, en daarna een langere lift langs een museum met een nagebouwde oude boerderij (van echt gras). Deze trip eindigde op de parkeerplaats op de ringweg. Nog voordat de zwitsers die konden verlaten had ik al een lift naar Sellfoss te pakken.

Omdat het ruwweg lunchtijd was, eerst een sandwich genuttigd, en daarna weer de weg op gegaan. Vanaf daar was het iets moeilijker maar een moeder en dochter namen me mee totaan een winkelcentrum in het zuiden van Reykjavik, waarna ik de stad in kon lopen. Na enige kilometers kom je dan op bekend terrein, en bij de hostel waar je de laatste nacht kunt doorbrengen. Daar herkende iemand zelfs mijn naam; kom echt teveel in dit soort plaatsen.

Tikkie terug dan maar...

en dit zie je als je om middernacht (0:03) naar het noorden kijkt in Siglufjorder

26 juni



De nieuwe route tussen Siglufjorder en Olafsfjordur bleek nog niet open, dus moest ik enigszinds terug om de weg naar Olafsfjordur en Akureyri te kunnen nemen... Deze keer duurde het in ieder geval tot na de tunnel voordat ik werd opgepikt door een stel zwitsers in hun camper. Omdat ze die niet wilde beschadigen gingen zij terug via de westkant van het schiereiland tussen de fjorden. Nadat ik afgezet was bij de splitsing, ben ik de juiste weg opgelopen, en werd na enige tijd opgepikt door een stel chinezen die met een auto en een bestelbusje rond toerden. Dit bracht mij redelijk snel bij de jeugdherberg in Akureyri, waar de wifi uitstekend werkt, en m'n netbook had de code nog.

and upwards...

25 juni



Redelijke nacht, alhoewel je hier echt verduisterings schermen nodig hebt. De wifi bleek wel in het hotel te werken. Daarna me via een ATM en een supermarkt naar de weg naar o.a. het noorden bewogen. Eerste lift kreeg me van weg #1 totaan de splitsing van de weg naar Skagastrond en de weg naar Sauderkrokur. Daar enige tijd doorgelopen totdat ik een lift kreeg naar Sauderkrokur. Vervolgens kon ik die plaats uitlopen en een lift krijgen naar Hofsos, een plaats die na de emigraties leeg gelopen was. Een kleine wandeling later, kreeg ik dan een lift naar Siglufjordur. 't Gaat nog interestant worden, de weg naar de volgende plek gaat eerst een eind terug. 't Landschap is, afgezien van de fjord en gletchers, voornamelijk leeg.

In Siglufjordur was een hostel, maar 't is wel het duurste in de categorie "geen hotel". 't Is wel voorzien van internet. Verder is het niet de meest levendige plek van het eiland; geen pylser stand (die ik kon vinden), twee restaurants en een pizzeria. 't Ene zag er wat duur uit, en de andere bleek vervolgens niet meer dan pizza te kunnen serveren. Het kaas-festijn genomen... bepaalde soorten zouden alleen geserveerd mogen worden in steden met universiteiten en studenten met een serieuze reputatie voor de studie van de inname van alcohol en voedsel om dat te tolereren...

Onwards...

vervolg 23 jun

Enige probleem, nadat je de blog hebt bijgewerkt, is dat de wind er niet minder op geworden is... 't Water is redelijk, maar de wind is voldoende om mij aan longontsteking te doen denken; hou van nog warmer water, maar kan niet echt wennen aan alle locale omstandigheden. Verder doet het internet het hier wel, maar op een manier die mij ook niet helemaal gezond over komt... Vervolgens is 't middernacht, en schijnt de zon vrolijk, alleen vanuit het noorden.

24 juni



Volgende dag was het tijd om verder te liften... Wandelde het hotel uit, de weg op, en werd op een moment beleefd te woord gestaan door 4 fransen, hun auto was helaas vol. Even later, na ruwweg een uur gewandeld te hebben, kwam er een camper voorbij. Die gaf me een lift totaan Holmavik. Twee locale mensen, zij muzieklerares op accordeons en hij reperateur van accordeons waren aan het rond trekken. Voor zoverre ik ze begreep hadden ze hun hele collectie van zo'n 150 stuks cadeau gedaan aan het locale museum. In Holmavik een lunch genoten, en vervolgens de stad weer uit gewandeld. Daar een lift gekregen naar de eerste plek op de ringweg van een ijslander die niet echt engels sprak.



Bij die plek woei het nogal, maar ik had gezien dat er niet zo ver ten noorden daarvan een interessante plek was. Daarheen gewandeld, en de kraters bewonderd, terwijl de wind echt woei. Afgedaald en een lift gekregen naar het kruispunt van de route 60 (waar ik zojuist vandaan kwam) en route 1 naar het noorden. Enige tijd later kwam daar een auto met een stel kanoes op het dak en tween jongens langs. Deze gaven me een lift totaan Blonduos. Vervolgens de gebruikelijke route van tankstation naar tourist information naar hostel. Enige probleem, de hostel accomodatie was schijnbaar in onderhoud, zodat ik nu weer in een dure kamer slaap, betaald met m'n laatste kroner... Geen draadloos internet, en de computer in de "woonkamer" leek nogal uitgeschakeld; misschien dat nader onderzoek t.z.t. helpt.

De sleutel lijkt niet helemaal te passen, maar sluit en opent min of meer conform wens. De computer in de woonkamer is in ieder geval voorzien van een wifi-antenne. Kijken of ik morgen via de lange route naar Akureyri kan komen... of een betere oplossing kan vinden. Er is zelfs een route naar zo ongeveer een steenworp afstand tot de pool cirkel. Misschien waard om daar het weekeinde aan te besteden.

Naar het middelpunt van de aarde en het einde van de wereld

21 juni

Niet het beste bed waar ik in geslapen heb, en 't ontbijt was ook niet echt spectaculair... Meer een captive market probleem. Verder is de wifi verbinding dusdanig dat ik niet weet of ik helemaal blij ben; of gpodder is zo gevoelig of de capaciteit is serieus te laag, ondanks dat de snelheid van 20 kB tot over de 100 en weer terug tot onder 50 kan gaan... en dan zijn er ook wat disconnects; kan m'n lol niet op.



Bij de plek voor de bus wisten ze van niets. Men dacht dat de tour pas in juli zou beginnen. Gelukkig zag ik een van de busjes van de maatschappij. Deze bleek niet alleen op en neer tussen Reykjavik en hier te reizen, maar ook de tour te verzorgen. Verder reis ik duidelijk teveel rond, begin de chauffeurs te herkennen. Ingestapt met al mijn zaken, en daarna rond de Snaefells gevoerd. Hierbij blijkt dat het gebied populair is bij vogels en de bijbehorende (nederlandstalige) bekijkers. Verder is de vulkaan ook bekend uit het werk van Jules Verne... niet dat de door hem gepopulariseerde ideeen kloppen, maar toch.



Afgezien van een niet altijd zichtbare top, met bijbehorende gletcher, veel lava en basalt gezien. Alleen bleek de kracht van de golven nog groter... en de combinatie van harde kust en voldoende wind en water was voldoende voor het einde van meer dan een schip... Daarna werd het tourbusje weer lijnbusje, en konden we in een moeite door naar Stykkisholmur. Daar aangekomen bleek de volgende boot pas om 9:00 's ochtends te gaan, en was schijnbaar de beste keuze een bed&breakfast. Ook dit wordt geen goedkope dag.

Na eerst op jacht gegaan te zijn naar de zogeheten pylser, een worst die zo ongeveer het nationale voedsel vormt, kwam ik er ook achter dat er een jeugdherberg in deze plek is. Daar een bed in de slaapzaal genomen... zal wennen worden sinds Hofn en Reykjavik, de enige plekken waar ik met meer dan een op een kamer sliep, maar m'n beurs voelt al beter aan. Geen ontbijt, en ook hier geen wifi, maar dat maakt minder uit. De hoeveelheid fransen begint wel enge vormen aan te nemen...

22 juni



Het enige nadeel van een jeugdherberg is de hoeveelheid badkamers in de morgen... te weinig in dit geval. Daarna naar de boot afgereisd. Als iemand de "Oost Vlieland" mist, 't ding vaart nu tussen Stykkisholmer en Brjanslaekur... Er is wifi aan boord, maar ze willen a) 1000 ISK en b) hebben een cap van 50 MB. Geen update dus via deze route... Vervolgens kom je met de boot aan in zo ongeveer niets. 't Zijn een paar loodsen bij de waterkant, een pier, en bij de hoofdweg iets dat een cafe is o.i.d. De dichtsbijzijnde plek de juiste richting uit is 6 km. Die dus maar gaan lopen, gezien de afwezigheid van alle openbaar vervoer.



Na door een niet zo opbarend nationaal park heen gekomen te zijn, kom je bij een kruispunt, met niet veel meer dan een camping. De juiste weg ingeslagen, en daar kreeg ik na een km of zo, een lift van een stel duits sprekende zwitsers. Zij gingen totaan de waterval. Die dus ook even bekeken, en daarna verder gewandeld langs de enige weg die min of meer doorgaand en bebaand is. Werd na een a twee km opgepikt door een stel australiers, die door reisden naar Isafjordur... de plek waar ik ook heen wilde. Dat scheelde aanzienlijk in de hoeveelheid moeite om hier te komen. Werd, op verzoek, afgezet bij het benzine station, liep door naar tourist information, en werd vanaf daar terug gewezen naar het hotel waar de australiers ook zaten; de enige plek met een slaapzaal.

Enige nadelen aan deze plek; de wifi is verre van gratis, en het wegkomen gaat net zo'n feest worden als het naar binnen komen. Anderzijds, een goedkoop dagje, met de goedkoopste slaapplaats in heel IJsland. Verder heeft m'n telefoon de hinderlijke gewoonte om bij de grens van z'n bereik, i.e. als 't contact met de zendmast gering wordt, te checken of de informatie nog beschikbaar is, en dan de fotos die je dan neemt te verknoeien... Moet voortaan in dit niet geheel compacte land dus maar veel in 'airplane mode' werken; scheelt ook in het wel/niet ontvangen van gesprekken.



Maar eens een lokale hamburger gescoord... volgens gerucht gebruiken ze hier schaap i.p.v. koe voor. Smaakte best. Verder is de hostel inderdaad een schoolgebouw, dat gedurende de zomermaanden ook als jeugdherberg of zo wordt ingezet; zit/lig zo te zien, alleen, in het lokaal voor Deens.

23 juni



Maar eens uitgeslapen, en daarna vertrokken via de supermarkt bij de kruising naar Holmavik. De supermarkt was ruwweg 3 km buiten de stad, maar bleek pas om 12:00 open te gaan. Verder gehobbeld, en vlak voor de luchthaven een lift gekregen van een lokale timmerman naar het einde van de volgende fjord. Vanaf daar verder gelopen, 't kostte meer dan een uur om de fjord langs de weg verder uit te lopen. Gelukkig kreeg ik een lift van een tweetal oudere dames die mij zo'n 100 km verder bij een brug afzetten, en daarna een van een lieftallige dame die mij de laatste berg over hielp naar de aanbevolen plek. Reykjanes heeft een mooie grote warme bron waarin je kunt weken...

niet linksom en niet rechtsom...

19 juni...



Dusdanig vroeg wakker geworden, onder andere dankzij een luidruchtig slapend pleegkind en zijn luidruchtig opvoedende pleegmoeder, dat ik me maar naar het 'busstation' begeven heb. Daarbij passeer je aardig wat jongelui die schijnbaar nog minder nachtrust genoten hadden. Maar ik was op tijd voor de bus door de binnenlanden. Die passeerde eerst een typisch snelwegstadje, 't restaurant en supermarkt zijn bijna de hele bebouwing, en daar kon ik mijn lunch regelen.



Vervolgens ga je van de snelweg af, naar iets dat tussen de gletchers door voert. Enige probleem is dat de bewolking niet echt mee werkt, zodat je voornamelijk kaal landschap en dreigende luchten ziet. Maar, een stuwmeer hier, en wat warme bronnen daar, gevolgd door een kudde paarden en een stevige waterval en minder indrukwekkende geysirs brengen je totaan Geysir. Enige probleem daar is dat goedkope huisvesting niet echt makkelijk te vinden is. Gezien mijn wensen om morgen door te reizen naar Thingvaller waren maar eigenlijk twee plekken geschikt. De ene net achter het hotel, maar die zat helaas vol. De andere was dus minimaal 4 km terug, vanuit de richting waar ik net vandaan gekomen was. Deze wel gevonden, maar ik denk niet dat wifi tot de mogelijkheden hier behoren...



't Schijnt hier warm genoeg te zijn 's nachts, en ik ben zo ongeveer de enige gast... iets dat ik al vermoedde gezien de hoeveelheid bagage. Verder maar eens wat fotos uitzoeken...

20 juni...



Eerste dag sinds m'n rondreizen op dit eiland dat ik kon uitslapen... niet dat ik dat echt deed. Rustig alles gepakt en afgereisd naar Geysir om daar het een en ander te bewonderen. Geysir zelf is niet zo actief meer, maar de aanpalende bron nog wel. 't Is alleen een questie van kans of je op het juiste moment afdrukt. Ben benieuwd, want een hoeveelheid stoom ziet er nogal wit uit. Daarna afgereisd met de bus naar Thingvallir, daar zelf rond gewandeld en wat fotos van zowel de parlementaire plek als in ieder geval een paar van de breuken genomen, en terug gekeerd naar Reykjavik.

Volgende loop gaat via Olafsvik, rond Sneaffels en dan de West fjorden in... Moest alleen even tappen; de prijzen zijn hier niet geheel 't niveau van een armoedig land. Verder bevat de terminal wel wifi, maar ik weet nog niet of ik dat gratis kan/mag tappen. Kon in ieder geval een Noorse helpen met het duiden van Deense texten bij de geldautomaat. Mijn poging tot ijsthee is ook niet de meest geslaagde, maar ook dat overleven we wel.

Vervolgens kun je dan van het ene busje in het volgende, kleinere, busje overstappen... Uiteindelijk, zo ongeveer bij het einde van de aarde (of zo'n 10 a 20 km daarvoor) is dan Olavsvik. Een plaats met alleen een nogal duur hotel; de eerste kamer was nog niet schoon gemaakt, en de tweede was in ieder geval iets minder vol. De prijs was niet gering, maar zou ontbijt bevatten, en de wifi werkt in ieder geval min of meer ook op de kamer... Dat hebben we sinds Reykjavik niet meer vertoont gezien.