Eenenveertig

Na het kleine wonder waarin de vorige bijdrage alsnog het web op ging, afgereisd via el Banco naar Cucuta. Voor deze reis had ik opeens een nieuwe naam . Cucuta heeft de naam ecologisch verantwoord te zijn, maar dat blijkt niet in het centrum . De buitenwijken zijn wel groener, maar daar kom je pas achter bij het de stad uit rijden.
Pamplona was aangenamer, met kerken , bergen , , meer kerken , en bergen .
Daarna een bus naar San Gil genomen; de staf in het busstation zorgde ervoor dat ik in de juiste bus kwam, maar wat volgde was meer a-la Drs. P. dan regulier; de gemiddelde snelheid (gemeten als afstand van mijn vertrekpunt/tijd sinds dat vertrek) lag rond de 15 km/h, de politie controle was "interessant" en de man wilde mijn fysieke paspoort zien om te bepalen of ik nog legaal in het land was, totdat hij een dame zonder enige identiteit te pakken had... voordat hij daar zijn tanden weer uit had... De omgevallen tankauto was ook niet voorzien, maar kostte ook aardig wat tijd. Eindresultaat was dat ipv de 7 uur, het 10.5 uur werden, en ik pas om half vijf in een duistere stad landde.
San Gil heeft een centraal plein , incluis kerstboom met zeer creatief gebruikte frisdrankflessen, een rivier , en een uitzichtspunt waar ik een filmpje van de omgeving heb opgenomen (en wat ik hier later tussen moet plakken). De rivier bevatte ook een waterval . Daarna naar het tweede uitzichtspunt getrokken; , en , en het kruis markeert de plek van het eerste punt. Dit punt lag aan het einde van een lijdensweg , die overigens niet zo indrukwekkend, of duidelijk uitgelegd, was als die in Copacabana.