Een beetje rondgewandeld; om de een of andere reden kom ik altijd terecht in Copacabana...
5 okt
Grootse plannen... eerst naar de suikerberg, daarna door naar het kruis. Wel de suikerberg gehaald; behoorlijk uitzicht is zachtjes uitgedrukt. Daarna maar eens rond het meer gewandeld, en het strand bekeken; helaas ben ik niet onder de indruk van wat de lokale schoonheden moeten zijn.
Verder is de lokale ABN dochter, die daar nogal mee adverteert, niet in staat mijn ABN kaart te accepteren en dan geld uit te keren. De lokale supermarkt was wel in staat mij koffie te verkopen; moet voldoende souvenier zijn...
Ondertussen ook ontdekt dat mojitos best te drinken zijn, zeker met een stel ieren op sabattical.
6 okt
De bus naar het christus beeld gepakt; je doet er, ondanks het zaterdag zijn, nog een uur over. Bij het beeld is er over alle details nagedacht; handen, gezicht en houding... Het was overigens eerst een favoriet uitkijkpunt van de keizers, en de spoorweg kwam daarna. Het beeld kwam als laatste, maar is wel de trekpleister nu. De terugweg ging via de andere kant, zodat ik ook een keer per bus om de lagune ben gegaan. Om vervolgens de luchthavenbus te vonden vergt iets meer; zelfs de lokale politie wist er niet van, en tijd houden is niet het meest succesvolle aspect van deze samenleving. De regels t.a.v. vloeistoffen overigens ook niet; volgende wasse neus van DHS makelij.
Het aantal verbijsterbare mensen neemt aardig toe; je ontmoet een chinees reisgezelschap boven op de Corcodavo, en daarna een paar zakenlui, en je reputatie gaat met sprongen vooruit. Alleen lijkt het op de luchthaven alsof TAP zelden mensen vanuit Rio vervoert; voordat het boarden zelfs maar begon was er al uitstel. En voor een wereldstad met een reputatie zijn er verdomde weinig internationaal vertrekkende vluchten; 2 schermen per dag?
7 okt
Ik blijf hopen op een vlucht waar ze een aantrekkelijke dame naast mij plaatsen, of zelfs de vlucht waarbij diegene naast mij als petit(e) betiteld kan worden, en dat ook blijft in de stoel; de busstoelen in Brazilië gaan er een stuk op vooruit met de 'economische' plaatsing in de gemiddelde vliegtuig cabine.
Het huiswaards keren ging in Brussel snel genoeg om binnen 30 á 45 minuten in de trein te kunnen plaatsnemen. Alleen wil ik de volgende keer wel een trein met alle wagons; als er één ontbreekt, staan prompt alle gangpaden vol totaan Rotterdam...
2007-10-08
2007-10-04
Stap 8
Naar Olinda toe lukte. De plaats zelf is OK, alleen kunnen ze wat bezuinigen op het aantal gidsen... Terug naar Recife lukte ook, maar het vinden van respectivelijk een internet café en een reisbureau was minder triviaal. De laatste was ook niet in staat om de reservering te bevestigen... Verder mijn bloeddruk laten meten; daar wordt deze ook niet lager van, zeker als er daarna een onverwachte rekening komt. Bij terugkomst op het busstation bleek alleen de bus naar Salvador uitverkocht, en waren mijn alternatieven minder; daarom zo ongeveerbij vertrek van de zeer luxueze bus naar Rio een ticket daarin genomen. Over het gehalte luxe valt overigens te discussieren.
3 okt
Gevorderd tot de volgende staat. Het weer verbeterde er niet op, en ik begin langzaam te vervellen; ook niet goed voor een image. De TV in Brazilië is gevorderd tot een mix van soaps (die tot op de boten op de Amazone gevolgd werden) en Candid Camera shows (met ingeblikt gelach) waar ik in deze bus aan wordt blootgesteld.
Lunch was por-kilo, met een prijs per 100 gr; truuk om de hoogte te verbergen. Brazilië heeft niet veel bergen, maar de passen liggen dus op de weg naar Rio. Tevens twee keer dezelfde film voorbij zien komen; eerst met engelse ondertiteling. Het weer blijft nederlands slecht.
Dinner bood het record; een prijs die dusdanig was dat ik het elders zocht.
4 okt
Ik kreeg het gevoel dat we een paar keer enrgens enige tijd zijn blijven staan met de bus, maar ik kan me vergissen. De volgende morgen voorbij Vitoria, wat betekende dat er minder dan 500 km te gaan is. Ontbijt vond plaats bij een volgend restaurant van de dure keten; volgens mij is er een deal tussen de busmaatschappij en de keten. Uitijndelijk op de busterminal in Rio aangekomen, en een lokale bus naar Ipenima genomen; duurde een uur om daar te komen. In een hostel ingecheckt; de eerste keer warm water sinds Campo Grande... ik voel me in ieder geval schoner.
3 okt
Gevorderd tot de volgende staat. Het weer verbeterde er niet op, en ik begin langzaam te vervellen; ook niet goed voor een image. De TV in Brazilië is gevorderd tot een mix van soaps (die tot op de boten op de Amazone gevolgd werden) en Candid Camera shows (met ingeblikt gelach) waar ik in deze bus aan wordt blootgesteld.
Lunch was por-kilo, met een prijs per 100 gr; truuk om de hoogte te verbergen. Brazilië heeft niet veel bergen, maar de passen liggen dus op de weg naar Rio. Tevens twee keer dezelfde film voorbij zien komen; eerst met engelse ondertiteling. Het weer blijft nederlands slecht.
Dinner bood het record; een prijs die dusdanig was dat ik het elders zocht.
4 okt
Ik kreeg het gevoel dat we een paar keer enrgens enige tijd zijn blijven staan met de bus, maar ik kan me vergissen. De volgende morgen voorbij Vitoria, wat betekende dat er minder dan 500 km te gaan is. Ontbijt vond plaats bij een volgend restaurant van de dure keten; volgens mij is er een deal tussen de busmaatschappij en de keten. Uitijndelijk op de busterminal in Rio aangekomen, en een lokale bus naar Ipenima genomen; duurde een uur om daar te komen. In een hostel ingecheckt; de eerste keer warm water sinds Campo Grande... ik voel me in ieder geval schoner.
2007-10-02
Stap 7
Na een kleine wandeling door de stad mijn gedeelte van het internet bijgewerkt. Morgen misschien maar eens langs Alter de Chao; daar zou het water nog mooier zijn.
27 sep
Eindelijk weer eens een beschaafd ontbijt. Daarna eerst op de bus naar de buitenstreken gewacht, en daarna comfortabel in die bus een uurtje verder gereisd. Alter do Chao is niet geheel geplaveid, maar de belangrijkste wegen wel. Vervolgens kom je bij het strand; dat is inderdaad het aanschouwen waard. De omgeving is nog niet verziekt door toerisme, zoals een van de eerdere havens aan de Amazone; plastic contrapties met papagaai en koe, i.v.m. speciale festivals... De weg terug was problematischer; er gaat maar één bus per uurof minder, en als er een hele bus uitvalt, is de vertraging behoorlijk.
De boot gaat morgen om 12:00, en dan moet ik eerst nog even een kaartje scoren...
28 sep
Dan haal je de volgende morgen ontbijt en de haven... Slaagde erin om enige korting te bedingen; gezien de accomodatie te weinig denk ik. Dit is de eerste ´moderne´ boot, incluis AC hangmat ruimte (die de eerste klasse vormt). De maaltijden gaan volledig via de klok, wat betekent dat toen het vertrek vervroegd werd ik prompt ook van lunch voorzien; gezien het dinner de beste warme maaltijd. Verder hebben ze op het bovendek publieke douches die op gezette tijden aan gezet worden. De Amazone mengt wel met de zijrivier bij Santarem, maar niet zo spectaculair als met de rio Negro. Verder is hij een stuk breder dan het stuk van Porto Velho naar Novo Olinda del Norte, en ook een stuk rustiger; minder verkeer te zien...
29 sep
Het dagritme begint hier vroeg. Ontbijt bestaat uit de mogelijkheid om zelf te kiezen hoeveel melk er in je koffie gaat en een stuk fruit. Tussen lunch en dinner kwamen we langs een dorp dat er achter gekomen was dat bedelen bij de grote schepen helpt; er werden inderdaad o.a. zakken met rollen koekjes gegooid... De handel in kreeftjes en eetbare delen van palmen liep ook redelijk. Ik ben benieuwd wanneer we in Belem aan komen; dit heeft enige invloed op wanneer ik verder kan. Ik denk dat ik op de boot crash totdat het licht is. Verder trek ik of veel bekijks, of is mijn portugees met sprongen aan het verbeteren. Je leert wel mensen kennen.
30 sep
Dan blijkt de boot niet alleen pas om 11:00 aan te leggen, maar ook nog ontbijt aan te bieden; gaat er dan toch nog wat goed... Daarna wat in het oude Belem gekeken, en naar het busstation gekomen. De ene maatschappij had maar een bus die uiteraard al vertrokken was die dag, maar de andere maatschappij is hetzij laat, hetzij zo vriendelijk te wachten op mijn geld tappen, gevolgd door het aanschaffen van een ticket op de tijd van vertrek. Het nadeel aan reizen met de bus is dat je vaak in onmogelijke plekken gevoerd wordt; por-kilo restaurants die meer vragen dan dure plekken in steden met betere keuzes etc. Ook dat overleefd door o.a. de bananen die ik in Belem had weten te vinden...
1 okt
Het landschap is droger, en de rotsen ouder. Een voordeel aan een bus die eindigt waar je heen wilt, is dat je geen zorgen hoeft te hebben over dat. Misschien wel over het tijdstip van aankomst, maar dat is een ander verhaal. In Fortaleze eerst een volgende stap geboekt, daarna de de stad bezocht; niet de meest verheven plek ben ik bang... De volgende bus is wat minder, maar we zullen zien. Het overstappen wordt ook nog leuk; en de dorpsidioot verdampt vanzelf, net als de dame die plek #19 had...
2 okt
Aangekomen via een van de duurste café de manha plekken op de TIP van Recife. Nu kijken of de metro en bus me naar Olinda krijgen, en later weer terug...
27 sep
Eindelijk weer eens een beschaafd ontbijt. Daarna eerst op de bus naar de buitenstreken gewacht, en daarna comfortabel in die bus een uurtje verder gereisd. Alter do Chao is niet geheel geplaveid, maar de belangrijkste wegen wel. Vervolgens kom je bij het strand; dat is inderdaad het aanschouwen waard. De omgeving is nog niet verziekt door toerisme, zoals een van de eerdere havens aan de Amazone; plastic contrapties met papagaai en koe, i.v.m. speciale festivals... De weg terug was problematischer; er gaat maar één bus per uurof minder, en als er een hele bus uitvalt, is de vertraging behoorlijk.
De boot gaat morgen om 12:00, en dan moet ik eerst nog even een kaartje scoren...
28 sep
Dan haal je de volgende morgen ontbijt en de haven... Slaagde erin om enige korting te bedingen; gezien de accomodatie te weinig denk ik. Dit is de eerste ´moderne´ boot, incluis AC hangmat ruimte (die de eerste klasse vormt). De maaltijden gaan volledig via de klok, wat betekent dat toen het vertrek vervroegd werd ik prompt ook van lunch voorzien; gezien het dinner de beste warme maaltijd. Verder hebben ze op het bovendek publieke douches die op gezette tijden aan gezet worden. De Amazone mengt wel met de zijrivier bij Santarem, maar niet zo spectaculair als met de rio Negro. Verder is hij een stuk breder dan het stuk van Porto Velho naar Novo Olinda del Norte, en ook een stuk rustiger; minder verkeer te zien...
29 sep
Het dagritme begint hier vroeg. Ontbijt bestaat uit de mogelijkheid om zelf te kiezen hoeveel melk er in je koffie gaat en een stuk fruit. Tussen lunch en dinner kwamen we langs een dorp dat er achter gekomen was dat bedelen bij de grote schepen helpt; er werden inderdaad o.a. zakken met rollen koekjes gegooid... De handel in kreeftjes en eetbare delen van palmen liep ook redelijk. Ik ben benieuwd wanneer we in Belem aan komen; dit heeft enige invloed op wanneer ik verder kan. Ik denk dat ik op de boot crash totdat het licht is. Verder trek ik of veel bekijks, of is mijn portugees met sprongen aan het verbeteren. Je leert wel mensen kennen.
30 sep
Dan blijkt de boot niet alleen pas om 11:00 aan te leggen, maar ook nog ontbijt aan te bieden; gaat er dan toch nog wat goed... Daarna wat in het oude Belem gekeken, en naar het busstation gekomen. De ene maatschappij had maar een bus die uiteraard al vertrokken was die dag, maar de andere maatschappij is hetzij laat, hetzij zo vriendelijk te wachten op mijn geld tappen, gevolgd door het aanschaffen van een ticket op de tijd van vertrek. Het nadeel aan reizen met de bus is dat je vaak in onmogelijke plekken gevoerd wordt; por-kilo restaurants die meer vragen dan dure plekken in steden met betere keuzes etc. Ook dat overleefd door o.a. de bananen die ik in Belem had weten te vinden...
1 okt
Het landschap is droger, en de rotsen ouder. Een voordeel aan een bus die eindigt waar je heen wilt, is dat je geen zorgen hoeft te hebben over dat. Misschien wel over het tijdstip van aankomst, maar dat is een ander verhaal. In Fortaleze eerst een volgende stap geboekt, daarna de de stad bezocht; niet de meest verheven plek ben ik bang... De volgende bus is wat minder, maar we zullen zien. Het overstappen wordt ook nog leuk; en de dorpsidioot verdampt vanzelf, net als de dame die plek #19 had...
2 okt
Aangekomen via een van de duurste café de manha plekken op de TIP van Recife. Nu kijken of de metro en bus me naar Olinda krijgen, en later weer terug...
2007-09-26
Stap 6
Het goedkoopste internet tot nu toe; er zijn zeker veel prijsbewuste toeristen. Als ik de dames bij de haven/terminal mag geloven, zit ik hier vast t/m woensdag... Morgen dus als eerste maar eens proberen hoe snel ik wel weg kan.
´s Avonds maar eens pizza gegeten; hier maken ze alles lokaal.
24 sep
Bij het ontbijt eerst tegen een man aan gelopen die van Paises Bassos gehoord had, maar dan ook te maken gehad had met een van de internationale gerechtshoven in Den Haag, en daarna tegen een van de lokale ritselaars; heb dus nu een ticket voor vanmiddag naar Santarem, en moet daar dan zelf kijken of ik een boot voor vrijdag kan vinden; de tijd begint krap te worden, voor zowel de kust als de pillen tegen de malaria...
De hostel had een checkout tijd van 12:00 en een plek waar ik iets kon proberen te wassen. Verder hadden ze koffie, broodjes van het ontbijt en electriciteit voor de batterijen. Van alles maximaal gebruik gemaakt, voordat ik mezelf en mijn spullen weer naar de haven heb gesleept. De boot zou eerst om 15:00 vertrekken, toen om 14:00, maar uiteindelijk werd het dus toch 15:00. Toen zat alles wel echt vol... Daarna de rio Negro en de rio Amazonas zien mengen; het water komt hetzij uit Venezuela en Columbia, hetzij uit Bolivia en Peru. Waar het vervolgens doorheen gaat is ook van belang. Het dinner bestond uit soepç we zijn benieuwd naar de rest van het voedsel. Ik ben ook blij dat ik eerste klasse gekozen heb; de moter staat officieel nog een dek lager (dan tweede klasse), maar de luiken zijn open, en mijn oren iets gevoeliger.
25 sep
Het slapen was echt krap. Ontbijt bestond uit broodjes en koffie-verkeerd; afknapper na tweemaal fruit en sap gekregen te hebben in Manaus. Na uitgerust te hebben daarvan was het tijd voor de lunch. Deze was de gebruikelijke kip etc. en ik geloof dat ik blij moet zijn met mijn medicatie; medereizigers lopen zo te horen nogal vaak malaria op. Daarna hield de moter er gelukkig mee op. Er liep ook een van duitsers afstammende braziliaan rond; verstond dus wel wat, maar niet vloeiend. Na nog meer siesta, en een tweetal stops en nog een moterstoring was het tijd voor de avondsoep. Tevens blijkt ten minste een van mijn medereizigers ook door te gaan naar Belem; ook zij slaapt gewoon op de boot vannacht.
26 sep
Eerst wordt je gewekt; een controle op een checkpoint op de Amazone, waar ze in ieder geval alle buitenlanders nalopen... Dan kom je om ongeveer 4:30 aan in Santarem (terwijl 23:00 voorspeld was), en is de eerste boot verder echt pas op vrijdag (met vertrek uit Manaus op woensdag). De plaats zelf ik kleiner maar ook beschaafder dan Manaus.
´s Avonds maar eens pizza gegeten; hier maken ze alles lokaal.
24 sep
Bij het ontbijt eerst tegen een man aan gelopen die van Paises Bassos gehoord had, maar dan ook te maken gehad had met een van de internationale gerechtshoven in Den Haag, en daarna tegen een van de lokale ritselaars; heb dus nu een ticket voor vanmiddag naar Santarem, en moet daar dan zelf kijken of ik een boot voor vrijdag kan vinden; de tijd begint krap te worden, voor zowel de kust als de pillen tegen de malaria...
De hostel had een checkout tijd van 12:00 en een plek waar ik iets kon proberen te wassen. Verder hadden ze koffie, broodjes van het ontbijt en electriciteit voor de batterijen. Van alles maximaal gebruik gemaakt, voordat ik mezelf en mijn spullen weer naar de haven heb gesleept. De boot zou eerst om 15:00 vertrekken, toen om 14:00, maar uiteindelijk werd het dus toch 15:00. Toen zat alles wel echt vol... Daarna de rio Negro en de rio Amazonas zien mengen; het water komt hetzij uit Venezuela en Columbia, hetzij uit Bolivia en Peru. Waar het vervolgens doorheen gaat is ook van belang. Het dinner bestond uit soepç we zijn benieuwd naar de rest van het voedsel. Ik ben ook blij dat ik eerste klasse gekozen heb; de moter staat officieel nog een dek lager (dan tweede klasse), maar de luiken zijn open, en mijn oren iets gevoeliger.
25 sep
Het slapen was echt krap. Ontbijt bestond uit broodjes en koffie-verkeerd; afknapper na tweemaal fruit en sap gekregen te hebben in Manaus. Na uitgerust te hebben daarvan was het tijd voor de lunch. Deze was de gebruikelijke kip etc. en ik geloof dat ik blij moet zijn met mijn medicatie; medereizigers lopen zo te horen nogal vaak malaria op. Daarna hield de moter er gelukkig mee op. Er liep ook een van duitsers afstammende braziliaan rond; verstond dus wel wat, maar niet vloeiend. Na nog meer siesta, en een tweetal stops en nog een moterstoring was het tijd voor de avondsoep. Tevens blijkt ten minste een van mijn medereizigers ook door te gaan naar Belem; ook zij slaapt gewoon op de boot vannacht.
26 sep
Eerst wordt je gewekt; een controle op een checkpoint op de Amazone, waar ze in ieder geval alle buitenlanders nalopen... Dan kom je om ongeveer 4:30 aan in Santarem (terwijl 23:00 voorspeld was), en is de eerste boot verder echt pas op vrijdag (met vertrek uit Manaus op woensdag). De plaats zelf ik kleiner maar ook beschaafder dan Manaus.
2007-09-23
Stap 5
19 sep
Je doet wat internet, wat boodschappen, en scoort ontbijt. Daarna scheep je jezelf in op de Ana Dark. Een grap was dat ze het vertrek hadden uitgesteld tot 12:00, en daardoor geen lunch hoefden te serveren; niet wat ik versta onder ´incluis maaltijden´. Daarna zak je de rivier af, en kom je vrachtschepen en zelfs een dorp op drift tegen. Dinner werd tussen 17:00 en 17:30 in twee ronden geserveerd; was redelijk... Nadat de duisternis in viel, begon ook de regen en het onweer. Dat leidde tot een ietswat krappe ruimte vol met hangmatten.
20 sep
Je wordt niet eens verbogen wakker. Ontbijt bestond uit koffie-verkeerd en crackers. Daarna kun je uitrusten tot de lunch. Er zijn wel vogels, maar zoals verwacht niet zichtbaar. Je ziet zowel passagiersboten als vrachtschepen stroomopwaarts gaan. Stroomafwaarts halen we allerlei vrachtschepen in. Lunch, maar ook dinner later, bestaan uit rijst, spaghetti en kip. Lunch was ook voorzien van bonen en salade. De rest van de dag was redelijk vermoeiend; uren achter elkaar siesta houden vergt jaren oefening. De eerste stop was ergens in de nacht, terwijl er links en rechts passagiers worden opgehaald en afgezet per moterbootje. We hadden even de dreiging van slecht weer, maar momenteel waait het alleen wat meer... De rodeo mensen lijken meer te weten; ze zitten allemaal op hun paasbest gereed.
21 sep
De boot kwam om ongeveer 23:00 aan in Manicoré. Daar gelijkdeks over gestapt. Alleen vertrok de boot naar Manaus pas de volgende dag om 11:00 na een hoop handenwerk m.b.t. de lading. Dit is een iets grotere boot met een derde zonnedek, en de noodzaak om de vaargeul aan te houden. Dinner werd alleen geserveerd aan de bedekten, en de rivier stroomde verder...
22 sep
De reis gaat verder, en langzaam komen alle steden op het kaartje langs. Het ontbijt op deze boot is beter, maar er is nog steeds geen salade bij de lunch, maar wel cola.
De zon brandt fel, en ik ben redelijk rood geworden. Mijn portugees verbetert, of de interpretatie door de lokale bevolking doet dat. De reden achter het spaanse accent is ook duidelijk; ik gebruik veel spaanse worden... Als je weet waar, of op het juiste moment langs loopt is er van alles te krijgen op dit schip.
Verder controleerde ze de kaartjes pas na Novo Olinda, en bleek ik zowaar wat bespaard te hebben; mijn ticket was goedkoper dan wat ik terug kreeg. We zijn nu op de Amazone, en zouden morgen om 10:00 bij het punt moeten komen waar zaken mixen; levert ook fotos op.
23 sep
Dan wordt je wakker op een echt onchristelijk tijdstip; je nadert de olieterminals ten oosten van Manaus. In het westen is wel onweer, maar geen geluid dat de boot overstemt; je ziet het oplichten tussen twee wolkenlagen. Het is 5:30 tegen de tijd dat je aanlegt en 6:15 o.i.d. als je de hostel gevonden hebt... Nu nog een verdeelstekker; alleen opladen of alleen ventilator is wel erg.
Je doet wat internet, wat boodschappen, en scoort ontbijt. Daarna scheep je jezelf in op de Ana Dark. Een grap was dat ze het vertrek hadden uitgesteld tot 12:00, en daardoor geen lunch hoefden te serveren; niet wat ik versta onder ´incluis maaltijden´. Daarna zak je de rivier af, en kom je vrachtschepen en zelfs een dorp op drift tegen. Dinner werd tussen 17:00 en 17:30 in twee ronden geserveerd; was redelijk... Nadat de duisternis in viel, begon ook de regen en het onweer. Dat leidde tot een ietswat krappe ruimte vol met hangmatten.
20 sep
Je wordt niet eens verbogen wakker. Ontbijt bestond uit koffie-verkeerd en crackers. Daarna kun je uitrusten tot de lunch. Er zijn wel vogels, maar zoals verwacht niet zichtbaar. Je ziet zowel passagiersboten als vrachtschepen stroomopwaarts gaan. Stroomafwaarts halen we allerlei vrachtschepen in. Lunch, maar ook dinner later, bestaan uit rijst, spaghetti en kip. Lunch was ook voorzien van bonen en salade. De rest van de dag was redelijk vermoeiend; uren achter elkaar siesta houden vergt jaren oefening. De eerste stop was ergens in de nacht, terwijl er links en rechts passagiers worden opgehaald en afgezet per moterbootje. We hadden even de dreiging van slecht weer, maar momenteel waait het alleen wat meer... De rodeo mensen lijken meer te weten; ze zitten allemaal op hun paasbest gereed.
21 sep
De boot kwam om ongeveer 23:00 aan in Manicoré. Daar gelijkdeks over gestapt. Alleen vertrok de boot naar Manaus pas de volgende dag om 11:00 na een hoop handenwerk m.b.t. de lading. Dit is een iets grotere boot met een derde zonnedek, en de noodzaak om de vaargeul aan te houden. Dinner werd alleen geserveerd aan de bedekten, en de rivier stroomde verder...
22 sep
De reis gaat verder, en langzaam komen alle steden op het kaartje langs. Het ontbijt op deze boot is beter, maar er is nog steeds geen salade bij de lunch, maar wel cola.
De zon brandt fel, en ik ben redelijk rood geworden. Mijn portugees verbetert, of de interpretatie door de lokale bevolking doet dat. De reden achter het spaanse accent is ook duidelijk; ik gebruik veel spaanse worden... Als je weet waar, of op het juiste moment langs loopt is er van alles te krijgen op dit schip.
Verder controleerde ze de kaartjes pas na Novo Olinda, en bleek ik zowaar wat bespaard te hebben; mijn ticket was goedkoper dan wat ik terug kreeg. We zijn nu op de Amazone, en zouden morgen om 10:00 bij het punt moeten komen waar zaken mixen; levert ook fotos op.
23 sep
Dan wordt je wakker op een echt onchristelijk tijdstip; je nadert de olieterminals ten oosten van Manaus. In het westen is wel onweer, maar geen geluid dat de boot overstemt; je ziet het oplichten tussen twee wolkenlagen. Het is 5:30 tegen de tijd dat je aanlegt en 6:15 o.i.d. als je de hostel gevonden hebt... Nu nog een verdeelstekker; alleen opladen of alleen ventilator is wel erg.
2007-09-19
Stap 4
Na enige rust rond gewandeld door een stad in diepe zondagsrust. Vond nog een plaats die aan internet deed, en daar mijn blog bijgewerkt. ´s Avonds bij een visrestaurant met een zeer duister uitzicht over de rivier gegeten, en daarna langs de ondertussen iets levendiger binnenstad terug naar de hostel voor een nacht op een nogal stevige matras.
17 sep
Dan hobbel je de volgende dag eens rustig naar de ´haven´ om daar te informeren naar boten richting Manaus. Ik denk dat ik wat moet gaan onderhandelen; R$160 is een beetje veel. De boot vertrekt woensdag 19 om 11:00.
Verder ben ik er achter waarvoor het stuk karton aan de muur dient; het bedekt een gat ter groote van een air conditioner. Tesamen met de eveneens ontbrekende tv, waarvan alleen de beugel nog hangt, en de electrische warm water voorziening in de douche, waarvan alleen nog de draden hangen, was dit best een luxueuze kamer, voor de sloop...
18 sep
Het tarief is dus echt R$150, en de inflatie heeft erg toegeslagen. Ik heb in ieder geval een hangmat en voldoende touw om de hangmat of mezelf op te hangen. Nu nog water oid en een ticket, en dan zou ik via Manicoré naar Manaus komen.
Na de siesta dus maar wat geïnvesteerd, en een ticket voor Manaus aangeschaft. Ook even de sites van de stad vast gelegd; ik heb de literaire societeit maar over geslagen... Het weer leek even om te slaan, maar gelukkig bleef het bij enig gerommel en enige duistere wolken.
17 sep
Dan hobbel je de volgende dag eens rustig naar de ´haven´ om daar te informeren naar boten richting Manaus. Ik denk dat ik wat moet gaan onderhandelen; R$160 is een beetje veel. De boot vertrekt woensdag 19 om 11:00.
Verder ben ik er achter waarvoor het stuk karton aan de muur dient; het bedekt een gat ter groote van een air conditioner. Tesamen met de eveneens ontbrekende tv, waarvan alleen de beugel nog hangt, en de electrische warm water voorziening in de douche, waarvan alleen nog de draden hangen, was dit best een luxueuze kamer, voor de sloop...
18 sep
Het tarief is dus echt R$150, en de inflatie heeft erg toegeslagen. Ik heb in ieder geval een hangmat en voldoende touw om de hangmat of mezelf op te hangen. Nu nog water oid en een ticket, en dan zou ik via Manicoré naar Manaus komen.
Na de siesta dus maar wat geïnvesteerd, en een ticket voor Manaus aangeschaft. Ook even de sites van de stad vast gelegd; ik heb de literaire societeit maar over geslagen... Het weer leek even om te slaan, maar gelukkig bleef het bij enig gerommel en enige duistere wolken.
2007-09-16
Stap 3
10 sep
Busticket geregeld; vertrek om 18:00 naar noodererlijke streken. Vanmiddag even langs de dam, en dan verder...
De dam was redelijk interessant; het bevat een gedeelte van de nationale schuld van Brazilië, behoorlijk wat materiaal, en lijkt nog efficient ook, maar ik weet niet hoeveel aan het mooie opgegaan is; de wegen lijken meer geschikt voor een rijschool.
11 sep
Nadat je in Cascavel van een bus naar een andere bent over gezet, kun je in behoorlijk comfort de nacht in. Alleen is op tijd rtijden niet helemaal de gewoonte hier... Bij aankomst in Campo Grande een tour van 4 dagen en 3 nachten geboekt, diep in de bush. Dus eerst maar de laatste douche in de min of meer beschaafde wereld genomen.
De aftocht naar de rimboe kenmerkte zich door de ongeörganizeerdheid; langs de supermarkt, langs een plek voor DEET oid, langs vele plekken voor min of meer koel bier. Hoe leger het landschap, hoe meer wild; krokodillen, vogels (van verschillende pluimage) en een hert voordat we bij het kamp kwamen.
12 sep
Na het ontbijt een wandeling gemaakt. Daarbij net niet de apen gezien, maar wel gehoord. Verder vogels en een agouti (kruising tussen cavia en hert) gezien. De bomen zijn ook voedzaam of ten minste dorstlessend. De middag na de lunch en siesta was gevuld met een vistrip. Daarbij een aantal kaaimannen gezien (en gevoerd met de te kleine vissen). Vanavond vis bij het diner, en morgen paardrijden.
13 sep
Vervolgens wordt je halverwege de nacht wakker; een combinatie van een slechte matras en de lokale fauna die niet geleerd heeft om klok te kijken.
De paarden waren dociel en niet geheel vooruit te branden. Verder is het wat mager met de rest van het wildleven hier, en na een krappe 2 uur ben je terug met een wat gescheurd t-shirt en wat hopelijk gelukte fotos met blauwe macaws.
Na de siesta en lunch voor een lange wandeling gegaan. Helaas gave de batterijën het op bij de grote witte vogel met de zwarte kop. Daarna zagen we nog wat apen en een grote miereneter. De laatste bestaat uit meer haar dan iets anders; het een en ander staat dus enigsinds uit...
Dan ga je op avond expeditie, en vangt de gids een kaaiman van 50 cm; het beest voelde best stevig aan, maar ik was prompt m´n camera vergeten.
14 sep
Dan wordt je vroeg gewekt voor de zonsopgang; klein probleem is dat de buren aan het afbranden zijn, en een groter probleem is dat de vliegen zich weinig tot niets aantrekken van DEET.
De safari daarna ging langs de zijweg naar Corumba; veel zand, veel kaaimannen, veel vogels en capibaris... Er zijn hier geen flamingos, maar wel een soort reiger die net zo roze is. Tevens zwerven er hier otters, maar niet echt dicht bij de weg.
Een laatste lunch, en na een kleine siesta de aftocht via dezelfde hoop zand. Bij de afslag van de zandweg waren we te laat voor de bus naar Campo Grande, en zou de enige mogelijkheid zijn om mee te liften met een busje van de ´concurenten´. Toen bleek de bus ongeveer 1 uur vertraging te hebben opgelopen, en kon ik alsnog mee... midden door een kudde koeien, die over de weg getransporteerd werden. Hoe laat deze aan gaat komen werd nog interessant; ik dacht in eerste instantie geen bus verder meer te kunnen vinden.
Campo Grande had een kapotte atm bij het busstation, maar verschillende werkenden bij de HSBC. Daar getapt en prompt ongeveer de helft omgezet in een ticket naar Porto Velho voor dezelfde avond. Bij het (overdekt) wachten op een verlate bus viel prompt een ook een stevige regenbui; zou ik dan toch op tijd gegaan zijn... Later ook even mijn anti-malaria medicijnen weten te redden.
15 sep
Je wordt wakker in een nieuwe deelstaat, maar ook hier was het niet noodzakelijkerwijs droog. Sommige busstations, zoals die van Cuiaba, vergen een cursus en een kaart om een bus op de juiste plek te doen belanden. Gelunched met m´n eerste pil.
Daarna gaat het door een soms desolaat landschap onder een grijze hemel; de zon liet zich zelden zien... Het is wel met meer heuvels dan de Pantanel, waar we omheen rijden.
16 sep
De busreis duurt voort; een van de deelstaten in de Amazone. Uiteindelijk kom je dan in Porto Velho, met een van de minst indrukwekkende busstations. Vervolgens check je dan in een hostel waar ook nog wat andere nederlanders zitten, en kun je het vuil en de baard van een paar dagen verwijderen en de PDA weer opladen.
Busticket geregeld; vertrek om 18:00 naar noodererlijke streken. Vanmiddag even langs de dam, en dan verder...
De dam was redelijk interessant; het bevat een gedeelte van de nationale schuld van Brazilië, behoorlijk wat materiaal, en lijkt nog efficient ook, maar ik weet niet hoeveel aan het mooie opgegaan is; de wegen lijken meer geschikt voor een rijschool.
11 sep
Nadat je in Cascavel van een bus naar een andere bent over gezet, kun je in behoorlijk comfort de nacht in. Alleen is op tijd rtijden niet helemaal de gewoonte hier... Bij aankomst in Campo Grande een tour van 4 dagen en 3 nachten geboekt, diep in de bush. Dus eerst maar de laatste douche in de min of meer beschaafde wereld genomen.
De aftocht naar de rimboe kenmerkte zich door de ongeörganizeerdheid; langs de supermarkt, langs een plek voor DEET oid, langs vele plekken voor min of meer koel bier. Hoe leger het landschap, hoe meer wild; krokodillen, vogels (van verschillende pluimage) en een hert voordat we bij het kamp kwamen.
12 sep
Na het ontbijt een wandeling gemaakt. Daarbij net niet de apen gezien, maar wel gehoord. Verder vogels en een agouti (kruising tussen cavia en hert) gezien. De bomen zijn ook voedzaam of ten minste dorstlessend. De middag na de lunch en siesta was gevuld met een vistrip. Daarbij een aantal kaaimannen gezien (en gevoerd met de te kleine vissen). Vanavond vis bij het diner, en morgen paardrijden.
13 sep
Vervolgens wordt je halverwege de nacht wakker; een combinatie van een slechte matras en de lokale fauna die niet geleerd heeft om klok te kijken.
De paarden waren dociel en niet geheel vooruit te branden. Verder is het wat mager met de rest van het wildleven hier, en na een krappe 2 uur ben je terug met een wat gescheurd t-shirt en wat hopelijk gelukte fotos met blauwe macaws.
Na de siesta en lunch voor een lange wandeling gegaan. Helaas gave de batterijën het op bij de grote witte vogel met de zwarte kop. Daarna zagen we nog wat apen en een grote miereneter. De laatste bestaat uit meer haar dan iets anders; het een en ander staat dus enigsinds uit...
Dan ga je op avond expeditie, en vangt de gids een kaaiman van 50 cm; het beest voelde best stevig aan, maar ik was prompt m´n camera vergeten.
14 sep
Dan wordt je vroeg gewekt voor de zonsopgang; klein probleem is dat de buren aan het afbranden zijn, en een groter probleem is dat de vliegen zich weinig tot niets aantrekken van DEET.
De safari daarna ging langs de zijweg naar Corumba; veel zand, veel kaaimannen, veel vogels en capibaris... Er zijn hier geen flamingos, maar wel een soort reiger die net zo roze is. Tevens zwerven er hier otters, maar niet echt dicht bij de weg.
Een laatste lunch, en na een kleine siesta de aftocht via dezelfde hoop zand. Bij de afslag van de zandweg waren we te laat voor de bus naar Campo Grande, en zou de enige mogelijkheid zijn om mee te liften met een busje van de ´concurenten´. Toen bleek de bus ongeveer 1 uur vertraging te hebben opgelopen, en kon ik alsnog mee... midden door een kudde koeien, die over de weg getransporteerd werden. Hoe laat deze aan gaat komen werd nog interessant; ik dacht in eerste instantie geen bus verder meer te kunnen vinden.
Campo Grande had een kapotte atm bij het busstation, maar verschillende werkenden bij de HSBC. Daar getapt en prompt ongeveer de helft omgezet in een ticket naar Porto Velho voor dezelfde avond. Bij het (overdekt) wachten op een verlate bus viel prompt een ook een stevige regenbui; zou ik dan toch op tijd gegaan zijn... Later ook even mijn anti-malaria medicijnen weten te redden.
15 sep
Je wordt wakker in een nieuwe deelstaat, maar ook hier was het niet noodzakelijkerwijs droog. Sommige busstations, zoals die van Cuiaba, vergen een cursus en een kaart om een bus op de juiste plek te doen belanden. Gelunched met m´n eerste pil.
Daarna gaat het door een soms desolaat landschap onder een grijze hemel; de zon liet zich zelden zien... Het is wel met meer heuvels dan de Pantanel, waar we omheen rijden.
16 sep
De busreis duurt voort; een van de deelstaten in de Amazone. Uiteindelijk kom je dan in Porto Velho, met een van de minst indrukwekkende busstations. Vervolgens check je dan in een hostel waar ook nog wat andere nederlanders zitten, en kun je het vuil en de baard van een paar dagen verwijderen en de PDA weer opladen.
2007-09-10
Stap 2
Nog maar eens gebruik gemaakt van de hotelkamer, voornamelijk vanwege de stroom. Kaartje voor de bus gekocht, en het dichtsbijzijnde internetcafé bezocht.
In Sao Paolo direct een kaartje voor de bus naar Florianopolis aangeschaft, en daarmee de nacht doorgebracht.
8 sep
Voor een bestemming in het zuiden is het verdomde somber... De stad ligt op een eiland, en het lokale vervoer is toch redelijk geregeld. Toch is het tijd om door te reizen. Het weer klaarde weliswaar op, maar ik heb niet echt een strandgevoel. Dit land is duurder dan je denkt...
De bus naar Foz do Iguacu blijkt een overstap te zijn, en om bij dat punt te komen moet je eerst het binnenland in. Plaatsen zoals Blumenau zijn inherent duits, tot in de buitenwijken toe...
9 sep
De overstap verdampte gedurende de nacht; de reistijd van 15 uur werd ook niet gehaald, en de volgende morgen wordt je dan erg dicht bij Argentinië en Paraguay wakker. Aldaar me eerst gemeld bij een hostel en daarna doorgehobbeld via een ATM naar de watervallen. Deze vielen mee qua prijs, en niet tegen qua kijkgenot. Van de ochtendmist van de kust is hier niets te merken, en de dag is niet bepaaldelijk koel...
's Avonds maar eens bij zo'n 'all you can eat' buffet (in lokale stijl) aangeschoven; spotgoedkoop, maar er zijn twee problemen... Er is een taktiek voor het eten ervan, en de geometrie van het landschap, en specifiek de route terug naar de hostel. Ondertussen wordt de (eventueel te bezichtigen) dam ook afgeraden, maar de argentijnse zijde van de watervallen aangeraden; besluiten, besluiten... Morgen maar eens eerst een ticket regelen voor de bus naar Campo Grande.
In Sao Paolo direct een kaartje voor de bus naar Florianopolis aangeschaft, en daarmee de nacht doorgebracht.
8 sep
Voor een bestemming in het zuiden is het verdomde somber... De stad ligt op een eiland, en het lokale vervoer is toch redelijk geregeld. Toch is het tijd om door te reizen. Het weer klaarde weliswaar op, maar ik heb niet echt een strandgevoel. Dit land is duurder dan je denkt...
De bus naar Foz do Iguacu blijkt een overstap te zijn, en om bij dat punt te komen moet je eerst het binnenland in. Plaatsen zoals Blumenau zijn inherent duits, tot in de buitenwijken toe...
9 sep
De overstap verdampte gedurende de nacht; de reistijd van 15 uur werd ook niet gehaald, en de volgende morgen wordt je dan erg dicht bij Argentinië en Paraguay wakker. Aldaar me eerst gemeld bij een hostel en daarna doorgehobbeld via een ATM naar de watervallen. Deze vielen mee qua prijs, en niet tegen qua kijkgenot. Van de ochtendmist van de kust is hier niets te merken, en de dag is niet bepaaldelijk koel...
's Avonds maar eens bij zo'n 'all you can eat' buffet (in lokale stijl) aangeschoven; spotgoedkoop, maar er zijn twee problemen... Er is een taktiek voor het eten ervan, en de geometrie van het landschap, en specifiek de route terug naar de hostel. Ondertussen wordt de (eventueel te bezichtigen) dam ook afgeraden, maar de argentijnse zijde van de watervallen aangeraden; besluiten, besluiten... Morgen maar eens eerst een ticket regelen voor de bus naar Campo Grande.
2007-09-07
Stap 1
4 sep
Je neemt de trein, en voordat zelfs maar op het perron bent, wordt je al gecontroleerd. Sinds vorig jaar is het spoor in België ook wat verandert; Antwerpen centraal was altijd een kopstation...
In Brussel stap je over op iets wat met de titel luchthaven expres gaat, en dat vervolgens daarheen ratelt. De eerste plek voor de nacht was goed, maar de bewaking vondt dat niet zo. De tweede was aanzienlijk minder voor de rug, en de bewaking dan wel niet meer lastig maar de veiligheidsvoorschriften met geluid op bewegende gereedschappen wel.
5 sep
Je checkt in, loopt door alle controles heen, en het meubilair verbetert wat:-( Sabena heet tegenwoordig Brussels airlines. De 319 waarmee TAP vliegt is OK, de vorige van US air bezorgde me wat claustrofobie, maar hier zat meer ruimte. In Lissabon kom je op een luchthaven waarbij ze veel vliegtuigen in het veld parkeren; bus uit het ene vliegtuig, via de controle in het gebouw naar het andere toestel. Het vliegtuig naar Rio zat behoorlijk vol, en had de moderne electronica zoals ook Singapore die heeft. Alleen, waar zijn de spelletjes gebleven? De films spraken mij minder aan, maar het kanaal met de kaart en het kanaal met de camera in de neus meer. Je komt langs Tenerife (en krijgt een redelijk beeld van de vulcaan), en een paar uur later zit je boven de Kaap Verdische eilanden; geen vulcaan te zien...
De luchthaven van Rio blinkt uit; het wachten op de immigratie wordt ruimschoots verslagen door het wachten op je bagage. Daarna een taxi gedeeld naar Ipenima en een hostel gevonden voor de jetlag-crash.
6 sep
Dan wordt je inderdaad wakker op een semi onstichtelijk tijdstip. Na een met koffie overgoten ontbijt maar wat rondgelopen door Ipenima en het aanpalende Copacabana. Daarna met een lokale bus eerst naar het busstation, en vanaf daar met een luxe bus naar Parata...
Daar aangekomen bleken de eerste plekken vol, de derde (tegen een niet gering tarief) had nog wel wat. Klein zaaltje voor drie; I, me and myself... Morgen eerst de stad, en dan door naar Florianopolis via Sao Paolo.
7 sep (onafhankelijkheidsdag)
Je wordt vroeg wakke~; geen ontbijt bij deze toko. De stad zelf is rustig en rustiek. Na een paar fotos besluiten vervolgens je batterijën dat het tijd is om leeg te zijn...
Je neemt de trein, en voordat zelfs maar op het perron bent, wordt je al gecontroleerd. Sinds vorig jaar is het spoor in België ook wat verandert; Antwerpen centraal was altijd een kopstation...
In Brussel stap je over op iets wat met de titel luchthaven expres gaat, en dat vervolgens daarheen ratelt. De eerste plek voor de nacht was goed, maar de bewaking vondt dat niet zo. De tweede was aanzienlijk minder voor de rug, en de bewaking dan wel niet meer lastig maar de veiligheidsvoorschriften met geluid op bewegende gereedschappen wel.
5 sep
Je checkt in, loopt door alle controles heen, en het meubilair verbetert wat:-( Sabena heet tegenwoordig Brussels airlines. De 319 waarmee TAP vliegt is OK, de vorige van US air bezorgde me wat claustrofobie, maar hier zat meer ruimte. In Lissabon kom je op een luchthaven waarbij ze veel vliegtuigen in het veld parkeren; bus uit het ene vliegtuig, via de controle in het gebouw naar het andere toestel. Het vliegtuig naar Rio zat behoorlijk vol, en had de moderne electronica zoals ook Singapore die heeft. Alleen, waar zijn de spelletjes gebleven? De films spraken mij minder aan, maar het kanaal met de kaart en het kanaal met de camera in de neus meer. Je komt langs Tenerife (en krijgt een redelijk beeld van de vulcaan), en een paar uur later zit je boven de Kaap Verdische eilanden; geen vulcaan te zien...
De luchthaven van Rio blinkt uit; het wachten op de immigratie wordt ruimschoots verslagen door het wachten op je bagage. Daarna een taxi gedeeld naar Ipenima en een hostel gevonden voor de jetlag-crash.
6 sep
Dan wordt je inderdaad wakker op een semi onstichtelijk tijdstip. Na een met koffie overgoten ontbijt maar wat rondgelopen door Ipenima en het aanpalende Copacabana. Daarna met een lokale bus eerst naar het busstation, en vanaf daar met een luxe bus naar Parata...
Daar aangekomen bleken de eerste plekken vol, de derde (tegen een niet gering tarief) had nog wel wat. Klein zaaltje voor drie; I, me and myself... Morgen eerst de stad, en dan door naar Florianopolis via Sao Paolo.
7 sep (onafhankelijkheidsdag)
Je wordt vroeg wakke~; geen ontbijt bij deze toko. De stad zelf is rustig en rustiek. Na een paar fotos besluiten vervolgens je batterijën dat het tijd is om leeg te zijn...
2007-08-20
Leuk zo'n internet site...
OK,
het is gelukt om me (op een redelijk onchristelijk tijdstip) via Brussel en Lissabon naar Rio de Janeiro en terug te krijgen. Details:
BRU-LIS-GIG 05-09
GIG-LIS-BRU 06-10..07-10
Zou het dan toch nog lukken...
het is gelukt om me (op een redelijk onchristelijk tijdstip) via Brussel en Lissabon naar Rio de Janeiro en terug te krijgen. Details:
BRU-LIS-GIG 05-09
GIG-LIS-BRU 06-10..07-10
Zou het dan toch nog lukken...
2007-08-14
Volgende vakantie, volgende werelddeel...
Ondertussen door een aantal landen heen gehobbeld; tijd voor het volgende wereld deel. Daarom maar gekozen voor Brazilië.
Nadere details, zoals vluchten, route en belevenissen later...
2007-01-29
This is the end...
Woensdag 24/1
Afgereisd, via een internet shop waar na 15 minuten de verbinding weg viel, de ochtend markt met de bussen naar de grens. Daar de gebruikelijke festiviteiten bij het overgaan van een grens weer eens mee gemaakt; een duitstalige was verteld dat het wel 1000 baht zou kosten om terug te komen uit Laos. Sawthong van de grens naar de middle of nowhere, en vanaf daar naar het station van Ubon Ratchathani, alwaar de trein naar Bangkok gaat. Nu nog zien op welk tijdstip deze arriveert en vertrekt.
Donderdag 25/1
De aankomsttijd was dus na 8 uur 's avonds en het vertrek meer dan een uur te laat. Avondeten in de trein gekocht; viel best mee. De volgende morgen tot mijn stomme verbijstering moeten constateren dat al het schudwerk gedurende de nacht wel ertoe leidde dat we maar zo'n 5 minuten te laat waren... De stad ingewandeld met het idee om langzaam naar de luchthaven te komen. Daarbij ook in een park gelunched en om een uur of 4 een busterminal tegen gekomen; deze had een 'rechtstreekse' verbinding met de nieuwe luchthaven die er slechts twee uur over deed. Avondeten bij de 7-eleven gehaald, en nu afwachten of China Airlines me nog kent...
Vrijdag 26/1
De balie ging eerder open dan gepland; de rij vormde zich nog veel eerder. Ik kreeg zelfs de plek die me in december was voorgespiegeld. Rustige vlucht met de gebruikelijke niet echt goede films. De aankomst op Schiphol werd gekenmerkt door de slechtste landing die ik in jaren heb meegemaakt; de wind werd wat miskent. Nog steeds geen Financial Times weten te scoren, en m'n bagage kwam er zo ongeveer als laatste uit (en wekte prompt de aandacht van de douane). Verder ben ik niet positief onder de indruk van de prijs, of de geboden dienstregeling van de NS.
Afgereisd, via een internet shop waar na 15 minuten de verbinding weg viel, de ochtend markt met de bussen naar de grens. Daar de gebruikelijke festiviteiten bij het overgaan van een grens weer eens mee gemaakt; een duitstalige was verteld dat het wel 1000 baht zou kosten om terug te komen uit Laos. Sawthong van de grens naar de middle of nowhere, en vanaf daar naar het station van Ubon Ratchathani, alwaar de trein naar Bangkok gaat. Nu nog zien op welk tijdstip deze arriveert en vertrekt.
Donderdag 25/1
De aankomsttijd was dus na 8 uur 's avonds en het vertrek meer dan een uur te laat. Avondeten in de trein gekocht; viel best mee. De volgende morgen tot mijn stomme verbijstering moeten constateren dat al het schudwerk gedurende de nacht wel ertoe leidde dat we maar zo'n 5 minuten te laat waren... De stad ingewandeld met het idee om langzaam naar de luchthaven te komen. Daarbij ook in een park gelunched en om een uur of 4 een busterminal tegen gekomen; deze had een 'rechtstreekse' verbinding met de nieuwe luchthaven die er slechts twee uur over deed. Avondeten bij de 7-eleven gehaald, en nu afwachten of China Airlines me nog kent...
Vrijdag 26/1
De balie ging eerder open dan gepland; de rij vormde zich nog veel eerder. Ik kreeg zelfs de plek die me in december was voorgespiegeld. Rustige vlucht met de gebruikelijke niet echt goede films. De aankomst op Schiphol werd gekenmerkt door de slechtste landing die ik in jaren heb meegemaakt; de wind werd wat miskent. Nog steeds geen Financial Times weten te scoren, en m'n bagage kwam er zo ongeveer als laatste uit (en wekte prompt de aandacht van de douane). Verder ben ik niet positief onder de indruk van de prijs, of de geboden dienstregeling van de NS.
2007-01-24
How did I get out of this place...
Did had ik woensdag geschreven (en gepubliceerd) maar ergens tussen een miscommunicatie bij Blogger en een netwerk storing in Pakse...
Zondag 21/1
Internet geregeld en wat rondgewandeld; de wat voorbij Paxutet was iets te ver voor mijn huidige conditie; maar ik ben weer eens bij een monument gekomen dat de 'vertikale startbaan' heet; de LP en de text op het betonnen gevaarte zijn niet geheel in overeenstemming, maar... Daarna de VIP bus naar Pakse genomen.
Maandag 22/1
Aangekomen in Pakse, en een poging ondernomen om naar Si Phan Don te komen,en met name op een van de eilanden (in de Mekong). Kwam zover als de oever voordat ik het gevoel kreeg dat de veerman wel erg duur betaald werd. Zelfs schreeuwen door een koreaanse met enige kennis van lao mocht niet baten. Een luxe busje terug naar Pakse weten te scoren; vanaf daar kun je dan eenvoudig naar Thailand.
Dinsdag 23/1
Rustig door Pakse heen gebanjerd; er is zelfs een lokale chinese groep. Avondeten bestond uit een DHZ pakket, maar was ondanks dat best te eten.
Zondag 21/1
Internet geregeld en wat rondgewandeld; de wat voorbij Paxutet was iets te ver voor mijn huidige conditie; maar ik ben weer eens bij een monument gekomen dat de 'vertikale startbaan' heet; de LP en de text op het betonnen gevaarte zijn niet geheel in overeenstemming, maar... Daarna de VIP bus naar Pakse genomen.
Maandag 22/1
Aangekomen in Pakse, en een poging ondernomen om naar Si Phan Don te komen,en met name op een van de eilanden (in de Mekong). Kwam zover als de oever voordat ik het gevoel kreeg dat de veerman wel erg duur betaald werd. Zelfs schreeuwen door een koreaanse met enige kennis van lao mocht niet baten. Een luxe busje terug naar Pakse weten te scoren; vanaf daar kun je dan eenvoudig naar Thailand.
Dinsdag 23/1
Rustig door Pakse heen gebanjerd; er is zelfs een lokale chinese groep. Avondeten bestond uit een DHZ pakket, maar was ondanks dat best te eten.
2007-01-21
Terug bij de Mekong...
Donderdag 18/1
De rekening bij het uitchecken viel mee. De afstand naar het busstation niet, evenals de prijs voor de VIP bus naar Luang Prabang. De qualiteit van het geleverde was er ook niet naar, en ik verdenk de (lucht)remmen op het voertuig van een toekomstig fataal ongeluk. Bij aankomst op de uiteindelijke locatie werden we 'gelukkig' overvallen door de gebruikelijke horde van wederverkopers andere raddraaiers; zelfs de tuk-tuk was opeens erg duur. De standaard oplossing van dan maar even doorlopen werkte wel, en na enige tijd vonden we nog een goedkope (voor Luang Prabang) plek. Tevens email en blog weten te regelen, en daarna een maaltijd.
Vrijdag 19/1
Op jacht naar een ticket voor een boot naar de grotten van Pak Ou; deze liggen 25 km ten noorden, en hebben een reputatie. Gelukt, en daarna eerst met de boot langs een dorp dat papier en andere handwerken maakt. Daarna langs een dorp dat Lao Lao maakt, en daar gelukkig niet dronken geworden. De grotten bereikt en deze bezichtigd. De terugweg was wat monotoom, maar de Mekong afdrijven in iets dat geen speedboat is, valt best mee. De middag doorgebracht met het bekijken van de stad zelve; er zijn wat tempeltjes buiten de nachtmarkt van de Hmong.
Zaterdag 20/1
Ik wist dat de publieke bus en een paar duurdere bussen 's ochtends redelijk vroeg gingen. Mijn vertrek naar het busstation daarop afgestemd; alleen net iets te strak. De publieke bus was net vertrokken, de expresbus zou dat weldra doen; die dan maar genomen. Ik hoorde later, en kon dat nog enige tijd later bevestigen, dat de VIP bus nog duurder was, maar minder bood. Je komt in ieder geval pas na zonsondergang in Vientiane, en kan dan beginnen aan de zoektocht naar onderdak en voedsel; het een is OK, het ander te vinden aan de oevers van de rivier.
De rekening bij het uitchecken viel mee. De afstand naar het busstation niet, evenals de prijs voor de VIP bus naar Luang Prabang. De qualiteit van het geleverde was er ook niet naar, en ik verdenk de (lucht)remmen op het voertuig van een toekomstig fataal ongeluk. Bij aankomst op de uiteindelijke locatie werden we 'gelukkig' overvallen door de gebruikelijke horde van wederverkopers andere raddraaiers; zelfs de tuk-tuk was opeens erg duur. De standaard oplossing van dan maar even doorlopen werkte wel, en na enige tijd vonden we nog een goedkope (voor Luang Prabang) plek. Tevens email en blog weten te regelen, en daarna een maaltijd.
Vrijdag 19/1
Op jacht naar een ticket voor een boot naar de grotten van Pak Ou; deze liggen 25 km ten noorden, en hebben een reputatie. Gelukt, en daarna eerst met de boot langs een dorp dat papier en andere handwerken maakt. Daarna langs een dorp dat Lao Lao maakt, en daar gelukkig niet dronken geworden. De grotten bereikt en deze bezichtigd. De terugweg was wat monotoom, maar de Mekong afdrijven in iets dat geen speedboat is, valt best mee. De middag doorgebracht met het bekijken van de stad zelve; er zijn wat tempeltjes buiten de nachtmarkt van de Hmong.
Zaterdag 20/1
Ik wist dat de publieke bus en een paar duurdere bussen 's ochtends redelijk vroeg gingen. Mijn vertrek naar het busstation daarop afgestemd; alleen net iets te strak. De publieke bus was net vertrokken, de expresbus zou dat weldra doen; die dan maar genomen. Ik hoorde later, en kon dat nog enige tijd later bevestigen, dat de VIP bus nog duurder was, maar minder bood. Je komt in ieder geval pas na zonsondergang in Vientiane, en kan dan beginnen aan de zoektocht naar onderdak en voedsel; het een is OK, het ander te vinden aan de oevers van de rivier.
2007-01-18
Good morning Vietnam... now can I leave?
Zaterdag 13/1
Ontbijt, een laatste check van de email en naar Kim Ma busstation gelopen; geen bussen naar buiten de stad. Dong Ha, volgens insiders, maar het was wel 13 km of zo. Een poging met het openbaar vervoer was goedkoper en succesvol. De bus naar Hoa Binh was ok, alleen zou het 2 uur oid duren voor een bus naar Mai Chau; gewacht en ook daar kwam een (dure) oplossing. De weg naar Mai Chau, en de bergstammen, ging redelijk stijl omhoog, en pas voor de laatste kilometers weer even stijl omlaag. Vanaf daar is het vervolgens door de rijstvelden in naar een dorp op palen voor de nacht. De bergen bevatten ook geiten, en het rond een daarvan lopen was best interessant; rijstvelden, dijkjes en koeien die als een hond meegaan aan een touw. Na een behoorlijke maaltijd, waarbij mijn appeteit toch weer redelijk op peil bleek, bij de buren een voorstelling van de lokale volksdansen en liederen mogen aanschouwen; bepaalde zaken zoals 'boy meets girl' en de oogst/vangst zijn overal aanwezig, evenals de mogelijkheid om alcohol te produceren.
Zondag 14/1
Omdat de weg naar de grens wel erg experimenteel lijkt en zelfs visa voor de plek zelf zou kunnen eisen, maar een alternatief gekozen; via Vinh. Enig nadeel, afgezien van de maaltijdstop waarbij de beide conducteurs achterbleven, is dat je op een nogal onchristelijk tijdstip op zoek mach naar een hotel.
Maandag 15/1
Je hobbelt weer terug naar het busstation; schijnbaar gaan de normale bussen op onbeschaafde tijden, en zwerven de oplichters daarna rond. Wel een recu, maar geen geldig vervoer. Zo'n 70 km van de grens met Laos ging de bus rechtsaf, en moest ik rechtdoor. Ze accepteerden het recu niet als betaalbewijs, maar ik heb gewoon bot alle suggesties tot het betalen genegeerd. Tevens was het vervoer naar de grens dus ook niet geregeld; begonnen met lopen toen de onderhandelingen niet vorderden; afgezien van een kansarme familie die me wat te drinken aanbood, was er ook een bus die me nog eens 40 km mee nam, en vergat om geld te vragen. Het hotel waar ik terecht kwam had ook nog een redelijke prijs. Morgen de volgende bus naar de grens; het verlaten van dit land is moeilijker dan gedacht. Het lijkt de combinatie van neus en keel wel die ik nu mee sleep.
Dinsdag 16/1
Vol goede moed begin je met het verzamelen van je paspoort en de relevante informatie; het een wordt gelukkig terug gevonden in een file folder die 'gelukkig' ook nog gevonden werd, het ander leidt bij tot de reactie 'lopen dan maar'. Bij zo ongeveer de eerste bocht na enig onderhandelen een rit achter op een moter geregeld voor de overige 22 km. Bij de grens na wat transacties al mijn resterende dong weten om te zetten in kip. Daarmee de vietnamese kant van het gebouw binnen gelopen. Die wilden wel eerst zeker weten dat ik zonder visa Laos binnen zou komen. Na een positief antwoord en een inspectie van mijn bagage, kon ik naar het volgende land. Daar bleek het iets meer werk; na een aantal minuten kreeg ik mijn paspoort terug, alsmede een formulier om in te vullen. Na nog enig wachten kon ik mee naar customs om daar de fee te betalen. Niet direct zicht op een bus, dus hobbel je voort, tot een lift naar de dichtsbijzijnde plaats met bussen. Aldaar bleek dat die wel erg veel te vragen, dus maar gaan lopen. Na een paar kilometer haalde de bus me in, en bleek het tarief min of meer net voldoende te zijn gedaald; ingestapt en afgevoerd naar Phonsavan. Aldaar de 'tweebanks auto' afgescheept met wat ik nog in mijn portemonee had zitten, en daarna een hotel en een toer geregeld. Maar eens bij de lokale indier gegeten.
Woesdag 17/1
Afgevoerd naar de eerste site; deze bevatte meeste potten, alsmede de grootste. De site is alleen een beetje te groot, en het doelwit geweest van een bombardement door de amerikanen; basis naast monument, monument door lokale verzet gebruikt om basis aan te vallen, ... Daarna via een lokale stookster van niet geheel legale 'wiskey' naar site 2 vervoerd. Deze is volgens mij de beste; ligt op een heuvel met bomen. Een russische tank (ontdaan van bijna alles) en een lunch van pho later was site 3 aan de beurt. Later hoorde ik dat er nog een aantal sites zijn, maar dat die nog niet door de MAG gecleared zijn, en de archeologen willen vast ook nog even... Deze keer de lokale chinees; nb, JUP met chinese tekens voor 7 en 'omhoog' is 7-up.
Ontbijt, een laatste check van de email en naar Kim Ma busstation gelopen; geen bussen naar buiten de stad. Dong Ha, volgens insiders, maar het was wel 13 km of zo. Een poging met het openbaar vervoer was goedkoper en succesvol. De bus naar Hoa Binh was ok, alleen zou het 2 uur oid duren voor een bus naar Mai Chau; gewacht en ook daar kwam een (dure) oplossing. De weg naar Mai Chau, en de bergstammen, ging redelijk stijl omhoog, en pas voor de laatste kilometers weer even stijl omlaag. Vanaf daar is het vervolgens door de rijstvelden in naar een dorp op palen voor de nacht. De bergen bevatten ook geiten, en het rond een daarvan lopen was best interessant; rijstvelden, dijkjes en koeien die als een hond meegaan aan een touw. Na een behoorlijke maaltijd, waarbij mijn appeteit toch weer redelijk op peil bleek, bij de buren een voorstelling van de lokale volksdansen en liederen mogen aanschouwen; bepaalde zaken zoals 'boy meets girl' en de oogst/vangst zijn overal aanwezig, evenals de mogelijkheid om alcohol te produceren.
Zondag 14/1
Omdat de weg naar de grens wel erg experimenteel lijkt en zelfs visa voor de plek zelf zou kunnen eisen, maar een alternatief gekozen; via Vinh. Enig nadeel, afgezien van de maaltijdstop waarbij de beide conducteurs achterbleven, is dat je op een nogal onchristelijk tijdstip op zoek mach naar een hotel.
Maandag 15/1
Je hobbelt weer terug naar het busstation; schijnbaar gaan de normale bussen op onbeschaafde tijden, en zwerven de oplichters daarna rond. Wel een recu, maar geen geldig vervoer. Zo'n 70 km van de grens met Laos ging de bus rechtsaf, en moest ik rechtdoor. Ze accepteerden het recu niet als betaalbewijs, maar ik heb gewoon bot alle suggesties tot het betalen genegeerd. Tevens was het vervoer naar de grens dus ook niet geregeld; begonnen met lopen toen de onderhandelingen niet vorderden; afgezien van een kansarme familie die me wat te drinken aanbood, was er ook een bus die me nog eens 40 km mee nam, en vergat om geld te vragen. Het hotel waar ik terecht kwam had ook nog een redelijke prijs. Morgen de volgende bus naar de grens; het verlaten van dit land is moeilijker dan gedacht. Het lijkt de combinatie van neus en keel wel die ik nu mee sleep.
Dinsdag 16/1
Vol goede moed begin je met het verzamelen van je paspoort en de relevante informatie; het een wordt gelukkig terug gevonden in een file folder die 'gelukkig' ook nog gevonden werd, het ander leidt bij tot de reactie 'lopen dan maar'. Bij zo ongeveer de eerste bocht na enig onderhandelen een rit achter op een moter geregeld voor de overige 22 km. Bij de grens na wat transacties al mijn resterende dong weten om te zetten in kip. Daarmee de vietnamese kant van het gebouw binnen gelopen. Die wilden wel eerst zeker weten dat ik zonder visa Laos binnen zou komen. Na een positief antwoord en een inspectie van mijn bagage, kon ik naar het volgende land. Daar bleek het iets meer werk; na een aantal minuten kreeg ik mijn paspoort terug, alsmede een formulier om in te vullen. Na nog enig wachten kon ik mee naar customs om daar de fee te betalen. Niet direct zicht op een bus, dus hobbel je voort, tot een lift naar de dichtsbijzijnde plaats met bussen. Aldaar bleek dat die wel erg veel te vragen, dus maar gaan lopen. Na een paar kilometer haalde de bus me in, en bleek het tarief min of meer net voldoende te zijn gedaald; ingestapt en afgevoerd naar Phonsavan. Aldaar de 'tweebanks auto' afgescheept met wat ik nog in mijn portemonee had zitten, en daarna een hotel en een toer geregeld. Maar eens bij de lokale indier gegeten.
Woesdag 17/1
Afgevoerd naar de eerste site; deze bevatte meeste potten, alsmede de grootste. De site is alleen een beetje te groot, en het doelwit geweest van een bombardement door de amerikanen; basis naast monument, monument door lokale verzet gebruikt om basis aan te vallen, ... Daarna via een lokale stookster van niet geheel legale 'wiskey' naar site 2 vervoerd. Deze is volgens mij de beste; ligt op een heuvel met bomen. Een russische tank (ontdaan van bijna alles) en een lunch van pho later was site 3 aan de beurt. Later hoorde ik dat er nog een aantal sites zijn, maar dat die nog niet door de MAG gecleared zijn, en de archeologen willen vast ook nog even... Deze keer de lokale chinees; nb, JUP met chinese tekens voor 7 en 'omhoog' is 7-up.
2007-01-12
I can see clearly now...
Zowel email (gedeeltelijk) als blog weten bij te werken; de latency naar XS4All en die naar blogger is dodelijk lang:-( Nu nog een einde aan de regen.
Dinsdag 9/1
Weer een dag, weer een routine; bus naar Hanoi weten te boeken. Benieuwd wat het bedrag me biedt. De citadel bezocht; gedeeltes zijn ondertussen tot stof vergaan, maar het moet een redelijk spektakel geweest zijn in de krap 150 jaar dat het in gebruik was. Het weer is ronduit slecht; koud en nat, het combo van reuma en andere typische nederlandse misere. Vervolgens wel ergens droog weten te blijven, maar het was er niet echt warm. De bus was in ieder geval ruim genoeg.
Woensdag 10/1
In Hanoi aangekomen, en in een hotel met ontbijt en internet ingecheckt. Daarna de stad in gewandeld met shorts en een camera; ook Lenin staat hier nog. De oude universiteit was misschien niet zo groot, maar indrukwekkend genoeg; er worden tegenwordig te weinig tabletten opgericht voor gepromoveerden... m'n OUSA kaart werkte er wel. Ook het meer van de lokale excaliber legende bezichtigd.
Donderdag 11/1
Mezelf naar het busstation voor Ha Long geregeld, en vanaf daar met een minibus vertrokken. Dit is een tocht van een paar uur, waarbij de conducteur het beladingsrecord van een 747 probeerde te verbeteren zonder daadwerkelijk over een 747 te beschikken. In Ha Long dus prompt in het meer industriele gedeelte achter gelaten... De lokale supermarkt is in ieder gevalvergeven van de chinezen en bijbehorende prijzen (in RMB).
Vrijdag 12/1
De volgende morgen bleek het slecht gesteld met de administratie van het hotel, de vervoersmogelijkheden naar eilanden en het zicht over de baai. Terug naar Hanoi voor de richting Laos. Dit gaat interessant worden; aankomst bij de grens is zondag, en ik moet m'n visum daar scoren.
Dinsdag 9/1
Weer een dag, weer een routine; bus naar Hanoi weten te boeken. Benieuwd wat het bedrag me biedt. De citadel bezocht; gedeeltes zijn ondertussen tot stof vergaan, maar het moet een redelijk spektakel geweest zijn in de krap 150 jaar dat het in gebruik was. Het weer is ronduit slecht; koud en nat, het combo van reuma en andere typische nederlandse misere. Vervolgens wel ergens droog weten te blijven, maar het was er niet echt warm. De bus was in ieder geval ruim genoeg.
Woensdag 10/1
In Hanoi aangekomen, en in een hotel met ontbijt en internet ingecheckt. Daarna de stad in gewandeld met shorts en een camera; ook Lenin staat hier nog. De oude universiteit was misschien niet zo groot, maar indrukwekkend genoeg; er worden tegenwordig te weinig tabletten opgericht voor gepromoveerden... m'n OUSA kaart werkte er wel. Ook het meer van de lokale excaliber legende bezichtigd.
Donderdag 11/1
Mezelf naar het busstation voor Ha Long geregeld, en vanaf daar met een minibus vertrokken. Dit is een tocht van een paar uur, waarbij de conducteur het beladingsrecord van een 747 probeerde te verbeteren zonder daadwerkelijk over een 747 te beschikken. In Ha Long dus prompt in het meer industriele gedeelte achter gelaten... De lokale supermarkt is in ieder gevalvergeven van de chinezen en bijbehorende prijzen (in RMB).
Vrijdag 12/1
De volgende morgen bleek het slecht gesteld met de administratie van het hotel, de vervoersmogelijkheden naar eilanden en het zicht over de baai. Terug naar Hanoi voor de richting Laos. Dit gaat interessant worden; aankomst bij de grens is zondag, en ik moet m'n visum daar scoren.
2007-01-08
Internet: ze zouden het toch eens moeten uitvinden...
De laatste keer was de verbinding wel erg traag; lokaal roept het 230 kb, maar... De rest van de dag in rust doorgebracht; hier en daar wat knallen maar geen siervuurwerk.
Maandag 1/1
Helaas was het consulaat ook vandaag dicht; morgen weer een dag. En ik mag weer op zoek naar vervangers van de 'sandalen'; de enige die echt versleten zijn kwamen uit Indonesie... de rest hield het allemaal korter uit, en brak. Daarna maar eens naar Serenity beach gelopen, en m'n voeten in het zeewater gestoken; heb dat niet gedaan sinds noord Honduras...
Dinsdag 2/1
Volgende bezoek aan het vietnamese consulaat; deze keer wel raak, en nu ben ik dus in het bezit van een geldig visum voor het volgende land. Gelukkig ook nog een ticket naar Phnom Penh weten te scoren. Alleen moeten ze toch wat doen aan die verbinding; het kostte 4 uur en 30 minuten om van terminal naar terminal te komen. In P.P. het gebruikelijke circus met tuk-tuks & motos; om daarna een hostel in te komen.
Woensdag 3/1
De volgende dag even mijn email weten bij te werken; een aantal zaken doen het zoals ze het niet zouden moeten doen, maar voor de rest hobbelt alles voort. Gelukkig voor de mensheid doet de blogging site het niet; geen bijgewerkt verhaal dus. Wel, 10 minuten voor vertrek een ticket naar Saigon weten te vinden, en vlak voor de grens nog wat lychees... zo kom je er wel. In Saigon, als ik ten minste in het juiste district van HCMC zit.
Donderdag 4/1
Eerst in de stad rondgewandeld; daarna eerst met de stadsbus naar de busterminal en vanaf daar naar Da Lat... Vervolgens zit je zo'n 6 uur en 308 km in een minibus de bergen in; het is duidelijk ook niet tropisch meer. De volgende keer alleen niet in de taxi stappen; het tarief was niet onredelijk, en het hotel niet het duurste of het slechtste, maar ik denk dat ik beter had kunnen kiezen. Diner was een brouwsel dat niet misstaan zou hebben in een Harry Potter film of op de chinese ontbijttafel. De (spiritus)vlammen verhoogden de ambiance alleen maar. Verder hebben ze hier een starwars revival oid; de lokale (voor SEA) kabelproducent is daar hard mee bezig op z'n filmkanaal.
Vrijdag 5/1
Je wandelt door wat de vietnamezen als een van de meest romantische plekken beschouwen; ik geloof niet dat ik het wil begrijpen. Tijd voor een zonniger en warmere bestemming. Slaagde erin om een minibus naar Nha Trang te krijgen. Daar aangekomen was in ieder geval de temperatuur beter; gezien de golven is er een storm in de buurt. De plek is ook iets toerist/reiziger-vriendelijk; er is zelfs een plek voor russen... en zelfs turkse cuisine voor de fans.
Zaterdag 6/1
Tussen de regenbuien door de pagoda met de witte buddha gezien; gebouwd voor de vrede, alleen wat jaren te vroeg gezien de geschiedenis. De rest van de dag door gebracht in een storm- en regen-achtige kustplaats; ik ken een grootouder die hier van hield. Het internet werkte dusdanig goed, in het gedeelte van de stad dat stroom had, dat XS4All me 2 mailtjes liet verwerken in een uur, en de blogger software helemaal niet reageerde. De nachtbus was een 'verbetering'; deze was net te klein voor comfortabel zitten, laat staan slapen... Tegelijkertijd begin ik last te krijgen van m'n neus; ook daar kan het uit lopen.
Zondag 7/1
Dan kom je aan in een druilerig Hoi An... het weer is niet verbeterd, en naar een paar fotos doorgetrokken naar Danang. Standaard routine met hotels, regen, etc. Morgen per trein naar Hue, en vanaf daar door naar Hanoi.
Maandag 8/1
Eerst het ontbijt, dat inbegrepen was, genoten; gebakken eieren lukken in elke cultuur. Daarna op het station een kaartje voor de eerste trein naar Hue gekocht, en op de trein gewacht. Hard seat is wat heel erg vroeger bekend stond als derde klas; houten bankjes incluis. Ik krijg het niet geheel warme gevoel dat de storm aan houdt, met de regen. Het enkele spoor impliceert verder dat je soms op de tegenligger mag wachten. Voor Hue serveerden ze ook nog lunch; rijst, een of ander (miniem) stuk koe met groente. Dat opgegeten, en in Hue de standaard 'duck & run' uitgevoerd. Het climaat is beroerd & het internet belabberd, ik ben zeker op vakantie.
Maandag 1/1
Helaas was het consulaat ook vandaag dicht; morgen weer een dag. En ik mag weer op zoek naar vervangers van de 'sandalen'; de enige die echt versleten zijn kwamen uit Indonesie... de rest hield het allemaal korter uit, en brak. Daarna maar eens naar Serenity beach gelopen, en m'n voeten in het zeewater gestoken; heb dat niet gedaan sinds noord Honduras...
Dinsdag 2/1
Volgende bezoek aan het vietnamese consulaat; deze keer wel raak, en nu ben ik dus in het bezit van een geldig visum voor het volgende land. Gelukkig ook nog een ticket naar Phnom Penh weten te scoren. Alleen moeten ze toch wat doen aan die verbinding; het kostte 4 uur en 30 minuten om van terminal naar terminal te komen. In P.P. het gebruikelijke circus met tuk-tuks & motos; om daarna een hostel in te komen.
Woensdag 3/1
De volgende dag even mijn email weten bij te werken; een aantal zaken doen het zoals ze het niet zouden moeten doen, maar voor de rest hobbelt alles voort. Gelukkig voor de mensheid doet de blogging site het niet; geen bijgewerkt verhaal dus. Wel, 10 minuten voor vertrek een ticket naar Saigon weten te vinden, en vlak voor de grens nog wat lychees... zo kom je er wel. In Saigon, als ik ten minste in het juiste district van HCMC zit.
Donderdag 4/1
Eerst in de stad rondgewandeld; daarna eerst met de stadsbus naar de busterminal en vanaf daar naar Da Lat... Vervolgens zit je zo'n 6 uur en 308 km in een minibus de bergen in; het is duidelijk ook niet tropisch meer. De volgende keer alleen niet in de taxi stappen; het tarief was niet onredelijk, en het hotel niet het duurste of het slechtste, maar ik denk dat ik beter had kunnen kiezen. Diner was een brouwsel dat niet misstaan zou hebben in een Harry Potter film of op de chinese ontbijttafel. De (spiritus)vlammen verhoogden de ambiance alleen maar. Verder hebben ze hier een starwars revival oid; de lokale (voor SEA) kabelproducent is daar hard mee bezig op z'n filmkanaal.
Vrijdag 5/1
Je wandelt door wat de vietnamezen als een van de meest romantische plekken beschouwen; ik geloof niet dat ik het wil begrijpen. Tijd voor een zonniger en warmere bestemming. Slaagde erin om een minibus naar Nha Trang te krijgen. Daar aangekomen was in ieder geval de temperatuur beter; gezien de golven is er een storm in de buurt. De plek is ook iets toerist/reiziger-vriendelijk; er is zelfs een plek voor russen... en zelfs turkse cuisine voor de fans.
Zaterdag 6/1
Tussen de regenbuien door de pagoda met de witte buddha gezien; gebouwd voor de vrede, alleen wat jaren te vroeg gezien de geschiedenis. De rest van de dag door gebracht in een storm- en regen-achtige kustplaats; ik ken een grootouder die hier van hield. Het internet werkte dusdanig goed, in het gedeelte van de stad dat stroom had, dat XS4All me 2 mailtjes liet verwerken in een uur, en de blogger software helemaal niet reageerde. De nachtbus was een 'verbetering'; deze was net te klein voor comfortabel zitten, laat staan slapen... Tegelijkertijd begin ik last te krijgen van m'n neus; ook daar kan het uit lopen.
Zondag 7/1
Dan kom je aan in een druilerig Hoi An... het weer is niet verbeterd, en naar een paar fotos doorgetrokken naar Danang. Standaard routine met hotels, regen, etc. Morgen per trein naar Hue, en vanaf daar door naar Hanoi.
Maandag 8/1
Eerst het ontbijt, dat inbegrepen was, genoten; gebakken eieren lukken in elke cultuur. Daarna op het station een kaartje voor de eerste trein naar Hue gekocht, en op de trein gewacht. Hard seat is wat heel erg vroeger bekend stond als derde klas; houten bankjes incluis. Ik krijg het niet geheel warme gevoel dat de storm aan houdt, met de regen. Het enkele spoor impliceert verder dat je soms op de tegenligger mag wachten. Voor Hue serveerden ze ook nog lunch; rijst, een of ander (miniem) stuk koe met groente. Dat opgegeten, en in Hue de standaard 'duck & run' uitgevoerd. Het climaat is beroerd & het internet belabberd, ik ben zeker op vakantie.
Abonneren op:
Posts (Atom)
