13 mei
Relatief laat opgestaan en pogingen ondernomen om mijn taiwanees geld om te zetten in meer lokaal gebruikelijk spul; dat mislukte redelijk spectaculair... Vond wel uit waar ik mijn ticket kon inruilen. Na eerst langs de oude hoofdtad en paleis van dit voormalig koninkrijk op het kruispunt tussen Taiwan, Japan en Korea gegaan te zijn bleek het verdacht dicht bij de plek waar ik gisteren van de boot kwam te zijn. Daar nagevraagd of geld wisselen wel kon, maar schijnbaar zijn Tokio en Osaka de meest waarschijnlijke plekken. Later nog een poging ondernomen om een ticket voor Kagoshima te bemachtigen. Dat wordt dus vroeg op morgen...
14 mei
Dan ga je tijdens dag en dauw naar de haven. Daar schaf je weer eens een relatief duur ticket aan, en kun je plaats nemen in een cabine vol matrassen; de tatami area. Minder luxueus dan de vorige boot, maar ook dit lukt met de kanttekening dat ik wou dat de lokale bevolking meer deed aan basket ball en minder aan het bewijzen dat de airco echt werkt...
Rustig en zonnig weer zorgt altijd voor leuke plaatjes als je in de volgende haven aankomt. En het spel met de vorkheftruks is ook altijd amusant. Ik weet nu ook waarvoor ze de halfopen containers gebruiken; veevervoer... En er passen bomen incluis nogal kleine wortelkluit in de open containers; soort bonsai, maar dan meters groter. Het water is redelijk helder, maar helaas was maar een eiland echt voorzien van een fotogenieke kust.
15 mei
De aankomst in Kagoshima was zoals verwacht; je wordt ergens in een haven gedumpt... Daarna dacht ik slim te zijn en te proberen of ik m'n taiwaneese geld in deze wereldstad kon wisselen; eerste bank verwees naar het hoofdkantoor van de tweede bank. Een filiaal van die bank deed dat ook, maar toen ik aankwam bij het hoofdkantoor bleek dat ze wel het geld herkenden, maar niet konden wisselen of me uitleggen waarom dat het geval was... Naar het eerste busstation voor een bus naar Fukuoka gegaan, alleen moest ik eerst langs een postkantoor om wat geld te tappen. Daarvan terug was de eerste bus vertrokken, en de tweede vol. Via het treinstation naar een ander busstation gegaan en daar wel een tijdige bus naar het noorden gescoord.
De zuidelijke helft en de noordelijke rand van Kyushu bestaat uit bergen en een redelijk uitzicht vanuit de middelste rij in de bus. Het tussenliggende gedeelte is vlakker. In Fukuoka bleek de bus eerst bij het busstation te stoppen voordat deze bij het treinstation eindigt; daar een poging ondernomen om een bus naar Shimonoseki te halen. Dat lukte, maar of die op tijd zou zijn voor de ferry naar Busan was een goede vraag.
Aangekomen op het eindpunt, alweer een treinstation, me naar de haven gespoed... Er waren geen tweede klasse (tatami area) bedden meer, maar wel een bed in eerste klasse tegen uiteraard een hoger tarief. Dat genomen, en ze accepteerde NT$100 om de ontbrekende Y110 op te vangen. Het bleek overigens niet eens de meest luxueze accomodatie; die kregen diner geserveerd... De tatami area bleek gevuld met koreaanse studenten of scholieren; het moet nog lang onrustig zijn gebleven.
2008-05-16
2008-05-12
...en toen bewogen de mannetjes niet meer
10 mei
Na eerst rustig te hebben uitgeslapen mijn blog bijgewerkt. Daarna door de stad geslenterd; bepaalde stukken zijn nog niet rijp voor toeristen of de haven van de 21ste eeuw. Maar ik weet wel waar ik morgen verwacht wordt.
's Avonds maar weer eens naar de lokale straat met stalletjes; deze keer beter gescoord met de keuzes.
11 mei
Standaard routine totdat ik bij de haven aan kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me dejuiste kabt wisten uit te loodsen. Daar aangekomen, werd er wel naar mijn bagage gekeken, maar ze waren schijnbaar op zoek naar erger. Via een bootje op het schip beland, waarna ik Taiwan uitgestempeld werd.
Twee complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in yen worden afgerekend, en er zwerft een typhoon rondt, die hetzij het landen op Okinawa vertraagt, hetzij onmogelijk maakt. Het schip beweegt aardig en de golven hebben hier en daar witte koppen. Het water weet het soms tot het dek te halen...
12 mei
De volgende dag was het een stuk rustiger en zijn ze van plan Naha toch te halen, zei het met een uur of twee vertraging; daar gaan mijn visioenen van het missen van Okinawa en gedumpt worden in Nagoya. Ik vond dus zout terug op zo ongeveer alle dekken van het schip; eerst opgewaaid als zout water, daarna door de zon ter plekke gedroogd.
Er waren maar 4 passagiers; 2 japanners, 1 taiwanese en ik. Bij aankomst in Naha was het alleen nodig om een adres in Japan op te geven; dan maar de jeugdherberg... Verderop, bij de douane, was er verbazing; met dit paspoort ben ik maar in 8 landen geweest die stempels zetten. Alleen bepaalde zuidoost aziatische landen daar meer dan een pagina voor nodig... Naar een hostel gekomen, en daar in een kamer met iemand uit Sapporo geplaatst. Daarna was het relatief simpel om een maaltijd te scoren.
Na eerst rustig te hebben uitgeslapen mijn blog bijgewerkt. Daarna door de stad geslenterd; bepaalde stukken zijn nog niet rijp voor toeristen of de haven van de 21ste eeuw. Maar ik weet wel waar ik morgen verwacht wordt.
's Avonds maar weer eens naar de lokale straat met stalletjes; deze keer beter gescoord met de keuzes.
11 mei
Standaard routine totdat ik bij de haven aan kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me dejuiste kabt wisten uit te loodsen. Daar aangekomen, werd er wel naar mijn bagage gekeken, maar ze waren schijnbaar op zoek naar erger. Via een bootje op het schip beland, waarna ik Taiwan uitgestempeld werd.
Twee complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in yen worden afgerekend, en er zwerft een typhoon rondt, die hetzij het landen op Okinawa vertraagt, hetzij onmogelijk maakt. Het schip beweegt aardig en de golven hebben hier en daar witte koppen. Het water weet het soms tot het dek te halen...
12 mei
De volgende dag was het een stuk rustiger en zijn ze van plan Naha toch te halen, zei het met een uur of twee vertraging; daar gaan mijn visioenen van het missen van Okinawa en gedumpt worden in Nagoya. Ik vond dus zout terug op zo ongeveer alle dekken van het schip; eerst opgewaaid als zout water, daarna door de zon ter plekke gedroogd.
Er waren maar 4 passagiers; 2 japanners, 1 taiwanese en ik. Bij aankomst in Naha was het alleen nodig om een adres in Japan op te geven; dan maar de jeugdherberg... Verderop, bij de douane, was er verbazing; met dit paspoort ben ik maar in 8 landen geweest die stempels zetten. Alleen bepaalde zuidoost aziatische landen daar meer dan een pagina voor nodig... Naar een hostel gekomen, en daar in een kamer met iemand uit Sapporo geplaatst. Daarna was het relatief simpel om een maaltijd te scoren.
2008-05-10
...en de groene mannetjes fietsen ook...
5 mei
In Kaohsiung in een hostel ingecheckt, en bij MOS burger gegeten; blijft een rare keten...
6 mei
De maatschappij die de schepen van Japan naar Taiwan laat varen heeft een vestiging in deze stad; eens kijken of we daar een ticket kunnen scoren. Dat lukte, alleen wilden ze meteen een retourtje slijten; schijnbaar mag je zelfs als blanke westerling alleen Japan in als ze er zeker van zijn dat je er ook weer uit gaat...
Verdere hoogtepunten behalve de ATM die de ABN niet wilde kennen as officieel de rivier, maar die was net zoals de stad niet overweldigend en de lotus pond. De meeste mensen verwachten dan wat water tussen aantrekkelijke of afstotende monumenten... Alleen was deze in onderhoud oid. incluis zware machines op het droge waar, waar je dobberende bootjes zou wensen te zien.
Afgereisd met een lokaal boemeltje naar Tainan en ingecheckt in een arbeidersparadijs... alleen denk ik daar iets anders over. Morgen de stad bekijken en door naar Alishan; van een voormalige nederlandse kolonie naar de natuur.
7 mei
De stad bekeken, of pogingen daartoe gedaan. Van de oude muur en poort was niets meer te vinden. De tempels waren iets beter, en ook de toren staat er nog. Daarna kwam een langzame express naar Chiayi. Daar bleek niet alleen de laatste trein maar ook de laatste bus voor de dag vertrokken. Dan maar een hotel in; afdingen hielp.
De straat met de eettenten bestaat, en zit inderdaad vol met zaakjes; enige vraag is hoeveel kleding je nodig hebt voor de maaltijd... Een blik op de kabeltv laat zien dat er eigenlijk niet veel verandert; CNN biedt veel herhaling van weinig inhoud.
8 mei
Bus naar de bergen genomen. Dit gaat via een sportief weggetje. Bij Alishan aangekomen varieert het van zonnig tot bewolkt. Na in de smalste kamer ingecheckt te hebben, rond gewandeld door het lokale park; de mist is een permanent verschijnsel in dit landschap. De bomen, als ze niet gerooid worden, kunnen imposant groot zijn.
Na alle activiteiten maar even een ticket gekocht voor de trein van morgenochtend naar de zonsopgang. Daarna een pak noedels opengemaakt.
9 mei
Ik blijf wakker worden voor zonsopgang onnatuurlijk vinden; gelukkig is het een stuk gemakkelijker als een horde toeristen dat ook niet geheel stilletjes doet. Als je voorbereid bent, sta je zo op het platform te wachten op de trein naar Jhushan. Daar aangekomen beviel de 'floorshow' me niet zo. De zon, toen die verscheen, was indrukwekkend. Daarna terug gewandeld naar het hostel; was ongeveer net zo snel terug als de mensen die de trein terug namen.
Een ticket voor de trein naar beneden gescoord; ik denk doordat ze niet meer vooruit verkopen de zwarte markt ook is opgedroogd. Het weer is zeer wisselvallig; als de zon schijnt is het echt heet, maar zodra de wolken binnen drijven, daalt de temperatuur zeker voor het gevoel aanzienlijk.
Met de trein afgedaald; switchbacks en de kurketrekker zijn spectaculairder op papier dan in werkelijkheid. Daarna met een lokale trein naar Kaohsiung en de hostel. Vond onderweg een straat met tentjes; de eerste keuze voor diner was het niet helemaal, maar de tweede wel.
In Kaohsiung in een hostel ingecheckt, en bij MOS burger gegeten; blijft een rare keten...
6 mei
De maatschappij die de schepen van Japan naar Taiwan laat varen heeft een vestiging in deze stad; eens kijken of we daar een ticket kunnen scoren. Dat lukte, alleen wilden ze meteen een retourtje slijten; schijnbaar mag je zelfs als blanke westerling alleen Japan in als ze er zeker van zijn dat je er ook weer uit gaat...
Verdere hoogtepunten behalve de ATM die de ABN niet wilde kennen as officieel de rivier, maar die was net zoals de stad niet overweldigend en de lotus pond. De meeste mensen verwachten dan wat water tussen aantrekkelijke of afstotende monumenten... Alleen was deze in onderhoud oid. incluis zware machines op het droge waar, waar je dobberende bootjes zou wensen te zien.
Afgereisd met een lokaal boemeltje naar Tainan en ingecheckt in een arbeidersparadijs... alleen denk ik daar iets anders over. Morgen de stad bekijken en door naar Alishan; van een voormalige nederlandse kolonie naar de natuur.
7 mei
De stad bekeken, of pogingen daartoe gedaan. Van de oude muur en poort was niets meer te vinden. De tempels waren iets beter, en ook de toren staat er nog. Daarna kwam een langzame express naar Chiayi. Daar bleek niet alleen de laatste trein maar ook de laatste bus voor de dag vertrokken. Dan maar een hotel in; afdingen hielp.
De straat met de eettenten bestaat, en zit inderdaad vol met zaakjes; enige vraag is hoeveel kleding je nodig hebt voor de maaltijd... Een blik op de kabeltv laat zien dat er eigenlijk niet veel verandert; CNN biedt veel herhaling van weinig inhoud.
8 mei
Bus naar de bergen genomen. Dit gaat via een sportief weggetje. Bij Alishan aangekomen varieert het van zonnig tot bewolkt. Na in de smalste kamer ingecheckt te hebben, rond gewandeld door het lokale park; de mist is een permanent verschijnsel in dit landschap. De bomen, als ze niet gerooid worden, kunnen imposant groot zijn.
Na alle activiteiten maar even een ticket gekocht voor de trein van morgenochtend naar de zonsopgang. Daarna een pak noedels opengemaakt.
9 mei
Ik blijf wakker worden voor zonsopgang onnatuurlijk vinden; gelukkig is het een stuk gemakkelijker als een horde toeristen dat ook niet geheel stilletjes doet. Als je voorbereid bent, sta je zo op het platform te wachten op de trein naar Jhushan. Daar aangekomen beviel de 'floorshow' me niet zo. De zon, toen die verscheen, was indrukwekkend. Daarna terug gewandeld naar het hostel; was ongeveer net zo snel terug als de mensen die de trein terug namen.
Een ticket voor de trein naar beneden gescoord; ik denk doordat ze niet meer vooruit verkopen de zwarte markt ook is opgedroogd. Het weer is zeer wisselvallig; als de zon schijnt is het echt heet, maar zodra de wolken binnen drijven, daalt de temperatuur zeker voor het gevoel aanzienlijk.
Met de trein afgedaald; switchbacks en de kurketrekker zijn spectaculairder op papier dan in werkelijkheid. Daarna met een lokale trein naar Kaohsiung en de hostel. Vond onderweg een straat met tentjes; de eerste keuze voor diner was het niet helemaal, maar de tweede wel.
2008-05-05
Dan maar de bergen in...
Na het bloggen in een landurige discussie geraakt; sommige amerikanen willen nog leren ook...
3 mei
De volgende morgen besteed aan het beklimmen van de heuvel in Hualien; redelijk uitzicht, veel zon. In de middag naar de Taroko kloof... Zodra je de bergen in gaat wordt het spectaculair; kwam later een paar amerikanen tegen die het met scooters hadden afgelegd en dat uitdagend vonden, ook vanwege de bussen.
Na het inchecken in de lokale jeugdherberg een tempel bekeken; een hele klim, maar dan zie je ook wat. Het weer is alleen wat bewolkt, en in de bergen geeft dat meteen dreigende beelden... De maaltijd was redelijk, en een herinnering aan hoe luid een groep toeristen kan zijn. De route naar een volgende leuke plek gaat toch via Hualien; er is een stuk weg weg, en daardoor moet je en overnachten in een stek zonder hostels, en de ene bus per dag vangen op beide plaatsen.
Later op de avond beefde het; waarschijnlijk een kleine aardbeving.
4 mei
Na het ontbijt eerst geprobeerd naar Huoran paviljoen te komen; na iets meer dan 1100 van de 1900 meter was het definitief afgesloten, en kon ik na alle moeite terug. Het andere pad naar Baiyang was met tape afgezet. Tussen de kerk en het dorp spookte er nog een kleine aap door de bomen. De officiële route door de tunnels naar de watervallen van Baiyang werkte wel, en enige fotos en kilometers later kon ik uitrusten van een actieve morgen...
De terugweg was redelijk standaard, waarbij zo'n grote toerbus echt veel van de weg in beslag neemt. Deze keer het andere hostel gekozen, iets verder weg en ontvolkt. Verder bij de volgende maaltijd gewoon maar gaan gokken; levert hetzelfde resultaat qua voedsel.
5 mei
Voor een aanbevolen hostel, kan ik alleen sommige matrassen aanbevelen; de rest is niet indrukwekkend. Op tijd opgestaan en in record tempo naar het station; alleen duidelijk maken welke trein naar waar ik wilde was ietswat problematisch. Een van de factoren daarbij is dat de 'Tai' in Taiwan op twee manieren geschreven kan worden...
Taitung heeft wel de juiste temperatuur maar is niet echt zonnig, en het station ligt gelukkig ook niet naast het strand of de stad. Verder is het begrip goedkoop ook niet iedereen duidelijk; moest dus even mijn ticket naar Kaohsiung laten omruilen. Maaltijd bij de lokale dhaai phaai dong gehaald en vertrokken.
3 mei
De volgende morgen besteed aan het beklimmen van de heuvel in Hualien; redelijk uitzicht, veel zon. In de middag naar de Taroko kloof... Zodra je de bergen in gaat wordt het spectaculair; kwam later een paar amerikanen tegen die het met scooters hadden afgelegd en dat uitdagend vonden, ook vanwege de bussen.
Na het inchecken in de lokale jeugdherberg een tempel bekeken; een hele klim, maar dan zie je ook wat. Het weer is alleen wat bewolkt, en in de bergen geeft dat meteen dreigende beelden... De maaltijd was redelijk, en een herinnering aan hoe luid een groep toeristen kan zijn. De route naar een volgende leuke plek gaat toch via Hualien; er is een stuk weg weg, en daardoor moet je en overnachten in een stek zonder hostels, en de ene bus per dag vangen op beide plaatsen.
Later op de avond beefde het; waarschijnlijk een kleine aardbeving.
4 mei
Na het ontbijt eerst geprobeerd naar Huoran paviljoen te komen; na iets meer dan 1100 van de 1900 meter was het definitief afgesloten, en kon ik na alle moeite terug. Het andere pad naar Baiyang was met tape afgezet. Tussen de kerk en het dorp spookte er nog een kleine aap door de bomen. De officiële route door de tunnels naar de watervallen van Baiyang werkte wel, en enige fotos en kilometers later kon ik uitrusten van een actieve morgen...
De terugweg was redelijk standaard, waarbij zo'n grote toerbus echt veel van de weg in beslag neemt. Deze keer het andere hostel gekozen, iets verder weg en ontvolkt. Verder bij de volgende maaltijd gewoon maar gaan gokken; levert hetzelfde resultaat qua voedsel.
5 mei
Voor een aanbevolen hostel, kan ik alleen sommige matrassen aanbevelen; de rest is niet indrukwekkend. Op tijd opgestaan en in record tempo naar het station; alleen duidelijk maken welke trein naar waar ik wilde was ietswat problematisch. Een van de factoren daarbij is dat de 'Tai' in Taiwan op twee manieren geschreven kan worden...
Taitung heeft wel de juiste temperatuur maar is niet echt zonnig, en het station ligt gelukkig ook niet naast het strand of de stad. Verder is het begrip goedkoop ook niet iedereen duidelijk; moest dus even mijn ticket naar Kaohsiung laten omruilen. Maaltijd bij de lokale dhaai phaai dong gehaald en vertrokken.
2008-05-02
En de groene mannetjes bewegen...
30 april
Met een volgende vlucht naar TPE; viel me mee hoe snel ik door immigratie heen kwam, geen vragen over andere tickets (of hoe ik Taiwan dacht te verlaten en wanneer). M'n bagage kwam ook vlot, alleen doet de bus er dan een uur over... Hostel gevonden etc. Ook wat voedsel gescoord; morgen de stad verkennen.
1 mei
Langs een park ter nagedachtenis van de slachtoffers, de gedenkhal van de dictator die het veroorzaakte alsmede een tempel en een theater; redelijk productieve morgen. Na de siesta maar eens langs een park met voetmassage; dit bleek een pad met kiezelstenen te betreffen, en niet veel meer... Daarna naar het hoogste gebouw; Taipei 101 ziet er min of meer uit als bamboo; maar het gebruik van alcoholica maakt de uitspraak gemakkelijker. Terug via de Sun Yat Shen gedenkhal... Verder kwam er ook een parade voorbij; wist niet dat Mickey Mouse ook deel uit maakt van het panteon van chinese helden en goden.
2 mei
Trein genomen naar Reuifang, en daar met enige moeite m'n bagage weten te stouwen. Daarna met een zijlijntje de (kolen)bergen in. Het heeft wel wat, maar is niet het meest spectaculaire dat ik ooit gezien heb. In Pingxi doen ze aan hete luchtballonnen; van papier, groter dan een vuilniszak en eventueel voorzien van spreuken. Speciale houder met brandbaar materiaal aan en gaan... Veel plaatsen lijken (sinds de sluiting van de mijnen) niet meer dan een station en eventueel een rijtje huizen te bevatten.
Dan slaag je erin om op de juiste plek voor het volgende avontuur te komen; is er geen bus meer... Door naar de volgende stad voor een nacht en morgen nog eens proberen.
Met een volgende vlucht naar TPE; viel me mee hoe snel ik door immigratie heen kwam, geen vragen over andere tickets (of hoe ik Taiwan dacht te verlaten en wanneer). M'n bagage kwam ook vlot, alleen doet de bus er dan een uur over... Hostel gevonden etc. Ook wat voedsel gescoord; morgen de stad verkennen.
1 mei
Langs een park ter nagedachtenis van de slachtoffers, de gedenkhal van de dictator die het veroorzaakte alsmede een tempel en een theater; redelijk productieve morgen. Na de siesta maar eens langs een park met voetmassage; dit bleek een pad met kiezelstenen te betreffen, en niet veel meer... Daarna naar het hoogste gebouw; Taipei 101 ziet er min of meer uit als bamboo; maar het gebruik van alcoholica maakt de uitspraak gemakkelijker. Terug via de Sun Yat Shen gedenkhal... Verder kwam er ook een parade voorbij; wist niet dat Mickey Mouse ook deel uit maakt van het panteon van chinese helden en goden.
2 mei
Trein genomen naar Reuifang, en daar met enige moeite m'n bagage weten te stouwen. Daarna met een zijlijntje de (kolen)bergen in. Het heeft wel wat, maar is niet het meest spectaculaire dat ik ooit gezien heb. In Pingxi doen ze aan hete luchtballonnen; van papier, groter dan een vuilniszak en eventueel voorzien van spreuken. Speciale houder met brandbaar materiaal aan en gaan... Veel plaatsen lijken (sinds de sluiting van de mijnen) niet meer dan een station en eventueel een rijtje huizen te bevatten.
Dan slaag je erin om op de juiste plek voor het volgende avontuur te komen; is er geen bus meer... Door naar de volgende stad voor een nacht en morgen nog eens proberen.
2008-04-30
Live... vanuit Hong Kong
29 april
Nadat ik maandag met China Airlines gebeld had, was het duidelijk dat Lufthansa het nieuwe ticket HKG-TPE mocht uitreiken. Dat werd dus een sticket met wat gekras; altijd leuk als ze eerst papieren tickets sturen en dan de vlucht annuleren.
De lounge van ABN bevindt zich buiten het Schengen gebied, en gelukkig wordt daar het geld ook niet met bakken uitgegeven. Alleen kan er dus niet meer dan een chocolaatje bij de thee vanaf, en de telegraaf maakt ook niet voor een grote leestafel; de gemiddelde gate in Frankfurt is voorzien van meer... Verder werd er daar ook een witte Porsche met stuur aan de rechterkant ingeladen; altijd interessant om te zien...
De vlucht FRA-HKG was niet zo vol, en de dame aan het einde van de rij was in ieder geval enigzinds onder de indruk van mijn chinees. Verder loopt Lufthansa achter bij Singapore Airlines qua entertainment geboden op de stoel zelve. Het enige echte nadeel was de wel erg droge lucht in het vliegtuig.
30 april
In Hong Kong eerst op de nieuwe luchthaven geland, en ik mis de nullah (met de bijbehorende odeur). Daarna bleek alleen het mes van het geleende bestek verboten.
Nadat ik maandag met China Airlines gebeld had, was het duidelijk dat Lufthansa het nieuwe ticket HKG-TPE mocht uitreiken. Dat werd dus een sticket met wat gekras; altijd leuk als ze eerst papieren tickets sturen en dan de vlucht annuleren.
De lounge van ABN bevindt zich buiten het Schengen gebied, en gelukkig wordt daar het geld ook niet met bakken uitgegeven. Alleen kan er dus niet meer dan een chocolaatje bij de thee vanaf, en de telegraaf maakt ook niet voor een grote leestafel; de gemiddelde gate in Frankfurt is voorzien van meer... Verder werd er daar ook een witte Porsche met stuur aan de rechterkant ingeladen; altijd interessant om te zien...
De vlucht FRA-HKG was niet zo vol, en de dame aan het einde van de rij was in ieder geval enigzinds onder de indruk van mijn chinees. Verder loopt Lufthansa achter bij Singapore Airlines qua entertainment geboden op de stoel zelve. Het enige echte nadeel was de wel erg droge lucht in het vliegtuig.
30 april
In Hong Kong eerst op de nieuwe luchthaven geland, en ik mis de nullah (met de bijbehorende odeur). Daarna bleek alleen het mes van het geleende bestek verboten.
2008-02-09
Even een vlekje wegwerken...
Er waren nog wat witte vlekken op de kaart (waar ik nog niet geweest was), dus...
Als het allemaal goed gaat (zonder dat ik een bank en/of een reisbureau moet verbouwen tot iets dat beter werkt...) is het vertrek op 29 april naar Taipei, en de terugkomst op 25 mei vanuit Inchon/Seoul.
Wordt vervolgd.
Als het allemaal goed gaat (zonder dat ik een bank en/of een reisbureau moet verbouwen tot iets dat beter werkt...) is het vertrek op 29 april naar Taipei, en de terugkomst op 25 mei vanuit Inchon/Seoul.
Wordt vervolgd.
2007-10-08
Stap 9
Een beetje rondgewandeld; om de een of andere reden kom ik altijd terecht in Copacabana...
5 okt
Grootse plannen... eerst naar de suikerberg, daarna door naar het kruis. Wel de suikerberg gehaald; behoorlijk uitzicht is zachtjes uitgedrukt. Daarna maar eens rond het meer gewandeld, en het strand bekeken; helaas ben ik niet onder de indruk van wat de lokale schoonheden moeten zijn.
Verder is de lokale ABN dochter, die daar nogal mee adverteert, niet in staat mijn ABN kaart te accepteren en dan geld uit te keren. De lokale supermarkt was wel in staat mij koffie te verkopen; moet voldoende souvenier zijn...
Ondertussen ook ontdekt dat mojitos best te drinken zijn, zeker met een stel ieren op sabattical.
6 okt
De bus naar het christus beeld gepakt; je doet er, ondanks het zaterdag zijn, nog een uur over. Bij het beeld is er over alle details nagedacht; handen, gezicht en houding... Het was overigens eerst een favoriet uitkijkpunt van de keizers, en de spoorweg kwam daarna. Het beeld kwam als laatste, maar is wel de trekpleister nu. De terugweg ging via de andere kant, zodat ik ook een keer per bus om de lagune ben gegaan. Om vervolgens de luchthavenbus te vonden vergt iets meer; zelfs de lokale politie wist er niet van, en tijd houden is niet het meest succesvolle aspect van deze samenleving. De regels t.a.v. vloeistoffen overigens ook niet; volgende wasse neus van DHS makelij.
Het aantal verbijsterbare mensen neemt aardig toe; je ontmoet een chinees reisgezelschap boven op de Corcodavo, en daarna een paar zakenlui, en je reputatie gaat met sprongen vooruit. Alleen lijkt het op de luchthaven alsof TAP zelden mensen vanuit Rio vervoert; voordat het boarden zelfs maar begon was er al uitstel. En voor een wereldstad met een reputatie zijn er verdomde weinig internationaal vertrekkende vluchten; 2 schermen per dag?
7 okt
Ik blijf hopen op een vlucht waar ze een aantrekkelijke dame naast mij plaatsen, of zelfs de vlucht waarbij diegene naast mij als petit(e) betiteld kan worden, en dat ook blijft in de stoel; de busstoelen in Brazilië gaan er een stuk op vooruit met de 'economische' plaatsing in de gemiddelde vliegtuig cabine.
Het huiswaards keren ging in Brussel snel genoeg om binnen 30 á 45 minuten in de trein te kunnen plaatsnemen. Alleen wil ik de volgende keer wel een trein met alle wagons; als er één ontbreekt, staan prompt alle gangpaden vol totaan Rotterdam...
5 okt
Grootse plannen... eerst naar de suikerberg, daarna door naar het kruis. Wel de suikerberg gehaald; behoorlijk uitzicht is zachtjes uitgedrukt. Daarna maar eens rond het meer gewandeld, en het strand bekeken; helaas ben ik niet onder de indruk van wat de lokale schoonheden moeten zijn.
Verder is de lokale ABN dochter, die daar nogal mee adverteert, niet in staat mijn ABN kaart te accepteren en dan geld uit te keren. De lokale supermarkt was wel in staat mij koffie te verkopen; moet voldoende souvenier zijn...
Ondertussen ook ontdekt dat mojitos best te drinken zijn, zeker met een stel ieren op sabattical.
6 okt
De bus naar het christus beeld gepakt; je doet er, ondanks het zaterdag zijn, nog een uur over. Bij het beeld is er over alle details nagedacht; handen, gezicht en houding... Het was overigens eerst een favoriet uitkijkpunt van de keizers, en de spoorweg kwam daarna. Het beeld kwam als laatste, maar is wel de trekpleister nu. De terugweg ging via de andere kant, zodat ik ook een keer per bus om de lagune ben gegaan. Om vervolgens de luchthavenbus te vonden vergt iets meer; zelfs de lokale politie wist er niet van, en tijd houden is niet het meest succesvolle aspect van deze samenleving. De regels t.a.v. vloeistoffen overigens ook niet; volgende wasse neus van DHS makelij.
Het aantal verbijsterbare mensen neemt aardig toe; je ontmoet een chinees reisgezelschap boven op de Corcodavo, en daarna een paar zakenlui, en je reputatie gaat met sprongen vooruit. Alleen lijkt het op de luchthaven alsof TAP zelden mensen vanuit Rio vervoert; voordat het boarden zelfs maar begon was er al uitstel. En voor een wereldstad met een reputatie zijn er verdomde weinig internationaal vertrekkende vluchten; 2 schermen per dag?
7 okt
Ik blijf hopen op een vlucht waar ze een aantrekkelijke dame naast mij plaatsen, of zelfs de vlucht waarbij diegene naast mij als petit(e) betiteld kan worden, en dat ook blijft in de stoel; de busstoelen in Brazilië gaan er een stuk op vooruit met de 'economische' plaatsing in de gemiddelde vliegtuig cabine.
Het huiswaards keren ging in Brussel snel genoeg om binnen 30 á 45 minuten in de trein te kunnen plaatsnemen. Alleen wil ik de volgende keer wel een trein met alle wagons; als er één ontbreekt, staan prompt alle gangpaden vol totaan Rotterdam...
2007-10-04
Stap 8
Naar Olinda toe lukte. De plaats zelf is OK, alleen kunnen ze wat bezuinigen op het aantal gidsen... Terug naar Recife lukte ook, maar het vinden van respectivelijk een internet café en een reisbureau was minder triviaal. De laatste was ook niet in staat om de reservering te bevestigen... Verder mijn bloeddruk laten meten; daar wordt deze ook niet lager van, zeker als er daarna een onverwachte rekening komt. Bij terugkomst op het busstation bleek alleen de bus naar Salvador uitverkocht, en waren mijn alternatieven minder; daarom zo ongeveerbij vertrek van de zeer luxueze bus naar Rio een ticket daarin genomen. Over het gehalte luxe valt overigens te discussieren.
3 okt
Gevorderd tot de volgende staat. Het weer verbeterde er niet op, en ik begin langzaam te vervellen; ook niet goed voor een image. De TV in Brazilië is gevorderd tot een mix van soaps (die tot op de boten op de Amazone gevolgd werden) en Candid Camera shows (met ingeblikt gelach) waar ik in deze bus aan wordt blootgesteld.
Lunch was por-kilo, met een prijs per 100 gr; truuk om de hoogte te verbergen. Brazilië heeft niet veel bergen, maar de passen liggen dus op de weg naar Rio. Tevens twee keer dezelfde film voorbij zien komen; eerst met engelse ondertiteling. Het weer blijft nederlands slecht.
Dinner bood het record; een prijs die dusdanig was dat ik het elders zocht.
4 okt
Ik kreeg het gevoel dat we een paar keer enrgens enige tijd zijn blijven staan met de bus, maar ik kan me vergissen. De volgende morgen voorbij Vitoria, wat betekende dat er minder dan 500 km te gaan is. Ontbijt vond plaats bij een volgend restaurant van de dure keten; volgens mij is er een deal tussen de busmaatschappij en de keten. Uitijndelijk op de busterminal in Rio aangekomen, en een lokale bus naar Ipenima genomen; duurde een uur om daar te komen. In een hostel ingecheckt; de eerste keer warm water sinds Campo Grande... ik voel me in ieder geval schoner.
3 okt
Gevorderd tot de volgende staat. Het weer verbeterde er niet op, en ik begin langzaam te vervellen; ook niet goed voor een image. De TV in Brazilië is gevorderd tot een mix van soaps (die tot op de boten op de Amazone gevolgd werden) en Candid Camera shows (met ingeblikt gelach) waar ik in deze bus aan wordt blootgesteld.
Lunch was por-kilo, met een prijs per 100 gr; truuk om de hoogte te verbergen. Brazilië heeft niet veel bergen, maar de passen liggen dus op de weg naar Rio. Tevens twee keer dezelfde film voorbij zien komen; eerst met engelse ondertiteling. Het weer blijft nederlands slecht.
Dinner bood het record; een prijs die dusdanig was dat ik het elders zocht.
4 okt
Ik kreeg het gevoel dat we een paar keer enrgens enige tijd zijn blijven staan met de bus, maar ik kan me vergissen. De volgende morgen voorbij Vitoria, wat betekende dat er minder dan 500 km te gaan is. Ontbijt vond plaats bij een volgend restaurant van de dure keten; volgens mij is er een deal tussen de busmaatschappij en de keten. Uitijndelijk op de busterminal in Rio aangekomen, en een lokale bus naar Ipenima genomen; duurde een uur om daar te komen. In een hostel ingecheckt; de eerste keer warm water sinds Campo Grande... ik voel me in ieder geval schoner.
2007-10-02
Stap 7
Na een kleine wandeling door de stad mijn gedeelte van het internet bijgewerkt. Morgen misschien maar eens langs Alter de Chao; daar zou het water nog mooier zijn.
27 sep
Eindelijk weer eens een beschaafd ontbijt. Daarna eerst op de bus naar de buitenstreken gewacht, en daarna comfortabel in die bus een uurtje verder gereisd. Alter do Chao is niet geheel geplaveid, maar de belangrijkste wegen wel. Vervolgens kom je bij het strand; dat is inderdaad het aanschouwen waard. De omgeving is nog niet verziekt door toerisme, zoals een van de eerdere havens aan de Amazone; plastic contrapties met papagaai en koe, i.v.m. speciale festivals... De weg terug was problematischer; er gaat maar één bus per uurof minder, en als er een hele bus uitvalt, is de vertraging behoorlijk.
De boot gaat morgen om 12:00, en dan moet ik eerst nog even een kaartje scoren...
28 sep
Dan haal je de volgende morgen ontbijt en de haven... Slaagde erin om enige korting te bedingen; gezien de accomodatie te weinig denk ik. Dit is de eerste ´moderne´ boot, incluis AC hangmat ruimte (die de eerste klasse vormt). De maaltijden gaan volledig via de klok, wat betekent dat toen het vertrek vervroegd werd ik prompt ook van lunch voorzien; gezien het dinner de beste warme maaltijd. Verder hebben ze op het bovendek publieke douches die op gezette tijden aan gezet worden. De Amazone mengt wel met de zijrivier bij Santarem, maar niet zo spectaculair als met de rio Negro. Verder is hij een stuk breder dan het stuk van Porto Velho naar Novo Olinda del Norte, en ook een stuk rustiger; minder verkeer te zien...
29 sep
Het dagritme begint hier vroeg. Ontbijt bestaat uit de mogelijkheid om zelf te kiezen hoeveel melk er in je koffie gaat en een stuk fruit. Tussen lunch en dinner kwamen we langs een dorp dat er achter gekomen was dat bedelen bij de grote schepen helpt; er werden inderdaad o.a. zakken met rollen koekjes gegooid... De handel in kreeftjes en eetbare delen van palmen liep ook redelijk. Ik ben benieuwd wanneer we in Belem aan komen; dit heeft enige invloed op wanneer ik verder kan. Ik denk dat ik op de boot crash totdat het licht is. Verder trek ik of veel bekijks, of is mijn portugees met sprongen aan het verbeteren. Je leert wel mensen kennen.
30 sep
Dan blijkt de boot niet alleen pas om 11:00 aan te leggen, maar ook nog ontbijt aan te bieden; gaat er dan toch nog wat goed... Daarna wat in het oude Belem gekeken, en naar het busstation gekomen. De ene maatschappij had maar een bus die uiteraard al vertrokken was die dag, maar de andere maatschappij is hetzij laat, hetzij zo vriendelijk te wachten op mijn geld tappen, gevolgd door het aanschaffen van een ticket op de tijd van vertrek. Het nadeel aan reizen met de bus is dat je vaak in onmogelijke plekken gevoerd wordt; por-kilo restaurants die meer vragen dan dure plekken in steden met betere keuzes etc. Ook dat overleefd door o.a. de bananen die ik in Belem had weten te vinden...
1 okt
Het landschap is droger, en de rotsen ouder. Een voordeel aan een bus die eindigt waar je heen wilt, is dat je geen zorgen hoeft te hebben over dat. Misschien wel over het tijdstip van aankomst, maar dat is een ander verhaal. In Fortaleze eerst een volgende stap geboekt, daarna de de stad bezocht; niet de meest verheven plek ben ik bang... De volgende bus is wat minder, maar we zullen zien. Het overstappen wordt ook nog leuk; en de dorpsidioot verdampt vanzelf, net als de dame die plek #19 had...
2 okt
Aangekomen via een van de duurste café de manha plekken op de TIP van Recife. Nu kijken of de metro en bus me naar Olinda krijgen, en later weer terug...
27 sep
Eindelijk weer eens een beschaafd ontbijt. Daarna eerst op de bus naar de buitenstreken gewacht, en daarna comfortabel in die bus een uurtje verder gereisd. Alter do Chao is niet geheel geplaveid, maar de belangrijkste wegen wel. Vervolgens kom je bij het strand; dat is inderdaad het aanschouwen waard. De omgeving is nog niet verziekt door toerisme, zoals een van de eerdere havens aan de Amazone; plastic contrapties met papagaai en koe, i.v.m. speciale festivals... De weg terug was problematischer; er gaat maar één bus per uurof minder, en als er een hele bus uitvalt, is de vertraging behoorlijk.
De boot gaat morgen om 12:00, en dan moet ik eerst nog even een kaartje scoren...
28 sep
Dan haal je de volgende morgen ontbijt en de haven... Slaagde erin om enige korting te bedingen; gezien de accomodatie te weinig denk ik. Dit is de eerste ´moderne´ boot, incluis AC hangmat ruimte (die de eerste klasse vormt). De maaltijden gaan volledig via de klok, wat betekent dat toen het vertrek vervroegd werd ik prompt ook van lunch voorzien; gezien het dinner de beste warme maaltijd. Verder hebben ze op het bovendek publieke douches die op gezette tijden aan gezet worden. De Amazone mengt wel met de zijrivier bij Santarem, maar niet zo spectaculair als met de rio Negro. Verder is hij een stuk breder dan het stuk van Porto Velho naar Novo Olinda del Norte, en ook een stuk rustiger; minder verkeer te zien...
29 sep
Het dagritme begint hier vroeg. Ontbijt bestaat uit de mogelijkheid om zelf te kiezen hoeveel melk er in je koffie gaat en een stuk fruit. Tussen lunch en dinner kwamen we langs een dorp dat er achter gekomen was dat bedelen bij de grote schepen helpt; er werden inderdaad o.a. zakken met rollen koekjes gegooid... De handel in kreeftjes en eetbare delen van palmen liep ook redelijk. Ik ben benieuwd wanneer we in Belem aan komen; dit heeft enige invloed op wanneer ik verder kan. Ik denk dat ik op de boot crash totdat het licht is. Verder trek ik of veel bekijks, of is mijn portugees met sprongen aan het verbeteren. Je leert wel mensen kennen.
30 sep
Dan blijkt de boot niet alleen pas om 11:00 aan te leggen, maar ook nog ontbijt aan te bieden; gaat er dan toch nog wat goed... Daarna wat in het oude Belem gekeken, en naar het busstation gekomen. De ene maatschappij had maar een bus die uiteraard al vertrokken was die dag, maar de andere maatschappij is hetzij laat, hetzij zo vriendelijk te wachten op mijn geld tappen, gevolgd door het aanschaffen van een ticket op de tijd van vertrek. Het nadeel aan reizen met de bus is dat je vaak in onmogelijke plekken gevoerd wordt; por-kilo restaurants die meer vragen dan dure plekken in steden met betere keuzes etc. Ook dat overleefd door o.a. de bananen die ik in Belem had weten te vinden...
1 okt
Het landschap is droger, en de rotsen ouder. Een voordeel aan een bus die eindigt waar je heen wilt, is dat je geen zorgen hoeft te hebben over dat. Misschien wel over het tijdstip van aankomst, maar dat is een ander verhaal. In Fortaleze eerst een volgende stap geboekt, daarna de de stad bezocht; niet de meest verheven plek ben ik bang... De volgende bus is wat minder, maar we zullen zien. Het overstappen wordt ook nog leuk; en de dorpsidioot verdampt vanzelf, net als de dame die plek #19 had...
2 okt
Aangekomen via een van de duurste café de manha plekken op de TIP van Recife. Nu kijken of de metro en bus me naar Olinda krijgen, en later weer terug...
Abonneren op:
Posts (Atom)
