nog een rondje...

vervolg 17 juni...



Heb eerst rond gewandeld. Weet niet wat ik allemaal wel gezien heb, maar de verschillende badplaatsen heb ik in ieder geval gemist. Verder op m'n accomodatie weten te bezuinigen; slaap nu als enige in de dormitory... Tevens wat internet gepleegd. Vind 't nog steeds duur, maar moeder weet dat ik nog leef. Verder een Canadees uit Quebec tegen gekomen, na eindelijk een jongedame uit de bus geidentificeerd te hebben als francofone Belge... m'n frans is zo slecht noch niet. En m'n ijslands, of in ieder geval mijn pogingen het uit te spreken zonder moord en doodslag lijken ook succesvol.

18 juni...



Nog vroeger opgestaan. Daarna me naar het lokale 'busstation' gesleept. De bus naar Krafla arriveerde op tijd, en de chauffeur viel uit te (laten) leggen, wat ik met mijn bagage wilde. Keurig bij de vulkaan afgezet. Daar rondgekeken, onder het oorverdovende lawaai van de lokale putten waar ze de warmte uit de grond halen voor het lokale krachtstation... Tevens waren er veel fransen in de buurt. Een paar uur later komt de bus je halen voor het vervolg, een trip door de wildernis naar Dettifoss. Klein probleem, autos en bussen doen het beter met brandstof. We vielen ruwweg een km voor de bestemming stil, maar gelukkig was de andere bus dusdanig dichtbij dat we een lift naar de plek kregen, en toen verder naar de waterval konden kijken terwijl de heren chauffeurs het verdere transport konden regelen.



Met de andere bus, conform planning, door naar de volgende plekken. Ooit, men schat 6 a 7000 jaar geleden, is er van de gletcher bij de vulkaan Askja(?) een grote hoeveelheid water gekomen die de breuk wat heeft weten uit te diepen... hier een waterval (of twee), daar alleen een kolom harder materiaal laten staan, en dichter bij de kust een soort ravijn achterlatend.



Langs de kust naar Akureyri verder gegaan, en daar in een hostel ingecheckt. Zoveel fotos genomen met m'n telefoon, dat de batterij alleen bijna leeg was, en ik dus nog niet kon uitzoeken welke fotos bij vandaag horen...

Een rondje 36.5

Ik weet dat dit een halve puinhoop is, en de spelling van de namen beter kan... IJslands heeft wat letters die niet voorkomen op dit toetsenbord. Tevens stoei ik met het toevoegen van fotos en videos...

15 juni...



Vroeg wakker geworden en mezelf met al mijn spullen naar het busstation gesleept. Daar een kaartje Thorsmork gekocht. De bus zou volgens het schema om 8:30 vertrekken maar ik zat daar dus al voor 8:00 in... Dat bleek een goed plan, want de bus vertrok dus om dat tijdstip. Het eerste stuk is relatief saai... ze geven wel temperaturen aan voor stukken weg, maar verder is de ringweg niet een veelbanig monster, dat als een slang om het hele eiland ligt. Een paar korte stukken waren het slachtoffer geworden van de vloed van de vulkaan, maar ook al provizorisch gemaakt.

Daarna kwam de afslag naar het binnenland. De eerste kilometers gingen nog, en boden uitzicht op een waterval. Daarna werd de weg echt slecht, en moesten we met de hoogstaande bus door een paar stroompjes. Na een diepere doorsteek bleek in welke mate de vulkaan had toegeslagen... meren en al het groen in kilometers verslonden... andere plekken waren wel stoffig, en boomblaadjes blijken daar uitstekend voor geschikt. Tevens is het lopen op vulkaanas dat voldoende regen gehad heeft om niet meer stoffig te zijn wat merkwaardig zompig.

Leuk dat de toko wifi heeft, maar tegen de hoofdprijs... Lijkt op de plek in Reykjavik; de prijs voor 10 minuten online was al oncomfortabel hoog, alleen was wifi daar gratis en de terminals/PCs duur. Vervolgens maar weer eens gaan genieten van de buitenwereld... 't blijft een merkwaardig landschap: stukken zien eruit alsof het einde der tijden gekomen en gepasseerd is, andere alsof lente (wat laat) is aangebroken. En weer andere volslagen normaal, op wat stof afnemen na. Tegelijkertijd is wel duidelijk dat er soms veel water afgevoerd moest worden... het dal is een groot stroomgebied.

Merkwaardig genoeg maak ik meer gebruik van de camera in m'n telefoon dan van m'n echte camera. De telefoon biedt maar even onder de 2M, en de 'echte' toch zeker 3M, maar het gemak van eenvoudig telefoon tevoorschijn halen, camera functie selecteren en schieten heeft wel wat. Meer fotos geschoten in zowel Reykjavik als in de buurt van Ejyafjallajokull. Misschien moet ik ooit in een echte intelligente telefoon investeren... combineert eigenschappen van een computer met de rest.

Ik kwam met zo ongeveer de eerste bus, en kreeg een prive kamer... kostte iets meer dan Reykjavik, maar kreeg daar ook een dekbed voor, en de kosten waren ook gedeeltelijk zo hoog omdat ik geen lid ben... De maaltijd was copieus, en ik kwam er een andere Nederlander tegen, die schijnbaar niets anders deed dan het vakantie vieren in het hoge noorden. Morgen met de eerste bus, 't is zo'n populaire bestemming dat er twee bussen per dag heen en weer gaan, weer terug naar de snelweg, en daar een andere bus naar Vik of Hofn vangen (vanaf het tankstation). Moet zo-wie-zo in Hofn overnachten... de enige bus door naar Egilsstadir aan de oostkant gaat des ochtends.

16 juni...




't Regende dus rond 'n uur of 6 's ochtends. Daarna om 7 m'n spullen gepakt, en om 7:30 aan een copieus ontbijt gezeten... de toko is z'n geld waard. Daarna met de 'berg bus' naar het benzine station aan de ringweg gegaan, en daar een lift naar Vik gekregen van een stel Italianen die ongeveer 50% boven de limiet zaten... Wel ondertussen een nog betere waterval, behorende bij de volgende vulkaan. Vik is een erg klein plaatsje, en het helpen van een tweetal mensen uit Hong Kong leverde me een lift naar Skaftafell op. Bovendien de wijsheid dat ook in IJsland de GPS niet altijd vertrouwd kan worden... Na enige omwegen, en het vinden van de hostel van de twee Chinezen, waren ze zo vriendelijk om me even af te zetten bij het busstation. Hierbij haalde we de bus in, zodat ik die nog kon nemen...

't Weer was over het algemeen wel erg laaghangend en niet echt opwekkend. Er moeten mooie gletchers zijn, maar door alle witte wolken vallen die toch niet zo op. De bus stopte ruwweg een uur later bij Jokulsarlon, alwaar we een meer vol ijsbergjes konden bewonderen... ik denk dat de video op m'n telefoon werkt. Tevens kwam ik de Italianen weer tegen... misschien had ik meer/verder moeten vragen. Een uur na dat schoons wordt je dan in Hofn afgeleverd, en kun je inchecken in de locale jeugdherberg. Een combo van aardappelpuree met boullion, melkpoeder en wat gevriesdroogde andijvie gaat er dan best in. Alleen vraagt deze toko ook wel veel voor toegang... 't is wel onbeperkt maar als je maar een uur nodig hebt.

Daarna de lokale bezienswaardigheden even bekeken. 't Ene lag achter een kolonie 'tern/sterna' die meenden dat ik een bedreiging vormde voor hun, en dat middels duikvluchten tot in mijn haar dachten te voorkomen dat... Verder was de andere kant niet zo spectaculair, en meer het begin van een spoor langs de kust. De plaats is schijnbaar groot voor deze streken met meer dan 1000 inwoners, maar voelt erg klein aan. Volgende stop Egilsstadir; niet te bereiken vanuit Reykjavik in minder dan een dag. Weet nog niet of ik daar blijf of door reis naar Myvatn. Zal in ieder geval moeten tappen daar, op de nationale feestdag nog wel...

17 juni.../Nationale onafhankelijkheidsdag IJsland.



Vroeg opgestaan... dusdanig vroeg dat alles dicht was. Bij het tankstation/bushalte gewacht totdat eerst het tankstation open ging, en daarna de bus kwam. De trip gaat voornamelijk langs de kust, en dan na enige fjorden landinwaards naar Egilsstadir. Wat ze daar voor goedkoop houden is niet echt reeel meer, dus maar de volgende bus naar Myvatn genomen. Onderweg kom je wat desolaat landschap tegen, waar NASA volgens mij astronauten getraind heeft, en een paar geysers... Myvatn zelf ligt aan een meer, en de goedkoopste plek is verder ook niet echt goedkoop, maar gaat wel. Wifi zou ik aan de overkant bij het cafe kunnen krijgen of bij het informatie centrum. We zullen zien...

Big city

Eerste volle dag. Maar eens rondgelopen gedurende kantoor uren... 't Verschil met 's nachts is dat zaken open zijn. 't Weer is er niet beter op geworden, maar ik weet niet of de lokale bevolking overmatig stoer is met alleen een T-shirt, of dat dat normaal is. Kleine schoolkinderen worden in ieder geval van fluorizerende hesjes voorzien als ze onder begeleiding over de stoep worden meegevoerd in klassen.

Verder is Reykjavik niet geheel vlak, en er moeten momenten zijn waarop de wind niet waait, maar die heb ik nog niet echt kunnen ontdekken, Op een moment moet het zelfs geregend hebben, te zien aan de natte ramen en straten... De bewolking is bovendien niet dusdanig dat je alles makkelijk kunt zien; de Snaeffels moet zichtbaar zijn, op goede dagen, en het niveau van de wolken was dusdanig laag dat een van de andere bergen hier toploos op de foto kwam.

Plan getrokken voor morgen... het gaat dus anti-klokwijs het eiland om, en bovendien in een rare slinger als het lukt. Dat zou me ook de binnenlandse routes moeten opleveren...

White Nights

Je reist weer eens af via het ouderlijk huis naar de nationale luchthaven. Electronisch inchecken met alleen handbagage heeft wat voordelen, en een nadeel; geen tijd om uit te vinden of en waar de ABN lounge heen is gegaan voor een kop thee.

De vlucht zelve was voornamelijk bewolkt; en je vliegt boven veel water, volgens de kaart, en nogal wat wolken. IJsland is zo ongeveer het eerste dat opvalt. Het tweede is dat het niet echt duister werd, Formeel moet er toch een paar uur duisternis zijn, maar rond hobbelend na middernacht viel dat niet echt op. Via een luchthaven die verder niet controleert; een van de voordelen van Schengen, een bus die in 40 minuten ruwweg 40 .. 50 km aflegt en een kleine wandeling kom je dan bij een hostel met een bed en wifi.

De vikingen achterna...

Maar weer eens een reis geboekt. Deze keer naar het noordwesten. Iemand moet toch eens naar die vulkaan gaan kijken (alhoewel die pas na het boeken interessant werd).

Homeward bound...

donderdag 8 januari

De blog bijgewerkt en het merendeel van m´n email ook. Daarna de stad in en avondeten gevonden.

vrijdag 9 januari

De stad is, dankzij een aardbeving en de angst voor meer, ruim opgezet. Het gevolg is dat je erg veel bomen ziet. Het lokale park bevat een heuvel, en daar bovenop is een monument neergezet met meer koper dan ik in aardig wat tijd gezien heb. Na een sandwich de siesta in een hangmat door gebracht. Gedineerd met wat fruit en een kwart kilo ijs; ga ongetwijfeld dood, maar niet vandaag en niet aan deze maailtijd.

zaterdag 10 januari

Rustig dagje, voornamelijk doorgebracht zittend in parken. Mendoza is daarop gebouwd. Ook een ticket voor de nachtbus naar Tucuman aangeschaft en weer eens parrilla gegeten. ´t Weer is aangenaam warm, behalve als je moet werken...

zondag 11 januari

Je haalt de terminal van San Juan, maar vervolgens besluit de chauffeur dat er iets mis is, en ga je naar de garage van het bedrijf. Na enige pogingen besluit men dan maar iedereen over te laden in de volgende bus, want de eerste was niet te fixen... De service laat verder aardig te wensen over; een schamel koekje en wat frisdrank. Ik kreeg bovendien de indruk dat ze in de provincie Tucuman de weg naar de hoofdstad kwijt waren. Aangekomen met slechts krap 2 uur vertraging, en de routine met hostel etc. uitgevoerd. Dit is siesta-gebied, en dat zul je weten ook. Het centrale plein, met de originele naam ´Indepencia´ heeft in ieder geval duidelijk uitgelichte gebouwen. Verder blijkt de zaak in Mendoza met het goedkope ijs ook hier een filiaal te hebben.

maandag 12 januari

´t Laatste ticket naar Cordoba weten te bemachtigen; 2:30 ´s nachts op een bus die waarschijnlijk uit Salta oid komt. ´t Lijkt Tierra del Fuego wel... Tevens de klok maar weer eens een uur gecorrigeerd; Buenos Aires en een gedeelte van Argentinië hebben schijnbaar zomertijd. Een uitgebreide siesta in het park gehouden, en daarna kip in de lokale markt gevonden. De truuk is dat ze altijd brood serveren, zodat de keuze salade je alles levert dat je nodig hebt. ´t Weer was minder warm en meer bewolkt vandaag. De stad ligt zuidelijk van Salta, maar is meer lokaal dan het europees aandoende Salta.

dinsdag 13 januari

De bus kwam inderdaad uit Salta, en de ontbijt service liet te wensen over; ze hadden in Salta wat uitgereikt maar niet in Tucuman. In Cordoba viel m´n koffer zo ongeveer uit de bus bij het open doen van het bagage compartiment; snelle aftocht naar de hostel. Daarna rond gewandeld door het centrum en het park. Tevens bevat ook deze plaats enige filialen van de ijs-verkopende keten; gezien de dalende prijs komt er een punt waarop ze het weg geven, maar dat zal helaas na mijn vertrek uit deze streken zijn.

Brandend zand...

zaterdag 03 januari

El Bolson ligt iets beter qua uitzicht en is net ten noorden van 42^oZ. Tevens is het bevolkt door hippies; de parafenalia zijn in grote hoeveelheid aangevoerd. De temperatuur is voldoende om de knieën weer ontbloot te krijgen. Er wel weer in geslaagd om de email te snoeien... Morgen verder naar het noorden; moet alleen plekken bedenken voor het bezoeken.

zondag 04 januari

Afgereisd op de laatste plaats in de bus langs een paar meren naar San Carlo de Bariloche. Dit is een van de meer toeristieke plekken. De bouwstijl is gedeeltelijk, daar waar ze niet aan het modernizeren zijn, middeleuropees te noemen. ´t Meer doet inderdaad de gedachte aan Zwitserland opkomen. De huisvesting is wat problematisch; morgen op zoek naar de volgende plek en dan pas de hort op. Diner was een vondst; steak voor ongeveer €5... ´t Wordt eerder duister in de zo noordelijke streken.

maandag 05 januari

Na het ontbijt was m´n huisvesting aanzienlijk minder problematisch; ik kon zelfs in hetzelfde bed blijven. Daarna een bus het gemeentelijke park in genomen voor een kleine wandeling; een paar uur en een redelijk aantal kilometers verderop de bus terug genomen. Dit gebied is redelijk bergachtig, met daartussen aardig wat meren. En tussen de bomen merk je relatief weinig van de wind, maar meer van de zon. De regen was meer een druppel hier en daar; wat verontrustend als je verder in de stralende zon loopt. Het gebied is, op een verdwaalde toerist na leeg, met een beter asfaltweg dan menige km die ik hier op wat nationale wegen heb afgelegd. Helaas wordt het op het einde van de dag buiten wel zo koud dat je een trui aan moet; de hoeveelheid wind die de lokale kabelbaan naar de dichtsbijzijnde bergtop sloot heeft daar wel wat mee te maken.

dinsdag 06 januari

Het weer blijft wisselend; de zon is aangenaam, de wind maakt een trui noodzakelijk. Op de terminal een relatief late bus langs de 7 meren gescoord; hierna worden het echte bergen. De tocht was sportief en bij de stippellijn werd het asfalt erg schaars. In San Martin er in geslaagd om het laatste bed in een hostel te krijgen; eerst langs tourist information gaan helpt... Een van de gebroeders Marx heeft ooit gezegd dat hij een olifant in z´n pajama geschoten had, en niet wist hoe het beest daarin gekomen was. De kip van hedenavond had een vergelijkbaar probleem; z´on aaneengesloten lap vlees... ´t Is schijnbaar een argentijnse specialiteit.

woensdag 07 januari

Na ´t ontbijt bleek zo ongeveer iedereen uit de kamer te vertrekken. Ik ben eerst de ene berg opgewandeld, naar het eerste uitzicht, en via ´t busstation, en een tweetal niet goedkope tickets en een siesta op het strand, de andere berg opgewandeld. Voor het tweede uitzicht wilde ze nog geld ook. Klein probleem voor de inners; er lopen veel meer paden over de berg, en een aantal geven hetzelfde uitzicht... De man van de hostel had in ieder geval een verklaring voor de hoeveelheid zonneschijn; het gat in de ozonlaag ligt boven Patagonië.

donderdag 08 januari

Dan kom je aan in Neuquén; de terminal misstaat niet op een vliegveld met illusies van grandeur. De tijdigheid van de volgende bus wel. Ze boden iets aan voedsel, maar ´t was niet echt overdadig. De films waren ook niet de nieuwste, en de bingo onderbrak de monotonie van het vlakke land ook gedeeltelijk. In de buurt van Mendoza bleek de Dakar-rally zich door deze streken te banen; niet het echte werk... In Mendoza zelf maar in de eerste hostel gerold.

Going down the river...

zaterdag 27 december

Ontbeten en m´n was in ontvangst genomen. Daarna eerst een poging ondernomen om rechtstreeks in Rio Gallegos te landen, maar daar gaat ëën bus per dag naar toe, en die zit vol en vertrekt om 5:00 uit Ushuaia. Dan maar naar Rio Grande, waar meer bussen heen gaan. Daar was de keuze niet veel beter; morgejn redelijk vroeg bij de terminals aan de conducteurs vragen... De stad zelve beschrijft zich als het ´compromis de todos´ waarbij ik denk dat je niemand tevreden krijgt.

zondag 28 december

Erg vroeg opgestaan, na een nacht waar ik vrij lang wakker gehouden werd door het verkeer; tussen de snelheidsdrempels probeert de lokale bevolking volgens mij het record rubber neerleggen te verbeteren. Ook weet ik niet of het echt duister geworden is. Bij de terminal verblijde een van de lokale mensen me met een plaats in de bus naar Rio Gallegos met een verbinding naar el Calefate; enige vraag nu is wanneer ik daar aan kom. De collectie stempels in mijn paspoort van Argentinië en Chili begint paginas te beslaan; de grens en de wegen zorgen ervoor dat om bepaalde plekken te bereiken je via het andere land moet, incluis alle formaliteiten. Verder nog een mijnenveld tegen gekomen; naast de weg naar het punt waar de ferry je over de Estrado de Magellanes zet. Het hoe en waarom is mij volslagen duister; de grens is uren, met de geweldige qualiteit van de wegen, verderop. Ik kon in ieder geval nog wat chileense pesos omzetten. In Rio Gallegos bleek vervolgens dat het niet helemaal zo goed geörganizeerd was als gedacht; ik had alleen een voucher, en had dat bij een andere maatschappij moeten wisselen, maar niemand had dat als detail vermeldt. ´t Was een relatief dure nacht; hostel vol, en de goedkoopste oplossing was meer dan ik deze trip überhaupt aan een plek besteed heb.

maandag 29 december

Terug op de terminal kwam eerst mijn ticket voor gisteren boven water; bij de maatschappij waar ik het eerst aan een van de begeleiders gevraagd had, en na enige discussie vervolgens een nieuw ticket. De trip voert over behoorlijk kale vlaktes de binnenlanden in. El Calefate blijkt toch zo´n 5 uur verder te liggen. Daar woei het zo hard dat m´n zonnebril nu is toegevoegd aan het gemeentelijke reservaat. De pizza was minder; de mozzarilla, of wat daar voor door gaat, was meer water...

dinsdag 30 december

Ontbijt op een plek die er duurder uit zag dan was. Daarna een relatief duur ticket naar een nogal dure plaats gekocht. De tocht zelf was redelijk snel, langs een kaal landschap met uitzicht op meer en berg. Dit is het eerste nationale park waar niet voor betaald hoeft te worden, maar de overige prijzen compenseren dat aardig. Verder is het ook het eerste park waar ze hun bezoek welkom heten, en text en uitleg geven... Het internet is nog steeds niet gratis voor de hostelgasten, zodat het bijwerken even op zich laat wachten. Het uitzicht is overigens wel spectaculair met mooi maar nog steeds winderig weer. Tevens staat er een mobiel motel naast de hostel; een of andere duitse onderneming met bijbehorende klanten...

woensdag 31 december

Na m´n zaken verhuist te hebben van een kamer naar de andere, het park ingewandeld. Aardige uitzichten, maar ook hier van het pad geraakt en vervolgens elders weer op een ander pad gekomen. ´t Weer was goed, zoals aangekondigd. Je komt alleen op een paar plekken, zoals de bus een ozzie en een kiwi tegen, en de drank vloeide. Na een kleine trip naar een van de twee reisbureaux bleken m´n opties nogal gering. De plaatsen voor diner ook. Een plek gevonden die me twee stukken taart verkocht, tegen lokale woekerprijzen. Daarna begon het feest in de hostel zelve; leuk als ze je net in de kamer naast het feestgedruis geplaatst hebben.

donderdag 1 januari

Het was nog lang onrusting in de hostel. Het dorp aanzienlijk minder; wat vuurwerk en feestgangers op zoek naar een feest. De volgende morgen bleek de bus naar het noorden vol, en moest ik mijn heil via el Calefate zoeken. Aldaar was de enige optie via Rio Gallegos. Bovendien was elke supermercado dicht maar kon ik wat scoren bij een niet zo snelle fastfood joint met een vriendelijk publiek. De bus naar de kust voerde prompt ook naar de wind. In Rio Gallegos een ticket naar Comodore Rivadavia weten te bemachtigen; morgen zien we daar wel verder. ´t Diner was indrukwekkend voor een bus.

vrijdag 2 januari

Dan wordt je min of meer op dezelfde punt wakker langs de kust. Helaas werden de verwachtingen voor het ontbijt niet echt waargemaakt; kwam een uur te laat, zonder geserveerd voedsel de bus uit. De gids omschrijft de lokale kerk als de lelijkste. Het is in ieder geval een van de vreemdere. Eerste bus naar Esquel weten te boeken. De smaak van de gemiddelde chauffeur is niet echt verheven, en het landschap evenmin totaan de bergen. De prijzen van jeugdherbergen wel. Deze heeft geen computer voor internet, maar wel ontbijt inbegrepen.

zaterdag 3 januari

Na ´t ontbijt afgereisd naar el Bolson. Het treinstation van Esquel werkt wel, maar heeft niet echt de functie als bron van transport naar de rest van de wereld.

Burning down the house...

dinsdag 23 december

Na de email en de blog eerst geprobeerd een ticket naar Ushuaia te bemachtigen; helaas wordt dit dus morgen vroeg proberen bij el conducteur. Daarna met een nogal nederlands-talig gezelschap Pinguïnera Seno Otway bezocht; kleine trip naar een plek die slechts 50 á 70 km verder was... Weer een lokale term voor vlees met brood etc. ontdekt. De douche bleek meer geschikt voor het testen van satelieten; de warmte-koude cyclus was voorbereid op snel draaiende objecten.

woensdag 24 december

Kreeg zowaar ontbijt om 6:45... Daarna af naar de terminal waar helaas bleek dat er geen plaats was. Met een andere bus naar Puerto Natales. Het uitzicht, op de lamas, een struisvogelsoort, en roofvogels na, werd in ieder geval iets heuvelachtig, en de hoeveelheid sprokkelhout nam ook toe. In Puerto Natales was de eerste jeugdherberg tot kroeg verworden, en de enige methode om in Ushuaia te komen via Punta Arenas te lopen. De rest van de redelijk zonnige dag door gebracht met het bewonderen, van enige afstand, van besneeuwde bergen. Na een busreis, verlucht met een film met regie'aanwijzingen [blij verrast], weer bij de hostel aangekomen. Deze keer was er wel plaats in de hoofdvestiging, en later een (voortgezet) bachanaal; ik denk dat mijn smaakpapillen aardig verdoofd zijn, als het verschil tussen pisco sour en witte rum weg valt. Afgezien van de israeliër die de streek overspoelen, zijn de nederlands-taligen ook aardig aan de wandel.

donderdag 25 december

´t Ontbijt in de dependance is toch beter; de vrouwelijke hand... Bus in, en 3 kwartier later werd duidelijk waarom ik de avond tevoren al in Pta. Arenas moest zijn; geen plaats in de eerste bus vanuit Pto. Natales. Na nog eens 1.5 uur kom je dan bij de ferry, met aan de westkant voornamelijk zand, en aan de oostkant nog wat betonplaten. De qualiteit van de wegen in Patagonië blijkt soms heilig vergeleken met die in Tierro del Fuego; pas in de buurt van de grens wordt het wat. Afgezien van de schapen, lamas die kunnen rennen en over hekken springen, en de struisvogelsoort wordt het pas in de buurt van Ushuaia interessant; bergen met bomen. De prijzen lijken ook al aangepast op het hoogseizoen, en eerste kerstdag zorgt ervoor dat bijna alle restaurants gesloten zijn.

vrijdag 26 december

Je verliest bij de vele uren zonlicht, of wat daar bij regenachtig weer voor door gaat, een redelijk gevoel voor tijd. In ieder geval mijn kleren maar eens ingeleverd voor de was, en naar het park vertrokken. Daar begon het halverwege de berg te regenen, waarop ik maar weer voorzichtig afgedaald ben. De volgende poging, langs de zeearm was langer, en succesvoller en gelukkig ook droger. Het vervolg minder; het pad was ook duidelijk niet goed aangegeven. Klein voordeel; ik wist waar de wegen zich bevonden, en door gewoon door het struweel naar de juiste kant te lopen kom je bij de hoofdweg, met alle busjes naar de stad. Ik dacht dat mijn ticket alleen geldig was bij een stel mensen, maar een aardige dame van een andere toko bood ook transport op het ticket. Redelijk wat fotos ´geschoten´ en daarmee het vocabulaire van de chauffeuze wat uitgebreid. Voor het diner was er meer open, incluis ten minste twee plekken met een ´all you can eat´ policy.

Get to the point...

vrijdag 19 december

Na de blog update maar eens gaan wandelen. Een spies met voornamelijk rundvlees en wat perziken als diner genuttigd. Toen maar eens afgereisd naar de juiste busterminal en daar de bus naar Pucón bestegen. De dame die naast mij plaats nam was meer geïnteresseerd in haar mobiele telefoon dan in mij...

zaterdag 20 december

Dan wordt het wel erg nat na Temuco. Pucón was bovendien ook voorzien van erg veel wind. Daarom was hesluit om door te reizen naar Puerto Varas snel en eenvoudig genomen. Omdat er een kans was dat er in Valdivia een snellere verbinding te vinden was, via die plaats gegaan. Dat was, op de waterdichtheid van de bussen na, een natte aangelegenheid.

zondag 21 december

Na een goed nacht wordt je wakker in een zonovergoten Puerto Varas. ´t Was een beetje winderig, maar verder best aangenaam. Daarna maar doorgereisd naar Puerto Montt voor een bus naar Putn Arenas. Deze stad ligt zo zuidelijk, dat de meeste kaarten hem niet bevatten. De doorgaande weg er naar toe gaat via Argentinië, waarbij de pas voor de grensovergang lager is, maar natter, met als gevolg dat er veel bomen en redelijk wat sneeuw te zien was. In eerste instantie gaat de weg langs de westkant van Argentinië.

maandag 22 december

De volgende morgen wordt je wakker bij de kust; ergens gedurende de nacht is de bus linksaf geslagen, met als gevolg dat je via de belangrijkste snelweg naar het zuiden gaat. De aanblik van het landschap is er ook niet beter op geworden; van bergen en bossen naar schrale vlaktes met hier en daar een heester o.i.d. De lama/vicuña zijn wel weer terug. Na enige tijd kom je bij de grens; waar de chauffeur al moeite had met de bus op het asfalt/gravel te houden bleek hier pas hoeveel het echt waaide; tussen een gebouw met een trillend dak en een andere bus, schudde de onze nog steeds. In Punto Arenas was het zonnig, maar woei het een beetje; redelijk aangenaam totdat de zon na 22:00 onder ging. De befaamde kuchen zijn inderdaad ´t betere soort gebak; de variant met noten was geschikt als desert.

dinsdag 23 december

´t Waait hier stevig, en misschien is het wat frisjes voor de tijd van het jaar. Verder serveert men hier ontbijt voldoende om enig vlees op de botten te kweken; noodzakelijk i.v.m. de weersomstandigheden die kleine kinderen, ouden en zwakken afvoeren...