donderdag 11 december
Internet weer eens proberen bij te werken; met een half uur lukt dat dus niet helemaal. De blog is bij, maar de email is hopeloos. Daarna de supermarkt gevonden; het is ook hier begonnen met regenen... Morgen maar naar Jujuy oid. Verder 1/4 kip met friet (en ketsup en iets groens) gehaald voor diner, en daarna wel mijn email weten bij te werken...
vrijdag 12 december
Je bestudeert de boeken, en besluit zaterdag maar naar San Salvador de Jujuy te verkassen. Tijd voor veel slenteren etc. De email blijft binnen de perken... De meeste vormen van voedsel hier bestaan uit vlees met, naar behoefte, brood, ei, tomaat en friet. Mijn opinie over vegetarianisme in dit land is dat het de mensen zijn die de groente ook opeten.
zaterdag 13 december
Ontbijten, email checken, uitchecken en de bus nemen naar de volgende plek; je zou haast denken dat ik het vaker gedaan heb... Enige grap is dat Salta nog tot het europeaans aandoende gedeelte van Argentinië behoort, en San Salvador de Jujuy tot het meer lokale zuid-amerikaanse gedeelte, met alle gevolgen voor o.a. de straathandel etc. van dien. Er zijn een paar mooie gebouwen en een tweetal rivieren in deze stad, maar tot nu toe geen busticket naar San Pedro de Atacama in Chili. Het enige advies is nu om even na 8:00 op de busterminal te zijn; misschien dat een van de conducteurs nog een plek heeft. Verder heeft de lokale variant van spaans wel erg veel woorden voor de combinatie vlees, ei, ham, kaas en brood. De TV bood iets nog vreemder; beelden van publiek bij een wedstrijd, maar de wedstrijd zelve werd niet getoond. Het weer is er niet op verbeterd; regen... Later nog geprobeerd, en wel een 'afzakkertje' gevonden, maar ook voldoende regen om weer naar binnen te vluchten.
zondag 14 december
De nacht was wat onrustig; een club met muziek en muskieten die bij gebrek aan normale mensen maar aan mij begonnen. De volgende morgen wel ontbijt weten te krijgen voor 8:00. Daarna op het busstation gewacht; de beide bussen naar Chili waren wat verlaat, maar de eerste had wel plaats. Het eerste gedeelte was voornamelijk nat, maar daarna werd het droger en hoger. Prima terrein voor lamas, maar wat de beesten eten moet wel erg zout zijn. De argentijnse grens ligt op 4000 á 4600 m, en is aangenaam warm. Het enige probleem dat ik heb is dat de hoeveelheid CO2 in de frisdranken me niet helemaal bevalt; dat biedt hoop voor de hoogvlaktes in het noorden. De chileense grens(post) ligt z'on 160 km verder in San Pedro de Atacama. Daar bleken we maar een paar uur te laat. Maar eens de maaltijd van de dag genomen; waar ze hier de zalm vandaan halen op enige afstand en 2400 m hoogte van de zee, in wat de droogste woestijn ter wereld is...
maandag 15 december
Naar de dichtsbijzijnde bezienswaardigheid gelopen. Maar een paar kilometer, maar wel de oase uit. Pre de spanjaarden hadden ze hier al een vesting die eerst door de inca werd overgenomen, en vervolgens met enige moeite door de spanjaarden. Die waren niet geheel blij, en onthoofden maar wat mensen... Afgezien van de wat afgebrokkelde muren, was er ook enige toppen verder een uitzicht met kruis. Daarna de bus naar La Serena genomen; weet niet hoe blij ik ben met de tarieven van het transport. Het duurt vervolgens een paar uur voordat je bij Antofagasta de kust te zien krijgt, en daarna de nacht door voordat je ergens bent...
dinsdag 16 december
Aangekomen, en mijn zaken eerst in een hostel weten te stallen. Daarna door de stad naar o.a. de kust gelopen. Het weer is niet helemaal ideaal, en het zou wel eens langebroeken weer kunnen zijn vanaf hier naar het zuiden.
2008-12-11
Cry me a river...
Zaterdag 6 december
Blog maar eens bijgewerkt en m'n email een beetje opgeschoond. Daarna gaan eten bij een tent met een aanbieding; ik weet niet of ik alles gehad heb, maar ik zat wel vol na het nuttigen van alles behalve de bloedworst; parrilla is best te genieten. De hostel leek eerst leeg te lopen, maar zit toch redelijk vol.
Zondag 7 december
Na het ontbijt besloten om het voornamelijk rustig aan te doen. De rivieren vormen hier de grenzen tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay. Er is zelfs een bootje naar Paraguay en een plek per land met een min of meer symbolisch object; verder is het niet zo warm als gisteren, maar dit heeft weinig invloed op de hoeveelheid siesta. Alhoewel; gisteren was de temperatuur 32o en vandaag, afhankelijk van de meter 26o, hetzij zelfs 43o. Daarna een hamburger gescoord; alleen geloof ik dat ze de koe nog moesten vangen. Nog wat meer spaans langs zien komen; spanjaarden en buitenlanders die spaans willen leren...
Maandag 8 december
Gebruikelijke routine van ontbijt en vertrek. De bus naar Paraguay viel mee qua prijs, maar niet qua service; iedereen is wel Argentinië uitgestempeld, maar ik denk dat er een aantal, waaronder ik, niet Paraguay zijn ingestempeld. Vervolgens weer eens z'on ATM met toegevoegde bedragen gevonden; ja, je hebt een keuze, net zoveel als bij z'on service nummer; '...dit gesprek kost X eurocent per minuut en de kosten...'. Daarna een bus naar Encarnacion weten te halen; alleen vraag ik me af wat de waarde is van informatie, als die informatie verouderd is. Inflatie lijkt ook hier niet vriendelijk te zijn. Verder was het vinden van wisselkoersen een klein wonder. De ene helft van de stad zou ter eniger tijd moeten gaan onderlopen (i.v.m. een stuwmeer), en de hele stad lijkt siesta houden tot een kunst verheven te hebben... Avondeten bestond uit een sandwich; ik ben niet onder de indruk van de culinaire gaves hier. Het was ooit vlees, warm en in ieder geval nog steeds dood.
Dinsdag 9 december
's Ochtends de bus naar (santa) Trinidad (de Parana) genomen. Daar bevinden zich ruïnes van een jezuitennederzetting. Redelijke collectie stenen, nadat de buschauffeur me eerst meenam naar het eindpunt; en ik hand nog wel gevraagd... Er staat dus wel iets, maar veel is, ondanks de steenbouw, niet echt compleet. Tevens was er voor de kerk enig onderscheid t.a.v. wie waarheen mocht. Vandaag minder heet dan gisteren, maar de wind maakte het minder aangenaam. Na verder enige tijd te hebben rondgehangen in de stad, maar een bus voor 23:30 naar Asuncion geboekt. Van wat ik hier op TV zie, krijg ik de indruk dat men van C- of D-lijst werk houdt; noch de acteurs, noch de rest lijken veel om handen te hebben; gooien en smijten lijkt voldoende.
Woensdag 10 december
't Was een redelijk volle bus die volgens mij langs een lange route zou gaan. Bij aankomst in Asuncion bleken de enkele druppels uitgegroeid te zijn tot een regenbui. De regenbui hield gelukkig niet aan, en de miserabele aanblik van de hemel boven Asuncion was voldoende om mij de bus naar Resistancia in te jagen met wat maïsbrood. Het vergrijp Paraguay in te reizen zonder stempel blijkt z'on 361.000 en nog wat lokale munten te kosten; dat werd in eerste instantie vertaalt met $280 (argentijnse peso) maar de man nam genoegen met $250. In Resistencia een ATM moeten bezoeken, en daarna een ticket naar Salta weten te scoren; zo kom je nog eens naast iets aantrekkelijks te zitten, om haar helaas nog voor de nacht te zien verdwijnen. De eerste film was spaans ondertitelde engelse film met enig gesproken mandarijn; altijd grappig om beide te begrijpen.
Donderdag 11 december
En dan kom je voor 7:00 aan. De temperatuur viel mee voor de bergen... Een jeugdherberg gezocht voor de ondertussen nodige douche. Een bed dat echt vlak is i.p.v. de stoelen in een bus en niet beweegt is wel comfortabel. Dus maar even ingecheckt. Na dat en gebruik gemaakt te hebben van de faciliteitende stad door en de berg op en af gelopen te hebben is het tijd voor enige siesta.
Blog maar eens bijgewerkt en m'n email een beetje opgeschoond. Daarna gaan eten bij een tent met een aanbieding; ik weet niet of ik alles gehad heb, maar ik zat wel vol na het nuttigen van alles behalve de bloedworst; parrilla is best te genieten. De hostel leek eerst leeg te lopen, maar zit toch redelijk vol.
Zondag 7 december
Na het ontbijt besloten om het voornamelijk rustig aan te doen. De rivieren vormen hier de grenzen tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay. Er is zelfs een bootje naar Paraguay en een plek per land met een min of meer symbolisch object; verder is het niet zo warm als gisteren, maar dit heeft weinig invloed op de hoeveelheid siesta. Alhoewel; gisteren was de temperatuur 32o en vandaag, afhankelijk van de meter 26o, hetzij zelfs 43o. Daarna een hamburger gescoord; alleen geloof ik dat ze de koe nog moesten vangen. Nog wat meer spaans langs zien komen; spanjaarden en buitenlanders die spaans willen leren...
Maandag 8 december
Gebruikelijke routine van ontbijt en vertrek. De bus naar Paraguay viel mee qua prijs, maar niet qua service; iedereen is wel Argentinië uitgestempeld, maar ik denk dat er een aantal, waaronder ik, niet Paraguay zijn ingestempeld. Vervolgens weer eens z'on ATM met toegevoegde bedragen gevonden; ja, je hebt een keuze, net zoveel als bij z'on service nummer; '...dit gesprek kost X eurocent per minuut en de kosten...'. Daarna een bus naar Encarnacion weten te halen; alleen vraag ik me af wat de waarde is van informatie, als die informatie verouderd is. Inflatie lijkt ook hier niet vriendelijk te zijn. Verder was het vinden van wisselkoersen een klein wonder. De ene helft van de stad zou ter eniger tijd moeten gaan onderlopen (i.v.m. een stuwmeer), en de hele stad lijkt siesta houden tot een kunst verheven te hebben... Avondeten bestond uit een sandwich; ik ben niet onder de indruk van de culinaire gaves hier. Het was ooit vlees, warm en in ieder geval nog steeds dood.
Dinsdag 9 december
's Ochtends de bus naar (santa) Trinidad (de Parana) genomen. Daar bevinden zich ruïnes van een jezuitennederzetting. Redelijke collectie stenen, nadat de buschauffeur me eerst meenam naar het eindpunt; en ik hand nog wel gevraagd... Er staat dus wel iets, maar veel is, ondanks de steenbouw, niet echt compleet. Tevens was er voor de kerk enig onderscheid t.a.v. wie waarheen mocht. Vandaag minder heet dan gisteren, maar de wind maakte het minder aangenaam. Na verder enige tijd te hebben rondgehangen in de stad, maar een bus voor 23:30 naar Asuncion geboekt. Van wat ik hier op TV zie, krijg ik de indruk dat men van C- of D-lijst werk houdt; noch de acteurs, noch de rest lijken veel om handen te hebben; gooien en smijten lijkt voldoende.
Woensdag 10 december
't Was een redelijk volle bus die volgens mij langs een lange route zou gaan. Bij aankomst in Asuncion bleken de enkele druppels uitgegroeid te zijn tot een regenbui. De regenbui hield gelukkig niet aan, en de miserabele aanblik van de hemel boven Asuncion was voldoende om mij de bus naar Resistancia in te jagen met wat maïsbrood. Het vergrijp Paraguay in te reizen zonder stempel blijkt z'on 361.000 en nog wat lokale munten te kosten; dat werd in eerste instantie vertaalt met $280 (argentijnse peso) maar de man nam genoegen met $250. In Resistencia een ATM moeten bezoeken, en daarna een ticket naar Salta weten te scoren; zo kom je nog eens naast iets aantrekkelijks te zitten, om haar helaas nog voor de nacht te zien verdwijnen. De eerste film was spaans ondertitelde engelse film met enig gesproken mandarijn; altijd grappig om beide te begrijpen.
Donderdag 11 december
En dan kom je voor 7:00 aan. De temperatuur viel mee voor de bergen... Een jeugdherberg gezocht voor de ondertussen nodige douche. Een bed dat echt vlak is i.p.v. de stoelen in een bus en niet beweegt is wel comfortabel. Dus maar even ingecheckt. Na dat en gebruik gemaakt te hebben van de faciliteitende stad door en de berg op en af gelopen te hebben is het tijd voor enige siesta.
2008-12-06
Slow boat to China
2 december
Onrustige nacht gevolgd door een snelle aftocht naar de ferry terminal. Een ticket en een stempel later zat ik op de langzame boot naar Colonia in Uruguay. Of en hoe je Uruguay ingestempeld wordt is mij even een raadsel; ik was zo snel de terminal uit dat het meer op Kagoshima leek dan iets internationaals. Daarna Colonia bekeken; klein en oud... en een bus genomen naar Montevideo. Aldaar in een jeugdherberg getrokken; die beginnen ook hier duur te worden. Het weer is wat minder; links en rechts een druppel, maar de wind is erger... Diner bestond uit een lap gepanneerd vlees, bijna zo groot als het bord.
3 december
Je checkt je email even voor het ontbijt; m{n ouders te goed opgevoed, ze verwachten nu zaken op de blog voordat ik zelfs maar de kans heb gehad om de avonturen te beleven... Ontbijt was goed, en de stad redelijk vervallen. Na een wandeling daar doorheen afgereisd naar Punte del'este; 't weer en mijn spaans gaan erop vooruit. De golven ook; ik ken ten minste een grootouder die van het uitzicht zou hebben genoten. Alleen is de vrag hoe ik hier vandaan de binnenlanden in kom; de route lijkt alleen langs de kust Brazilië in... Verder zou de stad zo ongeveer leven van vis, maar ik krijg meer de indruk dat ze van touristen leven; de pizza was overigens best te genieten. Daarna met de gebruikelijke verzameling jeugdherberggasten nog lang door gepraat.
4 december
De volgende ochtend bleek dat ze morgen t/m zondag iets a-la een F1 training/demonstratie hebben; tijd om te vertrekken. In Montevideo werd duidelijk dat de nachtbus naar Salto, incluis baden en de grens misschien wel het handigste is. Betekent wel dat er enige financiele handelingen verricht moeten worden en het updaten van de blog pas in Iguazú plaats vindt. Ik heb d elangzaamste gekozen zodat ik zolang mogelijk nachtrust kan genieten...
5 december
De langzaamste bus slaagde erin om z'on 40 minuten te vroeg te arriveren. Meteen de volgende bus Argentinië in weten te boeken; daar mag ik dan ook wisselen. Ze hebben hier één serieuze hobby; het aan maté potten lurken, iets dat gezien de prijzen van de potten en metalen rietjes alleen maar zo betiteld kan worden. De grens was redelijk simpel, ondanks het ontbreken van een stempel Uruguay in. Het wisselen lukte ook goed. De volgende bus wat minder; kleine vertraging, en dan kom je er achter hoe groot dit land is of hoe langzaam de bussen. 1.5 engels-talige en één spaans-talige film gezien. De weg was verder gedeeltelijk opgebroken; de vertraging bleef totaan Posadas. Daar een bus naar Iguazú en een burger gevonden...
6 december
Je wordt op een van de onmogelijkste tijdstippen gedumpt in Iguazú 2:30 in de morgen terwijl alles en iedereen dicht is. De nachtwaker van de busterminal laat je niet slapen op de verder lege bankjes. De volgende morgen wel naar een goedkoop hostel geleid, en vanaf daar na het ontbijt naar de argentijnse zijde van de watervallen gegaan. Aan deze kant kom je dichter bij het water... De hoeveelheid zon was ook voldoende.
Onrustige nacht gevolgd door een snelle aftocht naar de ferry terminal. Een ticket en een stempel later zat ik op de langzame boot naar Colonia in Uruguay. Of en hoe je Uruguay ingestempeld wordt is mij even een raadsel; ik was zo snel de terminal uit dat het meer op Kagoshima leek dan iets internationaals. Daarna Colonia bekeken; klein en oud... en een bus genomen naar Montevideo. Aldaar in een jeugdherberg getrokken; die beginnen ook hier duur te worden. Het weer is wat minder; links en rechts een druppel, maar de wind is erger... Diner bestond uit een lap gepanneerd vlees, bijna zo groot als het bord.
3 december
Je checkt je email even voor het ontbijt; m{n ouders te goed opgevoed, ze verwachten nu zaken op de blog voordat ik zelfs maar de kans heb gehad om de avonturen te beleven... Ontbijt was goed, en de stad redelijk vervallen. Na een wandeling daar doorheen afgereisd naar Punte del'este; 't weer en mijn spaans gaan erop vooruit. De golven ook; ik ken ten minste een grootouder die van het uitzicht zou hebben genoten. Alleen is de vrag hoe ik hier vandaan de binnenlanden in kom; de route lijkt alleen langs de kust Brazilië in... Verder zou de stad zo ongeveer leven van vis, maar ik krijg meer de indruk dat ze van touristen leven; de pizza was overigens best te genieten. Daarna met de gebruikelijke verzameling jeugdherberggasten nog lang door gepraat.
4 december
De volgende ochtend bleek dat ze morgen t/m zondag iets a-la een F1 training/demonstratie hebben; tijd om te vertrekken. In Montevideo werd duidelijk dat de nachtbus naar Salto, incluis baden en de grens misschien wel het handigste is. Betekent wel dat er enige financiele handelingen verricht moeten worden en het updaten van de blog pas in Iguazú plaats vindt. Ik heb d elangzaamste gekozen zodat ik zolang mogelijk nachtrust kan genieten...
5 december
De langzaamste bus slaagde erin om z'on 40 minuten te vroeg te arriveren. Meteen de volgende bus Argentinië in weten te boeken; daar mag ik dan ook wisselen. Ze hebben hier één serieuze hobby; het aan maté potten lurken, iets dat gezien de prijzen van de potten en metalen rietjes alleen maar zo betiteld kan worden. De grens was redelijk simpel, ondanks het ontbreken van een stempel Uruguay in. Het wisselen lukte ook goed. De volgende bus wat minder; kleine vertraging, en dan kom je er achter hoe groot dit land is of hoe langzaam de bussen. 1.5 engels-talige en één spaans-talige film gezien. De weg was verder gedeeltelijk opgebroken; de vertraging bleef totaan Posadas. Daar een bus naar Iguazú en een burger gevonden...
6 december
Je wordt op een van de onmogelijkste tijdstippen gedumpt in Iguazú 2:30 in de morgen terwijl alles en iedereen dicht is. De nachtwaker van de busterminal laat je niet slapen op de verder lege bankjes. De volgende morgen wel naar een goedkoop hostel geleid, en vanaf daar na het ontbijt naar de argentijnse zijde van de watervallen gegaan. Aan deze kant kom je dichter bij het water... De hoeveelheid zon was ook voldoende.
2008-12-02
Don't cry for me Argentina...
Za 29-11
De lounge in AMS begint beter te worden; ze willen welliswaar je bankpas zien, maar hebben iets meer te lezen dan de telegraaf en serveren een koekje bij de thee. De amerikanen zijn ondertussen wel gek geworden; veiligheid is geen circus, behalve op IAD, en ze verwachten niet dat Barack de komende 4 jaar overleeft... De vlucht blonk uit door middelmatigheid; ik geloof niet dat UA van haar passagiers houdt.
Zo 30-11
Vervolgens kom je in Buenos Aires aan; 't is officieel, ik reis te veel, want bij iedere grens is men ten minste verbaasd over de inhoud van m'n paspoort. Na een gevecht met zo ongeveer alle werkende ATMs op de luchthaven toch geld weten te extraheren, en daarna een bus naar de stad gevonden. Daar in een hostel ingecheckt. Tevens lijkt het alsof men hier zomertijd kent. Na een kleine siesta wat rond gewandeld. Dinner in een fastfood zaak genoten; het voetbal op TV was minder te genieten... Boca tegen Racing, en de zaak zat vol met idioten.
Ma 1-12
Maar weer eens ontbeten met koffie... Vervolgens weer eens de stad in; nu ook bij het treinstation en de haven gekomen; de een is duidelijk over de heuvel, de andere bood wat ongelukkige tijden... Het is niet zozeer een regio met regenseizoenen, maar nat is het wel; zo te zien niet voortdurend, de bevolking heeft wel enige paraplus maar gaat niet gekleed alsof de zondvloed nadert... Voorlopig voldoende rond gebanjerd om morgen naar Colonia in Uruguay te verkassen.
De lounge in AMS begint beter te worden; ze willen welliswaar je bankpas zien, maar hebben iets meer te lezen dan de telegraaf en serveren een koekje bij de thee. De amerikanen zijn ondertussen wel gek geworden; veiligheid is geen circus, behalve op IAD, en ze verwachten niet dat Barack de komende 4 jaar overleeft... De vlucht blonk uit door middelmatigheid; ik geloof niet dat UA van haar passagiers houdt.
Zo 30-11
Vervolgens kom je in Buenos Aires aan; 't is officieel, ik reis te veel, want bij iedere grens is men ten minste verbaasd over de inhoud van m'n paspoort. Na een gevecht met zo ongeveer alle werkende ATMs op de luchthaven toch geld weten te extraheren, en daarna een bus naar de stad gevonden. Daar in een hostel ingecheckt. Tevens lijkt het alsof men hier zomertijd kent. Na een kleine siesta wat rond gewandeld. Dinner in een fastfood zaak genoten; het voetbal op TV was minder te genieten... Boca tegen Racing, en de zaak zat vol met idioten.
Ma 1-12
Maar weer eens ontbeten met koffie... Vervolgens weer eens de stad in; nu ook bij het treinstation en de haven gekomen; de een is duidelijk over de heuvel, de andere bood wat ongelukkige tijden... Het is niet zozeer een regio met regenseizoenen, maar nat is het wel; zo te zien niet voortdurend, de bevolking heeft wel enige paraplus maar gaat niet gekleed alsof de zondvloed nadert... Voorlopig voldoende rond gebanjerd om morgen naar Colonia in Uruguay te verkassen.
2008-10-08
Even een vlekje uitbreiden...
Volgende ronde, volgende reis...
Grootste nadeel aan deze route (afgezien van de rare ideëen van regeringen over belastingen en veiligheid) is het schema bij de terugreis.
| Route | Van | Naar | |
| UA947 | AMS | 29NOV08 | IAD |
| UA847 | IAD | 29NOV08 | EZE |
| UA846 | EZE | 17JAN09 | IAD |
| UA946 | IAD | 18JAN09 | AMS |
| Details | |
| UA | United Airlines |
| AMS | Schiphol |
| IAD | Dulles International Airport |
| EZE | Buenos Aires International Airport |
Grootste nadeel aan deze route (afgezien van de rare ideëen van regeringen over belastingen en veiligheid) is het schema bij de terugreis.
2008-05-26
this is the end...
25 mei
Het ontbijt de volgende morgen was interessant; een groep mensen uit Hong Kong kan ook als sprinkhanen functioneren. Daarna middels de metro en de locale airport express naar Inchon afgereisd. Dit is een behoorlijk eind (of lijkt zo omdat je lang onderweg bent). De luchthaven ligt op een eiland, en daar aangekomen bleek dat alle raamplekken al vergeven waren, en niemand daar meer wat aan kon doen.
Ook Lufthansa schermt met mooie electronica; het zou nog leuker zijn als die aanwezig was. Verder begin ik echt teveel af te weten van Windows. Dan kom je aan in München, en blijkt dat de eerdere vlucht naar Amsterdam veel vertraging heeft, maar de self-service counters van Lufthansa beter voorzien zijn dan de lounge van ABN in Amsterdam.
Het 'rare' type vliegtuig (CANADAIR REGIONAL JET 900) bleek een DC-9 cloon te zijn, en niet de ruimste uitvoering daarvan. Het brengt je naar een meer dan somber en koud Nederland. Qua verdwaalde vreemdelingen viel het mee deze keer; kwam thuis zonder vragen over treinen en plaatsen in Nederland.
Naschrift
Een versie met alle dagen in chronologische volgorde en fotos volgt t.z.t. op de homepage
Het ontbijt de volgende morgen was interessant; een groep mensen uit Hong Kong kan ook als sprinkhanen functioneren. Daarna middels de metro en de locale airport express naar Inchon afgereisd. Dit is een behoorlijk eind (of lijkt zo omdat je lang onderweg bent). De luchthaven ligt op een eiland, en daar aangekomen bleek dat alle raamplekken al vergeven waren, en niemand daar meer wat aan kon doen.
Ook Lufthansa schermt met mooie electronica; het zou nog leuker zijn als die aanwezig was. Verder begin ik echt teveel af te weten van Windows. Dan kom je aan in München, en blijkt dat de eerdere vlucht naar Amsterdam veel vertraging heeft, maar de self-service counters van Lufthansa beter voorzien zijn dan de lounge van ABN in Amsterdam.
Het 'rare' type vliegtuig (CANADAIR REGIONAL JET 900) bleek een DC-9 cloon te zijn, en niet de ruimste uitvoering daarvan. Het brengt je naar een meer dan somber en koud Nederland. Qua verdwaalde vreemdelingen viel het mee deze keer; kwam thuis zonder vragen over treinen en plaatsen in Nederland.
Naschrift
Een versie met alle dagen in chronologische volgorde en fotos volgt t.z.t. op de homepage
2008-05-25
Soul town, soul food...
22 mei
Later op zoek gegaan naar een beroemde klok en voedsel; de klok zou met name 's avonds mooi verlicht zijn. Het voedsel bestond deze keer uit rijstepap met toevoegingen en een goede deal op een aantal deegwaren...
23 mei
Rond gewandeld, met name over een berg met shamanistische tempels etc. Ook hier is wat ooit buiten de stad viel reeds lang opgenomen binnen de stadsgrenzen. Ze hebben ook een riviertje getemd; het resultaat zou beter zijn met hier en daar een zitbankje. Het weer is voornamelijk aangenaam en de strepen op mijn voeten zijn ook weer duidelijk gedefiniëerd.
24 mei
Laatste volle dag; nog wat rond gewandeld in de stad en op een van de bergen binnen de stadsgrenzen... Tempel hier, paleis/villa daar, en de dag vliegt voorbij. Daarna voornamelijk gesnackt als avondeten. De reden waarom ze moeilijk deden toen ik in Seoul aankwam werd ook duidelijk; een groep uit Hong Kong die aan orienteering deed; de regionale kampioenschappen zijn binnenkort in Korea, en ze breiden zich alvast voor, en doen dat massaal in deze hostel. Kan in ieder geval mensen verbijsteren met mijn cantonees.
Later op zoek gegaan naar een beroemde klok en voedsel; de klok zou met name 's avonds mooi verlicht zijn. Het voedsel bestond deze keer uit rijstepap met toevoegingen en een goede deal op een aantal deegwaren...
23 mei
Rond gewandeld, met name over een berg met shamanistische tempels etc. Ook hier is wat ooit buiten de stad viel reeds lang opgenomen binnen de stadsgrenzen. Ze hebben ook een riviertje getemd; het resultaat zou beter zijn met hier en daar een zitbankje. Het weer is voornamelijk aangenaam en de strepen op mijn voeten zijn ook weer duidelijk gedefiniëerd.
24 mei
Laatste volle dag; nog wat rond gewandeld in de stad en op een van de bergen binnen de stadsgrenzen... Tempel hier, paleis/villa daar, en de dag vliegt voorbij. Daarna voornamelijk gesnackt als avondeten. De reden waarom ze moeilijk deden toen ik in Seoul aankwam werd ook duidelijk; een groep uit Hong Kong die aan orienteering deed; de regionale kampioenschappen zijn binnenkort in Korea, en ze breiden zich alvast voor, en doen dat massaal in deze hostel. Kan in ieder geval mensen verbijsteren met mijn cantonees.
2008-05-22
...en de remote schakelt ook de lichten...
19 mei
Het ronde bed was dus net te klein; de deken was rechthoekig en wel groot genoeg. De slang van de douche was dus ook net te kort; als deze in de houder werd geplaatst nam de toch al niet indrukwekkende straal af tot druppels...
De volgende morgen vroeg genoeg opgestaan voor de tweede of derde bus naar Hahou te nemen. Daar door het authentieke dorp gelopen; wel verschillende stijlen qua bouw, maar niet echt structureel afwijkend. Bij terugkomst in Andong eerst gelunched met koude groene noedels die aan tafel even werden geknipt, en gekoeld met een ijsblok.
Daarna een bus naar Taebaek en van daaruit een bus naar Samcheok. Na veel navragen wel het hostel gevonden, maar dat was ondertussen gesloten. Enige vriendelijke koreanen wisten me toen een ander hostel tegen hetzelfde tarief in te helpen.
20 mei
Gebruikelijke routine; van hostel naar het busstation. Daar bleek dat m'n eerste keuze niet mogelijk was van dit station, maar via een bepaalde route wel vanaf het andere. Via dat station en een stad aan de kust genaamd Gangneung, dat monder spannend was dan gedacht, door gegaan naar Sokcho. Tot mijn verbazing ligt dat noord van 38°. De garnaalburger 's middags smaakte als kip, terwijl de inktvisburger 's avonds zowaar naar inktvis smaakte.
21 mei
De bergen landinwaards zijn mogelijk nog imposanter dan die langs de kust. Het weer is minder; regende het eerst alleen 's avonds of 's nachts, nu kwam het voor de lunch al naar beneden... Gelukkig was Chuncheon droog, alleen wel bewolkt. Lunch was minder, ze zijn ook bezig met zand, maar het lijkt meer op een dam naar een van de eilanden. De bootjes lijken min of meer op zwanen (of wat daar voor moet door gaan)... De restaurant scene, voor zoverre ik die kon zien, was niet bepaaldelijk dik gezaaid.
22 mei
Opstaan, pakken en wandelen... En bij het busstation is een ticket naar Dong-Seoul snel geregeld, evenals de bus naar die bestemming; ze gaan vaak en vlug... Seoul lijkt meer op een vlakte te liggen, en is vrij uitgestrekt. Het vinden van de hostel lukt ook nog, en ik kan mij wijden aan het legen van mijn mailbox, het tappen van won en het bijwerken van mijn blog.
Het ronde bed was dus net te klein; de deken was rechthoekig en wel groot genoeg. De slang van de douche was dus ook net te kort; als deze in de houder werd geplaatst nam de toch al niet indrukwekkende straal af tot druppels...
De volgende morgen vroeg genoeg opgestaan voor de tweede of derde bus naar Hahou te nemen. Daar door het authentieke dorp gelopen; wel verschillende stijlen qua bouw, maar niet echt structureel afwijkend. Bij terugkomst in Andong eerst gelunched met koude groene noedels die aan tafel even werden geknipt, en gekoeld met een ijsblok.
Daarna een bus naar Taebaek en van daaruit een bus naar Samcheok. Na veel navragen wel het hostel gevonden, maar dat was ondertussen gesloten. Enige vriendelijke koreanen wisten me toen een ander hostel tegen hetzelfde tarief in te helpen.
20 mei
Gebruikelijke routine; van hostel naar het busstation. Daar bleek dat m'n eerste keuze niet mogelijk was van dit station, maar via een bepaalde route wel vanaf het andere. Via dat station en een stad aan de kust genaamd Gangneung, dat monder spannend was dan gedacht, door gegaan naar Sokcho. Tot mijn verbazing ligt dat noord van 38°. De garnaalburger 's middags smaakte als kip, terwijl de inktvisburger 's avonds zowaar naar inktvis smaakte.
21 mei
De bergen landinwaards zijn mogelijk nog imposanter dan die langs de kust. Het weer is minder; regende het eerst alleen 's avonds of 's nachts, nu kwam het voor de lunch al naar beneden... Gelukkig was Chuncheon droog, alleen wel bewolkt. Lunch was minder, ze zijn ook bezig met zand, maar het lijkt meer op een dam naar een van de eilanden. De bootjes lijken min of meer op zwanen (of wat daar voor moet door gaan)... De restaurant scene, voor zoverre ik die kon zien, was niet bepaaldelijk dik gezaaid.
22 mei
Opstaan, pakken en wandelen... En bij het busstation is een ticket naar Dong-Seoul snel geregeld, evenals de bus naar die bestemming; ze gaan vaak en vlug... Seoul lijkt meer op een vlakte te liggen, en is vrij uitgestrekt. Het vinden van de hostel lukt ook nog, en ik kan mij wijden aan het legen van mijn mailbox, het tappen van won en het bijwerken van mijn blog.
2008-05-18
...en het schrift is nog raarder...
16 mei
De volgende morgen land je ergens rond 6, ondanks de lage snelheid; 12 i.p.v. 20 knopen. De douane etc. openen pas om 8:30, maar je wordt keurig herhaaldelijk gewekt met mededelingen... Zo langzamerhand zijn zelfs de ambtenaren die je een land binnen laten onder de indruk van mijn reislust; zo kom je nog eens ergens... Daarna bij de bank in de terminal geprobeerd; ze moest even navragen, maar ik ben van mijn taiwanees geld af.
Gebruikelijke routine; hostel, internet en de omgeving. In dit geval een tempel. Indrukwekkend geval, incluis hal van de koningen van de hellen... Alleen hadden ze een festival waarvan nog wat achter gebleven was. Lunch was met plaatjes en kimchee als side-dish denk ik; en ze zijn misschien erger dan de brazilianen t.a.v. hun vlees. Ze doen ook rare dingen met omelet en/of pannekoek; grag-achtige groenten en inktvis...
17 mei
Na m'n japanse kamergenoot de details uitgelegd te hebben van het goed engels spreken, afgereisd naar de busterminal en Gyeongju; afgezien van de groter dan verwachte afstanden in Busan en de onuitspreekbaarheid van lokale plaatsnamen, een redelijk luxueuze bedoeling...
Dan kom je aan, vindt een plek en gaat de stad in. De plek bevat grafheuvels en andere restanten, al dan niet hersteld. De binnenste verzameling doe je in een dag, voor de rest heb meer vervoer nodig. 's Avonds was er een concert met koreaanse muziek, zang en dans. Bood wel een aardige aanblik tussen het gedeelte van het paleis aan de vijver. Daarna bleek dat ze een nederlander bij me op de kamer hadden geschoven...
18 mei
Van Gyeongju naar Daegu. Dat bleek minder spannend dan gedacht, dus door naar Andong, de eerste plaats die ik niet alleen kan uitspreken, maar in de chinese vorm ook kan schrijven. De bussen zijn allemaal 3 rijen, 2+1 combinatie. Het motel waar ik nu zit heeft een rond bed; nu zien of het groot genoeg is. De computer op de kamer maakt het bijwerken van de blog ook handig... Avondeten bestond deze keer uit een soort 'stir-fry' met rijst, aan tafel klaar gemaakt met de bakplaat die in elke tafel zit.
De volgende morgen land je ergens rond 6, ondanks de lage snelheid; 12 i.p.v. 20 knopen. De douane etc. openen pas om 8:30, maar je wordt keurig herhaaldelijk gewekt met mededelingen... Zo langzamerhand zijn zelfs de ambtenaren die je een land binnen laten onder de indruk van mijn reislust; zo kom je nog eens ergens... Daarna bij de bank in de terminal geprobeerd; ze moest even navragen, maar ik ben van mijn taiwanees geld af.
Gebruikelijke routine; hostel, internet en de omgeving. In dit geval een tempel. Indrukwekkend geval, incluis hal van de koningen van de hellen... Alleen hadden ze een festival waarvan nog wat achter gebleven was. Lunch was met plaatjes en kimchee als side-dish denk ik; en ze zijn misschien erger dan de brazilianen t.a.v. hun vlees. Ze doen ook rare dingen met omelet en/of pannekoek; grag-achtige groenten en inktvis...
17 mei
Na m'n japanse kamergenoot de details uitgelegd te hebben van het goed engels spreken, afgereisd naar de busterminal en Gyeongju; afgezien van de groter dan verwachte afstanden in Busan en de onuitspreekbaarheid van lokale plaatsnamen, een redelijk luxueuze bedoeling...
Dan kom je aan, vindt een plek en gaat de stad in. De plek bevat grafheuvels en andere restanten, al dan niet hersteld. De binnenste verzameling doe je in een dag, voor de rest heb meer vervoer nodig. 's Avonds was er een concert met koreaanse muziek, zang en dans. Bood wel een aardige aanblik tussen het gedeelte van het paleis aan de vijver. Daarna bleek dat ze een nederlander bij me op de kamer hadden geschoven...
18 mei
Van Gyeongju naar Daegu. Dat bleek minder spannend dan gedacht, dus door naar Andong, de eerste plaats die ik niet alleen kan uitspreken, maar in de chinese vorm ook kan schrijven. De bussen zijn allemaal 3 rijen, 2+1 combinatie. Het motel waar ik nu zit heeft een rond bed; nu zien of het groot genoeg is. De computer op de kamer maakt het bijwerken van de blog ook handig... Avondeten bestond deze keer uit een soort 'stir-fry' met rijst, aan tafel klaar gemaakt met de bakplaat die in elke tafel zit.
2008-05-16
Big in Japan...
13 mei
Relatief laat opgestaan en pogingen ondernomen om mijn taiwanees geld om te zetten in meer lokaal gebruikelijk spul; dat mislukte redelijk spectaculair... Vond wel uit waar ik mijn ticket kon inruilen. Na eerst langs de oude hoofdtad en paleis van dit voormalig koninkrijk op het kruispunt tussen Taiwan, Japan en Korea gegaan te zijn bleek het verdacht dicht bij de plek waar ik gisteren van de boot kwam te zijn. Daar nagevraagd of geld wisselen wel kon, maar schijnbaar zijn Tokio en Osaka de meest waarschijnlijke plekken. Later nog een poging ondernomen om een ticket voor Kagoshima te bemachtigen. Dat wordt dus vroeg op morgen...
14 mei
Dan ga je tijdens dag en dauw naar de haven. Daar schaf je weer eens een relatief duur ticket aan, en kun je plaats nemen in een cabine vol matrassen; de tatami area. Minder luxueus dan de vorige boot, maar ook dit lukt met de kanttekening dat ik wou dat de lokale bevolking meer deed aan basket ball en minder aan het bewijzen dat de airco echt werkt...
Rustig en zonnig weer zorgt altijd voor leuke plaatjes als je in de volgende haven aankomt. En het spel met de vorkheftruks is ook altijd amusant. Ik weet nu ook waarvoor ze de halfopen containers gebruiken; veevervoer... En er passen bomen incluis nogal kleine wortelkluit in de open containers; soort bonsai, maar dan meters groter. Het water is redelijk helder, maar helaas was maar een eiland echt voorzien van een fotogenieke kust.
15 mei
De aankomst in Kagoshima was zoals verwacht; je wordt ergens in een haven gedumpt... Daarna dacht ik slim te zijn en te proberen of ik m'n taiwaneese geld in deze wereldstad kon wisselen; eerste bank verwees naar het hoofdkantoor van de tweede bank. Een filiaal van die bank deed dat ook, maar toen ik aankwam bij het hoofdkantoor bleek dat ze wel het geld herkenden, maar niet konden wisselen of me uitleggen waarom dat het geval was... Naar het eerste busstation voor een bus naar Fukuoka gegaan, alleen moest ik eerst langs een postkantoor om wat geld te tappen. Daarvan terug was de eerste bus vertrokken, en de tweede vol. Via het treinstation naar een ander busstation gegaan en daar wel een tijdige bus naar het noorden gescoord.
De zuidelijke helft en de noordelijke rand van Kyushu bestaat uit bergen en een redelijk uitzicht vanuit de middelste rij in de bus. Het tussenliggende gedeelte is vlakker. In Fukuoka bleek de bus eerst bij het busstation te stoppen voordat deze bij het treinstation eindigt; daar een poging ondernomen om een bus naar Shimonoseki te halen. Dat lukte, maar of die op tijd zou zijn voor de ferry naar Busan was een goede vraag.
Aangekomen op het eindpunt, alweer een treinstation, me naar de haven gespoed... Er waren geen tweede klasse (tatami area) bedden meer, maar wel een bed in eerste klasse tegen uiteraard een hoger tarief. Dat genomen, en ze accepteerde NT$100 om de ontbrekende Y110 op te vangen. Het bleek overigens niet eens de meest luxueze accomodatie; die kregen diner geserveerd... De tatami area bleek gevuld met koreaanse studenten of scholieren; het moet nog lang onrustig zijn gebleven.
Relatief laat opgestaan en pogingen ondernomen om mijn taiwanees geld om te zetten in meer lokaal gebruikelijk spul; dat mislukte redelijk spectaculair... Vond wel uit waar ik mijn ticket kon inruilen. Na eerst langs de oude hoofdtad en paleis van dit voormalig koninkrijk op het kruispunt tussen Taiwan, Japan en Korea gegaan te zijn bleek het verdacht dicht bij de plek waar ik gisteren van de boot kwam te zijn. Daar nagevraagd of geld wisselen wel kon, maar schijnbaar zijn Tokio en Osaka de meest waarschijnlijke plekken. Later nog een poging ondernomen om een ticket voor Kagoshima te bemachtigen. Dat wordt dus vroeg op morgen...
14 mei
Dan ga je tijdens dag en dauw naar de haven. Daar schaf je weer eens een relatief duur ticket aan, en kun je plaats nemen in een cabine vol matrassen; de tatami area. Minder luxueus dan de vorige boot, maar ook dit lukt met de kanttekening dat ik wou dat de lokale bevolking meer deed aan basket ball en minder aan het bewijzen dat de airco echt werkt...
Rustig en zonnig weer zorgt altijd voor leuke plaatjes als je in de volgende haven aankomt. En het spel met de vorkheftruks is ook altijd amusant. Ik weet nu ook waarvoor ze de halfopen containers gebruiken; veevervoer... En er passen bomen incluis nogal kleine wortelkluit in de open containers; soort bonsai, maar dan meters groter. Het water is redelijk helder, maar helaas was maar een eiland echt voorzien van een fotogenieke kust.
15 mei
De aankomst in Kagoshima was zoals verwacht; je wordt ergens in een haven gedumpt... Daarna dacht ik slim te zijn en te proberen of ik m'n taiwaneese geld in deze wereldstad kon wisselen; eerste bank verwees naar het hoofdkantoor van de tweede bank. Een filiaal van die bank deed dat ook, maar toen ik aankwam bij het hoofdkantoor bleek dat ze wel het geld herkenden, maar niet konden wisselen of me uitleggen waarom dat het geval was... Naar het eerste busstation voor een bus naar Fukuoka gegaan, alleen moest ik eerst langs een postkantoor om wat geld te tappen. Daarvan terug was de eerste bus vertrokken, en de tweede vol. Via het treinstation naar een ander busstation gegaan en daar wel een tijdige bus naar het noorden gescoord.
De zuidelijke helft en de noordelijke rand van Kyushu bestaat uit bergen en een redelijk uitzicht vanuit de middelste rij in de bus. Het tussenliggende gedeelte is vlakker. In Fukuoka bleek de bus eerst bij het busstation te stoppen voordat deze bij het treinstation eindigt; daar een poging ondernomen om een bus naar Shimonoseki te halen. Dat lukte, maar of die op tijd zou zijn voor de ferry naar Busan was een goede vraag.
Aangekomen op het eindpunt, alweer een treinstation, me naar de haven gespoed... Er waren geen tweede klasse (tatami area) bedden meer, maar wel een bed in eerste klasse tegen uiteraard een hoger tarief. Dat genomen, en ze accepteerde NT$100 om de ontbrekende Y110 op te vangen. Het bleek overigens niet eens de meest luxueze accomodatie; die kregen diner geserveerd... De tatami area bleek gevuld met koreaanse studenten of scholieren; het moet nog lang onrustig zijn gebleven.
Abonneren op:
Posts (Atom)
