dinsdag 23 december
Na de email en de blog eerst geprobeerd een ticket naar Ushuaia te bemachtigen; helaas wordt dit dus morgen vroeg proberen bij el conducteur. Daarna met een nogal nederlands-talig gezelschap Pinguïnera Seno Otway bezocht; kleine trip naar een plek die slechts 50 á 70 km verder was... Weer een lokale term voor vlees met brood etc. ontdekt. De douche bleek meer geschikt voor het testen van satelieten; de warmte-koude cyclus was voorbereid op snel draaiende objecten.
woensdag 24 december
Kreeg zowaar ontbijt om 6:45... Daarna af naar de terminal waar helaas bleek dat er geen plaats was. Met een andere bus naar Puerto Natales. Het uitzicht, op de lamas, een struisvogelsoort, en roofvogels na, werd in ieder geval iets heuvelachtig, en de hoeveelheid sprokkelhout nam ook toe. In Puerto Natales was de eerste jeugdherberg tot kroeg verworden, en de enige methode om in Ushuaia te komen via Punta Arenas te lopen. De rest van de redelijk zonnige dag door gebracht met het bewonderen, van enige afstand, van besneeuwde bergen. Na een busreis, verlucht met een film met regie'aanwijzingen [blij verrast], weer bij de hostel aangekomen. Deze keer was er wel plaats in de hoofdvestiging, en later een (voortgezet) bachanaal; ik denk dat mijn smaakpapillen aardig verdoofd zijn, als het verschil tussen pisco sour en witte rum weg valt. Afgezien van de israeliër die de streek overspoelen, zijn de nederlands-taligen ook aardig aan de wandel.
donderdag 25 december
´t Ontbijt in de dependance is toch beter; de vrouwelijke hand... Bus in, en 3 kwartier later werd duidelijk waarom ik de avond tevoren al in Pta. Arenas moest zijn; geen plaats in de eerste bus vanuit Pto. Natales. Na nog eens 1.5 uur kom je dan bij de ferry, met aan de westkant voornamelijk zand, en aan de oostkant nog wat betonplaten. De qualiteit van de wegen in Patagonië blijkt soms heilig vergeleken met die in Tierro del Fuego; pas in de buurt van de grens wordt het wat. Afgezien van de schapen, lamas die kunnen rennen en over hekken springen, en de struisvogelsoort wordt het pas in de buurt van Ushuaia interessant; bergen met bomen. De prijzen lijken ook al aangepast op het hoogseizoen, en eerste kerstdag zorgt ervoor dat bijna alle restaurants gesloten zijn.
vrijdag 26 december
Je verliest bij de vele uren zonlicht, of wat daar bij regenachtig weer voor door gaat, een redelijk gevoel voor tijd. In ieder geval mijn kleren maar eens ingeleverd voor de was, en naar het park vertrokken. Daar begon het halverwege de berg te regenen, waarop ik maar weer voorzichtig afgedaald ben. De volgende poging, langs de zeearm was langer, en succesvoller en gelukkig ook droger. Het vervolg minder; het pad was ook duidelijk niet goed aangegeven. Klein voordeel; ik wist waar de wegen zich bevonden, en door gewoon door het struweel naar de juiste kant te lopen kom je bij de hoofdweg, met alle busjes naar de stad. Ik dacht dat mijn ticket alleen geldig was bij een stel mensen, maar een aardige dame van een andere toko bood ook transport op het ticket. Redelijk wat fotos ´geschoten´ en daarmee het vocabulaire van de chauffeuze wat uitgebreid. Voor het diner was er meer open, incluis ten minste twee plekken met een ´all you can eat´ policy.
2008-12-27
2008-12-23
Get to the point...
vrijdag 19 december
Na de blog update maar eens gaan wandelen. Een spies met voornamelijk rundvlees en wat perziken als diner genuttigd. Toen maar eens afgereisd naar de juiste busterminal en daar de bus naar Pucón bestegen. De dame die naast mij plaats nam was meer geïnteresseerd in haar mobiele telefoon dan in mij...
zaterdag 20 december
Dan wordt het wel erg nat na Temuco. Pucón was bovendien ook voorzien van erg veel wind. Daarom was hesluit om door te reizen naar Puerto Varas snel en eenvoudig genomen. Omdat er een kans was dat er in Valdivia een snellere verbinding te vinden was, via die plaats gegaan. Dat was, op de waterdichtheid van de bussen na, een natte aangelegenheid.
zondag 21 december
Na een goed nacht wordt je wakker in een zonovergoten Puerto Varas. ´t Was een beetje winderig, maar verder best aangenaam. Daarna maar doorgereisd naar Puerto Montt voor een bus naar Putn Arenas. Deze stad ligt zo zuidelijk, dat de meeste kaarten hem niet bevatten. De doorgaande weg er naar toe gaat via Argentinië, waarbij de pas voor de grensovergang lager is, maar natter, met als gevolg dat er veel bomen en redelijk wat sneeuw te zien was. In eerste instantie gaat de weg langs de westkant van Argentinië.
maandag 22 december
De volgende morgen wordt je wakker bij de kust; ergens gedurende de nacht is de bus linksaf geslagen, met als gevolg dat je via de belangrijkste snelweg naar het zuiden gaat. De aanblik van het landschap is er ook niet beter op geworden; van bergen en bossen naar schrale vlaktes met hier en daar een heester o.i.d. De lama/vicuña zijn wel weer terug. Na enige tijd kom je bij de grens; waar de chauffeur al moeite had met de bus op het asfalt/gravel te houden bleek hier pas hoeveel het echt waaide; tussen een gebouw met een trillend dak en een andere bus, schudde de onze nog steeds. In Punto Arenas was het zonnig, maar woei het een beetje; redelijk aangenaam totdat de zon na 22:00 onder ging. De befaamde kuchen zijn inderdaad ´t betere soort gebak; de variant met noten was geschikt als desert.
dinsdag 23 december
´t Waait hier stevig, en misschien is het wat frisjes voor de tijd van het jaar. Verder serveert men hier ontbijt voldoende om enig vlees op de botten te kweken; noodzakelijk i.v.m. de weersomstandigheden die kleine kinderen, ouden en zwakken afvoeren...
Na de blog update maar eens gaan wandelen. Een spies met voornamelijk rundvlees en wat perziken als diner genuttigd. Toen maar eens afgereisd naar de juiste busterminal en daar de bus naar Pucón bestegen. De dame die naast mij plaats nam was meer geïnteresseerd in haar mobiele telefoon dan in mij...
zaterdag 20 december
Dan wordt het wel erg nat na Temuco. Pucón was bovendien ook voorzien van erg veel wind. Daarom was hesluit om door te reizen naar Puerto Varas snel en eenvoudig genomen. Omdat er een kans was dat er in Valdivia een snellere verbinding te vinden was, via die plaats gegaan. Dat was, op de waterdichtheid van de bussen na, een natte aangelegenheid.
zondag 21 december
Na een goed nacht wordt je wakker in een zonovergoten Puerto Varas. ´t Was een beetje winderig, maar verder best aangenaam. Daarna maar doorgereisd naar Puerto Montt voor een bus naar Putn Arenas. Deze stad ligt zo zuidelijk, dat de meeste kaarten hem niet bevatten. De doorgaande weg er naar toe gaat via Argentinië, waarbij de pas voor de grensovergang lager is, maar natter, met als gevolg dat er veel bomen en redelijk wat sneeuw te zien was. In eerste instantie gaat de weg langs de westkant van Argentinië.
maandag 22 december
De volgende morgen wordt je wakker bij de kust; ergens gedurende de nacht is de bus linksaf geslagen, met als gevolg dat je via de belangrijkste snelweg naar het zuiden gaat. De aanblik van het landschap is er ook niet beter op geworden; van bergen en bossen naar schrale vlaktes met hier en daar een heester o.i.d. De lama/vicuña zijn wel weer terug. Na enige tijd kom je bij de grens; waar de chauffeur al moeite had met de bus op het asfalt/gravel te houden bleek hier pas hoeveel het echt waaide; tussen een gebouw met een trillend dak en een andere bus, schudde de onze nog steeds. In Punto Arenas was het zonnig, maar woei het een beetje; redelijk aangenaam totdat de zon na 22:00 onder ging. De befaamde kuchen zijn inderdaad ´t betere soort gebak; de variant met noten was geschikt als desert.
dinsdag 23 december
´t Waait hier stevig, en misschien is het wat frisjes voor de tijd van het jaar. Verder serveert men hier ontbijt voldoende om enig vlees op de botten te kweken; noodzakelijk i.v.m. de weersomstandigheden die kleine kinderen, ouden en zwakken afvoeren...
2008-12-19
This town ain't big enough for the both of us...
dinsdag 16 december
Na de siesta door een wat zonniger stad gelopen. De zee bood niet echt een uitnodigend tafereel, maar dat was waarschijnlijk zeer lokaal; het zwemmen werd hier afgeraden. Na voedsel gescoord te hebben terug naar de hostel; geen van de restaurants nodigde echt uit tot consumptie.
woensdag 17 december
Maar even naar Vicuña afgereisd voor de middag. De rivier is voorzien van een stuwdam, de rest van een aantrekkelijk en warm klimaat. Men groeit hier o.a. druiven en maakt daar ook sterke drank van. Één van mijn neefjes kennende, zouden we problemen gehad hebben met het meh verwijderen uit het park; electrische autotjes. Verder een ticket naar Valparaiso geboekt; weer een nacht in de bus, en een kleine besparing. Ik dacht dat 'lomito' gepanneerd vlees was, maar dat blijkt hier niet het geval. Het word bovendien frisjes 's avonds; duidelijk een ongewenste ontwikkeling.
donderdag 18 december
Dan wordt je even na 5:00 gedumpt in de terminal van Valparaiso; iets wat niet 100% aangenaam is. De stad zelve heeft wel wat, maar dat is gedeeltelijk vergane glorie, waarvan ik in de paar uur toch veel gezien bleek te hebben. Door naar Santiago alwaar keuze 1 de eerstkomende maanden dicht bleek te zijn. Optie 2 wist nog een bed te vinden. Daarna de stad een beetje gaan verkennen; zelfs de studenten bedelen hier; de economie is toch niet geheel op orde. M'n blauwe ogen schijnen bovendien aantrekkelijk te zijn voor de lokale dames. Deze keer maar eens een pizza genomen. 's Avonds was er een presentatie van wat tours, incluis pisco sour; ongetwijfeld een verworven smaak, maar voordat ik die heb...
vrijdag 19 december
Deze stek serveert een behoorlijk ontbijt. Daarna rond gebanjerd door de stad, en voornamelijk pleinen en parken door gewandeld totdat ik bij de terminals kwam. Daar een ticket naar Pucón op de klassieke nachtbus genomen. Tijd voor een verlate siesta en daarna pogingen tot avondeten en afreis.
Na de siesta door een wat zonniger stad gelopen. De zee bood niet echt een uitnodigend tafereel, maar dat was waarschijnlijk zeer lokaal; het zwemmen werd hier afgeraden. Na voedsel gescoord te hebben terug naar de hostel; geen van de restaurants nodigde echt uit tot consumptie.
woensdag 17 december
Maar even naar Vicuña afgereisd voor de middag. De rivier is voorzien van een stuwdam, de rest van een aantrekkelijk en warm klimaat. Men groeit hier o.a. druiven en maakt daar ook sterke drank van. Één van mijn neefjes kennende, zouden we problemen gehad hebben met het meh verwijderen uit het park; electrische autotjes. Verder een ticket naar Valparaiso geboekt; weer een nacht in de bus, en een kleine besparing. Ik dacht dat 'lomito' gepanneerd vlees was, maar dat blijkt hier niet het geval. Het word bovendien frisjes 's avonds; duidelijk een ongewenste ontwikkeling.
donderdag 18 december
Dan wordt je even na 5:00 gedumpt in de terminal van Valparaiso; iets wat niet 100% aangenaam is. De stad zelve heeft wel wat, maar dat is gedeeltelijk vergane glorie, waarvan ik in de paar uur toch veel gezien bleek te hebben. Door naar Santiago alwaar keuze 1 de eerstkomende maanden dicht bleek te zijn. Optie 2 wist nog een bed te vinden. Daarna de stad een beetje gaan verkennen; zelfs de studenten bedelen hier; de economie is toch niet geheel op orde. M'n blauwe ogen schijnen bovendien aantrekkelijk te zijn voor de lokale dames. Deze keer maar eens een pizza genomen. 's Avonds was er een presentatie van wat tours, incluis pisco sour; ongetwijfeld een verworven smaak, maar voordat ik die heb...
vrijdag 19 december
Deze stek serveert een behoorlijk ontbijt. Daarna rond gebanjerd door de stad, en voornamelijk pleinen en parken door gewandeld totdat ik bij de terminals kwam. Daar een ticket naar Pucón op de klassieke nachtbus genomen. Tijd voor een verlate siesta en daarna pogingen tot avondeten en afreis.
2008-12-16
Rode through the desert on a horse with no name...
donderdag 11 december
Internet weer eens proberen bij te werken; met een half uur lukt dat dus niet helemaal. De blog is bij, maar de email is hopeloos. Daarna de supermarkt gevonden; het is ook hier begonnen met regenen... Morgen maar naar Jujuy oid. Verder 1/4 kip met friet (en ketsup en iets groens) gehaald voor diner, en daarna wel mijn email weten bij te werken...
vrijdag 12 december
Je bestudeert de boeken, en besluit zaterdag maar naar San Salvador de Jujuy te verkassen. Tijd voor veel slenteren etc. De email blijft binnen de perken... De meeste vormen van voedsel hier bestaan uit vlees met, naar behoefte, brood, ei, tomaat en friet. Mijn opinie over vegetarianisme in dit land is dat het de mensen zijn die de groente ook opeten.
zaterdag 13 december
Ontbijten, email checken, uitchecken en de bus nemen naar de volgende plek; je zou haast denken dat ik het vaker gedaan heb... Enige grap is dat Salta nog tot het europeaans aandoende gedeelte van Argentinië behoort, en San Salvador de Jujuy tot het meer lokale zuid-amerikaanse gedeelte, met alle gevolgen voor o.a. de straathandel etc. van dien. Er zijn een paar mooie gebouwen en een tweetal rivieren in deze stad, maar tot nu toe geen busticket naar San Pedro de Atacama in Chili. Het enige advies is nu om even na 8:00 op de busterminal te zijn; misschien dat een van de conducteurs nog een plek heeft. Verder heeft de lokale variant van spaans wel erg veel woorden voor de combinatie vlees, ei, ham, kaas en brood. De TV bood iets nog vreemder; beelden van publiek bij een wedstrijd, maar de wedstrijd zelve werd niet getoond. Het weer is er niet op verbeterd; regen... Later nog geprobeerd, en wel een 'afzakkertje' gevonden, maar ook voldoende regen om weer naar binnen te vluchten.
zondag 14 december
De nacht was wat onrustig; een club met muziek en muskieten die bij gebrek aan normale mensen maar aan mij begonnen. De volgende morgen wel ontbijt weten te krijgen voor 8:00. Daarna op het busstation gewacht; de beide bussen naar Chili waren wat verlaat, maar de eerste had wel plaats. Het eerste gedeelte was voornamelijk nat, maar daarna werd het droger en hoger. Prima terrein voor lamas, maar wat de beesten eten moet wel erg zout zijn. De argentijnse grens ligt op 4000 á 4600 m, en is aangenaam warm. Het enige probleem dat ik heb is dat de hoeveelheid CO2 in de frisdranken me niet helemaal bevalt; dat biedt hoop voor de hoogvlaktes in het noorden. De chileense grens(post) ligt z'on 160 km verder in San Pedro de Atacama. Daar bleken we maar een paar uur te laat. Maar eens de maaltijd van de dag genomen; waar ze hier de zalm vandaan halen op enige afstand en 2400 m hoogte van de zee, in wat de droogste woestijn ter wereld is...
maandag 15 december
Naar de dichtsbijzijnde bezienswaardigheid gelopen. Maar een paar kilometer, maar wel de oase uit. Pre de spanjaarden hadden ze hier al een vesting die eerst door de inca werd overgenomen, en vervolgens met enige moeite door de spanjaarden. Die waren niet geheel blij, en onthoofden maar wat mensen... Afgezien van de wat afgebrokkelde muren, was er ook enige toppen verder een uitzicht met kruis. Daarna de bus naar La Serena genomen; weet niet hoe blij ik ben met de tarieven van het transport. Het duurt vervolgens een paar uur voordat je bij Antofagasta de kust te zien krijgt, en daarna de nacht door voordat je ergens bent...
dinsdag 16 december
Aangekomen, en mijn zaken eerst in een hostel weten te stallen. Daarna door de stad naar o.a. de kust gelopen. Het weer is niet helemaal ideaal, en het zou wel eens langebroeken weer kunnen zijn vanaf hier naar het zuiden.
Internet weer eens proberen bij te werken; met een half uur lukt dat dus niet helemaal. De blog is bij, maar de email is hopeloos. Daarna de supermarkt gevonden; het is ook hier begonnen met regenen... Morgen maar naar Jujuy oid. Verder 1/4 kip met friet (en ketsup en iets groens) gehaald voor diner, en daarna wel mijn email weten bij te werken...
vrijdag 12 december
Je bestudeert de boeken, en besluit zaterdag maar naar San Salvador de Jujuy te verkassen. Tijd voor veel slenteren etc. De email blijft binnen de perken... De meeste vormen van voedsel hier bestaan uit vlees met, naar behoefte, brood, ei, tomaat en friet. Mijn opinie over vegetarianisme in dit land is dat het de mensen zijn die de groente ook opeten.
zaterdag 13 december
Ontbijten, email checken, uitchecken en de bus nemen naar de volgende plek; je zou haast denken dat ik het vaker gedaan heb... Enige grap is dat Salta nog tot het europeaans aandoende gedeelte van Argentinië behoort, en San Salvador de Jujuy tot het meer lokale zuid-amerikaanse gedeelte, met alle gevolgen voor o.a. de straathandel etc. van dien. Er zijn een paar mooie gebouwen en een tweetal rivieren in deze stad, maar tot nu toe geen busticket naar San Pedro de Atacama in Chili. Het enige advies is nu om even na 8:00 op de busterminal te zijn; misschien dat een van de conducteurs nog een plek heeft. Verder heeft de lokale variant van spaans wel erg veel woorden voor de combinatie vlees, ei, ham, kaas en brood. De TV bood iets nog vreemder; beelden van publiek bij een wedstrijd, maar de wedstrijd zelve werd niet getoond. Het weer is er niet op verbeterd; regen... Later nog geprobeerd, en wel een 'afzakkertje' gevonden, maar ook voldoende regen om weer naar binnen te vluchten.
zondag 14 december
De nacht was wat onrustig; een club met muziek en muskieten die bij gebrek aan normale mensen maar aan mij begonnen. De volgende morgen wel ontbijt weten te krijgen voor 8:00. Daarna op het busstation gewacht; de beide bussen naar Chili waren wat verlaat, maar de eerste had wel plaats. Het eerste gedeelte was voornamelijk nat, maar daarna werd het droger en hoger. Prima terrein voor lamas, maar wat de beesten eten moet wel erg zout zijn. De argentijnse grens ligt op 4000 á 4600 m, en is aangenaam warm. Het enige probleem dat ik heb is dat de hoeveelheid CO2 in de frisdranken me niet helemaal bevalt; dat biedt hoop voor de hoogvlaktes in het noorden. De chileense grens(post) ligt z'on 160 km verder in San Pedro de Atacama. Daar bleken we maar een paar uur te laat. Maar eens de maaltijd van de dag genomen; waar ze hier de zalm vandaan halen op enige afstand en 2400 m hoogte van de zee, in wat de droogste woestijn ter wereld is...
maandag 15 december
Naar de dichtsbijzijnde bezienswaardigheid gelopen. Maar een paar kilometer, maar wel de oase uit. Pre de spanjaarden hadden ze hier al een vesting die eerst door de inca werd overgenomen, en vervolgens met enige moeite door de spanjaarden. Die waren niet geheel blij, en onthoofden maar wat mensen... Afgezien van de wat afgebrokkelde muren, was er ook enige toppen verder een uitzicht met kruis. Daarna de bus naar La Serena genomen; weet niet hoe blij ik ben met de tarieven van het transport. Het duurt vervolgens een paar uur voordat je bij Antofagasta de kust te zien krijgt, en daarna de nacht door voordat je ergens bent...
dinsdag 16 december
Aangekomen, en mijn zaken eerst in een hostel weten te stallen. Daarna door de stad naar o.a. de kust gelopen. Het weer is niet helemaal ideaal, en het zou wel eens langebroeken weer kunnen zijn vanaf hier naar het zuiden.
2008-12-11
Cry me a river...
Zaterdag 6 december
Blog maar eens bijgewerkt en m'n email een beetje opgeschoond. Daarna gaan eten bij een tent met een aanbieding; ik weet niet of ik alles gehad heb, maar ik zat wel vol na het nuttigen van alles behalve de bloedworst; parrilla is best te genieten. De hostel leek eerst leeg te lopen, maar zit toch redelijk vol.
Zondag 7 december
Na het ontbijt besloten om het voornamelijk rustig aan te doen. De rivieren vormen hier de grenzen tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay. Er is zelfs een bootje naar Paraguay en een plek per land met een min of meer symbolisch object; verder is het niet zo warm als gisteren, maar dit heeft weinig invloed op de hoeveelheid siesta. Alhoewel; gisteren was de temperatuur 32o en vandaag, afhankelijk van de meter 26o, hetzij zelfs 43o. Daarna een hamburger gescoord; alleen geloof ik dat ze de koe nog moesten vangen. Nog wat meer spaans langs zien komen; spanjaarden en buitenlanders die spaans willen leren...
Maandag 8 december
Gebruikelijke routine van ontbijt en vertrek. De bus naar Paraguay viel mee qua prijs, maar niet qua service; iedereen is wel Argentinië uitgestempeld, maar ik denk dat er een aantal, waaronder ik, niet Paraguay zijn ingestempeld. Vervolgens weer eens z'on ATM met toegevoegde bedragen gevonden; ja, je hebt een keuze, net zoveel als bij z'on service nummer; '...dit gesprek kost X eurocent per minuut en de kosten...'. Daarna een bus naar Encarnacion weten te halen; alleen vraag ik me af wat de waarde is van informatie, als die informatie verouderd is. Inflatie lijkt ook hier niet vriendelijk te zijn. Verder was het vinden van wisselkoersen een klein wonder. De ene helft van de stad zou ter eniger tijd moeten gaan onderlopen (i.v.m. een stuwmeer), en de hele stad lijkt siesta houden tot een kunst verheven te hebben... Avondeten bestond uit een sandwich; ik ben niet onder de indruk van de culinaire gaves hier. Het was ooit vlees, warm en in ieder geval nog steeds dood.
Dinsdag 9 december
's Ochtends de bus naar (santa) Trinidad (de Parana) genomen. Daar bevinden zich ruïnes van een jezuitennederzetting. Redelijke collectie stenen, nadat de buschauffeur me eerst meenam naar het eindpunt; en ik hand nog wel gevraagd... Er staat dus wel iets, maar veel is, ondanks de steenbouw, niet echt compleet. Tevens was er voor de kerk enig onderscheid t.a.v. wie waarheen mocht. Vandaag minder heet dan gisteren, maar de wind maakte het minder aangenaam. Na verder enige tijd te hebben rondgehangen in de stad, maar een bus voor 23:30 naar Asuncion geboekt. Van wat ik hier op TV zie, krijg ik de indruk dat men van C- of D-lijst werk houdt; noch de acteurs, noch de rest lijken veel om handen te hebben; gooien en smijten lijkt voldoende.
Woensdag 10 december
't Was een redelijk volle bus die volgens mij langs een lange route zou gaan. Bij aankomst in Asuncion bleken de enkele druppels uitgegroeid te zijn tot een regenbui. De regenbui hield gelukkig niet aan, en de miserabele aanblik van de hemel boven Asuncion was voldoende om mij de bus naar Resistancia in te jagen met wat maïsbrood. Het vergrijp Paraguay in te reizen zonder stempel blijkt z'on 361.000 en nog wat lokale munten te kosten; dat werd in eerste instantie vertaalt met $280 (argentijnse peso) maar de man nam genoegen met $250. In Resistencia een ATM moeten bezoeken, en daarna een ticket naar Salta weten te scoren; zo kom je nog eens naast iets aantrekkelijks te zitten, om haar helaas nog voor de nacht te zien verdwijnen. De eerste film was spaans ondertitelde engelse film met enig gesproken mandarijn; altijd grappig om beide te begrijpen.
Donderdag 11 december
En dan kom je voor 7:00 aan. De temperatuur viel mee voor de bergen... Een jeugdherberg gezocht voor de ondertussen nodige douche. Een bed dat echt vlak is i.p.v. de stoelen in een bus en niet beweegt is wel comfortabel. Dus maar even ingecheckt. Na dat en gebruik gemaakt te hebben van de faciliteitende stad door en de berg op en af gelopen te hebben is het tijd voor enige siesta.
Blog maar eens bijgewerkt en m'n email een beetje opgeschoond. Daarna gaan eten bij een tent met een aanbieding; ik weet niet of ik alles gehad heb, maar ik zat wel vol na het nuttigen van alles behalve de bloedworst; parrilla is best te genieten. De hostel leek eerst leeg te lopen, maar zit toch redelijk vol.
Zondag 7 december
Na het ontbijt besloten om het voornamelijk rustig aan te doen. De rivieren vormen hier de grenzen tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay. Er is zelfs een bootje naar Paraguay en een plek per land met een min of meer symbolisch object; verder is het niet zo warm als gisteren, maar dit heeft weinig invloed op de hoeveelheid siesta. Alhoewel; gisteren was de temperatuur 32o en vandaag, afhankelijk van de meter 26o, hetzij zelfs 43o. Daarna een hamburger gescoord; alleen geloof ik dat ze de koe nog moesten vangen. Nog wat meer spaans langs zien komen; spanjaarden en buitenlanders die spaans willen leren...
Maandag 8 december
Gebruikelijke routine van ontbijt en vertrek. De bus naar Paraguay viel mee qua prijs, maar niet qua service; iedereen is wel Argentinië uitgestempeld, maar ik denk dat er een aantal, waaronder ik, niet Paraguay zijn ingestempeld. Vervolgens weer eens z'on ATM met toegevoegde bedragen gevonden; ja, je hebt een keuze, net zoveel als bij z'on service nummer; '...dit gesprek kost X eurocent per minuut en de kosten...'. Daarna een bus naar Encarnacion weten te halen; alleen vraag ik me af wat de waarde is van informatie, als die informatie verouderd is. Inflatie lijkt ook hier niet vriendelijk te zijn. Verder was het vinden van wisselkoersen een klein wonder. De ene helft van de stad zou ter eniger tijd moeten gaan onderlopen (i.v.m. een stuwmeer), en de hele stad lijkt siesta houden tot een kunst verheven te hebben... Avondeten bestond uit een sandwich; ik ben niet onder de indruk van de culinaire gaves hier. Het was ooit vlees, warm en in ieder geval nog steeds dood.
Dinsdag 9 december
's Ochtends de bus naar (santa) Trinidad (de Parana) genomen. Daar bevinden zich ruïnes van een jezuitennederzetting. Redelijke collectie stenen, nadat de buschauffeur me eerst meenam naar het eindpunt; en ik hand nog wel gevraagd... Er staat dus wel iets, maar veel is, ondanks de steenbouw, niet echt compleet. Tevens was er voor de kerk enig onderscheid t.a.v. wie waarheen mocht. Vandaag minder heet dan gisteren, maar de wind maakte het minder aangenaam. Na verder enige tijd te hebben rondgehangen in de stad, maar een bus voor 23:30 naar Asuncion geboekt. Van wat ik hier op TV zie, krijg ik de indruk dat men van C- of D-lijst werk houdt; noch de acteurs, noch de rest lijken veel om handen te hebben; gooien en smijten lijkt voldoende.
Woensdag 10 december
't Was een redelijk volle bus die volgens mij langs een lange route zou gaan. Bij aankomst in Asuncion bleken de enkele druppels uitgegroeid te zijn tot een regenbui. De regenbui hield gelukkig niet aan, en de miserabele aanblik van de hemel boven Asuncion was voldoende om mij de bus naar Resistancia in te jagen met wat maïsbrood. Het vergrijp Paraguay in te reizen zonder stempel blijkt z'on 361.000 en nog wat lokale munten te kosten; dat werd in eerste instantie vertaalt met $280 (argentijnse peso) maar de man nam genoegen met $250. In Resistencia een ATM moeten bezoeken, en daarna een ticket naar Salta weten te scoren; zo kom je nog eens naast iets aantrekkelijks te zitten, om haar helaas nog voor de nacht te zien verdwijnen. De eerste film was spaans ondertitelde engelse film met enig gesproken mandarijn; altijd grappig om beide te begrijpen.
Donderdag 11 december
En dan kom je voor 7:00 aan. De temperatuur viel mee voor de bergen... Een jeugdherberg gezocht voor de ondertussen nodige douche. Een bed dat echt vlak is i.p.v. de stoelen in een bus en niet beweegt is wel comfortabel. Dus maar even ingecheckt. Na dat en gebruik gemaakt te hebben van de faciliteitende stad door en de berg op en af gelopen te hebben is het tijd voor enige siesta.
2008-12-06
Slow boat to China
2 december
Onrustige nacht gevolgd door een snelle aftocht naar de ferry terminal. Een ticket en een stempel later zat ik op de langzame boot naar Colonia in Uruguay. Of en hoe je Uruguay ingestempeld wordt is mij even een raadsel; ik was zo snel de terminal uit dat het meer op Kagoshima leek dan iets internationaals. Daarna Colonia bekeken; klein en oud... en een bus genomen naar Montevideo. Aldaar in een jeugdherberg getrokken; die beginnen ook hier duur te worden. Het weer is wat minder; links en rechts een druppel, maar de wind is erger... Diner bestond uit een lap gepanneerd vlees, bijna zo groot als het bord.
3 december
Je checkt je email even voor het ontbijt; m{n ouders te goed opgevoed, ze verwachten nu zaken op de blog voordat ik zelfs maar de kans heb gehad om de avonturen te beleven... Ontbijt was goed, en de stad redelijk vervallen. Na een wandeling daar doorheen afgereisd naar Punte del'este; 't weer en mijn spaans gaan erop vooruit. De golven ook; ik ken ten minste een grootouder die van het uitzicht zou hebben genoten. Alleen is de vrag hoe ik hier vandaan de binnenlanden in kom; de route lijkt alleen langs de kust Brazilië in... Verder zou de stad zo ongeveer leven van vis, maar ik krijg meer de indruk dat ze van touristen leven; de pizza was overigens best te genieten. Daarna met de gebruikelijke verzameling jeugdherberggasten nog lang door gepraat.
4 december
De volgende ochtend bleek dat ze morgen t/m zondag iets a-la een F1 training/demonstratie hebben; tijd om te vertrekken. In Montevideo werd duidelijk dat de nachtbus naar Salto, incluis baden en de grens misschien wel het handigste is. Betekent wel dat er enige financiele handelingen verricht moeten worden en het updaten van de blog pas in Iguazú plaats vindt. Ik heb d elangzaamste gekozen zodat ik zolang mogelijk nachtrust kan genieten...
5 december
De langzaamste bus slaagde erin om z'on 40 minuten te vroeg te arriveren. Meteen de volgende bus Argentinië in weten te boeken; daar mag ik dan ook wisselen. Ze hebben hier één serieuze hobby; het aan maté potten lurken, iets dat gezien de prijzen van de potten en metalen rietjes alleen maar zo betiteld kan worden. De grens was redelijk simpel, ondanks het ontbreken van een stempel Uruguay in. Het wisselen lukte ook goed. De volgende bus wat minder; kleine vertraging, en dan kom je er achter hoe groot dit land is of hoe langzaam de bussen. 1.5 engels-talige en één spaans-talige film gezien. De weg was verder gedeeltelijk opgebroken; de vertraging bleef totaan Posadas. Daar een bus naar Iguazú en een burger gevonden...
6 december
Je wordt op een van de onmogelijkste tijdstippen gedumpt in Iguazú 2:30 in de morgen terwijl alles en iedereen dicht is. De nachtwaker van de busterminal laat je niet slapen op de verder lege bankjes. De volgende morgen wel naar een goedkoop hostel geleid, en vanaf daar na het ontbijt naar de argentijnse zijde van de watervallen gegaan. Aan deze kant kom je dichter bij het water... De hoeveelheid zon was ook voldoende.
Onrustige nacht gevolgd door een snelle aftocht naar de ferry terminal. Een ticket en een stempel later zat ik op de langzame boot naar Colonia in Uruguay. Of en hoe je Uruguay ingestempeld wordt is mij even een raadsel; ik was zo snel de terminal uit dat het meer op Kagoshima leek dan iets internationaals. Daarna Colonia bekeken; klein en oud... en een bus genomen naar Montevideo. Aldaar in een jeugdherberg getrokken; die beginnen ook hier duur te worden. Het weer is wat minder; links en rechts een druppel, maar de wind is erger... Diner bestond uit een lap gepanneerd vlees, bijna zo groot als het bord.
3 december
Je checkt je email even voor het ontbijt; m{n ouders te goed opgevoed, ze verwachten nu zaken op de blog voordat ik zelfs maar de kans heb gehad om de avonturen te beleven... Ontbijt was goed, en de stad redelijk vervallen. Na een wandeling daar doorheen afgereisd naar Punte del'este; 't weer en mijn spaans gaan erop vooruit. De golven ook; ik ken ten minste een grootouder die van het uitzicht zou hebben genoten. Alleen is de vrag hoe ik hier vandaan de binnenlanden in kom; de route lijkt alleen langs de kust Brazilië in... Verder zou de stad zo ongeveer leven van vis, maar ik krijg meer de indruk dat ze van touristen leven; de pizza was overigens best te genieten. Daarna met de gebruikelijke verzameling jeugdherberggasten nog lang door gepraat.
4 december
De volgende ochtend bleek dat ze morgen t/m zondag iets a-la een F1 training/demonstratie hebben; tijd om te vertrekken. In Montevideo werd duidelijk dat de nachtbus naar Salto, incluis baden en de grens misschien wel het handigste is. Betekent wel dat er enige financiele handelingen verricht moeten worden en het updaten van de blog pas in Iguazú plaats vindt. Ik heb d elangzaamste gekozen zodat ik zolang mogelijk nachtrust kan genieten...
5 december
De langzaamste bus slaagde erin om z'on 40 minuten te vroeg te arriveren. Meteen de volgende bus Argentinië in weten te boeken; daar mag ik dan ook wisselen. Ze hebben hier één serieuze hobby; het aan maté potten lurken, iets dat gezien de prijzen van de potten en metalen rietjes alleen maar zo betiteld kan worden. De grens was redelijk simpel, ondanks het ontbreken van een stempel Uruguay in. Het wisselen lukte ook goed. De volgende bus wat minder; kleine vertraging, en dan kom je er achter hoe groot dit land is of hoe langzaam de bussen. 1.5 engels-talige en één spaans-talige film gezien. De weg was verder gedeeltelijk opgebroken; de vertraging bleef totaan Posadas. Daar een bus naar Iguazú en een burger gevonden...
6 december
Je wordt op een van de onmogelijkste tijdstippen gedumpt in Iguazú 2:30 in de morgen terwijl alles en iedereen dicht is. De nachtwaker van de busterminal laat je niet slapen op de verder lege bankjes. De volgende morgen wel naar een goedkoop hostel geleid, en vanaf daar na het ontbijt naar de argentijnse zijde van de watervallen gegaan. Aan deze kant kom je dichter bij het water... De hoeveelheid zon was ook voldoende.
2008-12-02
Don't cry for me Argentina...
Za 29-11
De lounge in AMS begint beter te worden; ze willen welliswaar je bankpas zien, maar hebben iets meer te lezen dan de telegraaf en serveren een koekje bij de thee. De amerikanen zijn ondertussen wel gek geworden; veiligheid is geen circus, behalve op IAD, en ze verwachten niet dat Barack de komende 4 jaar overleeft... De vlucht blonk uit door middelmatigheid; ik geloof niet dat UA van haar passagiers houdt.
Zo 30-11
Vervolgens kom je in Buenos Aires aan; 't is officieel, ik reis te veel, want bij iedere grens is men ten minste verbaasd over de inhoud van m'n paspoort. Na een gevecht met zo ongeveer alle werkende ATMs op de luchthaven toch geld weten te extraheren, en daarna een bus naar de stad gevonden. Daar in een hostel ingecheckt. Tevens lijkt het alsof men hier zomertijd kent. Na een kleine siesta wat rond gewandeld. Dinner in een fastfood zaak genoten; het voetbal op TV was minder te genieten... Boca tegen Racing, en de zaak zat vol met idioten.
Ma 1-12
Maar weer eens ontbeten met koffie... Vervolgens weer eens de stad in; nu ook bij het treinstation en de haven gekomen; de een is duidelijk over de heuvel, de andere bood wat ongelukkige tijden... Het is niet zozeer een regio met regenseizoenen, maar nat is het wel; zo te zien niet voortdurend, de bevolking heeft wel enige paraplus maar gaat niet gekleed alsof de zondvloed nadert... Voorlopig voldoende rond gebanjerd om morgen naar Colonia in Uruguay te verkassen.
De lounge in AMS begint beter te worden; ze willen welliswaar je bankpas zien, maar hebben iets meer te lezen dan de telegraaf en serveren een koekje bij de thee. De amerikanen zijn ondertussen wel gek geworden; veiligheid is geen circus, behalve op IAD, en ze verwachten niet dat Barack de komende 4 jaar overleeft... De vlucht blonk uit door middelmatigheid; ik geloof niet dat UA van haar passagiers houdt.
Zo 30-11
Vervolgens kom je in Buenos Aires aan; 't is officieel, ik reis te veel, want bij iedere grens is men ten minste verbaasd over de inhoud van m'n paspoort. Na een gevecht met zo ongeveer alle werkende ATMs op de luchthaven toch geld weten te extraheren, en daarna een bus naar de stad gevonden. Daar in een hostel ingecheckt. Tevens lijkt het alsof men hier zomertijd kent. Na een kleine siesta wat rond gewandeld. Dinner in een fastfood zaak genoten; het voetbal op TV was minder te genieten... Boca tegen Racing, en de zaak zat vol met idioten.
Ma 1-12
Maar weer eens ontbeten met koffie... Vervolgens weer eens de stad in; nu ook bij het treinstation en de haven gekomen; de een is duidelijk over de heuvel, de andere bood wat ongelukkige tijden... Het is niet zozeer een regio met regenseizoenen, maar nat is het wel; zo te zien niet voortdurend, de bevolking heeft wel enige paraplus maar gaat niet gekleed alsof de zondvloed nadert... Voorlopig voldoende rond gebanjerd om morgen naar Colonia in Uruguay te verkassen.
2008-10-08
Even een vlekje uitbreiden...
Volgende ronde, volgende reis...
Grootste nadeel aan deze route (afgezien van de rare ideëen van regeringen over belastingen en veiligheid) is het schema bij de terugreis.
| Route | Van | Naar | |
| UA947 | AMS | 29NOV08 | IAD |
| UA847 | IAD | 29NOV08 | EZE |
| UA846 | EZE | 17JAN09 | IAD |
| UA946 | IAD | 18JAN09 | AMS |
| Details | |
| UA | United Airlines |
| AMS | Schiphol |
| IAD | Dulles International Airport |
| EZE | Buenos Aires International Airport |
Grootste nadeel aan deze route (afgezien van de rare ideëen van regeringen over belastingen en veiligheid) is het schema bij de terugreis.
2008-05-26
this is the end...
25 mei
Het ontbijt de volgende morgen was interessant; een groep mensen uit Hong Kong kan ook als sprinkhanen functioneren. Daarna middels de metro en de locale airport express naar Inchon afgereisd. Dit is een behoorlijk eind (of lijkt zo omdat je lang onderweg bent). De luchthaven ligt op een eiland, en daar aangekomen bleek dat alle raamplekken al vergeven waren, en niemand daar meer wat aan kon doen.
Ook Lufthansa schermt met mooie electronica; het zou nog leuker zijn als die aanwezig was. Verder begin ik echt teveel af te weten van Windows. Dan kom je aan in München, en blijkt dat de eerdere vlucht naar Amsterdam veel vertraging heeft, maar de self-service counters van Lufthansa beter voorzien zijn dan de lounge van ABN in Amsterdam.
Het 'rare' type vliegtuig (CANADAIR REGIONAL JET 900) bleek een DC-9 cloon te zijn, en niet de ruimste uitvoering daarvan. Het brengt je naar een meer dan somber en koud Nederland. Qua verdwaalde vreemdelingen viel het mee deze keer; kwam thuis zonder vragen over treinen en plaatsen in Nederland.
Naschrift
Een versie met alle dagen in chronologische volgorde en fotos volgt t.z.t. op de homepage
Het ontbijt de volgende morgen was interessant; een groep mensen uit Hong Kong kan ook als sprinkhanen functioneren. Daarna middels de metro en de locale airport express naar Inchon afgereisd. Dit is een behoorlijk eind (of lijkt zo omdat je lang onderweg bent). De luchthaven ligt op een eiland, en daar aangekomen bleek dat alle raamplekken al vergeven waren, en niemand daar meer wat aan kon doen.
Ook Lufthansa schermt met mooie electronica; het zou nog leuker zijn als die aanwezig was. Verder begin ik echt teveel af te weten van Windows. Dan kom je aan in München, en blijkt dat de eerdere vlucht naar Amsterdam veel vertraging heeft, maar de self-service counters van Lufthansa beter voorzien zijn dan de lounge van ABN in Amsterdam.
Het 'rare' type vliegtuig (CANADAIR REGIONAL JET 900) bleek een DC-9 cloon te zijn, en niet de ruimste uitvoering daarvan. Het brengt je naar een meer dan somber en koud Nederland. Qua verdwaalde vreemdelingen viel het mee deze keer; kwam thuis zonder vragen over treinen en plaatsen in Nederland.
Naschrift
Een versie met alle dagen in chronologische volgorde en fotos volgt t.z.t. op de homepage
2008-05-25
Soul town, soul food...
22 mei
Later op zoek gegaan naar een beroemde klok en voedsel; de klok zou met name 's avonds mooi verlicht zijn. Het voedsel bestond deze keer uit rijstepap met toevoegingen en een goede deal op een aantal deegwaren...
23 mei
Rond gewandeld, met name over een berg met shamanistische tempels etc. Ook hier is wat ooit buiten de stad viel reeds lang opgenomen binnen de stadsgrenzen. Ze hebben ook een riviertje getemd; het resultaat zou beter zijn met hier en daar een zitbankje. Het weer is voornamelijk aangenaam en de strepen op mijn voeten zijn ook weer duidelijk gedefiniëerd.
24 mei
Laatste volle dag; nog wat rond gewandeld in de stad en op een van de bergen binnen de stadsgrenzen... Tempel hier, paleis/villa daar, en de dag vliegt voorbij. Daarna voornamelijk gesnackt als avondeten. De reden waarom ze moeilijk deden toen ik in Seoul aankwam werd ook duidelijk; een groep uit Hong Kong die aan orienteering deed; de regionale kampioenschappen zijn binnenkort in Korea, en ze breiden zich alvast voor, en doen dat massaal in deze hostel. Kan in ieder geval mensen verbijsteren met mijn cantonees.
Later op zoek gegaan naar een beroemde klok en voedsel; de klok zou met name 's avonds mooi verlicht zijn. Het voedsel bestond deze keer uit rijstepap met toevoegingen en een goede deal op een aantal deegwaren...
23 mei
Rond gewandeld, met name over een berg met shamanistische tempels etc. Ook hier is wat ooit buiten de stad viel reeds lang opgenomen binnen de stadsgrenzen. Ze hebben ook een riviertje getemd; het resultaat zou beter zijn met hier en daar een zitbankje. Het weer is voornamelijk aangenaam en de strepen op mijn voeten zijn ook weer duidelijk gedefiniëerd.
24 mei
Laatste volle dag; nog wat rond gewandeld in de stad en op een van de bergen binnen de stadsgrenzen... Tempel hier, paleis/villa daar, en de dag vliegt voorbij. Daarna voornamelijk gesnackt als avondeten. De reden waarom ze moeilijk deden toen ik in Seoul aankwam werd ook duidelijk; een groep uit Hong Kong die aan orienteering deed; de regionale kampioenschappen zijn binnenkort in Korea, en ze breiden zich alvast voor, en doen dat massaal in deze hostel. Kan in ieder geval mensen verbijsteren met mijn cantonees.
2008-05-22
...en de remote schakelt ook de lichten...
19 mei
Het ronde bed was dus net te klein; de deken was rechthoekig en wel groot genoeg. De slang van de douche was dus ook net te kort; als deze in de houder werd geplaatst nam de toch al niet indrukwekkende straal af tot druppels...
De volgende morgen vroeg genoeg opgestaan voor de tweede of derde bus naar Hahou te nemen. Daar door het authentieke dorp gelopen; wel verschillende stijlen qua bouw, maar niet echt structureel afwijkend. Bij terugkomst in Andong eerst gelunched met koude groene noedels die aan tafel even werden geknipt, en gekoeld met een ijsblok.
Daarna een bus naar Taebaek en van daaruit een bus naar Samcheok. Na veel navragen wel het hostel gevonden, maar dat was ondertussen gesloten. Enige vriendelijke koreanen wisten me toen een ander hostel tegen hetzelfde tarief in te helpen.
20 mei
Gebruikelijke routine; van hostel naar het busstation. Daar bleek dat m'n eerste keuze niet mogelijk was van dit station, maar via een bepaalde route wel vanaf het andere. Via dat station en een stad aan de kust genaamd Gangneung, dat monder spannend was dan gedacht, door gegaan naar Sokcho. Tot mijn verbazing ligt dat noord van 38°. De garnaalburger 's middags smaakte als kip, terwijl de inktvisburger 's avonds zowaar naar inktvis smaakte.
21 mei
De bergen landinwaards zijn mogelijk nog imposanter dan die langs de kust. Het weer is minder; regende het eerst alleen 's avonds of 's nachts, nu kwam het voor de lunch al naar beneden... Gelukkig was Chuncheon droog, alleen wel bewolkt. Lunch was minder, ze zijn ook bezig met zand, maar het lijkt meer op een dam naar een van de eilanden. De bootjes lijken min of meer op zwanen (of wat daar voor moet door gaan)... De restaurant scene, voor zoverre ik die kon zien, was niet bepaaldelijk dik gezaaid.
22 mei
Opstaan, pakken en wandelen... En bij het busstation is een ticket naar Dong-Seoul snel geregeld, evenals de bus naar die bestemming; ze gaan vaak en vlug... Seoul lijkt meer op een vlakte te liggen, en is vrij uitgestrekt. Het vinden van de hostel lukt ook nog, en ik kan mij wijden aan het legen van mijn mailbox, het tappen van won en het bijwerken van mijn blog.
Het ronde bed was dus net te klein; de deken was rechthoekig en wel groot genoeg. De slang van de douche was dus ook net te kort; als deze in de houder werd geplaatst nam de toch al niet indrukwekkende straal af tot druppels...
De volgende morgen vroeg genoeg opgestaan voor de tweede of derde bus naar Hahou te nemen. Daar door het authentieke dorp gelopen; wel verschillende stijlen qua bouw, maar niet echt structureel afwijkend. Bij terugkomst in Andong eerst gelunched met koude groene noedels die aan tafel even werden geknipt, en gekoeld met een ijsblok.
Daarna een bus naar Taebaek en van daaruit een bus naar Samcheok. Na veel navragen wel het hostel gevonden, maar dat was ondertussen gesloten. Enige vriendelijke koreanen wisten me toen een ander hostel tegen hetzelfde tarief in te helpen.
20 mei
Gebruikelijke routine; van hostel naar het busstation. Daar bleek dat m'n eerste keuze niet mogelijk was van dit station, maar via een bepaalde route wel vanaf het andere. Via dat station en een stad aan de kust genaamd Gangneung, dat monder spannend was dan gedacht, door gegaan naar Sokcho. Tot mijn verbazing ligt dat noord van 38°. De garnaalburger 's middags smaakte als kip, terwijl de inktvisburger 's avonds zowaar naar inktvis smaakte.
21 mei
De bergen landinwaards zijn mogelijk nog imposanter dan die langs de kust. Het weer is minder; regende het eerst alleen 's avonds of 's nachts, nu kwam het voor de lunch al naar beneden... Gelukkig was Chuncheon droog, alleen wel bewolkt. Lunch was minder, ze zijn ook bezig met zand, maar het lijkt meer op een dam naar een van de eilanden. De bootjes lijken min of meer op zwanen (of wat daar voor moet door gaan)... De restaurant scene, voor zoverre ik die kon zien, was niet bepaaldelijk dik gezaaid.
22 mei
Opstaan, pakken en wandelen... En bij het busstation is een ticket naar Dong-Seoul snel geregeld, evenals de bus naar die bestemming; ze gaan vaak en vlug... Seoul lijkt meer op een vlakte te liggen, en is vrij uitgestrekt. Het vinden van de hostel lukt ook nog, en ik kan mij wijden aan het legen van mijn mailbox, het tappen van won en het bijwerken van mijn blog.
2008-05-18
...en het schrift is nog raarder...
16 mei
De volgende morgen land je ergens rond 6, ondanks de lage snelheid; 12 i.p.v. 20 knopen. De douane etc. openen pas om 8:30, maar je wordt keurig herhaaldelijk gewekt met mededelingen... Zo langzamerhand zijn zelfs de ambtenaren die je een land binnen laten onder de indruk van mijn reislust; zo kom je nog eens ergens... Daarna bij de bank in de terminal geprobeerd; ze moest even navragen, maar ik ben van mijn taiwanees geld af.
Gebruikelijke routine; hostel, internet en de omgeving. In dit geval een tempel. Indrukwekkend geval, incluis hal van de koningen van de hellen... Alleen hadden ze een festival waarvan nog wat achter gebleven was. Lunch was met plaatjes en kimchee als side-dish denk ik; en ze zijn misschien erger dan de brazilianen t.a.v. hun vlees. Ze doen ook rare dingen met omelet en/of pannekoek; grag-achtige groenten en inktvis...
17 mei
Na m'n japanse kamergenoot de details uitgelegd te hebben van het goed engels spreken, afgereisd naar de busterminal en Gyeongju; afgezien van de groter dan verwachte afstanden in Busan en de onuitspreekbaarheid van lokale plaatsnamen, een redelijk luxueuze bedoeling...
Dan kom je aan, vindt een plek en gaat de stad in. De plek bevat grafheuvels en andere restanten, al dan niet hersteld. De binnenste verzameling doe je in een dag, voor de rest heb meer vervoer nodig. 's Avonds was er een concert met koreaanse muziek, zang en dans. Bood wel een aardige aanblik tussen het gedeelte van het paleis aan de vijver. Daarna bleek dat ze een nederlander bij me op de kamer hadden geschoven...
18 mei
Van Gyeongju naar Daegu. Dat bleek minder spannend dan gedacht, dus door naar Andong, de eerste plaats die ik niet alleen kan uitspreken, maar in de chinese vorm ook kan schrijven. De bussen zijn allemaal 3 rijen, 2+1 combinatie. Het motel waar ik nu zit heeft een rond bed; nu zien of het groot genoeg is. De computer op de kamer maakt het bijwerken van de blog ook handig... Avondeten bestond deze keer uit een soort 'stir-fry' met rijst, aan tafel klaar gemaakt met de bakplaat die in elke tafel zit.
De volgende morgen land je ergens rond 6, ondanks de lage snelheid; 12 i.p.v. 20 knopen. De douane etc. openen pas om 8:30, maar je wordt keurig herhaaldelijk gewekt met mededelingen... Zo langzamerhand zijn zelfs de ambtenaren die je een land binnen laten onder de indruk van mijn reislust; zo kom je nog eens ergens... Daarna bij de bank in de terminal geprobeerd; ze moest even navragen, maar ik ben van mijn taiwanees geld af.
Gebruikelijke routine; hostel, internet en de omgeving. In dit geval een tempel. Indrukwekkend geval, incluis hal van de koningen van de hellen... Alleen hadden ze een festival waarvan nog wat achter gebleven was. Lunch was met plaatjes en kimchee als side-dish denk ik; en ze zijn misschien erger dan de brazilianen t.a.v. hun vlees. Ze doen ook rare dingen met omelet en/of pannekoek; grag-achtige groenten en inktvis...
17 mei
Na m'n japanse kamergenoot de details uitgelegd te hebben van het goed engels spreken, afgereisd naar de busterminal en Gyeongju; afgezien van de groter dan verwachte afstanden in Busan en de onuitspreekbaarheid van lokale plaatsnamen, een redelijk luxueuze bedoeling...
Dan kom je aan, vindt een plek en gaat de stad in. De plek bevat grafheuvels en andere restanten, al dan niet hersteld. De binnenste verzameling doe je in een dag, voor de rest heb meer vervoer nodig. 's Avonds was er een concert met koreaanse muziek, zang en dans. Bood wel een aardige aanblik tussen het gedeelte van het paleis aan de vijver. Daarna bleek dat ze een nederlander bij me op de kamer hadden geschoven...
18 mei
Van Gyeongju naar Daegu. Dat bleek minder spannend dan gedacht, dus door naar Andong, de eerste plaats die ik niet alleen kan uitspreken, maar in de chinese vorm ook kan schrijven. De bussen zijn allemaal 3 rijen, 2+1 combinatie. Het motel waar ik nu zit heeft een rond bed; nu zien of het groot genoeg is. De computer op de kamer maakt het bijwerken van de blog ook handig... Avondeten bestond deze keer uit een soort 'stir-fry' met rijst, aan tafel klaar gemaakt met de bakplaat die in elke tafel zit.
2008-05-16
Big in Japan...
13 mei
Relatief laat opgestaan en pogingen ondernomen om mijn taiwanees geld om te zetten in meer lokaal gebruikelijk spul; dat mislukte redelijk spectaculair... Vond wel uit waar ik mijn ticket kon inruilen. Na eerst langs de oude hoofdtad en paleis van dit voormalig koninkrijk op het kruispunt tussen Taiwan, Japan en Korea gegaan te zijn bleek het verdacht dicht bij de plek waar ik gisteren van de boot kwam te zijn. Daar nagevraagd of geld wisselen wel kon, maar schijnbaar zijn Tokio en Osaka de meest waarschijnlijke plekken. Later nog een poging ondernomen om een ticket voor Kagoshima te bemachtigen. Dat wordt dus vroeg op morgen...
14 mei
Dan ga je tijdens dag en dauw naar de haven. Daar schaf je weer eens een relatief duur ticket aan, en kun je plaats nemen in een cabine vol matrassen; de tatami area. Minder luxueus dan de vorige boot, maar ook dit lukt met de kanttekening dat ik wou dat de lokale bevolking meer deed aan basket ball en minder aan het bewijzen dat de airco echt werkt...
Rustig en zonnig weer zorgt altijd voor leuke plaatjes als je in de volgende haven aankomt. En het spel met de vorkheftruks is ook altijd amusant. Ik weet nu ook waarvoor ze de halfopen containers gebruiken; veevervoer... En er passen bomen incluis nogal kleine wortelkluit in de open containers; soort bonsai, maar dan meters groter. Het water is redelijk helder, maar helaas was maar een eiland echt voorzien van een fotogenieke kust.
15 mei
De aankomst in Kagoshima was zoals verwacht; je wordt ergens in een haven gedumpt... Daarna dacht ik slim te zijn en te proberen of ik m'n taiwaneese geld in deze wereldstad kon wisselen; eerste bank verwees naar het hoofdkantoor van de tweede bank. Een filiaal van die bank deed dat ook, maar toen ik aankwam bij het hoofdkantoor bleek dat ze wel het geld herkenden, maar niet konden wisselen of me uitleggen waarom dat het geval was... Naar het eerste busstation voor een bus naar Fukuoka gegaan, alleen moest ik eerst langs een postkantoor om wat geld te tappen. Daarvan terug was de eerste bus vertrokken, en de tweede vol. Via het treinstation naar een ander busstation gegaan en daar wel een tijdige bus naar het noorden gescoord.
De zuidelijke helft en de noordelijke rand van Kyushu bestaat uit bergen en een redelijk uitzicht vanuit de middelste rij in de bus. Het tussenliggende gedeelte is vlakker. In Fukuoka bleek de bus eerst bij het busstation te stoppen voordat deze bij het treinstation eindigt; daar een poging ondernomen om een bus naar Shimonoseki te halen. Dat lukte, maar of die op tijd zou zijn voor de ferry naar Busan was een goede vraag.
Aangekomen op het eindpunt, alweer een treinstation, me naar de haven gespoed... Er waren geen tweede klasse (tatami area) bedden meer, maar wel een bed in eerste klasse tegen uiteraard een hoger tarief. Dat genomen, en ze accepteerde NT$100 om de ontbrekende Y110 op te vangen. Het bleek overigens niet eens de meest luxueze accomodatie; die kregen diner geserveerd... De tatami area bleek gevuld met koreaanse studenten of scholieren; het moet nog lang onrustig zijn gebleven.
Relatief laat opgestaan en pogingen ondernomen om mijn taiwanees geld om te zetten in meer lokaal gebruikelijk spul; dat mislukte redelijk spectaculair... Vond wel uit waar ik mijn ticket kon inruilen. Na eerst langs de oude hoofdtad en paleis van dit voormalig koninkrijk op het kruispunt tussen Taiwan, Japan en Korea gegaan te zijn bleek het verdacht dicht bij de plek waar ik gisteren van de boot kwam te zijn. Daar nagevraagd of geld wisselen wel kon, maar schijnbaar zijn Tokio en Osaka de meest waarschijnlijke plekken. Later nog een poging ondernomen om een ticket voor Kagoshima te bemachtigen. Dat wordt dus vroeg op morgen...
14 mei
Dan ga je tijdens dag en dauw naar de haven. Daar schaf je weer eens een relatief duur ticket aan, en kun je plaats nemen in een cabine vol matrassen; de tatami area. Minder luxueus dan de vorige boot, maar ook dit lukt met de kanttekening dat ik wou dat de lokale bevolking meer deed aan basket ball en minder aan het bewijzen dat de airco echt werkt...
Rustig en zonnig weer zorgt altijd voor leuke plaatjes als je in de volgende haven aankomt. En het spel met de vorkheftruks is ook altijd amusant. Ik weet nu ook waarvoor ze de halfopen containers gebruiken; veevervoer... En er passen bomen incluis nogal kleine wortelkluit in de open containers; soort bonsai, maar dan meters groter. Het water is redelijk helder, maar helaas was maar een eiland echt voorzien van een fotogenieke kust.
15 mei
De aankomst in Kagoshima was zoals verwacht; je wordt ergens in een haven gedumpt... Daarna dacht ik slim te zijn en te proberen of ik m'n taiwaneese geld in deze wereldstad kon wisselen; eerste bank verwees naar het hoofdkantoor van de tweede bank. Een filiaal van die bank deed dat ook, maar toen ik aankwam bij het hoofdkantoor bleek dat ze wel het geld herkenden, maar niet konden wisselen of me uitleggen waarom dat het geval was... Naar het eerste busstation voor een bus naar Fukuoka gegaan, alleen moest ik eerst langs een postkantoor om wat geld te tappen. Daarvan terug was de eerste bus vertrokken, en de tweede vol. Via het treinstation naar een ander busstation gegaan en daar wel een tijdige bus naar het noorden gescoord.
De zuidelijke helft en de noordelijke rand van Kyushu bestaat uit bergen en een redelijk uitzicht vanuit de middelste rij in de bus. Het tussenliggende gedeelte is vlakker. In Fukuoka bleek de bus eerst bij het busstation te stoppen voordat deze bij het treinstation eindigt; daar een poging ondernomen om een bus naar Shimonoseki te halen. Dat lukte, maar of die op tijd zou zijn voor de ferry naar Busan was een goede vraag.
Aangekomen op het eindpunt, alweer een treinstation, me naar de haven gespoed... Er waren geen tweede klasse (tatami area) bedden meer, maar wel een bed in eerste klasse tegen uiteraard een hoger tarief. Dat genomen, en ze accepteerde NT$100 om de ontbrekende Y110 op te vangen. Het bleek overigens niet eens de meest luxueze accomodatie; die kregen diner geserveerd... De tatami area bleek gevuld met koreaanse studenten of scholieren; het moet nog lang onrustig zijn gebleven.
2008-05-12
...en toen bewogen de mannetjes niet meer
10 mei
Na eerst rustig te hebben uitgeslapen mijn blog bijgewerkt. Daarna door de stad geslenterd; bepaalde stukken zijn nog niet rijp voor toeristen of de haven van de 21ste eeuw. Maar ik weet wel waar ik morgen verwacht wordt.
's Avonds maar weer eens naar de lokale straat met stalletjes; deze keer beter gescoord met de keuzes.
11 mei
Standaard routine totdat ik bij de haven aan kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me dejuiste kabt wisten uit te loodsen. Daar aangekomen, werd er wel naar mijn bagage gekeken, maar ze waren schijnbaar op zoek naar erger. Via een bootje op het schip beland, waarna ik Taiwan uitgestempeld werd.
Twee complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in yen worden afgerekend, en er zwerft een typhoon rondt, die hetzij het landen op Okinawa vertraagt, hetzij onmogelijk maakt. Het schip beweegt aardig en de golven hebben hier en daar witte koppen. Het water weet het soms tot het dek te halen...
12 mei
De volgende dag was het een stuk rustiger en zijn ze van plan Naha toch te halen, zei het met een uur of twee vertraging; daar gaan mijn visioenen van het missen van Okinawa en gedumpt worden in Nagoya. Ik vond dus zout terug op zo ongeveer alle dekken van het schip; eerst opgewaaid als zout water, daarna door de zon ter plekke gedroogd.
Er waren maar 4 passagiers; 2 japanners, 1 taiwanese en ik. Bij aankomst in Naha was het alleen nodig om een adres in Japan op te geven; dan maar de jeugdherberg... Verderop, bij de douane, was er verbazing; met dit paspoort ben ik maar in 8 landen geweest die stempels zetten. Alleen bepaalde zuidoost aziatische landen daar meer dan een pagina voor nodig... Naar een hostel gekomen, en daar in een kamer met iemand uit Sapporo geplaatst. Daarna was het relatief simpel om een maaltijd te scoren.
Na eerst rustig te hebben uitgeslapen mijn blog bijgewerkt. Daarna door de stad geslenterd; bepaalde stukken zijn nog niet rijp voor toeristen of de haven van de 21ste eeuw. Maar ik weet wel waar ik morgen verwacht wordt.
's Avonds maar weer eens naar de lokale straat met stalletjes; deze keer beter gescoord met de keuzes.
11 mei
Standaard routine totdat ik bij de haven aan kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me kwam; landde bij een politiepost, waarna ze me dejuiste kabt wisten uit te loodsen. Daar aangekomen, werd er wel naar mijn bagage gekeken, maar ze waren schijnbaar op zoek naar erger. Via een bootje op het schip beland, waarna ik Taiwan uitgestempeld werd.
Twee complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in complicaties; maaltijden zijn niet inbegrepen en moeten in yen worden afgerekend, en er zwerft een typhoon rondt, die hetzij het landen op Okinawa vertraagt, hetzij onmogelijk maakt. Het schip beweegt aardig en de golven hebben hier en daar witte koppen. Het water weet het soms tot het dek te halen...
12 mei
De volgende dag was het een stuk rustiger en zijn ze van plan Naha toch te halen, zei het met een uur of twee vertraging; daar gaan mijn visioenen van het missen van Okinawa en gedumpt worden in Nagoya. Ik vond dus zout terug op zo ongeveer alle dekken van het schip; eerst opgewaaid als zout water, daarna door de zon ter plekke gedroogd.
Er waren maar 4 passagiers; 2 japanners, 1 taiwanese en ik. Bij aankomst in Naha was het alleen nodig om een adres in Japan op te geven; dan maar de jeugdherberg... Verderop, bij de douane, was er verbazing; met dit paspoort ben ik maar in 8 landen geweest die stempels zetten. Alleen bepaalde zuidoost aziatische landen daar meer dan een pagina voor nodig... Naar een hostel gekomen, en daar in een kamer met iemand uit Sapporo geplaatst. Daarna was het relatief simpel om een maaltijd te scoren.
2008-05-10
...en de groene mannetjes fietsen ook...
5 mei
In Kaohsiung in een hostel ingecheckt, en bij MOS burger gegeten; blijft een rare keten...
6 mei
De maatschappij die de schepen van Japan naar Taiwan laat varen heeft een vestiging in deze stad; eens kijken of we daar een ticket kunnen scoren. Dat lukte, alleen wilden ze meteen een retourtje slijten; schijnbaar mag je zelfs als blanke westerling alleen Japan in als ze er zeker van zijn dat je er ook weer uit gaat...
Verdere hoogtepunten behalve de ATM die de ABN niet wilde kennen as officieel de rivier, maar die was net zoals de stad niet overweldigend en de lotus pond. De meeste mensen verwachten dan wat water tussen aantrekkelijke of afstotende monumenten... Alleen was deze in onderhoud oid. incluis zware machines op het droge waar, waar je dobberende bootjes zou wensen te zien.
Afgereisd met een lokaal boemeltje naar Tainan en ingecheckt in een arbeidersparadijs... alleen denk ik daar iets anders over. Morgen de stad bekijken en door naar Alishan; van een voormalige nederlandse kolonie naar de natuur.
7 mei
De stad bekeken, of pogingen daartoe gedaan. Van de oude muur en poort was niets meer te vinden. De tempels waren iets beter, en ook de toren staat er nog. Daarna kwam een langzame express naar Chiayi. Daar bleek niet alleen de laatste trein maar ook de laatste bus voor de dag vertrokken. Dan maar een hotel in; afdingen hielp.
De straat met de eettenten bestaat, en zit inderdaad vol met zaakjes; enige vraag is hoeveel kleding je nodig hebt voor de maaltijd... Een blik op de kabeltv laat zien dat er eigenlijk niet veel verandert; CNN biedt veel herhaling van weinig inhoud.
8 mei
Bus naar de bergen genomen. Dit gaat via een sportief weggetje. Bij Alishan aangekomen varieert het van zonnig tot bewolkt. Na in de smalste kamer ingecheckt te hebben, rond gewandeld door het lokale park; de mist is een permanent verschijnsel in dit landschap. De bomen, als ze niet gerooid worden, kunnen imposant groot zijn.
Na alle activiteiten maar even een ticket gekocht voor de trein van morgenochtend naar de zonsopgang. Daarna een pak noedels opengemaakt.
9 mei
Ik blijf wakker worden voor zonsopgang onnatuurlijk vinden; gelukkig is het een stuk gemakkelijker als een horde toeristen dat ook niet geheel stilletjes doet. Als je voorbereid bent, sta je zo op het platform te wachten op de trein naar Jhushan. Daar aangekomen beviel de 'floorshow' me niet zo. De zon, toen die verscheen, was indrukwekkend. Daarna terug gewandeld naar het hostel; was ongeveer net zo snel terug als de mensen die de trein terug namen.
Een ticket voor de trein naar beneden gescoord; ik denk doordat ze niet meer vooruit verkopen de zwarte markt ook is opgedroogd. Het weer is zeer wisselvallig; als de zon schijnt is het echt heet, maar zodra de wolken binnen drijven, daalt de temperatuur zeker voor het gevoel aanzienlijk.
Met de trein afgedaald; switchbacks en de kurketrekker zijn spectaculairder op papier dan in werkelijkheid. Daarna met een lokale trein naar Kaohsiung en de hostel. Vond onderweg een straat met tentjes; de eerste keuze voor diner was het niet helemaal, maar de tweede wel.
In Kaohsiung in een hostel ingecheckt, en bij MOS burger gegeten; blijft een rare keten...
6 mei
De maatschappij die de schepen van Japan naar Taiwan laat varen heeft een vestiging in deze stad; eens kijken of we daar een ticket kunnen scoren. Dat lukte, alleen wilden ze meteen een retourtje slijten; schijnbaar mag je zelfs als blanke westerling alleen Japan in als ze er zeker van zijn dat je er ook weer uit gaat...
Verdere hoogtepunten behalve de ATM die de ABN niet wilde kennen as officieel de rivier, maar die was net zoals de stad niet overweldigend en de lotus pond. De meeste mensen verwachten dan wat water tussen aantrekkelijke of afstotende monumenten... Alleen was deze in onderhoud oid. incluis zware machines op het droge waar, waar je dobberende bootjes zou wensen te zien.
Afgereisd met een lokaal boemeltje naar Tainan en ingecheckt in een arbeidersparadijs... alleen denk ik daar iets anders over. Morgen de stad bekijken en door naar Alishan; van een voormalige nederlandse kolonie naar de natuur.
7 mei
De stad bekeken, of pogingen daartoe gedaan. Van de oude muur en poort was niets meer te vinden. De tempels waren iets beter, en ook de toren staat er nog. Daarna kwam een langzame express naar Chiayi. Daar bleek niet alleen de laatste trein maar ook de laatste bus voor de dag vertrokken. Dan maar een hotel in; afdingen hielp.
De straat met de eettenten bestaat, en zit inderdaad vol met zaakjes; enige vraag is hoeveel kleding je nodig hebt voor de maaltijd... Een blik op de kabeltv laat zien dat er eigenlijk niet veel verandert; CNN biedt veel herhaling van weinig inhoud.
8 mei
Bus naar de bergen genomen. Dit gaat via een sportief weggetje. Bij Alishan aangekomen varieert het van zonnig tot bewolkt. Na in de smalste kamer ingecheckt te hebben, rond gewandeld door het lokale park; de mist is een permanent verschijnsel in dit landschap. De bomen, als ze niet gerooid worden, kunnen imposant groot zijn.
Na alle activiteiten maar even een ticket gekocht voor de trein van morgenochtend naar de zonsopgang. Daarna een pak noedels opengemaakt.
9 mei
Ik blijf wakker worden voor zonsopgang onnatuurlijk vinden; gelukkig is het een stuk gemakkelijker als een horde toeristen dat ook niet geheel stilletjes doet. Als je voorbereid bent, sta je zo op het platform te wachten op de trein naar Jhushan. Daar aangekomen beviel de 'floorshow' me niet zo. De zon, toen die verscheen, was indrukwekkend. Daarna terug gewandeld naar het hostel; was ongeveer net zo snel terug als de mensen die de trein terug namen.
Een ticket voor de trein naar beneden gescoord; ik denk doordat ze niet meer vooruit verkopen de zwarte markt ook is opgedroogd. Het weer is zeer wisselvallig; als de zon schijnt is het echt heet, maar zodra de wolken binnen drijven, daalt de temperatuur zeker voor het gevoel aanzienlijk.
Met de trein afgedaald; switchbacks en de kurketrekker zijn spectaculairder op papier dan in werkelijkheid. Daarna met een lokale trein naar Kaohsiung en de hostel. Vond onderweg een straat met tentjes; de eerste keuze voor diner was het niet helemaal, maar de tweede wel.
2008-05-05
Dan maar de bergen in...
Na het bloggen in een landurige discussie geraakt; sommige amerikanen willen nog leren ook...
3 mei
De volgende morgen besteed aan het beklimmen van de heuvel in Hualien; redelijk uitzicht, veel zon. In de middag naar de Taroko kloof... Zodra je de bergen in gaat wordt het spectaculair; kwam later een paar amerikanen tegen die het met scooters hadden afgelegd en dat uitdagend vonden, ook vanwege de bussen.
Na het inchecken in de lokale jeugdherberg een tempel bekeken; een hele klim, maar dan zie je ook wat. Het weer is alleen wat bewolkt, en in de bergen geeft dat meteen dreigende beelden... De maaltijd was redelijk, en een herinnering aan hoe luid een groep toeristen kan zijn. De route naar een volgende leuke plek gaat toch via Hualien; er is een stuk weg weg, en daardoor moet je en overnachten in een stek zonder hostels, en de ene bus per dag vangen op beide plaatsen.
Later op de avond beefde het; waarschijnlijk een kleine aardbeving.
4 mei
Na het ontbijt eerst geprobeerd naar Huoran paviljoen te komen; na iets meer dan 1100 van de 1900 meter was het definitief afgesloten, en kon ik na alle moeite terug. Het andere pad naar Baiyang was met tape afgezet. Tussen de kerk en het dorp spookte er nog een kleine aap door de bomen. De officiële route door de tunnels naar de watervallen van Baiyang werkte wel, en enige fotos en kilometers later kon ik uitrusten van een actieve morgen...
De terugweg was redelijk standaard, waarbij zo'n grote toerbus echt veel van de weg in beslag neemt. Deze keer het andere hostel gekozen, iets verder weg en ontvolkt. Verder bij de volgende maaltijd gewoon maar gaan gokken; levert hetzelfde resultaat qua voedsel.
5 mei
Voor een aanbevolen hostel, kan ik alleen sommige matrassen aanbevelen; de rest is niet indrukwekkend. Op tijd opgestaan en in record tempo naar het station; alleen duidelijk maken welke trein naar waar ik wilde was ietswat problematisch. Een van de factoren daarbij is dat de 'Tai' in Taiwan op twee manieren geschreven kan worden...
Taitung heeft wel de juiste temperatuur maar is niet echt zonnig, en het station ligt gelukkig ook niet naast het strand of de stad. Verder is het begrip goedkoop ook niet iedereen duidelijk; moest dus even mijn ticket naar Kaohsiung laten omruilen. Maaltijd bij de lokale dhaai phaai dong gehaald en vertrokken.
3 mei
De volgende morgen besteed aan het beklimmen van de heuvel in Hualien; redelijk uitzicht, veel zon. In de middag naar de Taroko kloof... Zodra je de bergen in gaat wordt het spectaculair; kwam later een paar amerikanen tegen die het met scooters hadden afgelegd en dat uitdagend vonden, ook vanwege de bussen.
Na het inchecken in de lokale jeugdherberg een tempel bekeken; een hele klim, maar dan zie je ook wat. Het weer is alleen wat bewolkt, en in de bergen geeft dat meteen dreigende beelden... De maaltijd was redelijk, en een herinnering aan hoe luid een groep toeristen kan zijn. De route naar een volgende leuke plek gaat toch via Hualien; er is een stuk weg weg, en daardoor moet je en overnachten in een stek zonder hostels, en de ene bus per dag vangen op beide plaatsen.
Later op de avond beefde het; waarschijnlijk een kleine aardbeving.
4 mei
Na het ontbijt eerst geprobeerd naar Huoran paviljoen te komen; na iets meer dan 1100 van de 1900 meter was het definitief afgesloten, en kon ik na alle moeite terug. Het andere pad naar Baiyang was met tape afgezet. Tussen de kerk en het dorp spookte er nog een kleine aap door de bomen. De officiële route door de tunnels naar de watervallen van Baiyang werkte wel, en enige fotos en kilometers later kon ik uitrusten van een actieve morgen...
De terugweg was redelijk standaard, waarbij zo'n grote toerbus echt veel van de weg in beslag neemt. Deze keer het andere hostel gekozen, iets verder weg en ontvolkt. Verder bij de volgende maaltijd gewoon maar gaan gokken; levert hetzelfde resultaat qua voedsel.
5 mei
Voor een aanbevolen hostel, kan ik alleen sommige matrassen aanbevelen; de rest is niet indrukwekkend. Op tijd opgestaan en in record tempo naar het station; alleen duidelijk maken welke trein naar waar ik wilde was ietswat problematisch. Een van de factoren daarbij is dat de 'Tai' in Taiwan op twee manieren geschreven kan worden...
Taitung heeft wel de juiste temperatuur maar is niet echt zonnig, en het station ligt gelukkig ook niet naast het strand of de stad. Verder is het begrip goedkoop ook niet iedereen duidelijk; moest dus even mijn ticket naar Kaohsiung laten omruilen. Maaltijd bij de lokale dhaai phaai dong gehaald en vertrokken.
2008-05-02
En de groene mannetjes bewegen...
30 april
Met een volgende vlucht naar TPE; viel me mee hoe snel ik door immigratie heen kwam, geen vragen over andere tickets (of hoe ik Taiwan dacht te verlaten en wanneer). M'n bagage kwam ook vlot, alleen doet de bus er dan een uur over... Hostel gevonden etc. Ook wat voedsel gescoord; morgen de stad verkennen.
1 mei
Langs een park ter nagedachtenis van de slachtoffers, de gedenkhal van de dictator die het veroorzaakte alsmede een tempel en een theater; redelijk productieve morgen. Na de siesta maar eens langs een park met voetmassage; dit bleek een pad met kiezelstenen te betreffen, en niet veel meer... Daarna naar het hoogste gebouw; Taipei 101 ziet er min of meer uit als bamboo; maar het gebruik van alcoholica maakt de uitspraak gemakkelijker. Terug via de Sun Yat Shen gedenkhal... Verder kwam er ook een parade voorbij; wist niet dat Mickey Mouse ook deel uit maakt van het panteon van chinese helden en goden.
2 mei
Trein genomen naar Reuifang, en daar met enige moeite m'n bagage weten te stouwen. Daarna met een zijlijntje de (kolen)bergen in. Het heeft wel wat, maar is niet het meest spectaculaire dat ik ooit gezien heb. In Pingxi doen ze aan hete luchtballonnen; van papier, groter dan een vuilniszak en eventueel voorzien van spreuken. Speciale houder met brandbaar materiaal aan en gaan... Veel plaatsen lijken (sinds de sluiting van de mijnen) niet meer dan een station en eventueel een rijtje huizen te bevatten.
Dan slaag je erin om op de juiste plek voor het volgende avontuur te komen; is er geen bus meer... Door naar de volgende stad voor een nacht en morgen nog eens proberen.
Met een volgende vlucht naar TPE; viel me mee hoe snel ik door immigratie heen kwam, geen vragen over andere tickets (of hoe ik Taiwan dacht te verlaten en wanneer). M'n bagage kwam ook vlot, alleen doet de bus er dan een uur over... Hostel gevonden etc. Ook wat voedsel gescoord; morgen de stad verkennen.
1 mei
Langs een park ter nagedachtenis van de slachtoffers, de gedenkhal van de dictator die het veroorzaakte alsmede een tempel en een theater; redelijk productieve morgen. Na de siesta maar eens langs een park met voetmassage; dit bleek een pad met kiezelstenen te betreffen, en niet veel meer... Daarna naar het hoogste gebouw; Taipei 101 ziet er min of meer uit als bamboo; maar het gebruik van alcoholica maakt de uitspraak gemakkelijker. Terug via de Sun Yat Shen gedenkhal... Verder kwam er ook een parade voorbij; wist niet dat Mickey Mouse ook deel uit maakt van het panteon van chinese helden en goden.
2 mei
Trein genomen naar Reuifang, en daar met enige moeite m'n bagage weten te stouwen. Daarna met een zijlijntje de (kolen)bergen in. Het heeft wel wat, maar is niet het meest spectaculaire dat ik ooit gezien heb. In Pingxi doen ze aan hete luchtballonnen; van papier, groter dan een vuilniszak en eventueel voorzien van spreuken. Speciale houder met brandbaar materiaal aan en gaan... Veel plaatsen lijken (sinds de sluiting van de mijnen) niet meer dan een station en eventueel een rijtje huizen te bevatten.
Dan slaag je erin om op de juiste plek voor het volgende avontuur te komen; is er geen bus meer... Door naar de volgende stad voor een nacht en morgen nog eens proberen.
2008-04-30
Live... vanuit Hong Kong
29 april
Nadat ik maandag met China Airlines gebeld had, was het duidelijk dat Lufthansa het nieuwe ticket HKG-TPE mocht uitreiken. Dat werd dus een sticket met wat gekras; altijd leuk als ze eerst papieren tickets sturen en dan de vlucht annuleren.
De lounge van ABN bevindt zich buiten het Schengen gebied, en gelukkig wordt daar het geld ook niet met bakken uitgegeven. Alleen kan er dus niet meer dan een chocolaatje bij de thee vanaf, en de telegraaf maakt ook niet voor een grote leestafel; de gemiddelde gate in Frankfurt is voorzien van meer... Verder werd er daar ook een witte Porsche met stuur aan de rechterkant ingeladen; altijd interessant om te zien...
De vlucht FRA-HKG was niet zo vol, en de dame aan het einde van de rij was in ieder geval enigzinds onder de indruk van mijn chinees. Verder loopt Lufthansa achter bij Singapore Airlines qua entertainment geboden op de stoel zelve. Het enige echte nadeel was de wel erg droge lucht in het vliegtuig.
30 april
In Hong Kong eerst op de nieuwe luchthaven geland, en ik mis de nullah (met de bijbehorende odeur). Daarna bleek alleen het mes van het geleende bestek verboten.
Nadat ik maandag met China Airlines gebeld had, was het duidelijk dat Lufthansa het nieuwe ticket HKG-TPE mocht uitreiken. Dat werd dus een sticket met wat gekras; altijd leuk als ze eerst papieren tickets sturen en dan de vlucht annuleren.
De lounge van ABN bevindt zich buiten het Schengen gebied, en gelukkig wordt daar het geld ook niet met bakken uitgegeven. Alleen kan er dus niet meer dan een chocolaatje bij de thee vanaf, en de telegraaf maakt ook niet voor een grote leestafel; de gemiddelde gate in Frankfurt is voorzien van meer... Verder werd er daar ook een witte Porsche met stuur aan de rechterkant ingeladen; altijd interessant om te zien...
De vlucht FRA-HKG was niet zo vol, en de dame aan het einde van de rij was in ieder geval enigzinds onder de indruk van mijn chinees. Verder loopt Lufthansa achter bij Singapore Airlines qua entertainment geboden op de stoel zelve. Het enige echte nadeel was de wel erg droge lucht in het vliegtuig.
30 april
In Hong Kong eerst op de nieuwe luchthaven geland, en ik mis de nullah (met de bijbehorende odeur). Daarna bleek alleen het mes van het geleende bestek verboten.
2008-02-09
Even een vlekje wegwerken...
Er waren nog wat witte vlekken op de kaart (waar ik nog niet geweest was), dus...
Als het allemaal goed gaat (zonder dat ik een bank en/of een reisbureau moet verbouwen tot iets dat beter werkt...) is het vertrek op 29 april naar Taipei, en de terugkomst op 25 mei vanuit Inchon/Seoul.
Wordt vervolgd.
Als het allemaal goed gaat (zonder dat ik een bank en/of een reisbureau moet verbouwen tot iets dat beter werkt...) is het vertrek op 29 april naar Taipei, en de terugkomst op 25 mei vanuit Inchon/Seoul.
Wordt vervolgd.
Abonneren op:
Posts (Atom)
